Αποκάλυψη: γιατί δεν έχουμε Κτηματολόγιο και δύσκολα θα αποκτήσουμε  

Από τον Μιχάλη Ι. Χατζηφώτη, Δικηγόρος

Κείμενο- «ποταμός» αποκαλύψεων από τον δικηγόρο, που γνωρίζει για το Κτηματολόγιο: «Το οικοδόμημα καταρρέει και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ειλικρινούς διεπιστημονικής συζήτησης, ενώ πρέπει να επέλθει οργάνωση, ομογενοποίηση και απλοποίηση της σχετικής νομοθεσίας και διαδικασίας, πρόσληψη προσωπικού, επαναξιολόγηση της υπηρεσιακής ηγεσίας του Φορέα αλλά και της εν γένει διάρθρωσης του, που αισίως αριθμεί ένδεκα Διευθύνσεις. Απαιτείται ένα (νέο) όραμα για το Κτηματολόγιο, αλλά ποιος το έχασε για να βρεθεί;»

Δεν θυμάμαι τί έκανα στις 5 Ιουνίου 1995, ημερομηνία που τέθηκε σε ισχύ ο ν. 2308/1995 με τίτλο «Κτηματογράφηση για τη δημιουργία Εθνικού Κτηματολογίου. Διαδικασία έως τις πρώτες εγγραφές στα κτηματολογικά βιβλία και άλλες διατάξεις.»

Σίγουρα ήμουν δευτεροετής φοιτητής της Νομικής τότε, κατά πάσα πιθανότητα βρισκόμουν σε εξεταστική περίοδο και είχα περάσει το μάθημα του Εμπραγμάτου Δικαίου. Θυμάμαι ότι από τότε μου είχε μείνει μια μεγάλη απορία: τί είναι το Κτηματολόγιο και πότε θα το αποκτήσουμε;

Είκοσι οκτώ (28) χρόνια μετά, εκ των οποίων δέκα πέντε (15) στην κτηματογράφηση, ως δικηγόρος νομικής παρακολούθησης κτηματογράφησης στην κεντρική υπηρεσία του Κτηματολογίου, η σύγκριση του τότε με το σήμερα προκαλεί κλαυσίγελο, και θα ήταν για γέλια αν δεν υπήρχε στη μέση το χρήμα του εξευτελιζόμενου σε ουρές Έλληνα Πολίτη.

Το Κτηματολόγιο, «το μεγαλύτερο δημόσιο έργο» που δεν είναι έργο αλλά μελέτη, συνταγματική επιταγή και μνημονιακή υποχρέωση, το σύγχρονο γεφύρι της Άρτας, είναι το θύμα μια τεράστιας παρεξήγησης που αφορά το τί είναι πραγματικά ένα κτηματολόγιο και τί προσφέρει σε μια οικονομία και μία κοινωνία. Το κτηματολόγιο δεν είναι το θαυματουργό φάρμακο δια του οποίου θα θεραπεύσουμε τις παθογένειες ενός ολόκληρου κλάδου του δικαίου και της οικονομικής δραστηριότητας της χώρας.

Η Ελληνική Πολιτεία συντάσσει το κτηματολόγιο επί τη βάσει μίας τελείως εσφαλμένης παραδοχής ότι το κτηματολόγιο θα επιλύσει χρόνια προβλήματα που για διάφορους λόγους άλλοι προκάλεσαν, απέτυχαν να επιλύσουν ή και επιδείνωσαν στο παρελθόν, ενώ το κτηματολόγιο το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να τα καταγράψει, όχι πάντοτε …επιτυχημένα. Υποστηρίζεται μάλιστα ότι δεν δημιουργεί τα προβλήματα το κτηματολόγιο, αλλά τα αναδεικνύει. Η σκληρή πραγματικότητα απέδειξε όμως ότι το κτηματολόγιο προσέθεσε ακόμη περισσότερα στα ήδη υπάρχοντα, σε βαθμό τέτοιο που πλέον αποτελεί και το ίδιο ακόμη ένα πρόβλημα.

-Εγώ όταν μπήκα στο Κτηματολόγιο το 2008, ήμουν ο «παλαβός», που πήγαινα να γίνω έμμισθος και να βγάζω λιγότερο από τους άμισθους, διότι πίστευα ότι ήξερα τί ήταν το κτηματολόγιο (τρομάρα μου) και πίστευα ακραδάντως ότι έπρεπε να αποκτήσουμε κτηματολόγιο και ήθελα να συμμετάσχω στο έργο και να είμαι ένας από αυτούς που θα μείνουν στην Ιστορία ότι συνέβαλαν στο Έργο (γελάει ο κόσμος). Σήμερα; Σήμερα πάλι…Δεν έχει νόημα να αναφέρω τί έχω ζήσει και τί έχω αντιμετωπίσει όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια, είναι ιστορίες να τις διηγείσαι πίνοντας τσίπουρα.

