Ασπρόπυργος: η μεγάλη πρόκληση για βιομηχανία και εφοδιαστική αλυσίδα

Του Μανώλη Μπαλτά*/

Η κρίση γεννάει προβλήματα. Η μεγάλη κρίση μεγάλα προβλήματα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις ευκαιρίες. Μεγάλη κρίση- μεγάλες ευκαιρίες. Και όταν η  κρίση δεν αναφέρεται σε άυλες αξίες και σε άυλες υποθέσεις πχ οικονομική κρίση, χρηματιστηριακή κρίση, κ.λπ., αλλά αναφέρεται στον  φυσικό και υλικό χώρο, τότε η ανάγκη ανάληψης πρωτοβουλιών αποτροπής των συνεπειών της και οι  ευκαιρίες που αναφύονται για τη ριζική αποτροπή της και την αλλαγή πορείας, είναι εύκολα αντιληπτές ακόμα και στον κοινό νου.

Χρόνια φωνάζουμε κάποιοι. Σταματήστε να χτίζετε τα εργοστάσια και τις αποθήκες εκτός σχεδίου, όπου να’ ναι, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς έργα υποδομής. Εντάξει, βγαίνουν χρήματα, δημιουργούνται θέσεις εργασίας, προκύπτουν κέρδη, εταιρείες ΑΕΕΑΠ, ευκαιρίες RealEstate  και κέρδη από οικονομικές δραστηριότητες 3PL που όλα μαζί και από κοινού καθιστούν τις Κυβερνήσεις ευάλωτες για να θεσμοθετούν, ευκαιριακά και προσωρινά, διευκολύνσεις και κίνητρα για δόμηση εκτός σχεδίου και αδύναμες να πάρουν σωστά μέτρα οργάνωσης της γης και να διαθέσουν χρήματα και κίνητρα για αυτό το σκοπό. Αλλά όλα αυτά είναι προσωρινά. Έχουν βραχύ ορίζοντα. Ορατό τέλος.

Πάρτε ως παράδειγμα τον Ασπρόπυργο τώρα. Είναι το πρότυπο παράδειγμα προς αποφυγή όπου παράλληλα με την ιστορική βιομηχανία που λειτουργεί από το 1965 δίπλα στη γειτονική βιομηχανική Ελευσίνα, την τελευταία δεκαετία βιώνουμε το φαινόμενο της έκρηξης των αποθηκών. Τα δε τελευταία τρία χρόνια βιώνουμε τη διαστημική έκρηξη των μεγάλων αποθηκών, 10, 20, 50.000 m² , στη μέση του πουθενά.

Αν πάρουμε το παράδειγμα της πρώην Αχαρακτήριστης Ζώνης βορείως της Αττικής Οδού, όπου σήμερα βρίσκεται το, κατά το κοινώς λεγόμενο, Εθνικό Κέντρο Logistics, έρευνα της RE.DE-PLAN ΑΕ καταγράφει ότι το 2004 δεν υπήρχαν σχεδόν καθόλου κτήρια, ενώ το 2020, 16 μόλις χρόνια μετά, καταγράφονται 175 κτήρια με συνολικό εμβαδόν 620.000 m². Αξίζει μάλιστα να επισημάνουμε ότι τον τελευταίο χρόνο όπου η τροποποίηση του ΓΠΣ, άπλωσε τη χρήση της Εφοδιαστικής Αλυσίδας σε όλη την επικράτεια του Δήμου σχεδόν, αλλά και λίγο πριν, συντελείται μια πρωτοφανής κτηριακή έκρηξη μεγάλων και πανάκριβων κατασκευών logistics που όμοια της δεν έχουμε ξαναδεί στην επικράτεια. Παρατηρώντας αυτή την εκθετική ανάπτυξη, που είναι αλήθεια προκαλεί και συνεισφέρει σημαντικά στην οικονομία και την απασχόληση, σημειώνουμε ταυτόχρονα ότι στην επόμενη πενταετία ο πρώην φυσικός χώρος της περιαστικής ζώνης της πόλης θα βρίσκεται σε συνθήκες μεγάλης χωροταξικής και περιβαλλοντικής κρίσης, ενδεχομένως ανεπανόρθωτης (αν δεν προλάβουμε), συνεξετάζοντας και τις συνθήκες που δημιουργεί η κλιματική κρίση,  παράλληλα με τις δυσοίωνες τοπικές πλημυρικες συνθήκες.

