Κυκλοφοριακό & παραβατικότητα: όλοι μαζί … δεν μπορούμε

Από τον Βασίλη Σγούτα*

Ένα είναι σίγουρο. Χωρίς την έμφυτη παραβατικότητα όλων των οδηγών, η Αθήνα θα νέκρωνε. Ποιός μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Οι κανονισμοί που αγνοούν την πραγματικότητα. Και ύστερα αναρωτιόμαστε «τις πταίει;» για το κυκλοφοριακό.

Παρκινγκ τουριστικών λεωφορείων μπροστά από το άγαλμα της Μελίνας

Υποθετικό σενάριο

Έστω ότι ο Διοικητής της Τροχαίας Αθηνών αποφάσιζε να αντιμετωπίσει ριζικά την τροχοφόρο ανομία. Και να εφαρμόσει όλους τους νόμους και όλες τις διατάξεις που έχουν σχέση με την κυκλοφορία. Και να έχει την ισχύ και το απαιτούμενο προσωπικό να τα επιβάλλει. Τι θα συμβεί; Δεν θέλει πολύ σκέψη για να φανταστεί κανείς ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα. Η κυκλοφορία θα νέκρωνε και η πόλη θα σταματούσε να λειτουργεί.

Κάτω από την Εθνική Οδό μεταξύ Νέας Φιλαδέλφειας και Κόκκινου Μύλου

Ζούμε σε ένα φανταστικό κόσμο ψευδαισθήσεων σε πολλούς τομείς της δημόσιας ζωής, αλλά και στο κυκλοφοριακό. Ότι και να κάνουμε, με την ισχύουσα νομοθεσία μόνο ένα πράγμα μπορεί να κρατήσει το κυκλοφοριακό σε κάποιας μορφής υποφερτή λειτουργία – η παραβατικότητα των οδηγών όλων των κατηγοριών τροχοφόρων. Και αυτό είναι που συμβαίνει καθημερινά. Αν κανείς δεν παραβιάσει ποτέ καμία διάταξη, η Αθήνα νέκρωσε. Οι παραβάτες, και η έμφυτη ροπή μας προς την παραβατικότητα, κρατάνε την πόλη ζωντανή και την κυκλοφορία σε ανεκτά επίπεδα. Όποιος το αρνείται ζει αλλού.

Η Βουλιαγμένης στον Άγιο Δημήτριο

Σαν να είναι φτιαγμένη για άλλη πόλη και άλλες συνθήκες, η ισχύουσα νομοθεσία. Αρκεί μόνο να φανταστούμε τι θα συμβεί, αν κανένα τροχοφόρο δεν παραβίαζε ποτέ λεωφορειολωρίδα, αν καταργηθούν όλες οι άτυπες πιάτσες ταξί, αν αυτοκίνητα και ταξί δεν μπορούσαν ποτέ να σταθούν, έστω στιγμιαία, παρά μόνο εκεί όπου επιτρέπεται. Δηλαδή που; Μόνο μια realpolitik για την κυκλοφορία, που να βασίζεται σε πραγματικά και όχι θεωρητικά δεδομένα, θα μπορούσε να οικοδομήσει ένα πλαίσιο το οποίο θα γινόταν σεβαστό από όλους.

*Βασίλης Σγούτας: Αρχιτέκτων. Μετά την Νότιο Αφρική και το Ιράκ, σταδιοδρομεί από το 1961 ως εταίρος του Κώστα Σγούτα και από το 1999 με τον Δημήτρη Σγούτα. Αντιπρόεδρος ΣΑΔΑΣ 1983-1984, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ 1984-2006, Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) 1999-2002, και από το 2019 Επίτιμος Πρόεδρός της. Το 2007 θεσπίστηκε το Vassilis Sgoutas Prize το οποίο απονέμεται ανά τριετία σε αρχιτέκτονες με έργο σε περιοχές κάτω από το όριο της φτώχειας. Το βιβλίο του A Journey with the Architects of the World (Jovis Verlag, 2017) έχει μεταφραστεί στην κινεζική.

-Πηγή του κειμένου είναι το βιβλίο του Βασίλη Σγούτα με τίτλο: «Ένας Αθηναίος για την πόλη του» από  τις εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ

-Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Λουιζίδης, Κατερίνα Γληνού.

-Eξώφυλλο: Βάσω Αβραμοπούλου / Α4 Design