-Η ουσία βρίσκεται αμέσως μετά, όταν μπήκα στην επίβλεψη ως Υπεύθυνος Νομικός Επίβλεψης Μελέτης Κτηματογράφησης ΚΤ18 (ΟΤΑ Σπάρτης, Τρίπολης, Κορίνθου, Ναυπλίου). Εν συνεχεία, με πολλές περιπέτειες ενδιάμεσα, ακόμη και απολύσεις, ΚΤ13 (Βούλα, Βάρη, Βουλιαγμένη, Κορωπί, Μαρκόπουλο Μεσογαίας Αττικής ΚΤ9 (Άγιος Στέφανος, Ανθούσα, Διόνυσος, Ροδόπολη, Σταμάτα, Μαραθώνας, Νέα Μάκρη, Ραφήνα, Πικέρμι Αττικής), ΚΤ1-20 (Επανομή, Μηχανιώνα, Τρίλοφο, Αγία Παρασκευή, Αγγελοχώρι, Καρδία Θεσσαλονίκης), ΚΤ4-02 (ΟΤΑ Βόλου), ΚΤ5-05 (Χαλκιδική), ΚΤ5-27 (Δωδεκάνησα), ΚΤ1-17 (Ανατολικό Πήλιο) και συμμετοχή σε ελέγχους παραδοτέων σε όλη την Ελλάδα, με ΣΧΕΔΟΝ όλους τους άλλους συναδέλφους.

-Τί να πιάσω και τί να αφήσω, τα δασικά, τους αιγιαλούς, τους αναδασμούς, τον Αστέρα της Βουλιαγμένης, το αεροδρόμιο των Σπάτων, τις μοναστηριακές διεκδικήσεις, την υπόθεση του Βατοπεδίου… Τί έχουν δει τα μάτια μου…

Τί κατάλαβα μετά από όλα αυτά; Ακολουθούν εννέα σημεία.

1.Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η πρώτη ύλη που συλλέγεται και καταγράφεται κατά την κτηματογράφηση, η πρώτη ύλη από την οποία αντλείται πληροφορία (συμβόλαια, δικαστικές αποφάσεις, πράξεις απαλλοτρίωσης, διανομές, τοπογραφικά, πράξεις εφαρμογής κ.ο.κ.) είναι κακή με αποτέλεσμα να μην είναι εύκολη η αξιοποίησή της.

-Ασφαλώς υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην ποιότητα, αλλά ο μέσος όρος κινείται κάτω του μετρίου πανελλαδικώς. Το λέει αυτό κάποιος που έχει δει συμβόλαια, δικαστικές αποφάσεις, διοικητικές πράξεις κυριολεκτικά από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο και από τη Νέα Βύσσα έως την Γαύδο.

-Οι αιτίες για το φαινόμενο είναι πολλές, οι περισσότερες δε, αν όχι όλες, γνωστές στην θεωρία και την πράξη ήδη προ της έναρξης κτηματογράφησης με την ψήφιση του 2308/1995:

 Η έλλειψη τίτλων ανάμεσα στον αρχικό κύριο και τους σημερινούς δικαιοπαρόχους του,

 H προβληματική έως εντελώς ασαφής περιγραφή των ακινήτων στους τίτλους και τα τοπογραφικά,

 H έλλειψη σύγχρονων και αξιόπιστων τοπογραφικών,

 H κακή ποιότητα των διαγραμμάτων των διανομών, των απαλλοτριώσεων, των πράξεων εφαρμογής, των σχεδίων πόλεων, των πράξεων καθορισμού αιγιαλού και παραλίας,

 H έλλειψη κυρωμένων δασικών χαρτών,

 H πολυνομία και τα τοπικά έθιμα, η εκτεταμένη χρήση του θεσμού της χρησικτησίας,

 Oι καταπατήσεις εις βάρος του δημοσίου,

 H λεγόμενη «μοναστηριακή» περιουσία.

‘Ολα αυτά είναι γνωστά και δεδομένα για τον νομικό και τεχνικό κόσμο εδώ και πενήντα χρόνια και υποτίθεται ότι το κτηματολόγιο θα έδινε λύση σε αρκετά από αυτά. Είχαν ούτως ή άλλως αναδειχθεί από τα πρώτα προγράμματα, αλλά η γνώση αυτή ουδέποτε μετουσιώθηκε σε κάτι ουσιαστικό.

2.Το κτηματολόγιο δεν μπορεί να λύσει κανένα από αυτά τα προβλήματα, μπορεί μόνο να υποχρεώσει τους εμπλεκόμενους να προχωρήσουν στην επίλυση των προβλημάτων αυτών.

-Ένας από τους σημαντικότερους εμπλεκόμενους είναι το Ελληνικό Δημόσιο.

 Όταν όμως 7 στα 10 ακίνητα στην ελληνική επικράτεια δεν έχουν μετρηθεί ποτέ,

 Όταν αντίστοιχα 8 στα 10 ακίνητα του ελληνικού δημοσίου δεν έχει μετρηθεί ποτέ και, αν έχει μετρηθεί, δεν έχει μετρηθεί σωστά, αυτό σημαίνει ότι απαιτείται να γίνουν μέσα σε ένα μικρό χρονικό διάστημα όσα δεν έχουν γίνει από συστάσεως ελληνικού κράτους. Αν αυτό όμως στην πράξη αποδεικνύεται σχεδόν αδύνατον στον μέσο ιδιώτη ήδη προ της κρίσης, είναι ακόμη μεγαλύτερο το πρόβλημα του Ελληνικού Δημοσίου και στην στενή και στην ευρύτερη έννοιά του.

