Δασικοί Χάρτες: λύση στο ιδιοκτησιακό με απόφαση του ΣτΕ

Του Αντώνη Κατσιγιάννη, Αγρονόμος Τοπογράφος Μηχανικός ΕΜΠ

antokats1@yahoo.gr

Με την απόφαση του ΣτΕ κρίθηκε ότι είναι απολύτως νόμιμη η μεταβίβαση δημόσιας αναδασωτέας έκτασης στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι όπως ρητά αναγράφεται στην απόφαση αυτή, με τη μεταβίβαση δεν συνεπάγεται οποιαδήποτε μεταβολή στη χρήση ή τον προορισμό του μεταβιβαζομένου ακινήτου, δηλαδή της δημόσιας αναδασωτέας έκτασης της συγκεκριμένης δίκης.

Ίσως το ζήτημα που έχει ανακύψει με την ανάρτηση των δασικών χαρτών στη χώρα και των συνεπειών αυτής, θα πρέπει να ειδωθεί από μία άλλη, διαφορετική σκοπιά.

Ας δεχτούμε apriori, το υποθετικό σενάριο, ότι το περιεχόμενο των δασικών χαρτών, δεν έχει κανένα απολύτως λάθος, είναι απολύτως σωστό και αποτυπώνει την υφιστάμενη πραγματικότητα της εδαφοκάλυψης  της πατρίδας μας και ως εκ τούτο δεν υπάρχουν κοινωνικές αντιδράσεις.

Με την ως άνω παραδοχή, αμέσως-αμέσως, βγαίνουν από το «κάδρο» των προβλημάτων, οι συντελεστές, αυτού του πράγματι μεγάλου έργου, των δασικών χαρτών, δηλαδή οι ανάδοχοι, οι δ/νσεις δασών ανά τη χώρα κ.ο.κ..

Σε μία τέτοια υποθετική κατάσταση, όπως αυτή που περιγράφεται ανωτέρω, δηλαδή χωρίς λάθη, χωρίς κοινωνική αγάνακτηση, αλλά με την ελληνική επικράτεια σχεδόν ολόκληρη χαρακτηρισμένη ως δασική, το Κράτος, έχει ή δεν έχει το δικαίωμα, από το επιστημονικό αυτό εργαλείο, τους δασικούς χάρτες, να επιλέξει το ίδιο, τι επιθυμεί να διατηρήσει-προστατεύσει-αναδείξει ως δάσος-δασική έκταση και τι όχι;

Κατά την άποψη μου, το δικαίωμα αυτό το έχει και τούτο διότι:

1. Άλλη η σύσταση του πληθυσμού το 1975 οπότε υιοθετήθηκε το εν ισχύ Σύνταγμα, άλλη η σημερινή.
2. Αλήθεια, ποιο είναι το μερίδιο στο ΑΕΠ της χώρας από την αξιοποίηση του δασικού μας πλούτου;
3. Πόσοι είναι οι εργαζόμενοι σε αυτόν τον τομέα;
4. Επιπλέον, ποια η συμβολή στο ΑΕΠ της χώρας, του πρωτογενή τομέα, της μεταποίησης, της βιομηχανίας των κάθε λογής υπηρεσιών; Έχουν όλοι οι παραπάνω τομείς λιγότερη συμβολή στο ΑΕΠ της χώρας σε σχέση τα δασοπονικά προϊόντα;

To αρθ.24 §1 του Συντάγματος ορίζει ότι «Απαγορεύεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, εκτός αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον.»

Συνεπώς, είτε έχουν λάθη οι δασικοί χάρτες, είτε όχι, το Κράτος εκ του Συντάγματος δύναται να μεταβάλει τον προορισμό των δασών και των δασικών εκτάσεων, εφόσον επιβάλλεται τούτο για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που αφορούν την Εθνική Οικονομία.

Άρα, πέρα της πρόσφατης απόφασης του Τεχνικού Συμβουλίου Δασών (βλ. φρύγανα-ασπάλαθοι, που υιοθετήθηκε από την Πολιτεία) αυτό που πρέπει να γίνει, είναι τα συναρμόδια υπουργεία να προβούν σε νομοθετική παρέμβαση έτσι ώστε για λόγους δημοσίου συμφέροντος (όπως αυτό νομολογιακά προσδιορίζεται), που αφορούν την Εθνική Οικονομία να αναμορφώσουν τους δασικούς χάρτες.  Όλα τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα.

Για παράδειγμα, παρά την έντονη προσπάθεια και τις καλές προθέσεις του ΥΠΕΝ, όπου με εγκυκλίους-έγγραφα που έχει εκδώσει προσπαθεί να συμβάλλει στη διευκόλυνση έκδοσης οικοδομικών αδειών και μεταβιβάσεων ακινήτων κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί και πολύ ορθά οι συμβολαιογράφοι, δικηγόροι και μηχανικοί το έχουν επισημάνει.

Μια πρώτη κίνηση για τη διευκόλυνση των μεταβιβάσεων στην εκτός σχεδίου περιοχή, και την κατοχύρωση, μηχανικών, δικηγόρων, συμβολαιογράφων και φυσικά των συμβαλλομένων σε μία δικαιοπραξία, θα ήταν η άμεση κατάργηση του άρθρου 35 του ν.998/1979 που απαγορεύει τις μεταβιβάσεις καέντων δασών, και απαιτεί πιστοποιητικό ακαίας για τα υπόλοιπα.

Είναι σίγουρο ότι πάρα πολλοί θα αντιδράσουν σε κάτι τέτοιο. Θα ισχυριστούν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί να γίνει, ότι είναι αντισυνταγματικό.

Ωστόσο το ζήτημα αυτό έχει λυθεί.

Με την απόφαση 2693/2016 του Δ’ Τμήματος του ΣτΕ κρίθηκε ότι είναι απολύτως νόμιμη η μεταβίβαση δημόσιας αναδασωτέας έκτασης στο ΤΑΙΠΕΔ, διότι όπως ρητά αναγράφεται στην απόφαση αυτή, με τη μεταβίβαση δεν συνεπάγεται οποιαδήποτε μεταβολή στη χρήση ή τον προορισμό του μεταβιβαζομένου ακινήτου, δηλαδή της δημόσιας αναδασωτέας έκτασης της συγκεκριμένης δίκης.

Άρα τα πράγματα είναι απλά.

Αυτό που ισχύει για τα δημόσια δάση και τις δημόσιες δασικές εκτάσεις  να ισχύσει και για τις ιδιωτικές περιουσίες.

Το ΣτΕ έχει δείξει το δρόμο.