27 Σεπτεμβρίου 2018: Δυστυχώς σήμερα πληροφορήθηκα την απώλεια του συναδέλφου Ηρακλή Μαστρογιαννάκη που με συγκλόνισε. Ήταν κεραυνός εν αιθρία γιατί, από την αραιή τα τελευταία χρόνια επαφή μας, είχα την αίσθηση ότι είναι καλά στην υγεία του.
Τι να πρωτοπούμε για τον ΑΝΘΡΩΠΟ που τόσο φλογερά μας αγκάλιασε από την πρώτη μέρα στην Υπηρεσία, που αγαπούσε όλο το δασολογικό κόσμο από πεποίθηση. Τον άκακο γίγαντα με τον άφατο αυθορμητισμό και τις εκ προοιμίου αγαθές προθέσεις. Τον άνθρωπο που αγάπησε τόσο πολύ το δάσος και τη φύση, τον άνθρωπο που προσπάθησε με αλγορίθμους να την ερμηνεύσει, χωρίς να απέχει από την ίδια. Ήταν τμήμα της ψυχή τε και σώματι.
Ευπειθής, προσηνής και συμβουλευτικός στους νεότερους, συμβιβαστικός σε ακρότητες, ενωτικός και εμψυχωτής σε κάθε αγαθή προσπάθεια. Ποιητικός στο λόγο ακόμη και στον επιστημονικό, βυζαντινός στην εσωτερικότητά του, ανθρώπινος στις αδυναμίες, συμπονετικός στα βάσανα των ανθρώπων και δη των συναδέλφων και φίλων, γάργαρος στο γέλιο του και δοτικός στις κοινές προσπάθειες.
Πρωτοπόρος στις σύγχρονες τεχνολογίες και της καινοτομίας, ακάματος στην αναζήτηση κάθε φιλόπονης προσπάθειας συναδέλφων και της αναγνώρισής τους. Βαθιά αφοσιωμένος στο έργο του, αντλώντας με το φιλότιμο τη συμμετοχή ακόμη κι από φυγόπονους συνεργάτες. Πληγωμένος, χωρίς να επιζητά την εκδίκηση, από σκοπιμότητες που ακύρωναν την πρόοδο της Δασικής Υπηρεσίας.
Παρ’ όλα αυτά παρέμεινε, ακόμη και συνταξιούχος, επί των επάλξεων του αγώνα, υπέρμαχος της προστασίας του δάσους και του δικαίου.
Οι συνάδελφοι του Ινστιτούτου Δασικών Ερευνών της Αθήνας που τον γνώριζαν, εκφράζουμε τα ειλικρινά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, αν αυτό είναι ικανό να απαλύνει τον πόνο τους για την απρόσμενη απώλειά του.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει συνάδελφε.
Για την αντιγραφή
Γιώργος Καρέτσος
dasarxeio
