Κυνηγοί και δασολόγοι του δημοσίου «πυροβολούν» το σ/ν για τους φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών – Ψηφίζεται εντός διμήνου λέει το ΥΠΕΝ

Μέσα στο πρώτο δίμηνο της νέας χρονιάς προγραμματίζει το υπουργείο Περιβάλλοντος να καταθέσει προς ψήφιση στη Βουλή το νέο νομοσχέδιο, που θεσμοθετεί σε νέα βάση τη λειτουργία, με διευρυμένες και ουσιαστικές αρμοδιότητες, των 28 υφιστάμενων και 8 νέων Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ),  επεκτείνοντας παράλληλα σε συνολικά 446 τις ενταγμένες περιοχές  στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, που αντιστοιχούν στο 27,9% της χερσαίας και στο 22,3% της θαλάσσιας έκτασης της χώρας.

Είναι εντυπωσιακό ότι τουλάχιστον δύο πλευρές, με διακριτούς μεταξύ τους ρόλους και αναφορές, όπως αυτή των δασολόγων δημοσίων υπαλλήλων και των κυνηγετικών συλλόγων και Ομοσπονδιών, από τη φάση της διαβούλευσης του νομοσχεδίου που ολοκληρώθηκε εντός του Δεκεμβρίου «πυροβολούν» το νέο νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ, σε μεγάλο βαθμό από τις ίδιες θέσεις και με τα ίδια «πολεμοφόδια», ζητώντας μέχρι την πλήρη απόσυρση του.

Δασολόγοι και δημόσιοι υπάλληλοι στις δημόσιες παρεμβάσεις τους εμφανίζονται να θέτουν από κοινού θέματα όπως:

-Ο παραγκωνισμός των δασικών υπηρεσιών με αφορμή το σύστημα των προστατευόμενων περιοχών.

-Η διαχείριση τεράστιου ποσοστού των χερσαίων οικοσυστημάτων από τους ΦΔΠΠ, που αποτελούν συγχρόνως αρμοδιότητα της δασικής υπηρεσίας διαχρονικά.

Σ. Φάμελλος: Βάζουμε ψηλά τον πήχη 

Ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΝ Σ. Φάμελλος, με πρόσφατη ανοιχτή επιστολή του (στις 15/12/23017), προς τους προέδρους των ΦΔΠΠ, αφού τους ενημερώνει ότι με τροπολογία που κατατέθηκε και ψηφίστηκε στη Βουλή ρυθμίζονται θέματα παράτασης της θητείας τους, όπως επίσης και θέματα του προσωπικού, ώστε από την 1^η Ιανουαρίου 2018 η λειτουργία των ΦΔΠΠ να συνεχιστεί κανονικά ως έχει, δίνει μήνυμα ότι το ΥΠΕΝ είναι αποφασισμένο να προχωρήσει στη θεσμοθέτηση του νέου νομοσχεδίου, αγνοώντας τις ισχυρές αντιδράσεις που εκδηλώνονται.

Ο κ. Φάμελλος στην ίδια επιστολή τονίζει ότι το νομοσχέδιο πήγε πίσω και δεν ψηφίστηκε εντός του 2017, «λόγω της διαδικασίας ψήφισης του κρατικού προϋπολογισμού για το έτος 2018 και το κλείσιμο των εργασιών της Βουλής για τις γιορτές». Ταυτοχρόνως ο αν ΥΠΕΝ υπογραμμίζοντας την πολιτική απόφαση το νομοσχέδιο να έχει ψηφιστεί εντός διμήνου- όσο και το διάστημα της παράτασης της θητείας των προέδρων των ΦΔΠΠ- τονίζει μεταξύ άλλων  ότι

-«Η ψήφιση του νόμου και, μέσω αυτού, η θεσμοθέτηση των 28 υφιστάμενων και των οκτώ (8) νεοϊδρυόμενων ΦΔΠΠ αποτελεί τη βάση για τη λειτουργία των ΦΔΠΠ το προσεχές διάστημα και στο απώτερο μέλλον, με τα εφόδια που προβλέπονται στον νόμο, όπως για παράδειγμα η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και μέσω της υποστήριξης του θεσμού των ΦΔΠΠ από τα μέλη των Δ.Σ. τους και τους εργαζομένους σε αυτούς. Το Πράσινο Ταμείο στηρίζει τους ΦΔΠΠ μέσω χρηματοδότησης και εντός του 2018. Για πρώτη φορά τμήμα του κόστους λειτουργίας τους θα καλύπτει ο δημόσιος προϋπολογισμός, ενώ πρόσθετοι πόροι θα αναζητηθούν και από άλλες χρηματοδοτικές πηγές σε συνεργασία με το ΥΠΕΝ. Η Ελλάδα με 446 περιοχές ενταγμένες στο ευρωπαϊκό δίκτυο Natura 2000, που αντιστοιχούν στο 27,9% της χερσαίας και στο 22,3% της θαλάσσιας έκτασης της χώρας, αντίστοιχα, βρίσκεται στις χώρες της Ε.Ε. με τα υψηλότερα ποσοστά κάλυψης, γεγονός που αναδεικνύει τη βιοποικιλότητά της, αλλά παράλληλα και την ευθύνη της χώρας όσον αφορά τα θέματα προστασίας του  φυσικού περιβάλλοντος».  Και ο Σ. Φάμελλος καταλήγει στην επιστολή του υπογραμμίζοντας ότι: «Το ΥΠΕΝ έχει θέσει τον πήχη ψηλά και, μέσω του συγκεκριμένου νόμου, βασίζεται στους υφιστάμενους και νεοϊδρυόμενους ΦΔΠΠ για την αποτελεσματική διαχείριση των προστατευόμενων περιοχών και των προστατευτέων αντικειμένων τους, σε συνδυασμό με τις ανθρώπινες δραστηριότητες και την ήπια οικονομική ανάπτυξη που μπορεί να επιτευχθεί σε αυτές».