 Ελλείψει κυρωμένων δασικών χαρτών, ψηφιοποιημένων διανομών και αναδασμών, ψηφιοποιημένων αρχείων, πολύ συχνά πλέον και λόγω δραματικής έλλειψης προσωπικού, λ.χ. στην Ηρωική Νήσο Κάσο ο δήμος ουσιαστικά αποτελείται από τον Δήμαρχο και έναν λογιστή τον που βοηθάει.

 Υποστελέχωση, έλλειψη οργάνωσης και μηχανοργάνωσης, άγνοια, αδιαφορία, ευθυνοφοβία καθώς και ιδιοτελή συμφέροντα επιβαρύνουν το έργο με πρόσθετο φόρτο που πολλές φορές είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί. Είναι ένα πράγμα το να παραλάβεις και να επεξεργαστείς ορθά την δήλωση για τα δικαιώματα ενός λ.χ. δήμου και είναι άλλο πράγμα να πρέπει να βοηθήσεις ή ακόμη και να υποκαταστήσεις τις ισχνές ή ανύπαρκτες νομικές και τεχνικές του υπηρεσίες, ώστε να υποβληθεί αυτή η δήλωση.

Έτσι καταλήγουμε το Δημόσιο να διεκδικεί τα πάντα από τους πάντες με κάθε πιθανή αιτιολογία, ώστε ο υπάλληλος να είναι σίγουρος ότι δεν θα κατηγορηθεί για παράβαση καθήκοντος.

Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι η αντιμετώπιση μίας τέτοιας κατάστασης απαιτεί τεράστια περίσκεψη και συχνά οι απαντήσεις της επίβλεψης καταλήγει νομική μονογραφία.

-Για να καταλάβετε την παράνοια, η Κτηματική Υπηρεσία δήλωσε ολόκληρο το νησί Καστελόριζο «πλην ιδιωτικών περιουσιών».

-Ναι, ένα δικαίωμα για το δικαίωμα πλήρους και αποκλειστικής κυριότητας σε ένα ολόκληρο νησί, σύμφωνα με εγγραφή στο Βιβλίο Καταγραφής Δημοσίων Κτημάτων όπου αναφέρεται επί λέξει το ίδιο. Δεν υπέβαλλε όμως δήλωση για τους αιγιαλούς του νησιού. (Η σχετική πληροφορία συλλέχθηκε από τον ανάδοχο κατά την σύνταξη του προκαταρκτικού υποβάθρου.) Βλέπετε το Καστελόριζο στερείται ορίου οικισμού και υπάγεται στον Κτηματολογικό Κανονισμό Δωδεκανήσου που επιβάλλει πρόσθετη ζώνη αιγιαλού πλάτους 12 μέτρων όταν η έκταση βρίσκεται εκτός ορίων οικισμού. Αντιλαμβάνεστε τις συνέπειες.

-Συχνότατο είναι το φαινόμενο δημόσιες υπηρεσίες να διεκδικούν εκτάσεις όχι από ιδιώτες αλλά από άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Εννοείται ότι για κάθε υπηρεσία του Δημοσίου οτιδήποτε άλλο, ακόμη και άλλη δημόσια υπηρεσία, θεωρείται «ιδιώτης» και διεκδικεί τα πάντα.

-Μνημειώδης έχει μείνει η υποβολή δήλωσης δικαιώματος κυριότητας και εν συνεχεία ένστασης από το Δασαρχείο Ανατολικής Αττικής για υποτιθέμενη «δασική» έκταση εντός της έκτασης του αεροδρομίου των Σπάτων, όπου διά νόμου, και μάλιστα του νόμου με την οποίο κυρώθηκε η συμφωνία Ελληνικού Κράτους και Hochtief) όπου ρητώς ορίζεται ότι το σύνολο της έκτασης ανήκει κατά ψιλή κυριότητα στο Υπουργείο Οικονομικών και η επικαρπία στην Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε., που μάλιστα σύμφωνα με τις προβλέψεις του νόμου έχει μεταβιβάσει υπό αναβλητική αίρεση την επικαρπία αυτή στις επτά δανείστριες τράπεζες του έργου, μεταξύ αυτών δε συγκαταλέγονται η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και πέντε γερμανικές). Η ένσταση αυτή επιδρούσε σε έναν πολύ μεγάλο αριθμό δικαιωμάτων, με αποτέλεσμα ένα ζήτημα το οποίο δεν στεκόταν νομικά από καμία πλευρά να πρέπει να παραπεμφθεί προς κρίση από επιτροπή ενστάσεων, αφού προηγουμένως ο ανάδοχος είχε ετοιμάσει σχετική εισήγηση.

-Συχνά το πρόβλημα αλληλοεπικάλυψης αρμοδιότητας εμφανίζεται και αντίστροφα, με την άρνηση αρμοδιότητας μεταξύ των υπηρεσιών του Δημοσίου να καταλήγει πρόβλημα της κτηματογράφησης: εμείς μπορεί να γνωρίζουμε λ.χ. ότι μία έκταση ανήκει αναμφίβολα στο Ελληνικό Δημόσιο διότι λ.χ. έχουμε το ΦΕΚ της απαλλοτρίωσης του αρχαιολογικού χώρου στην Βραυρώνα και ότι το διαχειρίζεται το ΥΠΠΟ αλλά να μην έχει υποβληθεί δήλωση από την αρμόδια αρχαιολογική υπηρεσία ενώ αντίθετα το δηλώνει η Κτηματική ως κοινόχρηστη έκταση!

