Διετής παράταση οικοδομικών αδειών- ποιές κατηγορίες μένουν εκτός

Του Αργύρη Δεμερτζή/

Η διάταξη στο νέο πολυνομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, με την οποία οι άδειες οικοδομών, των οποίων η ισχύς έχει παραταθεί μέχρι τις 31/12/2022, παρατείνονται για δύο ακόμη χρόνια μέχρι 31/12/2024 δεν καλύπτει όλες τις περιπτώσεις. Θέμα τίθεται και για την υποχρεωτική κατασκευή εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στις νέες κατασκευές, όπου δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει δίκτυο φυσικού αερίου στη διάρκεια ισχύος της οικοδομικής άδειας.

Συγκεκριμένα μένουν εκτός της νέας ρύθμισης και δημιουργείται νομοθετικό κενό για την παράταση ισχύος των αδειών δόμησης του νόμου 4030/11, που εκδόθηκαν το πρώτο δεκάμηνο του 2018, (μετά την 31.12.17 έως στις 15.10.18, ημερομηνία έναρξης εφαρμογής του συστήματος e-άδειες) και τις προεγκρίσεις οικοδομικής αδείας, (της παρ.1 του άρθρου 42 του Ν.4495/17), για κτίρια συνολικής επιφανείας έως 5000 τετραγωνικών.

Τα θέματα αυτά διαπιστώνει με πλήρη τεκμηρίωση, μεγάλος αριθμός επαγγελματιών μηχανικών με παρεμβάσεις του στη δημόσια   διαβούλευση του νομοσχεδίου του ΥΠΕΝ, επισημαίνοντας το κενό που δημιουργείται και διατυπώνοντας προτάσεις για τη συμπλήρωση της ρύθμισης, ώστε να αντιμετωπιστεί συνολικά και θετικά από το υπουργείο το θέμα της παράτασης των οικοδομικών αδειών και των προεγκρίσεων αδειών για όλες τις περιπτώσεις, κατά τη ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή.

Σημειώνεται ότι η διαβούλευση του νομοσχεδίου με τίτλο: «Διατάξεις για την απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης, των περιβαλλοντικών επιθεωρήσεων και την προστασία του περιβάλλοντος, επείγουσες δασικές, χωροταξικές και πολεοδομικές διατάξεις, θέσπιση πλαισίου για την ανάπτυξη των Υπεράκτιων Αιολικών Πάρκων, αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης και ζητήματα κυκλικής οικονομίας» ολοκληρώνεται την Τετάρτη 19 Ιουλίου 2022- με πολλές αντιδράσεις για τις περιβαλλοντικές ρυθμίσεις- και υπάρχει προγραμματισμός έως το τέλος του μήνα το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ σε τελική μορφή να κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή.

Οικοδομικές άδειες

Συγκεκριμένα  στα σχόλια μηχανικών αναφέρεται ότι  με το άρθρο 46 του πολυνομοσχεδίου του ΥΠΕΝ για τις οικοδομικές άδειες, η παράταση αφορά και τις άδειες δόμησης της παρ.6 του άρθρου 50 του Ν.4495/17. Επισημαίνεται ότι «η  παρ. 6 του άρθρου 50 του ν. 4495/2017, η οποία προσετέθη με την παρ.2, του άρθρου 12 του Ν.4612/19 είχε ορισθεί ως εξής: «6. Η ισχύς των οικοδομικών αδειών, των αδειών δόμησης και τυχόν αναθεωρήσεών τους, που εκδόθηκαν σύμφωνα με το από 8.7.1993 π.δ. (Δ΄ 795) είτε σύμφωνα με τον ν. 4030/2011 (Α΄ 249) κατά το χρονικό διάστημα από 1.3.2012 έως 31.12.2017, παρατείνεται από την ημερομηνία λήξης τους έως 31.12.2021.». Ωστόσο οι  άδειες δόμησης του νόμου 4030/11 που εκδόθηκαν την 31.12.17, έχοντας ισχύ 4 χρόνια, έληξαν την 31.12.21. Επομένως επισημαίνεται ότι, κάθε άδεια δόμησης που εκδόθηκε μεταγενέστερα (έως την εφαρμογή του συστήματος e-άδειες στις 15.10.18 ή μετέπειτα ως εκκρεμής υπόθεση), δεν περιλαμβάνεται στην παρ. 6 του άρθρου 50 και δεν υφίσταται για αυτή η παράταση που δίδεται. Προτείνεται λοιπόν  να τροποποιηθεί το χρονικό διάστημα 31.12.17, για να περιλαμβάνει όλες τις άδειες δόμησης του Ν.4030/11, που εκδόθηκαν μετά την 31.12.17.