Η πλευρά των δασολόγων του δημοσίου 

Ο πρόεδρος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) και μέλος του ΔΣ ΓΕΩΤΕΕ Νικόλαος Μπόκαρης, με δημόσια παρέμβαση του επιτίθεται κατά μέτωπο, κατά του νέου νομοσχεδίου του ΥΠΕΝ. Διευρύνει μάλιστα το φάσμα των αντιδράσεων που εκπροσωπεί σημειώνοντας ότι «συνδικαλιστικοί φορείς των Δασικών Υπαλλήλων (κυρίως η Π.Ε.Δ.Δ.Υ με αποφάσεις Γενικών Συνελεύσεων) αλλά και υπηρεσιακοί παράγοντες της Γενικής Δ/νσης Δασών του ΥΠΕΝ και των Αποκεντρωμένων Διοικήσεων, έχουν εκφράσει αμφιβολίες για τη σκοπιμότητα ύπαρξης των φορέων διαχείρισης και για την αδιέξοδη διοικητική τους σχέση με τις Δημόσιες Υπηρεσίες». Μιλάει για «ακόμα μια παραγκώνιση της δασικής υπηρεσίας με αφορμή το σύστημα των προστατευόμενων περιοχών» και δείχνει έναν ακήρυχτο «εμφύλιο πόλεμο» εντός και εκτός των υπηρεσιών του ελληνικού δημοσίου,  μεταξύ δύο διαφορετικών κόσμων, που πρεσβεύουν διαφορετικές απόψεις, οι οποίες κατά τον κ. Μπόκαρη είναι:

-Των εκπροσώπων των δασικών Υπηρεσιών, η άποψη των οποίων είναι ότι τα αντικείμενα διοίκησης, προστασίας, διαχείρισης και ανάπτυξης των δασικών προστατευόμενων περιοχών, νοουμένων σχεδόν στο σύνολο τους ως δασικών Οικοσυστημάτων, πρέπει να γίνεται από σύγχρονες και σωστά οργανωμένες Δασικές Υπηρεσίες. Και
-Των υπηρεσιών φυσικού περιβάλλοντος ή των διορισμένων προέδρων και μελών Διοικητικών Συμβουλίων, που έχουν άποψη σε εντελώς διαφορετική βάση.

Ο εκπρόσωπος των δασολόγων δημοσίων υπαλλήλων μιλάει επίσης για «σπατάλη πόρων» από τη λειτουργία των ΦΔΠΠ και ζητά περιστολή των αρμοδιοτήτων των Φορέων Διαχείρισης σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι: «Η διαχείριση τεράστιου ποσοστού των χερσαίων οικοσυστημάτων που αποτελούν συγχρόνως αρμοδιότητα της δασικής υπηρεσίας διαχρονικά, επομένως χρήζει διευκρινήσεων επί λεπτομερειών που αφορούν τη διαχείριση των περιοχών αυτών. Ο καθορισμός διακριτών αρμοδιοτήτων των εμπλεκόμενων στην προστασία και διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος φορέων και υπηρεσιών είναι απαραίτητος προκειμένου να επιτευχθεί καλός συντονισμός και συνεργασία μεταξύ τους».

Η πλευρά των κυνηγών 

Η πλευρά των κυνηγετικών ομοσπονδιών και συλλόγων με καταιγιστικές παρεμβάσεις τους, μεταξύ του πλήθους των αιτιάσεων που αναπτύσσουν για το νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ ζητώντας την απόσυρση του ταυτοχρόνως έρχονται ως συνήγοροι υπεράσπισης των δασικών υπηρεσιών.  Διαπιστώνουν «την  σημαντικότατη υποβάθμιση της δασικής υπηρεσίας», όπως λέει η

Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, η ότι το νέο νομοσχέδιο μεταξύ άλλων στρέφεται  «εις βάρος της Δασικής Υπηρεσίας,  η οποία υποβαθμίζεται και απαξιώνεται όσο ποτέ άλλοτε στο παρελθόν», όπως λένε σε κοινή παρέμβαση τους οι   Κυνηγετικοί Σύλλογοι Έδεσσας, Φλώρινας, Κοζάνης, Καστοριάς, Γρεβενών, Άργους Ορεστικού, Αμυνταίου, Εορδαίας , Αμπελοκήπων Θεσσαλονίκης, Γιαννιτσών, Σιάτιστας, Τσοτυλίου, Βελβεντού, Σερβίων, Δεσκάτης, Αλμωπίας, Θεσσαλονίκης, Κατερίνης, Αιγινίου και Μελίκης τονίζοντας ότι εκπροσωπούν συνολικά χιλιάδες μέλη.  Η πλευρά των κυνηγετικών οργανώσεων θέτει σε πρώτο πλάνο το επιχείρημα ότι

-«Διαπιστώνουμε τη γιγάντωση ενός αγνώστου! Περίπου 450 περιοχές Natura 2000, που στριμώχνονται σε μια λογική «ας βολέψουμε όσες μπορούμε», εντάσσονται σε κάποιους φορείς, με τεράστιες περιοχές εκατομμυρίων στρεμμάτων για τον κάθε Φορέα Διαχείρισης, που πιθανόν στη διάρκεια της θητείας ή και μέχρι τη συνταξιοδότησή του το κάθε φορά μέλος του νέου Δ.Σ. των Φορέων να μην προλάβει καν να επισκεφτεί έστω και μια!»

Οι σύλλογοι των κυνηγών αναδεικνύουν το συγκεκριμένο επιχείρημα με το παράδειγμα του υπό ίδρυση «Φορέα Διαχείρισης ευρύτερης περιοχής Βόρα – Λιμνών Δυτικής Μακεδονίας». Στην περιοχή ευθύνης του συγκεκριμένου φορέα διαχείρισης περιλαμβάνονται οι περιοχές του δικτύου Natura 2000 της ΚΥΑ ΑΑΑ/2017 οι οποίες είναι οι εξής: όρος Βέρμιο, Κορυφές Όρους Βόρα, Όρη Τζένα, Όρος Πάϊκο, Λίμνη Άγρα, Στενά Αψάλου και Μογλενίτσας, Λίμνη και φράγμα Άγρα, Όρη Τζένα και Πίνοβο, Όρος Βόρας, Όρος Πάϊκο- στενά Αψάλου και Μογλενίτσας, Λίμνη Καστοριάς, Λίμνη Καστοριάς (Ορεστιάς), Όρος Βούρινος – κορυφή Ασπροβούνι, Όρη βορείου Βούρινου και Μελλια, Λίμνες Βεγορίτιδα και Πετρών, Λίμνες Χειμαδίτιδα και Ζάζαρη, Όρος Βέρνον – κορυφή Βίτσι, Λίμνη Πετρών, Λίμνες Χειμαδίτιδα – Ζάζαρη (τα κοινά ονόματα οφείλονται στο γεγονός πως κάποιες περιοχές είναι ταυτόχρονα Τόποι Κοινοτικής Σημασίας και Ζώνες Ειδικής Προστασίας).

Η έκταση των παραπάνω περιοχών συνολικά, μετά την αφαίρεση όσων έχουν κοινή ονομασία και περιλαμβάνουν τις ίδιες εκτάσεις, ανέρχεται σε περισσότερα από 2.700.000 στρέμματα, σύμφωνα με της επίσημης ιστοσελίδας της Ε.Ε. (http://natura2000.eea.europa.eu/#). Οι αποστάσεις μεταξύ των πιο απομακρυσμένων από αυτές τις περιοχές ξεπερνούν τα εκατό χιλιόμετρα. Οι παραπάνω προστατευόμενες περιοχές υπάγονται διοικητικά σε δύο Περιφέρειες, έξι Περιφερειακές Ενότητες και δώδεκα Δήμους.

Οι κυνηγοί υποστηρίζουν λοιπόν ότι «το συγκεκριμένο χαρακτηριστικό παράδειγμα των όσων προβλέπονται στο Σχέδιο Νόμου, από μόνο του αποδεικνύει την αστοχία του σκεπτικού στο οποίο βασίζεται το εν λόγω νομοσχέδιο, με την έννοια του ανεφάρμοστου και του ανεδαφικού των διατάξεών που αυτό περιλαμβάνει εξ’ αρχής. Εκτάσεις αυτού του μεγέθους θα δυσκολευόντουσαν να διαχειριστούν θεσμικοί φορείς του Δημοσίου, με πλήρως κατοχυρωμένες επιχειρησιακές και ανακριτικές αρμοδιότητες. Πόσο μάλλον οι ιδιωτικοί φορείς διαχείρισης, με τα τεράστια προβλήματα θεσμικής κατοχύρωσης που τους χαρακτηρίζουν, κανένα από τα οποία δε λύνει το συγκεκριμένο νομοσχέδιο».