Η δημοσιογράφος Μαργαρίτα Πουρναρά σε ρεπορτάζ με τίτλο «Αποχαιρετισμός στον Κώστα Κονδύλη, που άλλαξε την σιλουέτα του Μανχάταν» έγραψε στην «Καθημερινή»:
Οταν τον γνώριζες από κοντά, διαπίστωνες την έμφυτη αρχοντιά του. Οι τρόποι του πρόδιδαν ευγένεια παλαιάς κοπής. Το μυαλό του εργαζόταν ακατάπαυστα, ήταν αεικίνητο και εφευρετικό. Οταν μιλούσε για την Ελλάδα, εξέπεμπε ανυπόκριτη συγκίνηση. Ο αρχιτέκτων Κώστας Κονδύλης, γεννημένος το 1940 στο Κονγκό, σπουδαγμένος στην Ελβετία, μεγαλούργησε στη Νέα Υόρκη, διαμορφώνοντας με 80 κτίρια τη σιλουέτα του Μανχάταν. Πέθανε σε ηλικία 78 ετών. Ηδη, από το 2011, όπου τον είχα δει για τελευταία φορά, είχε αρχίσει να έχει προβλήματα υγείας. Πρέπει να ήταν εντυπωσιακά όμορφος στα νιάτα του και αυτός ο απόηχος της ομορφιάς διήρκεσε μέχρι τέλους, τα χαρακτηριστικά του δεν αλλοιώθηκαν ποτέ.
Είχαμε κάνει μια συνέντευξη για την «Κ» τον Ιανουάριο εκείνης της χρονιάς. Οι αναφορές του στην παγκοσμίως αναγνωρισμένη σταδιοδρομία του γίνονταν πάντοτε με σεμνότητα και η συνάντηση αυτή δεν ήταν εξαίρεση. Ηταν ένας πραγματικά επιτυχημένος Ελληνα που δεν έχασε ποτέ το μέτρο, ακόμη και όταν συνεργάστηκε με αυθάδεις και επηρμένους ισχυρούς κατασκευαστές όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Λάρι Σίλβερσταϊν. Κατάφερε να συνεννοηθεί μαζί τους, με ευφυΐα και ευελιξία αλλά και με σεβασμό για τη δουλειά του.
Δικής του πατρότητας είναι ουρανοξύστες όπως το Trump World Tower, το Trump International Hotel and Tower, τα Silver Towers. Τα κτίριά του είχαν στοιχεία κλασικά: «Στην αρχιτεκτονική δεν μπορείς να πέσεις στην παγίδα και να ακολουθείς τη μόδα. Τα οικοδομήματα μένουν, ζουν περισσότερο από τις τάσεις, περισσότερο και από εμάς τους ίδιους που τα σχεδιάζουμε. Ως εκ τούτου, ο αρχιτέκτων πρέπει να είναι προνοητικός για τη μελλοντική τους φήμη στην πόλη όπου φτιάχθηκαν», μου έλεγε. Οσο για τους συναδέλφους του που έγιναν σταρ, δεν έκρυβε ένα είδος διαφωνίας: «Δεν με ενδιέφερε να επιβάλλω το εγώ μου, αλλά να κάνω σωστά τη δουλειά μου έχοντας ως παράμετρο τους ανθρώπους που θα δουλεύουν ή θα ζουν μέσα στα κτίρια αυτά».
Δεν μπορούσες παρά να αισθανθείς υπερηφάνεια γι’ αυτόν τον ωραίο άνθρωπο. Εφερε μέσα του ατόφιες και ανέγγιχτες τις ελληνικές αξίες που πήρε από τον πατέρα του, έναν δαιμόνιο Σαμιώτη έμπορο που μετοίκησε στην Αφρική τη δεκαετία του ’20 και άνοιξε 52 εμπορικά καταστήματα. Η οικογένεια επέστρεψε στην Ελλάδα, αλλά ο νεαρός Κώστας έφυγε γρήγορα για να κάνει γερές σπουδές στην Ευρώπη. Η Αμερική τον δέχθηκε αργότερα με ανοιχτές αγκάλες και αντάμειψε το ταλέντο και τη χαρισματικότητά του. Στη συνέντευξη του 2011, ο Κονδύλης επέμεινε σε δύο θέματα: υπογράμμισε ότι πρέπει να σταματήσει η χαίνουσα πληγή του brain drain, ενώ εστίασε ως έργο πνοής για την Αθήνα στην ανάπλαση του Ελληνικού. Ηταν και προφητικός…
