Οι ΑΠΕ και οι ενεργειακές διασυνδέσεις νησιών και ηπειρωτικής χώρας στην αιχμή του νέου ενεργειακού σχεδιασμού

Οι επενδύσεις  ανάπτυξης των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας  και των ενεργειακών διασυνδέσεων της ηπειρωτικής χώρας με τα νησιά αναδεικνύονται στην αιχμή των προτεραιοτήτων του νέου ενεργειακού σχεδιασμού, όπως προέκυψε από τις τοποθετήσεις του γενικού γραμματέα του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας Μιχάλης Βερροιόπουλου, όσο και εκπροσώπων εταιριών της ενεργειακής αγοράς στο συνέδριο του ΣΕΒ με τίτλο «Σχεδιάζουμε το μέλλον με επενδύσεις».

Αποτελεί δεδομένο πως το νέο ενεργειακό μείγμα που διαμορφώνεται στη χώρα θα περιέχει πολλές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και ως εκ τούτου θα έχει μεγάλες ανάγκες ευελιξίας, δηλαδή μονάδες φυσικού αερίου και σε ένα βαθμό ορυκτό καύσιμο (λιγνίτης), για λόγους ασφαλείας εφοδιασμού ανέφερε ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας Μιχάλης Βερροιόπουλος μιλώντας στο συνέδριο του ΣΕΒ.

«Επενδυτική άπνοια»

Ο ίδιος σημείωσε ότι υπάρχει «επενδυτική άπνοια» στο ενεργειακό τομέα και ιδιαίτερα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, και ότι υπάρχουν σημαντικές καθυστερήσεις στην υλοποίηση έργων στο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, ενώ έφερε ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τη διασύνδεση της Κρήτης. Μάλιστα ανέφερε, ότι σύμφωνα με μελέτες ο προσφορότερος τρόπος διασφάλισης της ενεργειακής επάρκειας των νησιών είναι η διασύνδεση τους, καθώς και ότι, αν διασυνδέονταν όλα τα νησιά με το ηπειρωτικό σύστημα, θα έπρεπε να επενδυθούν τουλάχιστον 3 δισ. ευρώ.

Ο κ. Βερροιόπουλος υποστήριξε ότι αιτία της υποεπένδυσης που χαρακτηρίζει τον ενεργειακό τομέα και ειδικά τον τομέα των δικτύων, είναι η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την ανάπτυξη των ενεργειακών αγορών, αλλά και η έλλειψη αντίστοιχης κουλτούρας στους διαχειριστές. Αναφερόμενος στην προοπτική διαμόρφωσης μακροχρόνιου ενεργειακού σχεδιασμού, ο γενικός γραμματέας Ενέργειας τόνισε ότι η διαδικασία που προωθείται στοχεύει στο να καθοριστούν οι αναλογίες του εθνικού ενεργειακού μίγματος.

Ιδιώτες επενδυτές

Να δοθεί η δυνατότητα σε ιδιώτες επενδυτές να κατασκευάσουν έργα ηλεκτρικής διασύνδεσης των νησιών με το ηπειρωτικό σύστημα, προκειμένου να ανοίξει ο δρόμος και για την υλοποίηση έργων ΑΠΕ, πρότεινε ο επικεφαλής του τομέα ενέργειας του ομίλου Μυτιληναίου, Ντίνος Μπενρουμπή, μιλώντας στο συνέδριο.

Σύμφωνα με τον κ. Μπενρουμπή, μια τέτοια επιλογή θα μπορούσε να συμβάλει ώστε να αντιμετωπιστεί το υπαρκτό φαινόμενο της υποεπένδυσης στον τομέα των ΑΠΕ, και σημείωσε ότι θα πρέπει να γίνει κάτι σύντομα, καθώς μέσα στα δύο επόμενα χρόνια θα έχουν υλοποιηθεί τα έργα που έχουν αδειοδοτηθεί τα προηγούμενα χρόνια χωρίς να έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεως για νέα έργα.

Αναφερόμενος στην επενδυτική δραστηριότητα του ομίλου Μυτιληναίου, ο κ. Μπενρουμπή είπε ότι μέσα στα χρόνια της κρίσης, ο όμιλος έχει επενδύσει πάνω από 1 δισ. ευρώ, ενώ περιγράφοντας τις εξελίξεις στην Ευρώπη αναφέρθηκε στην προοπτική της απανθρακοποίησης, που όπως είπε, «ήρθε για να μείνει».