-Εκεί με τον ανάδοχο έπρεπε να κάνουμε ένα «άλμα πίστεως» και να αποφασίσουμε εμείς ποιος είναι ο αρμόδιος, προκειμένου τουλάχιστον να αποστείλουμε σε αυτόν τα αποσπάσματα της ανάρτησης ή να απευθυνθούμε σε αυτόν μετά από την ανάρτηση για όποιο ζήτημα προκύψει. Τελικώς καταχωρίσαμε το Ελληνικό Δημόσιο δια της Κτηματικής και ήλθε μετά το ΥΠΠΟ στην ανάρτηση και έκανε ένσταση!!! Όλα αυτά επιβαρύνουν και επιβραδύνουν αποφασιστικά το έργο χωρίς να έχουν απολύτως καμία σχέση με αυτό, ενώ αποτελούν άριστο λόγο για να γυρίζεις σπίτι σου τσιτωμένος…

3. Στην πραγματικότητα γίνεται αναδρομικός έλεγχος τίτλων, τοπογραφικών και διοικητικών πανελλαδικά. Μόνο που όπως το κάναμε και το κάνουμε το αποτέλεσμα θα είναι πάντοτε άσχημο. ΠΑΝΤΟΤΕ.

-Η μεθοδολογία του ενεργού τίτλου αποδεικνύεται στην πράξη καταστροφική λ.χ. όταν έχουμε να κάνουμε με διηρημένες ιδιοκτησίες. Όποιες και να ήταν οι οραματισμοί και οι επιδιώξεις όσων σχεδίασαν αυτό το έργο, προκύπτει τελικώς ότι είναι ένα φαραωνικών διαστάσεων έργο, για το οποίο απαιτείται δαπάνη πολύ περισσότερων πόρων σε όλα τα επίπεδα ώστε να προκύψει ένα καλό παραδοτέο, που και αυτό όμως θα έχει έναν ικανό αριθμό σφαλμάτων, ανεξαρτήτως ποιος είναι ο επιβλέπων και ο ανάδοχος.

-Προκειμένου να γίνει ορθή κτηματογράφηση θα έπρεπε να είχε προηγηθεί της εκκίνησής της η επίλυση πολύ σοβαρών θεμάτων όπως:

 Η κύρωση των δασικών χαρτών,

 Ο καθορισμός ορίων πόλης,

 Ο καθορισμός αιγιαλών και παραλίας,

 Η ψηφιοποίηση των υποθηκοφυλακείων κ.ο.κ.

-Εμείς το κάνουμε ανάποδα βέβαια αυτό…

-Προκειμένου να γίνει ορθή κτηματογράφηση απαιτείται σε κάθε περίπτωση έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό τόσο από πλευράς επίβλεψης όσο και από πλευράς αναδόχου. Που να γνωρίζει τους κινδύνους που μπορούν να επιβραδύνουν την εκπόνηση της σύμβασης και να προλαμβάνουν καταστάσεις που μπορούν να αποβούν γενικότερα επικίνδυνες.

Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει ποσοτικά αυτό το έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό, δηλαδή εξειδικευμένους στα ακίνητα νομικούς, τοπογράφους και πληροφορικούς που να αντιλαμβάνονται την τριαδικότητα του Έργου ούτε εντός του έργου, δηλαδή στον χώρο των αναδόχων και την επιβλέπουσα αρχή, για να μην συζητήσουμε τους υπόλοιπους φορείς της αγοράς και της οικονομίας.

Ανακεφαλαίωση: κακή πρώτη ύλη, έλλειψη μέσων, έλλειψη οικονομικών και ανθρώπινων πόρων, υπερφίαλοι στόχοι.

-Σα να μαζεύονται πολλά, έτσι δεν είναι;

-Μία συνολική αποτίμηση της μέχρι σήμερα πορείας του έργου καταδεικνύει ότι όντως υφίσταται σοβαρό πρόβλημα στα παραδοτέα των αναδόχων.

-Μας αρέσει δεν μας αρέσει, οι αριθμοί είναι αμείλικτοι:

 Oι αιτήσεις εξωδικαστικής – διοικητικής διόρθωσης όσο και τα ένδικα βοηθήματα (αγωγές, αιτήσεις εκουσίας δικαιοδοσίας) που ασκούνται καθημερινά για την διόρθωση σφαλμάτων των πρώτων εγγραφών ξεπερνούν την φαντασία.

 Η κακή ποιότητα των αρχικών εγγραφών, πέραν της προφανούς και αυτονόητης ευθύνης των αναδόχων, οφείλεται όμως πρώτα, κύρια και με ευθύνη του Φορέα, και στις τεχνικές προδιαγραφές του έργου.

4. Όταν αναφερόμαστε στις τεχνικές προδιαγραφές, αναφερόμαστε σε ένα σύνολο κανόνων που διέπουν τόσο την συλλογή και επεξεργασία της πληροφορίας όσο και τον τρόπο αξιολόγησης της ποιότητας του παραδοτέου.

-Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι σοβαρές τεχνικές προδιαγραφές και μέσα ελέγχου εφαρμογής του το έργο απέκτησε για πρώτη φορά μετά το 2006, τα δε προηγούμενα προγράμματα κτηματογράφησης, πιλοτικό και πρώτο κύριο, ξεκίνησαν χωρίς σοβαρές τεχνικές προδιαγραφές και υποτυπώδεις ελέγχους.

-Φανταστείτε ότι οι δηλώσεις τότε υποβλήθηκαν επί αεροφωτογραφία της ΓΥΣ με σημεία εντοπισμού που μετέφερε ο ανάδοχος στα υπόβαθρα που του παραδόθηκαν μετά την έναρξη συλλογής δηλώσεων, χρησιμοποιώντας ο καθένας την δική του εφαρμογή καταχώρησης δηλώσεων.

-Έκτοτε οι τεχνικές προδιαγραφές έχουν τροποποιηθεί τόσες φορές ιδίως με αφορμή την προκήρυξη νέων διαγωνισμών, με αποτέλεσμα κάθε φορά ο επιβλέπων να πρέπει να ελέγχει αν εφαρμόζει τις σωστές.

Υπογραμμίζεται ότι οι τεχνικές προδιαγραφές υποτίθεται ότι συμπληρώνονται από τις λεγόμενες οδηγίες της επίβλεψης που καθοδηγούν – δεσμεύουν τον ανάδοχο.

-Οι οδηγίες αυτές βέβαια δεν έχουν στην πραγματικότητα την νομική δεσμευτικότητα των τεχνικών προδιαγραφών, που έχουν κυρωθεί με ΦΕΚ και στην πράξη δεν καλύπτουν παρά ελάχιστα από τα σοβαρά νομικά θέματα που προκύπτουν κατά την εκπόνηση της μελέτης.

-Εδώ που τα λέμε, δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά: από τις αλλεπάλληλες τροποποιήσεις τους οι 2308/1995 και ο ν. 2664/1998 μοιάζουν πλέον με νομικό «τέρας του Frankenstein».

5.Ερχόμενος αντιμέτωπος με αυτά τα συμπεράσματα ήδη πολύ νωρίς, θεώρησα ότι έπρεπε να καταλήξω σε ένα διαφορετικό τρόπο επίβλεψης.

-Η συνήθης πρακτική της επίβλεψης μέχρι πρόσφατα ήταν να μην γίνεται καμία ανάμιξη στο έργο του αναδόχου κατά την εκπόνηση της μελέτης, αρκούμενη μόνο στο να υποδεικνύει τα σφάλματα του παραδοτέου, τα οποία προέκυπταν από αυτοματοποιημένους και δειγματοληπτικούς ελέγχους κατόπιν της υποβολής του. Αυτή η πρακτική κατασταλτικής παρέμβασης στην εξέλιξη της μελέτης κατά το στάδιο των ελέγχων αποδείχθηκε, εκ του αποτελέσματος κρινόμενη παντελώς αποτυχημένη. Απαιτείται προληπτική παρέμβαση στην εκπόνηση της μελέτης, με καθημερινή επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ επίβλεψης και αναδόχου, με την παροχή σαφών και συγκεκριμένων οδηγιών με το πως πρέπει να επεξεργαστεί το υλικό του ο ανάδοχος, την πρόβλεψη και προκαταβολική αντιμετώπιση και απενεργοποίηση ενδεχόμενων κινδύνων που προαναφέρθηκαν, τον καθορισμό ξεκάθαρων κριτηρίων με τα οποία θα κριθεί το παραδοτέο πριν αυτό υποβληθεί, προκειμένου να επιτευχθεί η βέλτιστη κατά το δυνατόν ποιότητα του παραδοτέου της ανάρτησης και εν συνεχεία των αρχικών εγγραφών.

-Πρέπει να τονιστεί ότι ουδέποτε καθυστέρησε η εκπόνηση μίας μελέτης λόγω έγκαιρων και ορθών εντολών και παρεμβάσεων της επίβλεψης. Αντίθετα παρατηρήθηκε το φαινόμενο να θυσιάσει η επίβλεψη ημέρες αργίας προκειμένου να περαιωθεί το συντομότερο μία μελέτη αλλά τελικώς η ολοκλήρωση και το κυριότερο η πληρωμή του αναδόχου οκτώ να λάβει χώρα οκτώ ( 8 ) μήνες μετά (για όσους είναι μερακλήδες, ναι, η πληρωμή έγινε σε άλλο φορολογικό έτος, ότι και αν σημαίνει αυτό για Φ.Π.Α. κ.λπ., χώρια πως ζούσε και πως πληρωνόταν το προσωπικό του αναδόχου όλο αυτό το διάστημα.

