«Είναι ο κορωνοιός ηλίθιε… που τα άλλαξε όλα»
ΑποδελτίωσηΈργα 24 Μαρτίου 2020 Αργύρης
Του Προκόπη Γιόγιακα
Το 1982 ήμουν 17 χρόνων όταν άκουσα για πρώτη φορά από το ραδιόφωνο τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου να τραγουδά το «Φοβάμαι » (στίχοι Ανδρέας Πανταζής/μουσική Γιάννης Ζουγανέλης).
Μου άρεσε να ακούω τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου – και ακόμα μου αρέσει-. Κι απ’ όλα τα λόγια, αυτά που χαράχθηκαν από την πρώτη στιγμή μέσα μου ήταν τα «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα».
Τότε, όμως λίγο πριν τις εξετάσεις για το Πανεπιστήμιο όλα αυτά τα λόγια με παρέπεμπαν σε ροκ καταστάσεις και … «επαναστάσεις» για ένα κόσμο που μας καταπίεζε (όχι ότι δεν μας καταπίεζε δηλαδή). Και ομολογώ πως ακούγοντας –κι άλλα- λόγια όπως « έτσι ζω προκαταβολικά το παρελθόν μου … » δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα ερχόταν μια μέρα, μετά από 38 χρόνια (!) που θα αναπολώ τόσο πολύ το παρελθόν και να φοβάμαι τόσο πολύ το μέλλον κι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα …
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1986 κυκλοφορεί το άλμπουμ «για το καλό μου» (στίχοι/μουσική Γιάννης Μηλιώκας). Απ’ολο το τραγούδι, η ατάκα, τα λόγια, οι στίχοι όπως θέλετε πείτε το, που μου έκαναν (και κάνουν) περισσότερη αίσθηση ήταν και είναι « … και είμαι στο θάλαμο 9 για το καλό μου…». Σήμερα, 34 χρόνια μετά, μπορεί να μην είμαι στον … θάλαμο 9 (ακόμη τουλάχιστον) αλλά είμαι κλεισμένος μέσα για το καλό μου και για τον καλό των γύρω μου…
Πριν κυκλοφορήσουν τα δυο προαναφερόμενα άλμπουμ, το 1972, κυκλοφόρησε ο άλμπουμ του Διονύση Σαββόπουλου « Βρώμικο Ψωμί». Πάντα μου έκαναν (και κάνουν ) αίσθηση τα λόγια « Κι αν βγω απ’ αυτή τη φυλακή … ». Και πως τώρα , τα έφερε η ζωή, που αναλογίζομαι πως αν βγω από αυτήν την κατάσταση που μοιάζει με «βιολογική φυλακή» τι θα με περιμένει. Θα είναι καλά οι δικοί μου; Θα έχω δουλειά; Πως θα είναι ο κόσμος;
Δεν μπορώ να απαντήσω σε κανένα από αυτά τα ερωτήματα. Για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι πως στην μετά …κορωνοϊο εποχή τα πράγματα δεν θα είναι τα ίδια. Οι συμπεριφορές των ανθρώπων και ένα σωρό αλλά. Νοιώθω (πέρα από τα αναγκαία μέτρα προστασίας που πρέπει να πάρω γιατί ο εχθρός είναι εδώ και αόρατος) πως συμμετέχω χωρίς τη θέλησή μου σε ένα παγκόσμιο κοινωνικό πείραμα (!).
Όσο αναγκαίες και να είναι οι παρεμβάσεις που ανακοινώθηκαν και τα μέτρα που ελήφθησαν προκειμένου να ανακοπεί η …επίθεση του εχθρού και να προστατευτεί η υγεία όλων μας, είμαι σίγουρος πως πολλά από αυτά τα «εργαλεία» θα τα δούμε και πάλι μπροστά μας…
Και όσο κι αν θέλεις να είσαι αισιόδοξος, μην μου πείτε (τουλάχιστον οι συνομήλικοι μου) ότι το μυαλό δεν πάει στην ταινία «1984» που γυρίστηκε με βάση το ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζωρτζ Οργουέλ; Βλέποντας την ταινία πριν από 36 χρόνια, έλεγα πως αυτά δεν πρόκειται να συμβούν ποτέ στην πραγματικότητα. Και να, που τώρα, είδα drones να προειδοποιούν τους μη τηρούντες τα μέτρα (στην Κίνα) για τις συνέπειες των πράξεων τους, να ψεκάζουν τις πόλεις με απολυμαντικά υλικά και να, που βλέπω τον κόσμο μου να αλλάζει…
Δεν είναι λίγες οι επιδημίες, οι ιοί και οι θανατηφόρες ασθένειες που από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έπληξαν τον κόσμο: πανούκλα, μαύρη πανώλη, ρωσική γρίπη (που έκανε το γύρο τού κόσμου σε μόλις τέσσερις μήνες). Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Και έτσι πρέπει.
Ωστόσο, κάνοντας μια προβολή στο μέλλον θα ήθελα να αρχίσουμε επιτέλους να μιλάμε και να πάρουμε σοβαρές αποφάσεις για τη ζωή μας με βάση τα νέα δεδομένα. Πρώτο μέλημα μας είναι η υγεία. Όμως πέρα από τα μέτρα προσωπικής προστασίας, σήμερα αν δεν είχαμε -έστω και αυτό το λαβωμένο ΕΣΥ- μην μου πείτε ότι τα πράγματα δεν θα ήταν χειρότερα; Καταλαβαίνετε τι εννοώ.
Και θέλω πλέον να βγουν από το κάδρο της ζωής μας όλοι αυτοί οι δήθεν «έξπερτς» της οικονομίας που τόσο καιρό τώρα μας έδειχναν και δείχνουν (ορισμένοι ακόμη) το δέντρο και χάνουν το δάσος. Χώρες με καλούς αριθμούς ανάπτυξης χωρίς στέρεα συστήματα υγείας μοιάζουν τώρα μέσα στην κρίση σαν γίγαντες με γυάλινα πόδια…
Προς όλους αυτούς απαντώ « είναι ο κορωνοιός ηλίθιε… που τα άλλαξε όλα» και ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για την παράφραση, από τον James Carville τον εμπνευστή της ορίτζιναλ εκδοχής της φράσης « it’s the economy stupid» … Σαφώς και είναι η οικονομία αλλά όχι σε βάρος της υγείας και της ανθρώπινης ζωής.
Τώρα όμως που «καίγονται» τα σπίτια όλων, οι αριθμοί … ξεχάστηκαν (!)
Πηγή: «Τα Νέα»
