Διαμάχη υπουργείου Οικονομικών και WWF για τα αυθαίρετα στο κύμα

Στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης αντέκρουσε το επιχείρημα της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF Ελλάς, που υποστηρίζει ότι «στην Ισπανία το όριο απαγόρευσης δόμησης είναι στα 150 μέτρα». Το WWF απαντά ότι η αλήθεια είναι πως το νομοσχέδιο αυξάνει υπέρμετρα την οικοδομική πίεση στις παραλίες και δίνει στοιχεία για την Ισπανία.

Κατά πλειοψηφία ψηφίσθηκε επί της Αρχής και των άρθρων το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών για τους «Όρους αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας στις παραθαλάσσιες περιοχές και άλλες διατάξεις» στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων.

«Υπέρ» του νομοσχεδίου επί της Αρχής τάχθηκε η ΝΔ. Καταψήφισαν ΚΚΕ και Νέα Αριστερά, ενώ ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, Ελληνική Λύση, Σπαρτιάτες, Νίκη και Πλεύση Ελευθερίας επιφυλάχθηκαν να τοποθετηθούν στην Ολομέλεια.

Τρεις νομοθετικές βελτιώσεις

Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, ολοκληρώνοντας την συζήτηση επί των άρθρων προανήγγειλε ότι στην Ολομέλεια θα υπάρξουν τρείς βελτιώσεις. Η πρώτη, θα αφορά την μείωση της επιβάρυνσης των ναυταθλητικών σωματείων για την χρήση παραλίας.

Η δεύτερη, θα αφορά το αίτημα των μικρών εστιατορίων που μεταξύ τους είναι όμορα, προκειμένου ειδικά για αυτά να υπάρξει μια εξαίρεση σχετικά με το λογικό πλάτος που πρέπει να έχουν απόσταση τα ομπρελοκαθίσματα του ενός από το άλλο.

Η τρίτη βελτίωση, θα αφορά την προϋπόθεση για την επιβολή ποινής, να υπάρχει 50% κάλυψη άνω της νόμιμης και το ποσοστό αυτό θα μειωθεί αρκετά μικρότερο γιατί «δεν θέλουμε να χαριστούμε σε κανένα».

Τι είπε στη Βουλή ο υπουργός

Ο κ. Χατζηδάκης, αναφερόμενος στην καταψήφιση του νομοσχεδίου από το ΚΚΕ και τη Νέα Αριστερά, είπε πως «είναι δικαίωμά τους, αλλά και σε μένα επιτρέπεται να σχολιάσω πως σε αυτά τα δύο κόμματα προφανώς αρέσει το σημερινό πλαίσιο με όλες τις «εικόνες» που είδαμε το περυσινό καλοκαίρι και θα ήθελαν να διαιωνιστεί». Αντιθέτως, πρόσθεσε ο υπουργός «δεν τους αρέσει ότι καθιερώνουμε τον θεσμό των Απάτητων Παραλιών διότι θα ήθελαν αυτό να θεσπιστεί όταν θα βγουν οι περιβαλλοντικές μελέτες. Προτιμούν, δια της ψήφου τους, να μην έχουμε ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς για την παραχώρηση χρήσης αιγιαλού. Δεν τους αρέσουν, φαντάζομαι, οι νέες υποχρεώσεις των παραχωρησιούχων και των δήμων, καθώς πρώτη φορά θεσπίζεται με έναν ξεκάθαρο τρόπο στο Νόμο η δυνατότητα της ελεύθερης πρόσβασης και υπάρχουν και κυρώσεις σε περίπτωση παραβίασης. Διαφωνούν με τα δικαιώματα πρόσβασης για τα ΑμεΑ που προβλέπονται και καθιερώνονται. Δεν τους αρέσουν οι έλεγχοι με χρήση νέων τεχνολογιών και της δυνατότητας ηλεκτρονικών καταγγελιών από τους πολίτες. Δεν τους αρέσουν και οι αυστηρότερες ποινές για υπερβάσεις που φτάνουν στο τετραπλάσιο του ανταλλάγματος που πληρώνει κάποιος παραχωρησιούχος, καθώς για τις περιπτώσεις υποτροπής να γίνεται σφράγιση της επιχείρησης». Ο κ. Χατζηδάκης αναρωτήθηκε « γιατί το κομματικό πάθος μπορεί να τυφλώνει τόσο πολύ», ειδικά όταν πρόκειται για ένα νομοσχέδιο όπου «ξεκάθαρα έρχεται και ανταποκρίνεται σε αιτήματα της κοινωνίας».