-Βλέπετε, δεν φθάνει η ευθύνη ότι με την υπογραφή σου πληρώνονται λεφτά του Ελληνικού Λαού, είναι και η ευθύνη για κάποιες οικογένειες που δεν θα πληρωθούν άμα στραβώσει η μελέτη. Οπότε προσπαθείς με κάθε διαθέσιμο τρόπο να πετύχεις ένα κατά το δυνατόν καλύτερο παραδοτέο, μπας και σωθεί και κάνας ανθρωπάκος δηλαδή…

6.Επισημαίνεται σε κάθε περίπτωση ότι επειδή ο έλεγχος είναι δειγματοληπτικός, στην πράξη από τα 150.000 δικαιώματα μίας μελέτης θα ελεγχθούν με τον τρόπο που περιγράφηκε το πολύ 1.500 δικαιώματα και επαφίεται στον πατριωτισμό του επιβλέποντος νομικού και μηχανικού να δουν όσα περισσότερα ΚΑΕΚ μπορούν.

-Κριτήριο πάντως για την επιτυχή έκβαση των ελέγχων είναι ο συνολικός αριθμός μη αποδεκτών σφαλμάτων, ιδίως συστηματικών που θα εντοπισθούν. Μη αποδεκτά σφάλματα αποτελούν οι περιπτώσεις σφάλματα στο πρόσωπο του δικαιούχου, στο είδος του ιδιοκτησιακού αντικειμένου και στην ταυτότητα του ακινήτου – χονδρικά εκείνα τα σφάλματα που δεν μπορούν να επιλυθούν σε καθεστώς Λειτουργούντος κτηματολογίου παρά μόνο δικαστικά. Όλα τα υπόλοιπα σφάλματα θεωρούνται αποδεκτά μετά από διόρθωση.

-Πρακτικά λοιπόν μπορεί σε ένα δείγμα 200 ΚΑΕΚ να επισημανθούν σφάλματα και στα 200, αλλά από αυτά μη αποδεκτά να θεωρηθούν μόνο τα 10, οπότε το παραδοτέο να πρέπει να γίνει αποδεκτό. Το γεγονός ότι υπάρχει λ.χ. έλλειψη ή σφάλμα στα στοιχεία μεταγραφής ενός τίτλου, επισημαίνεται προς διόρθωση αλλά όμως δεν θεωρείται σφάλμα που καταλογίζεται εις βάρος του αναδόχου ως μη αποδεκτό. Δηλαδή μπορεί και τα 315 λ.χ. ΚΑΕΚ να θέλουν μία διόρθωση, λ.χ. να γράφει Χατζηφότης, αλλά το παραδοτέο θα περάσει.

-Σε καθεστώς όμως Λειτουργούντος κτηματολογίου, προκειμένου να καταχωρηθεί στο κτηματολογικό φύλλο επιγενόμενη πράξη, θα πρέπει προηγουμένως να γίνει το «Χατζηφότης», « Χατζηφώτης» με την κατάθεση αίτησης προδήλου σφάλματος, που γίνεται ατελώς, όπως αντίστοιχα ατελώς χορηγούνται και τα αντίστοιχα έγγραφα από τα αρχεία των Υποθηκοφυλακείων για την συνυποβολή τους, γεγονός που προσθέτει φόρτο εργασίας στα κτηματολογικά γραφεία, εργασία δηλαδή που τελικώς θα επωμιστεί ο ίδιος ο Φορέας, όταν ενσωματώσει όλη την Επικράτεια και βέβαια οι πολίτες.

-Όσο δε παλαιότερη η κτηματογράφηση, τόσο περισσότερα και τραγικότερα τα σφάλματα…

7.Αυτή είναι η ουσία του πράγματος. Ό,τι και να γίνει θα υπάρχουν λάθη. Το ζητούμενο είναι πως θα κάνεις την ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη, όχι Κόλαση.

-Αυτά και πάρα πολλά άλλα τα έχω πει παντού. Δεν φαντάζεστε πού έχω φτάσει να εξηγώ. Μονίμως η ίδια αντίδραση: ένα βλέμμα που συνδυάζει άγνοια, έκπληξη, αδυναμία κατανόησης και τρόμου απέναντι σε ψυχοπαθή. Δεν με καταλαβαίνουν παρά ελάχιστοι ελάχιστα, όσο καλά και αν εξηγώ.

-Ο λόγος είναι απλός και τον ανέφερα ήδη: δεν υπάρχει ποσοτικά αυτό το έμπειρο και εξειδικευμένο προσωπικό ούτε στην οικονομία γενικά ούτε εντός του έργου, πόσο δε μάλλον στην πολιτική.

-Πέρασε «ένας στρατός» πολιτική ηγεσία και διοίκηση, μυρωδιά δεν έπαιρναν, όλοι κατόπιν εορτής καταλάβαιναν, όσοι κατάλαβαν και κάτι. Εκεί όμως βρίσκεται και το κλειδί: Στερούμενοι, αφενός μεν της ειδικής γνώσης, αφετέρου της διάθεσης και του χρόνου να μάθουν, όσοι παρήλθαν από την ηγεσία υπουργείου και φορέα εμπιστεύθηκαν τυφλά μία συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων εντός και εκτός του Φορέα (σημειώστε ότι αυτή η ομάδα ενώ είναι ευάριθμη, περιλαμβάνει έναν ευρύτατο κύκλο ανθρώπων σε διάφορους χώρους) και εφάρμοσε τις υποδείξεις τους. Είναι εντυπωσιακό να σου λένε από τον ΣΥΡΙΖΑ «έχετε δίκιο, το 2018 κάναμε λάθος, το είχαν επισημάνει άλλωστε κει τότε αρκετοί μέσα στο κόμμα, αλλά αυτές ήταν οι εισηγήσεις των υπηρεσιακών». Μονίμως δε άπαντες να «φωτογραφίζουν», να «υπονοούν», να υποδεικνύουν έως και να καταγγέλλουν τα ίδια πρόσωπα, εντός ή εκτός φορέα, ποτέ όμως δημοσίως…

