Με το άρθρο 139 του νομοσχεδίου για τα αυθαίρετα, που ψηφίστηκε από τη Βουλή, τροποποιείται διάταξη του Προεδρικού Διατάγματος του 1995 που διέπει τις χρήσεις γης στον μεγαλύτερο αδόμητο χώρο του δυτικού λεκανοπεδίου. Ανοίγει ο δρόμος για να γίνει αποτεφρωτήριο νεκρών στον Ελαιώνα, σε έκταση του Δήμου Αθηναίων. Με την τροποποίηση οι εγκαταστάσεις του αποτεφρωτηρίου εντάσσονται στις κοινωφελείς και πολιτιστικές χρήσεις, οι οποίες σύμφωνα με το Διάταγμα μπορούν να καλύψουν έως και το 5% των κοινόχρηστων χώρων.
Από την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την επίμαχη διάταξη αναφέρεται ότι η χωροθέτηση προβλέπεται από το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αττικής, που ψηφίστηκε το 2014, ενώ γίνεται για πρώτη φορά γνωστό ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος ετοιμάζει νέο Προεδρικό Διάταγμα για ολόκληρη την περιοχή του Ελαιώνα, όπου ήδη προωθείται με γοργούς ρυθμούς και ο νέος σταθμός για τα υπεραστικά λεωφορεία.
Η δημοτική αρχή της Αθήνας έχει επιλέξει από καιρό έναν χώρο περίπου 17 στρεμμάτων για να γίνει το πρώτο αποτεφρωτήριο νεκρών στον Ελαιώνα. Είναι ιδιοκτησία του δήμου αλλά προβλέπεται να λειτουργήσει ως ιδιωτική επιχείρηση και να διαθέτει υποδομές αποκλειστικά για καύση νεκρών.
Για να προχωρήσει το σχέδιο, έχει εισηγηθεί την τροποποίηση του διατάγματος του 1995, αίτημα που έγινε δεκτό από το υπουργείο Περιβάλλοντος παρ’ όλο που η πρόταση δεν βρίσκει σύμφωνη την Ελληνική Κοινωνία Αποτέφρωσης. Η μη κερδοσκοπική εταιρεία προτείνει να κατασκευαστεί το αποτεφρωτήριο σε άλλες περιοχές, όπως το Σχηματάρι και οι Αφίδνες.
Αντιδράσεις υπάρχουν και από τους κατοίκους της περιοχής του Ελαιώνα, που είναι αποφασισμένοι να προσβάλουν τη διάταξη στο ΣτΕ. Επισημαίνουν ότι τα αποτεφρωτήρια θεωρούνται μηχανολογική δραστηριότητα χαμηλής όχλησης, αλλά δεν επιτρέπεται να χωροθετηθούν σε ζώνες κοινόχρηστου πράσινου.
Με το ίδιο άρθρο του νομοσχεδίου χωροθετούνται αποτεφρωτήρες για το σύνολο της χώρας και ορίζεται ότι μπορούν να κατασκευαστούν σε ζώνες για μη οχλούσες χρήσεις, για οχλούσες χρήσεις, για χονδρεμπόριο και για κοινωνικό εξοπλισμό, όπως καθορίζονται με τα άρθρα 5,6,7 και 10 του διατάγματος του 1987.
