Του Σπύρου Τζόκα*
Πριν από μερικά χρόνια, η αποκάλυψη του τεράστιου οικονομικού σκανδάλου της Μονής Βατοπεδίου απέδειξε πως η Εκκλησία εκτός από «ιερές λειτουργίες» ξέρει πάρα πολύ καλά και από «ιερές» μπίζνες.
Το «ιερό» real estate του Ιερού Ναού του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου της Λαμίας (Μονή Λαμίας), σε Περιστέρι και Πετρούπολη είναι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Από τη μια, «μεγαλοτσιφλικάδες», Μονή Λαμίας και Δημόσιο. Κι από την άλλη, μια έκταση χιλιάδων στρεμμάτων «φιλέτο». Στη μέση, όπως πάντα, οι πολίτες.
Σήμερα, η Μονή Λαμίας έχει φτάσει να διεκδικεί 5,6 χιλιάδες στρέμματα, εκ των οποίων κάποια είναι πλατείες και παιδικές χαρές. Γιατί όμως η Εκκλησία «τρέχει» δικαστικά τόσα χρόνια το Δημόσιο και τους ιδιώτες; Τι δουλειά έχει ένας ιερός ναός από τη Λαμία να διεκδικεί εκτάσεις γης εντός και εκτός σχεδίου στην Αττική; Τα ερωτήματα είναι εύλογα. Οι απαντήσεις;
Η υπόθεση των διεκδικήσεων της Μονής Λαμίας για εκτάσεις που βρίσκονται κυρίως στα διοικητικά όρια των δήμων Περιστερίου και Πετρούπολης κρατά δεκαετίες. Μάλιστα, για χάρη της έχουν χυθεί τόνοι μελάνι. Το ζήτημα των «ιερών διεκδικήσεων» έρχεται στην επικαιρότητα κάθε φορά που είναι να διεξαχθεί το δικαστήριο, στο οποίο αντίδικοι είναι η Μονή Λαμίας και το Δημόσιο. Όπως και τώρα που πλησιάζει το νέο δικαστήριο, τον Φεβρουάριο του 2019. Η Περιφέρεια Αττικής, από το 201 5 που ενημερώθηκε για το πρόβλημα μέσω της Π.Ε. Δυτικού Τομέα, έχει αναλάβει να συντονίσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, αλλά και τους κατοίκους.
Παράλληλα, έχει ενεργοποιήσει όλους τους κρατικούς φορείς για να λύσουν πολιτικά το ζήτημα που ταλανίζει την περιοχή, αφού το Ποικίλο Όρος είναι ένας από τους λιγοστούς πνεύμονες πρασίνου της πολύπαθης και υποβαθμισμένης αυτής περιοχής. Από την πλευρά της, η Μονή Λαμίας με την τελευταία αγωγή της κατά του Ελληνικού Δημοσίου, του Δήμου Πετρούπολης και ιδιωτών, η οποία εκδικάζεται τον Φεβρουάριο του 2019, διεκδικεί αδόμητη έκταση 60.472 τ.μ. στην περιοχή της Αγίας Τριάδας.
Η Μονή Λαμίας δεν περιορίζεται μόνο στη διεκδίκηση της δημόσιας και δασικής έκτασης, αλλά στρέφεται για άλλη μια φορά εναντίον των δήμων της Δυτικής Αθήνας και συμπολιτών μας, διεκδικώντας ιδιοκτησίες και κοινόχρηστους χώρους.
Αξίζει να τονίσουμε ότι η απουσία του Δημοσίου όλη την προηγούμενη περίοδο ήταν προκλητική και σκανδαλώδης, αφού, με απόφαση του 2004, το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας παραχώρησε έκταση 262 στρεμμάτων στη Μονή Λαμίας, απόφαση που αναγκάστηκε να ανακαλέσει τελικά το 2008. Ιστορικά, η σημερινή περιοχή του Ποικίλου Όρους λεγόταν Όρος Στεφάνι, όπως αναφέρεται στο πρώτο διάγραμμα της Αττικής του Γαλλικού Επιτελείου έτους 1836.
Το 1905 ο δασάρχης Αττικοβοιωτίας κατέγραψε την περιοχή ως φυλασσόμενη από το Δασαρχείο στο εκ 200 σελίδων βιβλίο του Κτηματολογίου Δασών Αττικοβοιωτίας. Χαρακτηριστικός σταθμός του προβλήματος υπήρξε το 1 6-07-1 970 Β. Διάταγμα, όπου έγινε επέκταση του σχεδίου πόλεως Πετρούπολης στην περιοχή «Πεύκα Βέρδη».