-Σε κάθε περίπτωση, σε κάθε νέα πολιτική ηγεσία σερβίρεται το ίδιο πάνω κάτω, για όλα φταίει κάποιος άλλος, ναι υπουργέ μου όλα θα γίνουν όπως λέτε, υπερβολές όλα αυτά για τις καθυστερήσεις και τα λάθη» κι όλο και κάποιοι θα αποκαλούν την Σασσάλου και εμένα βόθρους, διχαστικούς, που συνωμοτούμε με αναδόχους, υποθηκοφύλακες και λοιπά αποβράσματα και απόκληρους για το κακό του έργου, των μικρών γατιών που πνίγονται στα κανάλια της Βενετίας, του δυτικού πολιτισμού των Βραδεμβουργίων κοντσέρτων συμπεριλαμβανομένων και ασφαλώς και του Μεγάρου Μουσικής, με ή άνευ παίδαρου, γενικότερα της ανθρωπότητας και ιδίως των συναδέλφων μας στο Φορέα. Ειδικώς για εμέ θα διαδίδεται και ότι μπήκα στο Κτηματολόγιο για να γίνω με την βοήθεια …της Εκκλησίας της Ελλάδας, (με την οποία υποτίθεται ότι κρυφά συνεργάζομαι) προϊστάμενος στο … Κτηματολόγιο !!! (Σταυροκοπιέστε βλέπω, κι εγώ το ίδιο έκανα όταν το άκουσα από τέσσερις διαφορετικούς ανθρώπους στους οποίους συστάθηκε για αυτό το λόγο να με αποφεύγουν. Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν αυθορμήτως μου το ομολόγησαν όταν διαπίστωσαν ότι ήμουν θύμα συκοφαντίας και ότι οι ίδιοι χειραγωγήθηκαν.)

-Και έτσι ο ένας Υπουργός συνεχίζει την πολιτική του προηγουμένου, που συνέχισε την πολιτική του προ προηγουμένου, που είναι δεν είναι άλλη από την διαχρονική πολιτική που υπαγορεύει η Παγκόσμια Τράπεζα, ο τεχνικός σύμβουλος του έργου, μέχρι να έρθει η σειρά του επόμενου. Οι ευθύνες για το πρόβλημα είναι διαχρονικές, επομένως διαχέεται σε ένα πλήθος προσώπων, όταν δεν χρεώνεται το σύνολο της ευθύνης ο Υπουργός, που κάποια στιγμή, εκεί που πάει να το πράγμα στρώνει, αυτός αλλάζει, έρχεται ο επόμενος και ούτως καθεξής, και ούτω καθεξής. Mutatis mutandis, το ίδιο γίνεται και με κάθε νέα διοίκηση του Φορέα.

-Την κατάληξη την έχετε ήδη ακούσει: smart contracts από application για iPhone και Android smartphones (αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και τυγχάνει να είσαι συμβολαιογράφος μην αναρωτιέσαι αν βαράνε καμπάνες και αν βαράνε για το επάγγελμά σου, όντως βαράνε καμπάνες, είναι οι καμπάνες της Ιεράς Μονής των Αγίων Αυγουστίνου Ιππώνος και Σεραφείμ του Σάρωφ στο Τρίκορφο Φωκίδος όπου και το μεγαλύτερο καμπαναριό του κόσμου, και βαράνε για τους συμβολαιογράφους), οι δε διαφορές που θα ανακύπτουν θα επιλύονται μέσω block chain και τεχνητής ευφυΐας, (αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές και τυγχάνει να είσαι δικηγόρος ή μηχανικός, ναι και για αυτούς κτυπάνε οι ίδιες καμπάνες, όσο δε για τον φυσικό δικαστή να κάτσει στη γωνιά του, δεν θα τον ρωτάμε πια).

-Και τέζα μετά ο καμπούρης…

-Αυτά βέβαια θα προϋποθέτουν και μια υποχρεωτική ασφάλιση του ακινήτου έναντι σφαλμάτων του κτηματολογίου – διότι όταν λέμε ότι το έργο είναι αναπτυξιακό, συμπεριλαμβάνονται ΚΑΙ οι Ασφαλιστικές Εταιρείες. Το δε καταπληκτικό της ιστορίας είναι ότι ενώ όλα αυτά έχουν ανακοινωθεί επίσημα από την ίδια την Παγκόσμια Τράπεζα σε διεθνή συνέδρια, οι εν Ελλάδι συνειδητώς ή ασυνειδήτως (ή συνειδητώς ασυνειδήτως) εφαρμόζοντες αυτήν την πολιτική δηλώνουν ότι τα αγνοούν και αν τους γίνει αναφορά τα απορρίπτουν ως συνωμοσιολογία, πράγμα από μια πλευρά ακούγεται λογικό αφού αυτά που τους λες τους ακούγονται κινέζικα αν όχι παρανοϊκά. Αυτά όμως προσεχώς.