Η κατάσταση αυτή, ευτυχώς φαίνεται να δημιουργεί πλέον και συνθήκες μεγάλης ευκαιρίας. Γιατί μόνο παρήγορο είναι το γεγονός ότι τους τελευταίους μήνες καταγράφεται μια έντονη κινητικότητα από τις επιχειρήσεις της περιοχής αλλά και τους θεσμικούς – κοινωνικούς εταίρους, τον ΣΕΒ, τον ΣΒΑΠ, την Ελληνική Εταιρεία Logistics, τον ΣΥΝΔΔΕ&L οι οποίοι υπό τον συντονισμό και την καθοδήγηση του Θανάση Ζηλιασκόπουλου Προέδρου του Εθνικού Συμβουλίου Εφοδιαστικής Αλυσίδας , ζητούν άμεσα μέτρα και δημόσιες υποδομές. Μέτρα για την κυκλοφοριακή ανάταξη της περιοχής που ήδη βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο, μέτρα για τη φύλαξη και την αστυνόμευση των επαγγελματικών εγκαταστάσεων που αποτελούν εύκολη λεία αρπαγής και ληστειών, ένα σχεδόν καθημερινό φαινόμενο.

Πρόσφατα δημοσιεύματα αναφέρονται σε κινητοποίηση όλου του εμπλεκόμενου Κυβερνητικού Μηχανισμού, στο ισχυρό ενδιαφέρον για λύσεις όπως εκδηλώνεται από διάφορες κυβερνητικές πλευρές, στο πλαίσιο κατευθύνσεων που έχουν δοθεί από το Μέγαρο Μαξίμου, προκειμένου να μπουν επιτέλους σε πρόγραμμα υλοποίησης μεγάλα έργα που εκκρεμούν επί δεκαετίες, όπως ενδεικτικά η Περιφερειακή Αιγάλεω, η  Εθνική Οδός Ελευσίνα -Θήβα-Υλίκη, η κατασκευή του κόμβου Α3 της Αττικής Οδού, κλπ.

Όμως όπως και με άλλη ευκαιρία έχουμε πει, όλα αυτά τα έργα είναι σπουδαία. Είναι σημαντικά. Τα περισσότερα εξ’ αυτών δεν είναι τοπικού χαρακτήρα. Κατατάσσονται περισσότερο σε έργα περιφερειακής ή/και εθνικής σημασίας και αναγκαιότητας. Ως εκ τούτου επιβάλλεται να υλοποιηθούν. Τώρα, όχι στο μέλλον!

Οι υπάρχουσες επαγγελματικές υποδομές και όλος αυτός ο θετικός πόλεμος ιδιωτικών επενδύσεων του Θριασίου Ι &ΙΙ, του Ομίλου ΙΚΕΑ, της HIG, της PRODEA και των άλλων κολοσσών των ΑΕΕΑΠ και των 3PL, του Επιχειρηματικού Πάρκου Μετεγκατάστασης των Μεταφορικών Επιχειρήσεων του Ελαιώνα στο Δήμο Φυλής, όλος αυτός ο εθνικός  πλούτος που εισφέρει η ιδιωτική οικονομία πρέπει να ενισχυθεί και από δημόσιους πόρους. Δημόσιους πόρους και έργα υποδομής που θα αποσκοπούν στο να ενισχύσουν το μέγεθος της  φέρουσας ικανότητας της περιοχής.

Ωστόσο επιβάλλεται να αναφερθεί ότι ακόμα κι αν γίνουν αυτά τα μεγάλα περιφερειακά και εθνικά (όπως προείπα) έργα, θα διευκολυνθεί  μεν η πρόσβαση στην περιοχή, αλλά αυτό δεν θα εξασφαλίσει συνθήκες ικανοποιητικής (έστω) πρόσβασης σε κάθε επιμέρους επαγγελματική εγκατάσταση, μικρή ή μεγαλύτερη. Δεν θα εξασφαλίσει την δια παντός ομαλή και νόμιμη λειτουργία των εκατοντάδων, από ετών, εγκατεστημένων επιχειρήσεων και παράλληλα δεν θα αποτρέψει τους κινδύνους που δημιουργεί η κλιματική κρίση και τα καταγεγραμμένα ρέματα της περιοχής.