Ο υπουργός, απέρριψε ως «φαντασία» την επίκριση, που υποστηρίχθηκε από όλα σχεδόν τα κόμματα σχεδόν της Αντιπολίτευσης αλλά και από περιβαλλοντικές οργανώσεις, ό,τι με τις διατάξεις του νομοσχεδίου νομιμοποιούνται αυθαίρετα επί της παραλίας και του αιγιαλού. Αυτό, είπε ο υπουργός, δεν προκύπτει από κανένα άρθρο ή παράγραφο του νομοσχεδίου. Βλέπετε, είπε, «συνεχώς πάλι νεοφιλελεύθερους δράκους», «εκτός και εάν έχετε αποφασίσει να έχετε έναν ρόλο σύγχρονου Δον Κιχώτη και να ξιφουλκείτε εναντίον ανεμόμυλων». Στο πλαίσιο αυτό, ο υπουργός κάλεσε «να μου υποδείξετε σε ποιο άρθρο του νομοσχεδίου υπάρχει η οποιαδήποτε αναφορά σε νομιμοποίηση αυθαίρετου». Τόνισε, ότι «η πολεοδομική νομοθεσία με αυτό το νομοσχέδιο παραμένει όπως ακριβώς ισχύει μέχρι σήμερα. ‘Αλλωστε κάτι τέτοιο δεν είναι αρμοδιότητα του δικού μας Υπουργείου για να το κάναμε αλλά του Υπουργείου Περιβάλλοντος. Εμείς φέρνουμε ένα νομοσχέδιο που αφορά την δημόσια περιουσία και την αξιοποίησή της και όχι για τα αυθαίρετα».

Ο κ. Χατζηδάκης, επισήμανε ότι «στο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θεσπίστηκε ότι οι παραλίες θα πρέπει να έχουν ελάχιστο πλάτος 30 μέτρα, όμως στον ίδιο νόμο προβλέπεται ότι ο καθορισμός της ζώνης του αιγιαλού και της παραλίας δεν θα είναι αυτόματη, αλλά θα οροθετούνται από Επιτροπή που θα συγκροτείται και στην οποία παρέχεται η δυνατότητα να καθορίσει μικρότερο πλάτος παραλίας μετά από αιτιολογημένη κρίση, όπως και ότι εκεί όπου υπάρχει εγκεκριμένο σχέδιο πόλης, η οριογραμμή της παραλίας να μην μπορεί να υπερβεί την εγκεκριμένη γραμμή δόμησης. Δηλαδή, υπάρχει ένα νόμος με τρείς από κάτω διατάξεις που αναιρούν το περιεχόμενο του Νόμου!».

‘Άλλωστε, είπε ο κ. Χατζηδάκης «εάν θέλαμε να εφαρμόσουμε αυτό το Νόμο του ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγούσε το Κράτος να πληρώνει για απαλλοτριώσεις διαφόρων ιδιωτικών δικαιωμάτων εκατομμύρια ευρώ και ενδεχομένως δισεκατομμύρια ευρώ και αυτή είναι η αιτία που δεν προχώρησε ποτέ η εφαρμογή του νόμου αυτού» και πρόσθεσε πως «δεν μπορούμε σε ένα κτίσμα ή ένα ξενοδοχείο, η Πολιτεία με προγενέστους Νόμους του έδωσε πολεοδομική άδεια έχει νόμιμους τίτλους να πάμε να το κατεδαφίσουμε, αυτό δεν έχει λογική».

Ο υπουργός, ξεκαθάρισε πως και τα Δωδεκάνησα εξισώνονται με ότι ισχύει σε όλη την Επικράτεια και δεν μπορεί να υπάρχει ειδικό καθεστώς επειδή υπήρχαν ειδικές ρυθμίσεις που προέρχονται από την Ιταλοκρατείας.

Τι είπε ο υπουργός για WWF Ελλάς

Ο υπουργός  σχολίασε και μια ανάρτηση της περιβαλλοντικής οργάνωσης WWF όπου υποστηρίζει ότι «στην Ισπανία το όριο απαγόρευσης δόμησης είναι στα 150 μέτρα», λέγοντας ότι όχι μόνο όσοι έχουμε πάει στην χώρα αυτή, αλλά και με μια απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο κανείς θα διαπίστωνε ότι αυτό δεν ισχύει, καθώς υπάρχουν ισπανικά ξενοδοχεία πάνω στην παραλία.

