Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου ανάσα προόδου και πολιτισμού

Από τον Βασίλη Σγούτα*

Οι νέοι μπροστάρηδες στην μείωση του καπνίσματος. Η διαφορά από το παρελθόν είναι εντυπωσιακή. Ανάσαναν οι κλειστοί και οι ημιυπαίθριοι χώροι. Βοήθησε και η νομοθεσία αλλά πιο καθοριστική ήταν και είναι η σταδιακή αλλαγή νοοτροπίας.

Εικόνα που έχει γίνει ανάμνηση

Ο αντικαπνιστικός νόμος

Δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τότε που ζούσαμε την παρωδία των ανεξάρτητων χώρων για καπνίζοντες και μη καπνίζοντες. Με ευτελή, πολλές φορές πλαστικά, πετάσματα που δεν σφράγιζαν στις απολήξεις, και με ανύπαρκτο ανεξάρτητο εξαερισμό, στην ουσία ευτελίζαμε τον νόμο. Αλλά, παρ’ όλο που ο νόμος εφαρμοζόταν πλημμελώς, και οι έλεγχοι ήταν σχεδόν ανύπαρκτοι, άρχισε να εμπεδώνεται μια αλλαγή νοοτροπίας. Κάποιες εξαιρέσεις σωστών κατασκευών, όπως οι χώροι μη καπνιζόντων του αεροδρομίου, συνέβαλαν και αυτές να αναδείξουν την ουσία του προβλήματος.

Έτσι ήταν η καθημερινότητα στα καταστήματα εστίασης – και όχι μόνο

Είναι γεγονός ότι υπάρχει σημαντική βελτίωση. Ιδιαίτερα στην κοινωνική αποδοχή της εφαρμογής των αντικαπνιστικών διατάξεων. Το βλέπεις παντού – κανείς πια δεν καπνίζει σε λεωφορεία και ταξί, όλο και λιγότερο κάπνισμα σε χώρους εστίασης, οι οποίοι αποτελούν και το μεγαλύτερο αγκάθι για την υλοποίηση της νομοθεσίας. Για τους δικούς μας, τους μεσογειακούς, ρυθμούς προσαρμογής στη διεθνή πρακτική και τον κοινό νου, η διαφορά από το παρελθόν είναι πραγματικά εντυπωσιακή.

Όλα, λοιπόν, βαίνουν καλώς; Όχι ακριβώς. Υπάρχουν ακόμα αντιστάσεις, κυρίως από καταστηματάρχες χώρων εστίασης, αλλά και από θαμώνες. Διέξοδος οι, υποτιθέμενοι υπαίθριοι, εξωτερικοί χώροι των καταστημάτων. Με συχνά καλής κατασκευής πλαστικά πετάσματα και με θερμαντικά σώματα στους περισσότερους, μόνο υπαίθριοι δεν είναι αυτοί οι χώροι. Για το μόνιμο και εποχικό προσωπικό όλων αυτών των εστιατορίων, μπαρ, καφενείων κλπ σπάνια να ακούσεις λέξη. Δουλεύοντας μεροκάματα των 8 και 10 ωρών κάθε μέρα, αυτοί και αν είναι θύματα του παθητικού καπνίσματος. Αλήθεια, στις λέσχες καπνιστών, οι εργαζόμενοι θα είναι και αυτοί καπνιστές; Οπότε να περιμένουμε αγγελίες του τύπου «ζητείται καπνιστής σερβιτόρος».

*Βασίλης Σγούτας: Αρχιτέκτων. Μετά την Νότιο Αφρική και το Ιράκ, σταδιοδρομεί από το 1961 ως εταίρος του Κώστα Σγούτα και από το 1999 με τον Δημήτρη Σγούτα. Αντιπρόεδρος ΣΑΔΑΣ 1983-1984, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ 1984-2006, Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) 1999-2002, και από το 2019 Επίτιμος Πρόεδρός της. Το 2007 θεσπίστηκε το Vassilis Sgoutas Prize το οποίο απονέμεται ανά τριετία σε αρχιτέκτονες με έργο σε περιοχές κάτω από το όριο της φτώχειας. Το βιβλίο του A Journey with the Architects of the World (Jovis Verlag, 2017) έχει μεταφραστεί στην κινεζική.

-Πηγή του κειμένου είναι το βιβλίο του Βασίλη Σγούτα με τίτλο: «Ένας Αθηναίος για την πόλη του» από  τις εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ

-Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Λουιζίδης, Κατερίνα Γληνού.

-Eξώφυλλο: Βάσω Αβραμοπούλου / Α4 Design