Υποχρεωτική κατασκευή εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στις νέες κατασκευές

Στη διαβούλευση επισημαίνεται ως «μια μεγάλη αδικία και παγκόσμια πρωτοτυπία να είναι το υποχρεωτικό της κατασκευής εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στις νέες κατασκευές, μολονότι από τις οδούς στις οποίες κατασκευάζονται ούτε διέρχεται αγωγός φυσικού αερίου φ.α. ούτε είναι δυνατό με κάποιες προϋποθέσεις να καταλήξει τέτοιος αγωγός για τη σύνδεση παροχής φ.α.»

Σχετικά προτείνεται «να προστεθεί στο κεφάλαιο Ζ΄ του υπό ψήφιση νόμου και άρθρο που να προβλέπει ότι δεν είναι υποχρεωτική η κατασκευή της εσωτερικής εγκατάστασης φυσικού αερίου στις οικοδομές στις οποίες δεν υπάρχει δυνατότητα σύνδεσής τους με δίκτυο λόγω ανυπαρξίας του έως και το χρόνο περάτωσής τμήματός τους ή του συνόλου και έτσι να θεωρείται περατωμένο το κτίριο, χωρίς την εγκατάσταση φυσικού αερίου».

Επισημαίνατε επίσης ότι «σε τέτοιες περιπτώσεις γεννώνται και σοβαρά ερωτήματα για το ορθό και αναγκαίο της μελέτης φυσικού αερίου, όταν δεν υπάρχει τέτοια δυνατότητα σύνδεσης κατά το χρόνο έκδοσης της άδειας δόμησης και παράλληλα η εταιρεία φυσικού αερίου δεν είναι σε θέση να διαβεβαιώσει εγγράφως τον ενδιαφερόμενο ότι θα έχει επεκταθεί το δίκτυό της στη διεύθυνση της οικοδομής έως το χρόνο λήξης της αρχικής άδειας ( τετραετία ). Άραγε οι εγκαταστάσεις φυσικού αερίου που παρατηρούμε καθημερινά ημιτελείς και άχρηστες σε πληθώρα πιλοτών και όψεων κτιρίων επί δεκαετίες , θα είναι λειτουργικές , ασφαλείς και σύμφωνες με τις μελλοντικές απαιτήσεις , αν και εφόσον κάποτε υπάρξει δίκτυο στο δρόμο και πόσο έχουν ζημιωθεί οικονομικά οι ιδιοκτήτες από αυτές τις άχρηστες κατασκευές;»

Προεγκρίσεις οικοδομικής αδείας για κτίρια συνολικής επιφανείας έως 5000 τετραγωνικών

Η ανάγκη να παραταθεί για μια ακόμα διετία και η προθεσμία του άρθρου 40 § 1 εδ. Δ του Ν. 4759/20 (έκδοση εντός διετίας προέγκρισης οικοδομικής αδείας για ακίνητα-γεωτεμάχια εντός ζώνης σχεδίων πόλεων, κωμών και οικισμών) που θεσπίστηκε τον Δεκέμβριο του 2020 λήγει επίσης τον Δεκέμβριο του 2022 επισημαίνεται στη διαβούλευση.
Προτείνεται να συμπληρωθεί το άρθρο 46 του νομοσχεδίου, ώστε να συμπεριλαμβάνεται και παράταση της ισχύος της προέγκρισης οικοδομικής αδείας, της παρ.1 του άρθρου 42 του Ν.4495/17, για κτίρια συνολικής επιφανείας έως 5000 τ.μ., η οποία σήμερα προβλέπεται στο ένα (1) έτος και να γίνει εξίσωση της με την ισχύ των δύο (2) ετών, που προβλέπεται για κτίρια άνω των 5000 τ.μ.

