Της Μαρίας Αρβανίτη Σωτηροπούλου*
Τριάντα δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από το πυρηνικό δυστύχημα στο Τσέρνομπιλ (26.4.1986). Σύμφωνα με τη μελέτη τnς IPPNW (2016) που αφορά το Τσέρνομπιλ υπάρχουν πια ισχυρότατες ενδείξεις για αύξηση τnς θνησιμότητας στον γενικό πληθυσμό και 100% θνητότητα ανάμεσα στους εκκαθαριστές, οι οποίοι εκτέθηκαν σε υψηλές δόσεις ραδιενέργειας.
Ιδιαιτέρα» τραγική ήταν η μοίρα των χιλιάδων παιδιών που γεννήθηκαν νεκρά ή πέθαναν κατά τη βρεφική ηλικία, που γεννήθηκαν με συγγενείς διαμαρτίες περί τη διάπλαση (δηλαδή ανωμαλίες στη σωματική διάπλαση) ή που είναι αναγκασμένα να μεγαλώσουν με ασθένειες τις οποίες δεν θα είχαν σε κανονικές συνθήκες.
Τριάντα δύο χρόνια μετά την καταστροφή, οι καρκίνοι και οι άλλες αναμενόμενες ασθένειες αυξήθηκαν δραματικά. Ο αριθμός των μη καρκινικών ασθενειών αυξήθηκε σε ποσοστό που δεν προβλεπόταν. «Νέα» συμπτώματα εμφανίστηκαν, όπως η πρόωρη γήρανση των εκκαθαριστών, προκαλώντας ερωτήματα για την επιστημονική ερμηνεία του φαινομένου. Οι γενετικές διαταραχές που έχουν αιτία το Τσέρνομπιλ θα συνεχίσουν να ταλαιπωρούν τον κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι περισσότερες εμφανίζονται μετά τη δεύτερη και τρίτη γενιά.
Μέχρι το 2050 χιλιάδες νέες αιτίες ασθενειών θα διαγνωσθούν που θα έχουν αίτιο εκείνη την καταστροφή. Η πιο αναμφισβήτητη στατιστική συνέπεια του ατυχήματος είναι το ένα εκατομμύριο λιγότερες γεννήσεις που κατεγράφησαν στην Ευρώπη μετά το πυρηνικό δυστύχημα.
Μόνο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη μελέτη του αείμνηστου Δημήτρη Τριχόπουλου, 23% των κυήσεων του πρώτου τριμήνου τερματίστηκαν, δηλαδή 2.500 επιθυμητές κυήσεις. Λέμε ευτυχώς, επειδή, ενώ για τις τερατογενέσεις οι οποίες έχουν καταγραφεί σε όλη την Ευρώπη δεν υπάρχει στατιστική στην Ελλάδα, για τις λευχαιμίες των παιδιών υπάρχει στατιστική (Ε. Πετρίδου) και αυξήθηκαν λόγω ενδομήτριας μόλυνσης κατά 2,6 φορές (σχεδόν τριπλασιάστηκαν).
Το Τσέρνομπιλ δεν έχει τελειώσει. Οι επιπτώσεις του εξακολουθούν να προκαλούν θύματα και θα συνεχίσουν για τουλάχιστον 60 χρόνια, όσο δηλαδή θα εξακολουθεί να ακτινοβολεί το καίσιο, που αυτή τη στιγμή περιέχεται σε αυξημένες ποσότητες στα τρόφιμα όλης Tτης Ευρώπης και θα αυξηθεί κι άλλο από το συνεχιζόμενο fall out τnς Φουκουσίμα.
Η Φουκουσίμα από την άλλη, λαθεμένα, συχνά θεωρείται τραγωδία του παρελθόντος.
Στην πραγματικότητα η ραδιενεργός έκλυση από τους 3 κατεστραμμένους αντιδραστήρες συνεχίζεται μέχρι σήμερα, τόσο στην ατμόσφαιρα όσο και με τη μορφή 300 τόνων ραδιενεργού ύδατος που καθημερινά συνεχίζει να χύνεται στον Ειρηνικό ωκεανό μολύνοντας τη θαλάσσια τροφική αλυσίδα, μέχρι και τα ψάρια που καταναλώνονται ευρέως από τον άνθρωπο. Aς σημειωθεί ότι η κατανάλωση μόνο 500 γραμ. μολυσμένων τροφίμων (όπως τα θαλασσινά, που εξακολουθούν να μολύνονται στον Ειρηνικό) προκαλούν εσωτερική έκθεση 100 φορές μεγαλύτερη από την ετήσια επιτρεπόμενη δόση και 200 φορές μεγαλύτερη για τα παιδιά.
Δεν υπάρχει ασφάλεια στα πυρηνικά. Από την εξόρυξη του ουρανίου, τις πυρηνικές δοκιμές, τις βόμβες, τα ατυχήματα, τα ραδιενεργά απόβλητα και τα όπλα απεμπλουτισμένου ουρανίου, όλος αυτός ο επικίνδυνος κύκλος των πυρηνικών όπλων και εργοστασίων σε αμφίδρομη σχέση στραγγαλίζει την υγεία του πλανήτη. Η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ούτε πράσινη ούτε φθηνή ούτε ασφαλής.
Σήμερα που η Τουρκία ήδη κατασκευάζει νέα πυρηνικά εργοστάσια ρωσικής τεχνογνωσίας και ιδιοκτησίας σε πολύ σεισμογενείς περιοχές στο Ακούγιου (όπου είχαμε καταφέρει να σταματήσουμε την προηγούμενη κατασκευή του καναδικού τότε αντιδραστήρα) και τη Σινώπη, είναι η ώρα να ενεργοποιηθούμε ξανά.
Καιρός να απαιτήσουμε τώρα τον τερματισμό αυτού του παραλογισμού. Αρκεί να αντισταθούμε όλοι στα οργανωμένα συμφέροντα που προωθούν και εξακολουθούν να στηρίζουν την πυρηνική τεχνολογία και να στραφούμε στην εξοικονόμηση ενέργειας και στις ανανεώσιμες πηγές.
* Η Μαρία Αρβανίτη – Σωτηροπούλου είναι πρόεδρος της Πανελλήνιας Ιατρικής Εταιρείας κατά της Πυρηνικής και Βιοχημικής Απειλής (ελληνικός κλάδος της IPPNW)
Πηγή: Αυγή
