Της Μάχης Τράτσα/
Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο πονοκέφαλος με τον διαγωνισμό του ΔΕΣΦΑ και η κυβέρνηση καλείται να βρει τρόπο να προχωρήσουν η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και των ΕΛΠΕ αλλά και η πώληση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ σε Φλώρινα και Μεγαλόπολη
Με πολλά… ενεργειακά μέτωπα ανοιχτά βρίσκεται η κυβέρνηση. Από τη μια ζυγίζει τις απαιτήσεις των θεσμών για συρρίκνωση της ΔΕΗ κι από την άλλη καλείται να αντιμετωπίσει τις παρενέργειες που θα φέρει η πώληση των λιγνιτικών μονάδων.
Ταυτόχρονα ανησυχεί για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΠΑ και των ΕΛΠΕ που είναι οι επόμενες κινήσεις στη «σκακιέρα» των ιδιωτικοποιήσεων.
Από τα μεσάνυχτα της Κυριακής ξεκινούν οι 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες των εργαζομένων στη ΔΕΗ, που αντιδρούν στην πώληση των λιγνιτικών μονάδων Φλώρινας και Μεγαλόπολης, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή. Ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, Γιώργος Αδαμίδης, δήλωσε ότι οι απεργιακές κινητοποιήσεις θα διαρκέσουν μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου, υποστηρίζοντας ότι είναι ευθύνη της κυβέρνησης και της διοίκησης της εταιρείας για τα όποια προβλήματα (διακοπές ρεύματος) δημιουργηθούν.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει ο πονοκέφαλος με τον διαγωνισμό του ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού Συστήματος Φυσικού Αερίου) – προ ημερών το άνοιγμα των προσφορών ανέδειξε την κοινοπραξία Snam, Fluxys, Enagas ως πλειοδότρια – και ήδη έχουν εμφανιστεί τα πρώτα σύννεφα στην πορεία για την αποκρατικοποίηση της ΔΕΠΑ.
Η εξίσωση άλλωστε δεν είναι εύκολη, καθώς προτού προχωρήσει η διαδικασία για την πώληση του 65% της επιχείρησης πρέπει να περιοριστεί η θέση της στην προμήθεια φυσικού αερίου ώστε να μην κατηγορηθεί για δεσπόζουσα θέση στην αγορά. Οι διαπραγματεύσεις όμως Shell και ZeniΘ με τη ΔΕΠΑ για τον ρόλο της στο λιανεμπόριο και στα δίκτυα διανομής φυσικού αερίου εξελίσσονται σε… ντέρμπι αιωνίων.
Οι διαπραγματεύσεις για τα μερίδια
Το άτυπο χρονοδιάγραμμα που είχε τεθεί στη συμφωνία κυβέρνησης – δανειστών όριζε ότι θα έπρεπε να έχουν «κλειδώσει στα τέλη Μαρτίου οι διαπραγματεύσεις της ΔΕΠΑ αφενός με τη Shell για το μερίδιό της στις εταιρείες ΕΠΑ (προμήθεια αερίου) και ΕΔΑ (δίκτυα αερίου) Αττικής και αφετέρου με την ιταλική ΕΝΙ για το μερίδιό της στη ΖeniΘ (πρώην ΕΠΑ Θεσσαλονίκης – Θεσσαλίας) και στην ΕΔΑ Θεσσαλονίκης – Θεσσαλίας.
Ωστόσο, αν και ο χρόνος έχει ήδη αρχίσει να μετράει αντίστροφα, εντός κλειστών θυρών εξελίσσεται ένα σκληρό μπρα ντε φερ, με επίκεντρο κυρίως το τίμημα της εξαγοράς.
Ο αρχικός σχεδιασμός προέβλεπε την εξαγορά του μεριδίου της Shell στην ΕΠΑ και ΕΔΑ Αττικής από τη ΔΕΠΑ (μετέχει σήμερα με 51%) και την πώληση του μεριδίου της ΔΕΠΑ σε ZeniΘ και ΕΔΑ Θεσσαλονίκης – Θεσσαλίας στην ΕΝΙ.
