Του Παντελή Λάμπρου*
Σήμερα στο επίπεδο της οικονομίας της χώρας αλλά και των επιχειρήσεων, ο πρώτος στόχος είναι η επιβίωση και στη συνέχεια η ανάκαμψη και ανάπτυξη με εύκολο και φτηνό τρόπο, ώστε να επιτευχθούν γρήγορες νίκες (early wins) που θα αυξήσουν την αισιοδοξία και την αυτοπεποίθηση.
Είναι κρίσιμο να υπάρξουν επιτεύγματα χωρίς την απαίτηση εξεύρεσης σημαντικών πόρων – που ούτως ή άλλως δεν είναι διαθέσιμοι τοπικά.
Οι κατακλυσμιαίες εξελίξεις και οι μεγάλες ανατροπές μπορούν να αντιμετωπιστούν αποδοτικά και αποτελεσματικά μόνο με “έξυπνες παρακάμψεις”, με χρήση πλάγιας σκέψη. Η διεθνής εμπειρία μπορεί να βοηθήσει.
Το Ντουμπάι επιδιώκει να γίνει ένας ελκυστικός προορισμός διακοπών. Αυτό όμως που δεν διαθέτει το εμιράτο της ερήμου είναι επαρκείς παραλίες. Η ακτή του έχει μήκος μόλις 105 χλμ. και το μεγαλύτερο μέρος της είναι χτισμένο. Όμως ο σεΐχης Mohammed bin Rashid Al Maktoum είχε ένα όραμα: ήθελε να αξιοποιήσει τη χώρα του τουριστικά και ήταν έτοιμος να ακολουθήσει καινούργιους δρόμους για το επιτύχει.
Για να δημιουργηθούν περισσότερες παραλίες, μετακινήθηκαν τα όρια της στεριάς στο Ντουμπάι. Ακριβώς μπροστά από την ακτή δημιουργήθηκαν τεχνητά νησιά. Τα δύο από αυτά έχουν σχήμα φοίνικα με 17 φύλλα και έναν κορμό μήκους 5 km, ο οποίος συνδέει τα νησιά με τη στεριά. Κάθε νησί διαθέτει χώρο για αρκετές εκατοντάδες βίλες, δεκάδες ξενοδοχεία πολυτελείας, αρκετά εμπορικά κέντρα, κινηματογράφους, θέατρα, ακόμα και λιμένες αναψυχής – 50 τετραγωνικά χιλιόμετρα για να απολαύσει κανείς διακοπές πολυτελείας με άνεση, και 120 χιλιόμετρα περισσότερες παραλίες με άμμο.
Για τη δημιουργία περισσότερου χώρου, στο Ντουμπάι δεν χτίστηκαν απλά τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα, αλλά μετακινήθηκε ο ορίζοντας! – και έτσι δημιουργήθηκε ένα από τα ελκυστικότερα θέρετρα της γης.
Αλλά αντίστοιχα τεχνητά νησιά στο Ντουμπάι είναι το The World Islands και το νησί του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου Burj Al Arab, στο Χονγκ Κονγκ το Διεθνές Αεροδρόμιο – το τέταρτο πιο πολυσύχναστο αεροδρόμιο της Ασίας και το δέκατο του κόσμου, στην Ιαπωνία το Port Island κά.
Για την παρέμβαση στο περιβάλλον με τη δημιουργία τεχνητών νησιών μπορεί να υπάρξει κριτική σε πολλά επίπεδα. Για μας αυτή η προσέγγιση είναι ενδιαφέρουσα γιατί αντιμετωπίζει το ζήτημα του περιορισμένου χώρου χωρίς περιορισμούς στη σκέψη!
Από αυτή την προσέγγιση μπορούμε να εμπνευστούμε λύσεις στη δεδομένη συγκυρία. Η κοινωνική αποστασιοποίηση απαιτεί περισσότερο χώρο. Μπορούμε να τον “ανακαλύψουμε” επεκτείνοντας τις επιχειρήσεις – όπου αυτό είναι εφικτό και επιτρεπτό – αξιοποιώντας το διπλανό οικόπεδο, πάρκο ακόμα και δρόμο. Άλλωστε για το επόμενους 4-5 μήνες οι καιρικές συνθήκες θα το επιτρέπουν με άνεση.
Αξιοποιούμε υπάρχοντα στοιχεία ενεργητικού της χώρας και των επιχειρήσεων – δεν κατασκευάζουμε ή αγοράζουμε νέα που στοιχίζουν – ώστε να επιτευχθεί η γρήγορη επαναφορά με εύκολο και φτηνό τρόπο!
ΥΓ. Το άρθρο αυτό αποτελεί το τρίτο κατά σειρά της πρωτοβουλίας Exponential Era