Σε κάθε δε περίπτωση τα περί ου ο λόγος μεγάλα έργα ενώ εισφέρουν θετικά στο περιβαλλοντικό ισοζύγιο της ευρύτερης περιοχής, εντούτοις  δεν αποτελούν παράγοντες ενίσχυσης  της πράσινης επιχειρηματικότητας για κάθε μία εγκατεστημένη επιχείρηση διακριτά. Και τούτο διότι ακόμα κι αν όλα αυτά τα μεγάλα έργα τελειώσουν, οι επιχειρήσεις στον περιαστικό χώρο του Δήμου, από το «Εθνικό Κέντρο Logistics» ανάντι της Αττικής Οδού μέχρι και τη Λεωφόρο ΝΑΤΟ και τη Λεωφόρο Μεγαρίδος στα όρια με την Ελευσίνα, θα συνεχίσουν να στερούνται κάθε δυνατότητας να φτάσουν άνετα, οι ίδιοι, οι επισκέπτες και οι προμηθευτές η οι  πελάτες τους στο εργοστάσιο και την αποθήκη τους,να προστατευθούν από τα πλημμυρικά φαινόμενα , να πάρουν νερό από οργανωμένο και ελεγχόμενο δίκτυο ύδρευσης, να αποχετεύσουν τα λήμματά τους σε δίκτυο και μέσω αυτού στη Μονάδα Καθαρισμού Αποβλήτων του Θριασίου, να φέρουν το ρεύμα και την οπτική ίνα έξω από την πόρτα  των εγκαταστασεων τους , να  λειτουργήσουν μέσα στα εύλογα όρια εξωτερικού  κόστους που καθιστά την βιομηχανία και την εφοδιαστική αλυσίδα βιώσιμες δραστηριότητες .

Τι πρέπει να γίνει; Το αυτονόητο. Αυτό που όλοι αποδέχονται και διατυμπανίζουν στις Κυβερνήσεις, στα κόμματα, τους κοινωνικούς θεσμούς, στην αυτοδιοίκηση αλλά στο τέλος κάτι δε γίνεται σωστά και η κατάσταση χειροτερεύει. Τον δρόμο τον δείχνει η ΒΙΠΑΝΟΤ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ ΑΕ. Η εταιρεία που πήρε την απόφαση και το ρίσκο να πολεοδομήσει 2.200 στρέμματα στον Ασπρόπυργο, νοτίως της Λεωφόρου ΝΑΤΟ. Να φτιάξει ένα Επιχειρηματικό Πάρκο δημιουργώντας 24 km συγκοινωνιακή υποδομή 10-16μ. πλάτους και όλα τα λοιπά δίκτυα υποδομής (υδραυλικά, ενεργειακά, ευρυζωνικά, κλπ) χρηματοδοτώντας μέσω των εγκατεστημένων επιχειρήσεων 10.000 € ανά στρέμμα, σε μια περιοχή σημερινής αξίας 100-150 χιλ €, οδικά αδιάβατη με δυο μόλις δρόμους (Λεωφ. Μεγαρίδος &Αγ. Γεωργίου, πλάτους 4-6 μ.), για να περάσει από το χάος στον πολιτισμό. Και έστω κι αν η γραφειοκρατία είναι αήττητη και ο αγώνας διαρκεί 15 πλέον χρόνια, τώρα όλοι μαζί, Κυβέρνηση και επιχειρήσεις είναι κοντά στη λύση της οριστικής αδειοδότησης της επένδυσης που θα αλλάξει ριζικά το λειτουργικό και περιβαλλοντικό τοπίο της περιοχής.

Αυτό πρέπει να γίνει παντού. Και στις άλλες περιοχές του Ασπροπύργου που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά αλλά και στην Ελευσίνα, στη Μαγούλα, στη Μάνδρα, κλπ. Και για να γίνει αυτό εφικτό και σε εύλογο χρόνο, η Κυβέρνηση πρέπει να φτιάξει καλύτερη νομοθεσία για τα Πάρκα και να διαθέσει πόρους και στοχευμένα χρηματοδοτικά προγράμματα ενίσχυσης των ιδιοκτητών και των εγκατεστημένων επιχειρήσεων.

-Κε Θεοδωρικάκο χρειαζόμαστε επειγόντως ένα νέο νόμο και ένα νέο Ταμείο Ανάκαμψης για τη χρηματοδότηση των Επιχειρηματικών Πάρκων.

* Μανώλης Μπαλτάς, Δ/νων Σύμβουλος Re.De-Plan AE, Επιστημονικός Συνεργάτης ΚΕΕ