Στην πορεία όμως η τακτική κυβέρνησης – ΔΕΠΑ διαφοροποιείται και η ελληνική πλευρά ζητεί αποχώρηση μεν από την ΕΠΑ Θεσσαλονίκης – Θεσσαλίας αλλά παραμονή, με κάποιο ποσοστό στην εταιρεία που διαχειρίζεται τα δίκτυα στις δύο περιοχές της Βόρειας Ελλάδας.
Οπως αναφέρουν πηγές που παρακολουθούν στενά τις διαπραγματεύσεις, «δεν είναι ασυμβίβαστο να παραμείνει η ΔΕΠΑ στα δίκτυα, και μάλιστα με το ποσοστό που διατηρεί σήμερα, δηλαδή 51%».
Προσύμφωνο τέλος του μήνα
Ωστόσο, οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι, αν και οι συζητήσεις με την ΕΝΙ είναι ομαλές, «υπάρχουν ακόμη ορισμένα αγκάθια, με κυριότερο το τίμημα, τα οποία μπορεί να καθυστερήσουν το ντιλ». Οσον αφορά τις διαβουλεύσεις με τη Shell, υπάρχουν ακόμη πολλά ανοιχτά μέτωπα, με… πυξίδα και πάλι τα χρήματα. Μάλιστα η καθυστέρηση στις διαπραγματεύσεις με τους Ολλανδούς ερμηνεύεται από παράγοντες που είναι κοντά στις διαδικασίες ως απροθυμία της Shell να εγκαταλείψει μια εταιρεία με μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης (ειδικά στα δίκτυα), με δεδομένο το άνοιγμα του λιανεμπορίου αερίου από τις αρχές του χρόνου.
Σε κάθε περίπτωση, όπως τονίζουν χαρακτηριστικά στελέχη της αγοράς με γνώση των εξελίξεων, «όλα κρίνονται στο τέλος της ημέρας και συνήθως έχουν να κάνουν με τα λεφτά».
Σε κάθε περίπτωση, παράγοντες της ΔΕΠΑ μιλώντας στο «Βήμα» υποστηρίζουν ότι μπορεί να υπάρξει μια προσυμφωνία προς το τέλος του μήνα ώστε εντός του Μαΐου να εγκριθεί από το ΔΣ της επιχείρησης, να περάσει από την έγκριση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας (ΡΑΕ) και να σταλεί για το τελικό ΟΚ στην DG Comp (Directorate-General for Competition – Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού).
«Το αισιόδοξο σενάριο είναι η DG Comp να δώσει τις… ευλογίες της σε ένα τρίμηνο – διότι και εκεί λειτουργούν με ρυθμούς Ελληνικού Δημοσίου. Σε κάθε περίπτωση θα πρέπει σύντομα να υπάρχει έστω μια πρώτη συμφωνία, καθώς βρίσκεται στην checklist των θεσμών για την τέταρτη αξιολόγηση» σημειώνει κυβερνητική πηγή.
Με το κλείσιμο των συμφωνιών με ENI και Shell, το ΤΑΙΠΕΔ θα μπορέσει να έχει μια σαφή εικόνα για τα περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΠΑ, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει σε διεθνή διαγωνισμό για την πώληση του 65% της εταιρείας.
Απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι να διατηρήσει η δημόσια επιχείρηση τον έλεγχο στα δίκτυα διανομής, στις διεθνείς συμβάσεις εισαγωγών αερίου και στα διακρατικά επενδυτικά σχέδια (όπως του ελληνοβουλγαρικού αγωγού IGB, του ελληνοϊταλικού IGI, του EastMed που θα έρχεται από το Ισραήλ, της προέκτασης του Turkish Stream) και επεξεργάζεται διάφορα σενάρια.
