Η πολυπολιτισμική Αθήνα καθρεφτίζει τις ανισότητες του κόσμου

Από τον Βασίλη Σγούτα*

Η παγκόσμια ισότητα και η ισοβαρής κατανομή του παγκόσμιου πλούτου είναι ακόμα όνειρα απλησίαστα. Ας αρχίσουμε τουλάχιστον από μια πιο δίκαιη προσέγγιση του δικού μας του πλούτου. Με ίσες ευκαιρίες για όλους. Σε παγκόσμια κλίμακα, σοκάρουν οι αντιθέσεις που οι περισσότεροι προτιμούν να αγνοούν.

Ομόνοια – ο καθρέφτης της πολυπολιτισμικής Αθήνας

Συνθήκες διαβίωσης

Ακούγεται συχνά ότι οι καπιταλιστικές χώρες και οικονομίες εκμεταλλεύονται τις αναπτυσσόμενες χώρες και απομυζούν τον πλούτο τους, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις συνθήκες ζωής και την επιβίωση των κατοίκων τους.

Άστεγοι ακόμα και στην Καραγεώργη Σερβίας – μια ανάσα από το Σύνταγμα

Σίγουρα αυτά είναι αλήθεια. Να είμαστε, όμως, ειλικρινείς. Και εμείς ανήκουμε στον καπιταλιστικό κόσμο, έστω και αν είμαστε μόνο η ουρά του καπιταλισμού. Και όταν μιλάμε για δικαιοσύνη και ισότητα σε παγκόσμια κλίμακα, να μην το κάνουμε αφήνοντας τους εαυτούς μας και τις πόλεις μας απ’ έξω. Συγκριτικά με την Αθήνα, είναι βέβαιο ότι υπάρχουν πολλές πόλεις στον κόσμο πιο ευνοημένες από πλευράς αστικών δομών και παροχών – όλες οι μεγαλουπόλεις της βόρειας και δυτικής Ευρώπης, της βόρειας Αμερικής και ορισμένες στην Άπω Ανατολή. Οι υπόλοιπες όμως; Αν ρίξουμε μια ματιά σε πρωτεύουσες άλλων ηπείρων, όπως η Ντάκα, το Ναϊρόμπι και η Λα Παζ, γίνεται προφανές ότι οι πόλεις του αναπτυσσόμενου κόσμου είναι εξαιρετικά λιγότερο ευνοημένες απ’ ότι οι αντίστοιχες δικές μας.

Αν θέλαμε να είμαστε στοιχειωδώς δίκαιοι, θα έπρεπε να βλέπουμε και τις δύο πλευρές. Γιατί καλά είναι τα λόγια περί εκμετάλλευσης των αδυνάτων και φτωχών από τις πλούσιες καπιταλιστικές χώρες, αλλά πόσοι από μας θα δεχόντουσαν να απεμπολήσουν κεκτημένα προκειμένου η Αθήνα να γίνει μια πόλη με τον μέσο όρο των παροχών και των ανέσεων όλων των μεγαλουπόλεων του κόσμου;

Εμείς και οι άλλοι. Νερό σε απόλυτη ανεπάρκεια – Νερό για σπατάλη

Αν, όπως είναι προφανές, δεν είμαστε διατεθειμένοι να υιοθετήσουμε αυτή την πιο σφαιρική θεώρηση, ας επικεντρωθούμε τουλάχιστον στην προσπάθεια ουσιαστικής βελτίωσης, για όλους όμως τους κατοίκους, των συνθηκών διαβίωσης και λειτουργίας των πόλεων στις οποίες ζούμε. Και ως προς την παγκόσμια ισότητα, να την κρατάμε σαν ιδεατή εξέλιξη και ευχή. Και εμείς, όπως και τόσοι άλλοι, θα συνεχίζουμε να παραμένουμε απόμακροι θεατές των ανισοτήτων του κόσμου.

*Βασίλης Σγούτας: Αρχιτέκτων. Μετά την Νότιο Αφρική και το Ιράκ, σταδιοδρομεί από το 1961 ως εταίρος του Κώστα Σγούτα και από το 1999 με τον Δημήτρη Σγούτα. Αντιπρόεδρος ΣΑΔΑΣ 1983-1984, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ 1984-2006, Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) 1999-2002, και από το 2019 Επίτιμος Πρόεδρός της. Το 2007 θεσπίστηκε το Vassilis Sgoutas Prize το οποίο απονέμεται ανά τριετία σε αρχιτέκτονες με έργο σε περιοχές κάτω από το όριο της φτώχειας. Το βιβλίο του A Journey with the Architects of the World (Jovis Verlag, 2017) έχει μεταφραστεί στην κινεζική.

-Πηγή του κειμένου είναι το βιβλίο του Βασίλη Σγούτα με τίτλο: «Ένας Αθηναίος για την πόλη του» από  τις εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ

-Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Λουιζίδης, Κατερίνα Γληνού.

-Eξώφυλλο: Βάσω Αβραμοπούλου / Α4 Design