Η στροφή της Ε.Ε. στην καθαρή ενέργεια έχει φέρει σε δεινή θέση τα διυλιστήρια, πολλά από τα οποία προσπαθούν ματαίως να βρουν αγοραστή. Όπως επισημαίνει σχετικό ρεπορτάζ της Wall Street Journal, «η Γηραιά Ηπειρος είναι η περιοχή του πλανήτη που υιοθετεί τις περισσότερες πολιτικές για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής. Στρέφεται, έτσι, σταδιακά όλο και περισσότερο στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μειώνει όλο και περισσότερο τη χρήση των ορυκτών καυσίμων».
Μία από τις παράπλευρες απώλειες αυτής της πολιτικής είναι τα διυλιστήρια, ορισμένα από τα οποία είναι μικρά και παλιά. Ετσι, μέσα στα τελευταία τρία χρόνια πολλά από αυτά αναγκάστηκαν να αναζητήσουν αγοραστή, αλλά λίγα κατόρθωσαν να βρουν, καθώς δεν υπάρχει αρκετό ενδιαφέρον και συχνά εκδηλώνονται διαφωνίες για την τιμή. Ενδεικτικά η αμερικανική εφημερίδα αναφέρει την περίπτωση των Ελληνικών Πετρελαίων που δεν είχαν καμία τελική προσφορά για την πώληση των διυλιστηρίων τους αλλά και της Royal Dutch Shell που από το 2016 προσπαθεί ματαίως να πουλήσει όσα διατηρεί η ίδια σε Δανία και Γερμανία. Η Royal Dutch Shell ανακοίνωσε μάλιστα τον Ιούνιο ότι σχεδιάζει να πουλήσει περίπου τα μισά από τα διυλιστήριά της ανά τον κόσμο. Σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται ένας ακόμη ενεργειακός κολοσσός, η ExxonMobil Corp. Από την αρχή του έτους η ExxonMobil προσπαθεί να πουλήσει το διυλιστήριό της στο Σλάγκεν της Νορβηγίας, τη χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων στον κόσμο. Σε ό,τι αφορά τη γαλλική Total, επίσης δεν έχει καταφέρει να πουλήσει το δικό της στο Λίντσεϊ της Βρετανίας.
Το εν λόγω ρεπορτάζ της WSJ τονίζει επίσης πως εξίσου μεγάλες δυσχέρειες αντιμετωπίζουν τα διυλιστήρια όταν σχεδιάζουν την εισαγωγή τους στο χρηματιστήριο. Αναφέρεται στην περίπτωση του Vano Energy BV, ευρωπαϊκού διυλιστηρίου που ελέγχουν οι όμιλοι Vitol Group και Carlyle Group, που το 2018 αναγκάστηκε να ακυρώσει την αρχική δημόσια εγγραφή του εξαιτίας των ιδιαίτερα δυσμενών συνθηκών στην αγορά. Τονίζει, άλλωστε, πως από το 2012 έχει διακοπεί ή μειωθεί η λειτουργία διάφορων διυλιστηρίων στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα να περιοριστεί η συνολική παραγωγική δυνατότητα του κλάδου κατά περίπου 1,8 εκατ. βαρέλια την ημέρα στα 15,3 εκατ. βαρέλια την ημέρα. Και ο λόγος είναι βέβαια η ευαισθητοποίηση των κυβερνήσεων στο πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής. Το αποδεικνύει το γεγονός ότι η τάση είναι η ακριβώς αντίθετη σε άλλες περιοχές όπως στην Ασία, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική, όπου τα διυλιστήρια αυξάνουν διαρκώς την παραγωγική τους δυνατότητα.
“Καθημερινή”