Η παραπάνω τροποποίηση κρίνεται σκόπιμη για τους παρακάτω λόγους:

1. Για λόγους ισονομίας και ίσης μεταχείρισης. Καθώς σε περίπτωση που σε κάποια περιοχή, στην οποία έχουν εκδοθεί την ίδια χρονική περίοδο προεγκρίσεις οικοδομικών αδειών με διαφορετική ισχύ, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία ανάλογα του μεγέθους των κτιρίων, αν εντός του ενός έτους τροποποιηθούν επί το δυσμενέστερο οι όροι δόμησης, οι προεγκρίσεις που αφορούν κτίρια μικρότερα των 5000 τ.μ. παύουν να ισχύουν και θα πρέπει να εκδοθούν νέες με τους δυσμενέστερους όρους δόμησης, ενώ για κτίρια που υπερβαίνουν τα 5000 τ.μ. οι Προεγκρίσεις παραμένουν σε ισχύ και μπορούν να προχωρήσουν στην έκδοση οικοδομικών αδειών. Η προαναφερθείσα περίπτωση αποτελεί σαφώς διακριτή μεταχείριση και ανισονομία, καθώς όχι μόνο περιορίζει διακριτά το δικαίωμα δόμησης στις μικρότερου μεγέθους κατασκευές, αλλά παράλληλα υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες τους σε περισσότερα έξοδα και δαπάνες για την τροποποίηση των εκπονημένων μελετών, καθώς και σε επανέκδοση νέων εγκρίσεων από αρμόδιους φορείς που τυχόν έχουν εκδοθεί με βάση τις προηγούμενες μελέτες. Αποτελεί δε παράδοξο, καθώς η περιβαλλοντική και οικιστική επιβάρυνση που προκαλούν τα κτίρια κάτω των 5000 τ.μ. είναι σαφώς υποδεέστερη των πάνω από 5000 τ.μ.

2. Λόγω των συνθηκών της πανδημίας, σε συνδυασμό με την παγκόσμια οικονομική κρίση, για πολλές υπάρχουσες Προεγκρίσεις οικοδομικών αδειών, δεν έχει καταστεί δυνατόν η εκπόνηση του συνόλου των απαιτούμενων μελετών ή δεν έχουν εκδοθεί οι εγκρίσεις, που απαιτούνται από τους αρμόδιους φορείς, για την έκδοση των Οικοδομικών Αδειών.

3. Η αύξηση της ισχύος των Προεγκρίσεων από το ένα έτος στα δύο, θα μειώσει το φόρτο εργασίας στις, ήδη υποστελεχωμένες σήμερα, Υ.Δομ., με τα γνωστά προβλήματα, αλλά και στις λοιπές υπηρεσίες που εκδίδουν τις απαιτούμενες εγκρίσεις, καθώς στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει μεταβολή όρων δόμησης, η επανέκδοση Προέγκρισης αποτελεί επαναληπτική γραφειοκρατική διαδικασία άνευ ουσιαστικού λόγου.

Σχετικά επισημαίνεται επίσης στη διαβούλευση ότι ο διαφορετικός τρόπος που εφαρμόζεται η διάταξη από τις διάφορες ΥΔΟΜ των Δήμων σε σχέση με την απόδειξη του ότι το ακίνητο έχει «δημιουργηθεί» και προϋπάρχει της κρίσιμης ημερομηνίας της 24.04.1977, δημιουργεί συχνά την ανάγκη δικαστικής απόφασης, (όπως ζητούνε πολλές ΥΔΟΜ) που να προσδιορίζει τον χρόνο «δημιουργίας» του ακινήτου, ιδίως στις περιπτώσεις που σε παλαιό τίτλο γίνεται επίκληση χρησικτησίας, πράγμα που συνεπάγεται και υψηλή δαπάνη για την δικαστική διαδικασία και τις σχετικές αμοιβές, αλλά και μεγάλη καθυστέρηση που χαρακτηρίζει, ως πασίγνωστο, την απονομή της Δικαιοσύνης.