Όχι στην μεταφορά είσπραξης του ΕΝΦΙΑ στους Δήμους

Του Αλέξη Μαυραγάνη*

Η πομπώδης εξαγγελία Μητσοτάκη να «πασάρει» τον ΕΝΦΙΑ στους δήμους, με ταυτόχρονη περικοπή (κατάργηση;) των πόρων που θεσμικά και ουσιαστικά προορίζονται για την αυτοτελή λειτουργία της Αυτοδιοίκησης, προσιδιάζει περισσότερο σε επιχείρηση οικονομικού αφανισμού των δήμων παρά σε αναβάθμιση του λαϊκότερου θεσμού εκπροσώπησης.

Με την κίνησή του αυτή ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αποδεικνύει ότι οραματίζεται για την Τοπική Αυτοδιοίκηση τον ρόλο του φοροεισπράκτορα που θα… απορροφά τις κοινωνικές αντιδράσεις.

Αποτελεί μια ζοφερή προοπτική και μια προσβλητική «υπόσχεση» για τους ενεργούς στα δημοτικά κοινά και για τους πολίτες, ιδίως για εκείνους που ζουν στη διαχρονικά στενάζουσα ελληνική περιφέρεια. Αντί να κινητοποιεί τις παραγωγικές κοινωνικές δυνάμεις, τις βυθίζει στην απογοήτευση.

Κάτι το οποίο, δυστυχώς, ουδόλως απασχολεί το Γραφείο Προέδρου της ΚΕΔΕ που από καιρό έχει μετατραπεί σε αντηχείο της Ν.Δ. Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ανέφερε ότι «η ατζέντα Μητσοτάκη βρίσκεται κοντά στις θέσεις της ΚΕΔΕ», ενώ στην ίδια παρέμβαση επιβεβαιώνεται και πάλι η αντιδραστική πρόθεση Ν.Δ.-Πατούλη εναντίον της απλής αναλογικής και του «Κλεισθένη».

Η ατζέντα όμως του κ. Μητσοτάκη μετατρέπει τον ΕΝΦΙΑ στη βασική πηγή εσόδων των δήμων. Και ένα από τα πολλά ερωτήματα που αβίαστα προκύπτουν είναι το πώς θα αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές και γεωγραφικές ανισότητες που από μια τέτοια εξέλιξη αυτονοήτως προκύπτουν.

Πώς θα επιβιώσουν και πώς θα αναπτυχθούν οι δήμοι της περιφέρειας που δεν έχουν μεγάλο αριθμό ακινήτων ή οι δήμοι που οι αντικειμενικές τους αξίες είναι χαμηλές; Θα αυξήσουν τον φόρο επιβαρύνοντας κι άλλο τους δημότες τους; Θα βρεθούν στο τέλος οι κάτοικοι απομακρυσμένων ορεινών, νησιωτικών και ακριτικών περιοχών να πληρώνουν ακριβότερο ΕΝΦΙΑ από τους κατοίκους στις πολυπληθείς αστικές περιοχές της χώρας;

Κι όλα αυτά την ίδια στιγμή κατά την οποία εισάγεται ο «Κλεισθένης» ο οποίος, παρά τις αδυναμίες του, αναγνωρίζει την ανάγκη θέσπισης συγκεκριμένων κριτηρίων ενίσχυσης της αυτονομίας των ΟΤΑ και δίκαιης κατανομής των διαθέσιμων πόρων, λαμβάνοντας υπόψη την ορεινότητα, τη νησιωτικότητα, τις υποδομές ύδρευσης και δικτύων, την τοπική οικονομία και ανεργία, ακόμα και τις κλιματικές και εν γένει περιβαλλοντικές συνθήκες (Ν.4555/2018 Αρ.186).

Σε ό,τι αφορά τον ΕΝΦΙΑ, πρόκειται για φόρο που η (κάθε) κυβέρνηση οφείλει να καταργήσει. Αντλώντας από τα θηριώδη πλεονάσματα και από ένα δικαιότερο μείγμα συγκροτημένης μεταμνημονιακής φορολογικής και αναπτυξιακής πολιτικής.

Σε ό,τι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ελληνική κοινωνία ούτε μπορεί ούτε αντέχει να αποδεχθεί την υποβάθμιση του πλέον ζωογόνου κυττάρου της δημοκρατίας μας, ενώ οι εκπρόσωποί της οφείλουν να περιφρουρήσουν τη συνταγματική λειτουργία των δήμων και των –κατοχυρωμένων μέσω ιστορικών κοινωνικών αγώνων– θεσμοθετημένων πόρων τους.

Είτε πρόκειται για προχειρότητα είτε για αμιγώς νεοφιλελεύθερη επιλογή, δεν επιτρέπουμε σε κανέναν τη μετατροπή μας σε τελώνηδες και σε αμορτισέρ των δικαιολογημένων λαϊκών αντιδράσεων εναντίον της φορομπηχτικής πολιτικής υπερχρεωμένων κομμάτων και πολιτικών αρχηγών που συμμετείχαν ή/και πρωταγωνίστησαν στο οικονομικό ναυάγιο της χώρας.

*Αντιδήμαρχος Βριλησσίων – πολιτικός επιστήμονας (MSc) & μέλος της Επιτροπής για την Αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Αρ.5 του Ν.4368/2016

Πηγή: efsyn