Κτηματολόγιο: ως ένα ακόμα «τικ» στην αξιολόγηση των θεσμών

Του Μιχάλη Καλογιαννάκη*

Το Κτηματολόγιο μέχρι να ολοκληρωθεί έχει περάσει από 40 κύματα. Στην πορεία του, με σκοπό την ολοκλήρωσή του, γίνονται συνεχώς «εκπτώσεις» και υποβαθμίζεται. Συνήθως, το οικονομικό βάρος πέφτει στους πολίτες. Η πρώτη μεγάλη ήταν η αφαίρεση της καταγραφής των κτιρίων από αυτό. Αλήθεια, αν υπήρχε πόσο θα βοηθούσε τον χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδίασμά, την τακτοποίηση αυθαιρέτων και γενικά της πολιτικής γης;

Η δεύτερη μεγάλη «έκπτωση» ήταν η σπατάλη χρόνου υλοποίησής του, λόγω της διαμάχης των αναδοχών των διαγωνισμών και την πολιτική ατολμία να δοθεί λύση.

Η τρίτη μεγάλη «έκπτωση» ήταν η κατάργηση από την προηγούμενη κυβέρνηση του μεγαλύτερου διαγωνισμού του Κτηματολογίου, ώστε να δικαιολογήσει τις εμμονές στελεχών της. Το επαναπροκήρυξε με τεράστια μείωση του προϋπολογισμού του, ενώ προσθετικά λειτούργησαν οι μεγάλες εκπτώσεις που έδωσαν οι ανάδοχοι. Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στη μείωση της ποιότητας του έργου, ένα τόσο σημαντικό έργο αιώνων για τη χώρα μας.

Ποια όμως είναι η νέα «έκπτωση»;

Λόγω της τυφλής «τεχνοκρατικής» εμμονής, η εξέλιξη στο έργο του Κτηματολογίου αντιμετωπίζεται ως ένα ακόμα «τικ» στην αξιολόγηση των θεσμών. Ο στόχος είναι απλά να ολοκληρωθεί άρον – άρον, χωρίς να αξιολογείται η ποιότητά του.

Στο πλαίσιο αυτό, η σημερινή κυβέρνηση ξεκινά να υλοποιεί διάφορα πειράματα που θα κοστίσουν αρκετά στους πολίτες και την κοινωνία.

Οι δύο αλλαγές που ξεκινούν να υλοποιούνται χωρίς καμία διαβούλευση με τους αρμόδιους επιστημονικούς φορείς είναι:

■ Η υποχρεωτική χρήση διαμεσολαβητή για τις ενστάσεις. Η οικονομική επιβάρυνση του πολίτη είναι ξεκάθαρη. Ξεκάθαρη είναι και η μείωση της ποιότητας του έργου με την εμπλοκή ενός επαγγελματία που απλά δεν το γνωρίζει, με μόνο στόχο να συμφωνήσουν οι «αντιμαχόμενες» πλευρές, αγνοώντας για τη λύση που θα δοθεί και τι θα επιφέρει.

■ Η στελέχωση των επιτροπών των ενστάσεων από επαγγελματίες που και πάλι δεν γνωρίζουν το έργο. Καλώς ή κακώς, η εμπλοκή πολιτικών μηχανικών, που δεν έχουν καν διδαχθεί το Κτηματολόγιο, θυμίζει τη χρήση δερματολόγων στις ΜΕΘ. Τα κριτήρια όσων αποφασίζουν για μια ένσταση δεν θα πρέπει να είναι τόσο «ελαφρά τη καρδία».

Σε όλα τα παραπάνω αξίζει αναφοράς η πολύμηνη καθυστέρηση εξόφλησης των αναδοχών εταιρειών του έργου με μοναδική ευθύνη της κυβέρνησης. Η ποιότητα του έργου συνεχώς μειώνεται. Οι ελλείψεις και οι αστοχίες του θα έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην ανάπτυξη της χώρας. Τελικά αυτό το Κτηματολόγιο θέλαμε; Γι αυτό περιμέναμε τόσα χρόνια; Απλά ένα «τικ» στην αξιολόγηση των θεσμών;

*Μιχάλης Καλογιαννάκης, προέδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Αγρονόμων – Τοπογράφων Μηχανικών