Η επέκταση αυτή έγινε σε βάρος δασικού χαρακτήρα εδαφών που είχαν κηρυχθεί αρμοδίως αναδασωτέα χωρίς το σχετικό Διάταγμα να προσυπογραφεί από τον υπουργό Γεωργίας.
Από τη μετέπειτα διενεργηθείσα έρευνα διαπιστώθηκε ότι (α) έχουν εκδοθεί πέντε αποφάσεις εισαγγελέων Εφετών υπέρ του Δημοσίου (περιλαμβάνεται και η 64/90 απόφαση εισαγγελέα Εφετών κ. Σανιδά ιστορικής σημασίας), (β) έχουν εκδοθεί πέντε αποφάσεις εισαγγελέων Εφετών σε βάρος του Δημοσίου και (γ) έχουν εκδοθεί τρεις αποφάσεις Εφετείου υπέρ του Δημοσίου αλλά και δύο κατά. Με την απόφαση 64/1 990 του τότε αντιεισαγγελέα Εφετών κ. Σανιδά, η περιοχή είχε χαρακτηριστεί ως δάσος ή κατά περίπτωση δασική έκταση και όχι αγρός, όπως ισχυρίζονταν οι διεκδικητές της περιοχής.
Χαρακτηριστικά αναφέρεται στην απόφαση ότι «κύριος νομεύς και κάτοχος ήταν και είναι το Ελληνικό Δημόσιο, στο οποίο περιήλθε ως δασική έκταση δικαιώματι πολέμου μετά την απελευθέρωση εκ του τουρκικού ζυγού και το οποίο δεν απώλεσε μέχρι σήμερα καθ’ οιονδήποτε τρόπο τα ανωτέρω διακαιώματά του».
«Τα αναγραφόμενα στα ρηθέντα συμβόλαια όρια είναι εντελώς αόριστα και απροσδιόριστα, διότι δεν έχουν ως βάση αμετακίνητα και ορισμένα φυσικά ή τεχνικά σημεία, ώστε να προσδιορίζεται η θέση του κτήματος κατά τρόπο αναμφισβήτητο», αναφέρει η σχετική απόφαση. Μέχρι το 2000, η περιοχή αυτή προστατευόταν ως δημόσια δασική αναδασωτέα έκταση από το δασαρχείο Αιγάλεω, το οποίο βρισκόταν σε συνεχή διαχρονική άμυνα, από τις προσπάθειες των καταπατητών να οικειοποιηθούν την περιοχή, μέσω της περιφοράς της κληρονομιάς του κτήματος Βέρδη. Στις 25.1 0.2004 ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας μετά από αίτηση θεραπείας της Μητρόπολης Λαμίας έκανε δεκτή την 47/2004 γνωμοδότηση του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων και παραχώρησε την εν λόγω έκταση στον Ιερό Ναό Λαμίας (262 στρ.), απόφαση που ανακλήθηκε το 2007 από το Γνωμοδοτικό Συμβούλιο Δημοσίων Κτημάτων και Ανταλλάξιμης Περιουσίας. Από το 2008 έχουν γίνει διάφορες ερωτήσεις στη Βουλή των Ελλήνων διά του κοινοβουλευτικού ελέγχου και αφορούν στην καταπάτηση του Ποικίλου Όρους και στην προστασία των περιοίκων από στοχευμένες δράσεις και ενέργειες.
Συνεπώς η λύση είναι μόνο πολιτική! Παρότι, ευτυχώς, την τελευταία στιγμή η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου δήλωσε στο Εθνικό Κτηματολόγιο όλες τις δημόσιες εκτάσεις (αδόμητες και ελεύθερους χώρους), απαιτεί να επανέλθει το ρυμοτομικό σχέδιο της περιοχής της Αγίας Τριάδας στην προ του 1 970 κατάσταση, όπως προκύπτει από την αντίστοιχη απόφαση του Δ.Σ. Πετρούπολης και την εισήγηση της Δ/vans Πολεοδομίας ΥΠΕΚΑ. Επίσης, η κυβέρνηση πρέπει να αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε το Δημόσιο να διεκδικήσει τα απαράγραπτα δικαιώματά του στην περιοχή.
* Ο Σπύρος Τζόκας είναι αντιπεριφερειάρχης Δυτικού Τομέα Αθηνών και πανεπιστημιακός
Πηγή: Αυγή