Η τάση αυτή, πρόσθεσε, έχει ως αποτέλεσμα τη μεγάλη αύξηση των τιμών των δικαιωμάτων εκπομπών, που πλέον καθιστούν ασύμφορη τη λιγνιτική παραγωγή. Αυτό, σε συνδυασμό με την έμφαση που δίνεται στις ΑΠΕ, καθιστά αναγκαίες ευέλικτες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής από φυσικό αέριο. Στο πλαίσιο αυτό, ο όμιλος Μυτιληναίου έχει αποφασίσει την κατασκευή μιας νέας μονάδας φυσικού αερίου ισχύος 650 MW και ύψους επένδυσης 350 εκατ ευρώ. Σημείωσε ότι εδώ και δυο μήνες δεν έχει δοθεί καμία απάντηση στο αίτημα για την άδεια παραγωγής στη συγκεκριμένη μονάδα, αν και προέβλεψε ότι το φθινόπωρο του 2021 θα έχει ολοκληρωθεί το έργο, καθώς «τρέχουν» ήδη οι απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες και ο όμιλος προχωράει κανονικά την υλοποίηση του σχεδιασμού του.

Εξάλλου, ο κ. Μπενρουμπής σχολίασε τη συζήτηση περί υποεπένδυσης στον τομέα της ενέργειας, σημειώνοντας ότι οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής δουλεύουν στο φουλ και παρόλα αυτά δεν βγάζουν χρήματα. Αυτό, είπε, είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει σοβαρά και με την έννοια αυτή, ίσως να μην είναι ολοκληρωμένη μια κουβέντα περί υποπένδυσης, αλλά περί του κατά πόσο οι όποιες επενδύσεις μπορεί να είναι κερδοφόρες.

Οι ΑΠΕ το νέο εγχώριο καύσιμο

Οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) μπορούν να συντελέσουν στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας, υπογράμμισε ο εντεταλμένος σύμβουλος της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή Γιώργος Σπύρου, μιλώντας στο συνέδριο του ΣΕΒ για τις επενδύσεις και επεσήμανε την ανάγκη να στηριχθούν οι επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας ώστε να αποτραπεί ο κίνδυνος τα επόμενα χρόνια η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποκλειστικό εισαγωγέα ενέργειας.

Σύμφωνα με τον κ. Σπύρου πολύ σύντομα το κόστος των ΑΠΕ θα είναι απολύτως ανταγωνιστικό με τα υπόλοιπα καύσιμα, ενώ την ίδια ώρα η «επανάσταση» που συντελείται στον τομέα της ηλεκτροκίνησης (το 2024 το 16% των οχημάτων θα κινούνται με ηλεκτρισμό) δημιουργεί τις προϋποθέσεις για σημαντικές επενδύσεις στην ηλεκτροπαραγωγή από ΑΠΕ και στην δημιουργία έργων αποθήκευσης ενέργειας.

Η Ελλάδα είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σπύρου έχει τις προϋποθέσεις να αναδείξει τις ΑΠΕ στο νέο εγχώριο καύσιμο και να γίνει παράλληλα «η μπαταρία της Ευρώπης».

Μάλιστα, τόνισε ότι δεν έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια αλλά και δεν έχουμε καλύψει τις υποχρεώσεις μας έναντι του στόχου 20-20-20. Για να γίνει αυτό είπε ο κ. Σπύρου θα πρέπει να φθάσουμε στα 7.500 MW από αιολικά όταν σήμερα είμαστε μόλις στα 2.500 MW.

Αναφερόμενος στην εμπειρία που έχει συσσωρεύσει τα 30 χρόνια που ασχολείται με τον κλάδο, αναφέρθηκε στην υπόσχεση που είχε λάβει παλιά ότι το 1998 θα είχε ολοκληρωθεί η διασύνδεση της Κρήτης, ενώ για τα προβλήματα των αδειοδοτήσεων σημείωσε ότι μπορεί να δουλεύουν επί σειρά ετών εκατοντάδες μηχανικοί, να επενδύονται τεράστια κεφάλαια και ένα έργο να κωλύσει στην απόφαση ενός και μόνο δημοσίου υπαλλήλου.

Σε ό,τι αφορά το θεσμικό πλαίσιο, ο ίδιος συνέχισε ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένο πλαίσιο για την αντλησιοταμίευση, για πλωτά αιολικά, ενώ σε ότι αφορά στα υπεράκτια αιολικά δικαιώματα ανάπτυξης προβλέπονται μόνο για την πολιτεία και όχι για τους ιδιώτες.

Τέλος, ο κ. Σπύρου εξήγησε ότι οι ΑΠΕ μπορούν να συντελέσουν στην ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας, βοηθώντας για παράδειγμα στη μείωση της οριακής τιμής του συστήματος.