8.Προς παρόν, το «ρεζουμέ» για μένα είναι το εξής: ανεξαρτήτως προσώπων και συμφερόντων, η πραγματικότητα είναι ότι τον καλύτερο φωτογράφο να φέρουμε, με τις ιδανικές συνθήκες από πλευράς φωτισμού, μέσων κ.ο.κ., με τεχνητή νοημοσύνη, τον HAL από την Οδύσσεια του Διαστήματος να φέρουμε, το «πρόσωπο» στην «φωτογραφία» θα είναι άσχημο. Όσο δε πιο ακριβής είναι η φωτογράφηση, τόσο περισσότερη ασχήμια θα απεικονίζεται.

-Στην περίπτωσή μας δεν χωράει «λίφτινγκ» αλλά χειρουργική επέμβαση ανάταξης οστών.

-Το σύστημα καταχώρησης εγγραπτέων πράξεων με βάση την αρχή της νομιμότητας απαιτεί την προηγούμενη σύνταξη άλλων πράξεων που θα έπρεπε να έχουν συνταχθεί εδώ και 200 χρόνια.

-Όσο διατηρείται η κατάσταση που περιγράφηκε, το κτηματολόγιο για πολλά χρόνια ακόμη θα είναι πηγή προβλημάτων. Θα με ρωτήσει κάποιος τί έχεις να προτείνεις και η αλήθεια είναι ότι εδώ δεν υπάρχει εύκολη απάντηση, ούτε μαγικές λύσεις.

-Το οικοδόμημα καταρρέει και πρέπει να αποτελέσει αντικείμενο ειλικρινούς διεπιστημονικής συζήτησης, ενώ πρέπει να επέλθει οργάνωση, ομογενοποίηση και απλοποίηση της σχετικής νομοθεσίας και διαδικασίας, πρόσληψη προσωπικού, (επαν) αξιολόγηση της υπηρεσιακής ηγεσίας του Φορέα αλλά και της εν γένει διάρθρωσης του Φορέα που αισίως αριθμεί ένδεκα (11) Διευθύνσεις. Απαιτείται ένα (νέο) όραμα για το Κτηματολόγιο, αλλά ποιος το έχασε για να βρεθεί;

-Εμένα μη με κοιτάτε, ο ψηλός με το μούσι και την κοτσίδα πέθανε στις 04.05.2018. Αυτός που επέστρεψε την 01.07.2020 του μοιάζει αλλά δεν είναι πια ο ίδιος (όπως ο Beric στο A Song of Fire and Ice ένα πράγμα).

9. Βέβαια εδώ κυριολεκτικά ο κόσμος καίγεται και εγώ ασχολούμαι με το κτηματολόγιο. Θέλω να ευχαριστήσω όσους έφθασαν έως εδώ, διαβεβαιώνοντας ότι το κείμενο που διαβάσετε έχει γραφτεί πραγματικά με συντριβή, όποιος δε τόνος αυταρέσκειας ανιχνεύεται στο κείμενο είναι στην πραγματικότητα αυτοσαρκασμός.

-Το κείμενο έχει γραφτεί με συντριβή γιατί εγώ ξέρω καλύτερα από σας τί πραγματικά κρύβεται πίσω από κάθε ανακριβή εγγραφή και την διόρθωσή της και πάντοτε θα αισθάνομαι ένα ποσοστό ενοχής, μεγαλύτερο ή μικρότερο, όταν εντοπίζεται πρόβλημα.

-Το κείμενο γράφεται με συντριβή διότι για πολλούς, πολλές και πολλά οι αποδείξεις και τα τεκμήρια ήσαν μπροστά μου, αλλά εγώ πεισματικά πίστευα αυτά που ο ίδιος ήθελα να πιστέψω παρά τις ασφαλείς υποδείξεις της λογικής.

-Το κείμενο γράφεται με συντριβή διότι πίστεψα, συνεργάστηκα και συγχρωτίσθηκα με ανθρώπους που δεν έπρεπε. Κάθε μέρα που ξυπνάω το πρωί, ξυπνάω με ένα νεκρό άλμπατρος περασμένο στο λαιμό, ότι δεν κατάλαβα σε ποιών τον μύλο έριχνα νερό. Με συντριβή πάνω από όλα γιατί βλέπω όχι μόνο την αποτυχία των προσπαθειών μου αλλά και τους λόγους της αποτυχίας.

-Έπρεπε να πάθω για να μάθω.

-Έπαθα αρκετά, κάποια εκ των οποίων δικαίως και θέλω να πιστεύω ότι έμαθα και αρκετά.

-Εκτός όμως από συντριβή αισθάνομαι και οργή. Αλλά αυτή είναι μία άλλη ιστορία, που πρέπει να ειπωθεί και θα ειπωθεί στην επόμενη ανάρτηση, μαζί με αρκετά που σκόπιμα παραλήφθηκαν σε αυτήν την φάση, όπως ο λόγος που έχω τόση πέραση στο ωραίο φύλλο, που δεν είναι άλλος από τα δασικά…