Η απάντηση του WWF Ελλάς στον υπουργού Οικονομικών

Σχετικά με τις χθεσινές δηλώσεις του Υπουργού Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Κωστή Χατζηδάκη, για το νομοσχέδιο για την παράκτια ζώνη, το WWF Ελλάς απαντά τα εξής:

1.Ο υπουργός αποκάλεσε “fake news” τις αντιδράσεις για την αύξηση της δόμησης στις παραλίες. Η αλήθεια είναι πως το νομοσχέδιο αυξάνει υπέρμετρα την οικοδομική πίεση στις παραλίες, καθώς από τον ορισμό της ‘παραλίας’ (άρθ. 3) εξαφανίζει την ήδη ανεπαρκή ζώνη πλάτους 30 μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού στην οποία απαγορεύεται σήμερα η δόμηση.

2.Ο υπουργός δεν αναφέρθηκε καθόλου στις υποχρεώσεις της χώρας έναντι του διεθνούς και του ενωσιακού δικαίου. Το Πρωτόκολλο για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση της Παράκτιας Ζώνης (ΟΔΠΖ) στη Σύμβαση της Βαρκελώνης για τη Μεσόγειο έχει κυρωθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, και αποτελεί ενωσιακό δίκαιο. Η Ελλάδα δεν έχει ακόμα κυρώσει το Πρωτόκολλο ΟΔΠΖ. Βασική υποχρέωση που προβλέπει για τα συμβαλλόμενα μέρη το ΟΔΠΖ είναι ο καθορισμός αδόμητης ζώνης παραλίας που δεν μπορεί να έχει πλάτος μικρότερο των 100 μέτρων.

3.Ο υπουργός δήλωσε ότι στην Ισπανία δεν υπάρχει ζώνη 150 μέτρων από τη θάλασσα, στην οποία απαγορεύεται η δόμηση. Η αλήθεια είναι πως η Ισπανία έχει από το 2011 κυρώσει το Πρωτόκολλο για την ολοκληρωμένη διαχείριση της παράκτιας ζώνης. Όπως αναφέρουμε στις ανακοινώσεις μας, “σε έναν κόσμο που υφίσταται ολοένα και συχνότερα κλιματικές καταστροφές, οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες (π.χ. Γαλλία, Ισπανία) εύλογα θεσπίζουν αδόμητες παράκτιες ζώνες που ξεκινούν από τα 100 μέτρα και φθάνουν μέχρι και στα 250 μέτρα από τον αιγιαλό, προωθώντας την απαιτούμενη προστασία των ακτών τους και αναγνωρίζοντας την κρίσιμη συμβολή τους στην αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης”.

4.Ακριβώς επειδή η Ισπανία έχει ήδη βιώσει στο παρελθόν με τον χειρότερο τρόπο, τις καταστροφικές συνέπειες της αυθαίρετης δόμησης πάνω στο κύμα, τα τελευταία χρόνια έχει ενισχύσει τη σχετική με τις ακτές νομοθεσία της. Ειδικότερα, στον εθνικό της νόμο για την παράκτια ζώνη (Ley 22/1988, de 28 de julio, de Costas), περιέχει ξεκάθαρη πρόβλεψη αδόμητης ζώνης 100-200 μέτρων. Συγκεκριμένα:

-Η προστατευτική ζώνη εκτείνεται σε μια περιοχή 100 μέτρων στην ενδοχώρα από το εσωτερικό όριο του αιγιαλού.

-Η έκταση της ζώνης αυτής μπορεί να επεκταθεί από την Κρατική Διοίκηση, σε συμφωνία με την Αυτόνομη Κοινότητα και το αντίστοιχο Δημοτικό Συμβούλιο, μέχρι το μέγιστο όριο των επιπλέον 100 μέτρων, όταν αυτό είναι αναγκαίο για να εξασφαλιστεί η αποτελεσματικότητα της προστασίας, λαμβανομένων υπόψη των ιδιαιτεροτήτων του εν λόγω τμήματος της ακτής.

Υπό την ολοένα και εντονότερη απειλή της κλιματικής κρίσης, τα ευρωπαϊκά κράτη της Μεσογείου, πλην Ελλάδας, εφαρμόζουν πολιτικές ολοένα αυστηρότερης προστασίας της παράκτιας ζώνης από τη δόμηση. Επενδύουν επίσης, σε στρατηγικές και δράσεις αποκατάστασης κρίσιμης σημασίας παράκτιων οικοσυστημάτων που έχουν υποβαθμιστεί από την έντονη και αλόγιστη τουριστική εκμετάλλευση και είναι ιδιαίτερα ευάλωτα σε κλιματικές καταστροφές. Στην Ελλάδα, η διαχείριση της παράκτιας ζώνης και των παραλιών μας συνεχίζει να αποτελεί αντικείμενο και νομοθετική αρμοδιότητα του Υπουργείου Οικονομικών, το οποίο την αντιμετωπίζει ως οικόπεδο για οικοδομική ανάπτυξη και οικονομική εκμετάλλευση.