Της Δρος Αικ. Γ. Κωνσταντοπούλου*
Η οικογένεια του, φίλοι του μηχανικοί, κυρίως της παλαιάς φρουράς και πολιτικοί απηύθυναν το τελευταίο αντίο στο Νίκο Δαμαλίτη, που κηδεύτηκε το πρωί της Τρίτης 28 Ιουλίου 2020 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Ο Νίκος Δαμαλίτης διατέλεσε Γενικός Διευθυντής (Διευθύνων Σύμβουλος με τα σημερινά δεδομένα της μετοχοποιημένης ΕΥΔΑΠ) από το 1989 ως το 1993. Διοικητής με ενδιαφέρον για το προσωπικό της εταιρείας, με την απόφαση ΔΣ 6589 στις 13.12.1989, θέσπισε τον κανονισμό εσωτερικής λειτουργίας προσωπικού που περιλαμβάνει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις εργαζομένων και ΕΥΔΑΠ μεταξύ τους. Αργότερα, με την απόφαση 7126 στις 24.1.1991, θέσπισε τον κανονισμό παροχής υγειονομικής περίθαλψης του προσωπικού. Και λίγους μήνες μετά υπέγραψε τη συμπληρωματική συλλογική σύμβαση εργασίας 1991 που θέσπισε τους όρους για τη χορήγηση εφάπαξ κατά την αποχώρηση του προσωπικού.
Για πρώτη φορά επί των ημερών του μελετήθηκαν συστηματικά οι απώλειες του δικτύου ύδρευσης.
Διαχειρίστηκε με μεγάλη επιτυχία τη μεγαλύτερη λειψυδρία που αντιμετώπισε στα χρονικά της η ΕΥΔΑΠ το 1993 και συντέλεσε στην ελαχιστοποίηση της κατανάλωσης πόσιμου νερού ενημερώνοντας εντατικά μέσω διαφημίσεων και ευαισθητοποιώντας τους καταναλωτές («προσέχουμε για να έχουμε»).
Ξεκίνησε το 1992 την κατασκευή του ταμιευτήρα του Ευήνου για ενίσχυση της ποσότητας του ακατέργαστου νερού προς τις εγκαταστάσεις επεξεργασίας
Δημοπράτησε, ολοκλήρωσε το διαγωνισμό κατασκευής της εγκατάστασης επεξεργασίας νερού Ασπροπύργου, καθώς και της επέκτασης της εγκατάστασης επεξεργασίας νερού Αχαρνών (Μενίδι «νέα μονάδα») και ξεκίνησε τις κατασκευές των δυο έργων, που αύξησαν ημερησίως κατα 400.000 m3 τη δυναμικότητα παραγωγής πόσιμου νερού, καθώς και τους καταναλωτές.
Παρέλαβε δίκτυα, υδροδοτησε περιφερειακούς Δήμους της Αττικής (Δήμος Αχαρνών κλπ).
Το 2005 ορίστηκε πρότζεκτ μάνατζερ και προϊστάμενος της διευθύνουσας υπηρεσίας κατασκευής του μουσείου της Ακρόπολης. Όπως είπε ο Πρόεδρος του Μουσείου Καθ. Δ. Παντερμαλής στον επικήδειο, η κατασκευή δεν θα είχε ολοκληρωθεί χωρίς τη δική του συμβολή. Από τότε παρέμεινε ως τεχνικός διευθυντής του Μουσείου Ακρόπολης ως τη μέρα που πέθανε.
Χαμογελαστός, ήρεμος, ευφυής, με χιούμορ, άφησε το στίγμα του σε μια γενιά νεότερων του Μηχανικών, που τους στήριξε έμπρακτα στα πρώτα επαγγελματικά τους βήματα. Μερικοί απ αυτούς θα του είμαστε πάντα ευγνώμονες.
