Οικονομία μετά την κρίση: ευκαιρία για «πράσινη επανεκκίνηση»
ΑυτοδιοίκησηΕνέργειαΕπωνύμωςΟικονομίαΠεριβάλλον 31 Μαΐου 2020 Αργύρης
Του Βασίλη Τσολακίδη*
Όλοι συζητούμε για την επανεκκίνηση της οικονομίας μετά την τρέχουσα υγειονομική κρίση που δεν άφησε τίποτε όρθιο και χωρίς καν να είναι ορατό το τέλος της.
Στην χώρα μας ως τώρα ανακοινώνονται μέτρα, εφαρμόζονται μερικώς, είναι ετεροχρονισμένα, αποσπασματικά, κοντόφθαλμα και ανεπαρκή για να στηρίξουν την οικονομία, την εργασία, την κοινωνία. Μέτρα χωρίς πυξίδα, δίχως όραμα για ένα βιώσιμο στρατηγικό σχέδιο βασισμένο στις εθνικές ανάγκες και στις εγχώριες πλουτοπαραγωγικές πηγές.
Η υγειονομική κρίση μέσα σε ένα δίμηνο ανέδειξε με τον πλέον παραστατικό τρόπο τις αδυναμίες της στρεβλής και αλλοπρόσαλλης οικονομικής ανάπτυξης μας, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την υπερβολική μονοδιάστατη εξάρτηση της από τον τουριστικό και ταυτόχρονα συρρικνωμένους τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα με σχετικά χαμηλότατη ακαθάριστη προστιθέμενη αξία.
Οι επαγγελματικοί, οι συνδικαλιστικοί, οι επιστημονικοί φορείς, κυρίως όμως εμείς οι πολίτες οφείλουμε να υπερβούμε την φύση μας που μας περιορίζει αποκλειστικά στην αξίωση οικονομικών μέτρων βραχυπρόθεσμης επιβίωσης μας.
Είναι ευκαιρία να διδαχθούμε από τα παραπάνω συμπεράσματα της επίκαιρης υγειονομικής αλλά και της πρόσφατης οικονομικής κρίσης της χώρας μας, να σχεδιάσουμε και να προβάλλουμε ένα νέο οικονομικό μοντέλο που θα στέκετε στα δικά του στέρεα πόδια.
Και να το κάνουμε γρήγορα για να αποτρέψουμε εκείνες τις ισχυρές δυνάμεις του υφιστάμενου αποτυχημένου οικονομικού μοντέλου, που εύλογα επιδιώκουν να επιβάλουν μέτρα αποκλειστικά αυτό-υποστήριξης τους, να εκμεταλλευτούν την κρίση κορονοϊού για απελευθερωθούν ακόμη περισσότερο από κοινωνικούς, περιβαλλοντικούς και κλιματικούς περιορισμούς.
Αντίθετα υπάρχει η ευκαιρία να συνδεθεί η έξοδος από την ύφεση με ένα μεγάλο άλμα διάσωσης του κλίματος. Η κοινωνία και το περιβάλλον χρειάζονται οικονομικά κίνητρα για μια βιώσιμη και δίκαιη οικονομική ανάπτυξη, με σαφή πυξίδα την απασχόληση, την καινοτομία και την προστασία του κλίματος. Μια τέτοια οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να πετύχει χωρίς την τοπική αυτοδιοίκηση, φορέα έκφρασης των τοπικών κοινωνικών αναγκών και ειδικών συνθηκών, αλλά και συντονισμού αναπτυξιακών προγραμμάτων.
Η τοπική αυτοδιοίκηση που δέχεται ισχυρότατο οικονομικό πλήγμα και ταυτόχρονα συνιστά την προμετωπίδα αντιμετώπισης των ανθρωπιστικών επιπτώσεων της κρίσης, είναι εκ των πραγμάτων αναγκασμένη να μετατρέψει την κρίση σε ευκαιρία ανάληψης ηγετικού ρόλου στην τοπική οικονομική ανάπτυξη.
Τοπική πράσινη ανάπτυξη μαζί με την τοπική αυτοδιοίκηση
Σύμφωνα με τους πλέον έγκριτους οικονομολόγους, οι επενδύσεις προστασίας της φύσης, της οικολογίας, της βιοποικιλότητας, του κλίματος και επενδύσεις σε ΑΠΕ αποτελούν τα πλέον αποτελεσματικά οικονομικά ερεθίσματα, κυρίως όταν συντελούνται υπό την αιγίδα και με την δραστήρια συμμετοχή της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Οι Δήμοι κυρίως της επαρχίας που πλήττονται ιδιαίτερα σκληρά από την κρίση, χρειάζονται ιδέες αναπλήρωσης των εσόδων τους, έχουν ανάγκη από ένα ισχυρό αποκεντρωμένο επενδυτικό πρόγραμμα, μια «πράσινη συμφωνία τοπικής ανάπτυξης»
Όλες οι ευρωπαϊκές έρευνες καταλήγουν στο συμπέρασμα, ότι ο τομέας της πρωτογενούς παραγωγής και της περιβαλλοντικής τεχνολογίας αντέχει περισσότερο από κάθε άλλο τομέα κατά την διάρκεια αυτής της πανδημίας. Οι επιχειρήσεις που κατασκευάζουν, διανέμουν ή εγκαθιστούν βιώσιμα προϊόντα αντιμετωπίζουν την κρίση πολύ καλύτερα από άλλες.
Βιώσιμα προϊόντα και υπηρεσίες πράσινης τεχνολογίας αποδεικνύονται ισχυρά επιχειρηματικά μοντέλα με υψηλό βαθμό ανθεκτικότητας σε περιόδους κρίσης. Κατά συνέπεια ένα πακέτο κοινωνικών και οικολογικών κινήτρων, θα μπορούσε να ενισχύσει περαιτέρω την πράσινη ανάπτυξη και την πρωτογενή παραγωγή.