Προκηρύχθηκε ο διαγωνισμός για τα ΕΛΠΕ
Σε τροχιά υλοποίησης μπήκε την περασμένη Τετάρτη και η πώληση του 50,01% των ΕΛΠΕ (20% των μετοχών του Ελληνικού Δημοσίου και 35,01% της Paneuropean του ομίλου Λάτση).
Με την προκήρυξη του διαγωνισμού από το ΤΑΙΠΕΔ επιταχύνονται οι διαδικασίες για την πώληση πλειοψηφικού πακέτου της εταιρείας, που αποτελεί και μνημονιακό στόχο. Ο διαγωνισμός θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί έως τα τέλη φθινοπώρου. Εκτός από το πλειοψηφικό πακέτο ο νέος ιδιοκτήτης θα έχει και το μάνατζμεντ.
Ωστόσο, το Ελληνικό Δημόσιο σχεδιάζει να διατηρήσει τον έλεγχο στην έρευνα και στην παραγωγή υδρογονανθράκων, καθώς τα ΕΛΠΕ κατέχουν ή διεκδικούν δικαιώματα σε πολλά θαλάσσια και χερσαία οικόπεδα.
Η ιδιωτικοποίηση των ΕΛΠΕ θεωρείται η μεγαλύτερη αποκρατικοποίηση (ύστερα από εκείνη των 14 περιφερειακών αεροδρομίων) και το τίμημα που καλείται να καταβάλει ο επενδυτής εκτιμάται – βάσει της τρέχουσας χρηματιστηριακής τιμής που είναι 2,4 δισ. ευρώ – σε περισσότερα από 2 δισ. ευρώ.
Σε ασιατικούς ενεργειακούς γίγαντες οι ελπίδες για το λιγνιτικό πακέτο
Μετά το… success story με τον διαγωνισμό του ΔΕΣΦΑ (η πλειοδότρια κοινοπραξία δίνει 535 εκατ. ευρώ), έρχεται η πώληση του λιγνιτικού πακέτου της ΔΕΗ (δύο μονάδες της Μεγαλόπολης, η Μελίτη Ι και η άδεια για τη Μελίτη ΙΙ), η οποία αναμένεται ότι θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2018, σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που περιγράφεται στο σχετικό νομοσχέδιο (αναμένεται σύντομα να εισαχθεί προς ψήφιση στη Βουλή).
Το ζητούμενο πλέον είναι το επενδυτικό ενδιαφέρον που διαφάνηκε από το market test να πάρει «σάρκα και οστά». Ωστόσο, με δεδομένο ότι ευρωπαϊκές εταιρείες – ακόμα και χωρών του πρώην Ανατολικού Μπλοκ, όπως η τσεχική CEZ – έχουν διαμηνύσει ότι αποσύρονται από τον λιγνίτη και στρέφονται προς τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το επενδυτικό ρίσκο στον λιγνίτη αναμένεται να πάρουν ασιατικοί ενεργειακοί γίγαντες.
Οι εργαζόμενοι
Πάντως, όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων που απασχολούνται στις προς πώληση μονάδες της ΔΕΗ, θα μεταβιβαστούν στην νέα ανώνυμη εταιρεία που θα δημιουργηθεί. Οι νέοι ιδιοκτήτες θα κρατήσουν όσο προσωπικό χρειάζονται για να λειτουργήσουν οι μονάδες και δεν θα μπορούν να προχωρήσουν σε απολύσεις για μία εξαετία. Το υπόλοιπο προσωπικό θα μετακινηθεί σε άλλες θυγατρικές της ΔΕΗ ή θα μπορεί να αποχωρήσει μέσω προγραμμάτων εθελούσιας εξόδου. Επιπλέον, η επιχείρηση θα πρέπει να απέχει από οποιαδήποτε ανταγωνιστική κίνηση προσέλκυσης εργαζομένων για μία διετία.
Σε ό,τι αφορά το 17% της εταιρείας που βρίσκεται στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ, η τύχη του θα κριθεί ανάλογα με την κατάληξη που θα έχει ο διαγωνισμός για την πώληση του 40% των λιγνιτών της ΔΕΗ.
Πηγή: Το Βήμα
