Η Κυβέρνηση σήμερα, πρώτη ημέρα εφαρμογής των πιο περιοριστικών μέτρων lockdown από την έναρξη της πανδημίας του κορονοϊού και εν μέσω οικονομικής, κοινωνικής και (με αυτές τις πρακτικές) πολιτικής κρίσης, εισάγει προς ψήφιση το νομοσχέδιο «Εκσυγχρονισμός, απλοποίηση και αναμόρφωση του ρυθμιστικού πλαισίου των δημοσίων συμβάσεων, ειδικότερες ρυθμίσεις προμηθειών στους τομείς της άμυνας και της ασφάλειας και άλλες διατάξεις για την ανάπτυξη και τις υποδομές». Επιπλέον, δεν έχει προηγηθεί ίχνος κοινωνικού διαλόγου με τους φορείς του Τεχνικού Κλάδου.
Αυτά αναφέρονται σε άρθρο του Ανδρέα Στοϊμενίδη Πρόεδρου της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Τεχνικών Επιχειρήσεων Ελλάδος (ΟΣΕΤΤΕ), μέλος Διοίκησης ΓΣΕΕ. Στο άρθρο το οποίο δημοσίευται στην “Εφ. Συν” ακολούθως σημειώνεται ότι:
Βασικές αρχές στην παραγωγή των δημοσίων έργων πρέπει να είναι:
- η επιτάχυνση της ολοκλήρωσης των δημοσίων έργων στην καλύτερη ποιότητα με το χαμηλότερο κόστος και την παράλληλη προστασία του φυσικού περιβάλλοντος,
- η διαφάνεια στις δημόσιες επενδύσεις και συμβάσεις και ο υγιής ανταγωνισμός μεταξύ των τεχνικών επιχειρήσεων,
- η κατάργηση της γραφειοκρατίας και η απλοποίηση των διαδικασιών,
- η στελεχιακή και επιχειρησιακή επάρκεια και η εξυπηρέτηση του στρατηγικού ρόλου του δημοσίου τομέα για τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος.
Το νομοσχέδιο αυτό δεν υπηρετεί καμία από τις παραπάνω αρχές, καθώς, σύμφωνα με τις διατάξεις του, επιχειρηματίες θα καθορίζουν τις τεχνικές προδιαγραφές για τα έργα και τις τιμές των υλικών και των εργασιών, άρα και το κόστος των έργων. Οι ίδιοι θα επιμετρούν δειγματοληπτικά τα έργα, ενώ επίβλεψη θα ασκούν επίσης ιδιωτικοί φορείς, οι οποίοι μάλιστα θα είναι σε σχήμα συνεργασίας με τον ανάδοχο επιχειρηματία και θα ανακοινώνονται από αυτόν κατά την υποβολή της προσφοράς στην δημοπράτηση του έργου (!).
Το Νομοσχέδιο εξουδετερώνει τη δυνατότητα άσκησης κρατικού ελέγχου στα τεχνικά έργα και εισάγει πρωτοφανείς, αδιαφανείς διαδικασίες, όπου οι ελεγκτές θα ορίζονται από τους ελεγχόμενους. Αποτελεί απειλή για το Δημόσιο Συμφέρον και ευκαιρία για νέα κέρδη λίγων επιχειρηματιών με αμφισβητούμενης ποιότητας παραγωγή τεχνικού έργου.
Και όλα αυτά εν αναμονή της διαχείρισης των 72 δισ. που αναμένονται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης, τα οποία ο ελληνικός λαός εν πολλοίς θα κληθεί να επιστρέψει με νέα Μνημόνια τα επόμενα χρόνια.
Επιπροσθέτως, θα εξελιχθεί σε γραφειοκρατικό λαβύρινθο, καθώς η εφαρμογή του απαιτεί άνω των 100 Υπουργικών Αποφάσεων και εφαρμοστικών εγκυκλίων.
Παράλληλα, απαξιώνεται το επιστημονικό και τεχνικό κεφάλαιο των εργαζομένων που έχουν διαχειριστεί τα μεγάλα δημόσια έργα την τελευταία τριακονταετία και ακυρώνεται ο ελεγκτικός και αναπτυξιακός ρόλος των Α.Ε. και των Υπηρεσιών του Δημοσίου. Και όλα αυτά σε μία εποχή που κατά περίεργο τρόπο, ο Δημόσιος Τομέας και το κόστος του μεγαλώνει, αλλά οι λειτουργίες του μειώνονται. Επιβεβαιώνεται επιπλέον, η πρόθεση, Ανώνυμες Εταιρείες, κινητήριοι, πολλαπλασιαστικοί μοχλοί του τεχνικού κλάδου, όπως η Εγνατία Οδός, το Αττικό Μετρό, η ΕΡΓΑ ΟΣΕ κ.α. να τεθούν ακόμα περισσότερο στο περιθώριο της αναπτυξιακής διαδικασίας.
Αναμένουμε έστω την ύστατη ώρα την απόσυρση των συγκεκριμένων διατάξεων.
