Του Δημήτριου Κοτσώνη*
– «Ας πάρουμε την απόφαση να καταργήσουμε το τεκμήριο ιδιοκτησίας για τις δασικές εκτάσεις γενικότερα, οπότε θα ξεμπλοκαριστεί το Κτηματολόγιο, διότι αυτό αποτελεί το μεγάλο εμπόδιο».
Κων/νος Μητσοτάκης, αγόρευση στη Βουλή των Ελλήνων, Σύνοδος: Γ΄, Συνεδρίαση: ΟΘ΄ 26/02/2003, συζήτηση του Ν. 3127/2003.
Εκατοντάδες χιλιάδες πολιτών βρίσκονται ένα βήμα πριν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο σχεδιάζουν να προσφύγουν για να αναγνωρίσουν τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των περιουσιών τους, που νομιμοφανώς δημεύτηκαν μέσω υποβολιμαίων νομοθετημάτων και τροποποιητικών διοικητικών πράξεων της δασικής νομοθεσίας. Η νομοθετική αυτή μεθόδευση λειτούργησε εις βάρος των κτηνοτρόφων και των κληρονόμων τους, οι οποίοι κατάντησαν πρόσφυγες στην πατρίδα τους! Σήμερα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι, θα πρέπει να προστρέξουν στην τουρκική κυβέρνηση για να αναγνωρίσουν την περιουσία τους που βρίσκεται στην ελληνική επικράτεια! Πρόκειται αναμφίβολα για ένα θαύμα, που μόνο η ελληνική διοίκηση θα μπορούσε να καταφέρει…
Οι φρυγανότοποι που έγιναν «δάση» και ο Σουλτάνος
Με πρόσφατη απόφαση του, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι ο νόμος 3208/2003 που καθορίζει ότι το δημόσιο δεν προβάλει δικαίωμα ιδιοκτησίας επί αγροτικών ακινήτων, εφόσον αυτά έχουν αγοραστεί με συμβόλαια που είναι μεταγραμμένα έως τις 23.3..1946, δεν έχει καμία ισχύ για τους βοσκοτόπους-λιβάδια. Μάλιστα, για να αποδείξουν οι εκατοντάδες πολιτών τα ιδιοκτησιακά τους δικαιώματα , πρέπει να προσκομίσουν το «ΤΑΠΙ» του Σουλτάνου» με το οποίο οι δικαιοπάροχοι απέκτησαν την ιδιοκτησία του ακινήτου!
Αιτία αυτής της απόφασης είναι η τροποποίηση της νομοθεσίας που επιβλήθηκε με τις διατάξεις του νόμου 998/1979 , με τι οποίες το Ελληνικό Κράτος άλλαξε την έννομη τάξη που επικρατούσε έως τότε στη χώρα με δύο κομβικής σημασίας αλλαγές.
Πρώτον : Οι εκτάσεις που καταλαμβάνονται από δάση και δασικές εκτάσεις ανήκουν κατά τεκμήριο στο Δημόσιο
Δεύτερον : ότι δασική έκταση είναι κάθε έκταση στην οποία έχουν φυτρώσει φρύγανα! Δηλαδή μονοετή φυτά χωρίς ξυλώδη κορμό, γεγονός που συνεπάγεται ότι στην Ελληνική Επικράτεια δεν υφίστανται βοσκότοποι-λιβάδια! Σημειώνεται δε, ότι τα φρύγανα αποτελούν την κύρια τροφή των προβάτων στους βοσκότοπους …
Η σύγκριση του προαναφερθέντος ορισμού της δασικής έκτασης με τον ορισμό που ίσχυσε από το 1929 έως το 1979, ο οποίος καθορίστηκε από τον σοφό και φιλοσοφημένο Κυβερνήτη Ελευθέριο Βενιζέλο αποδεικνύει τις καταστροφικές υπερβολές της προαναφερθείσας διατάξεως του ν. 998/79 που οφείλονται σε επιστημονικές εμμονές και κυρίως σε υποβολιμαίες διαστρεβλώσεις. Αυτές οι υπερβολές έχουν καταντήσει τους κτηνοτρόφους και τους κληρονόμους τους πρόσφυγες στην πατρίδα τους και πρέπει τώρα να παρακαλάνε τους Τούρκους για να τους δώσουν τα αποδεικτικά της περιουσίας τους ! Αυτό μόνον η Ελληνική Διοίκηση μπορούσε να το επιτύχει! Και δεν είναι υπερβολή να πει κανείς, ότι περίφημος νόμος 998/79 δίνει υπερεξουσίες στους δασάρχες, με ότι αυτό συνεπάγεται, και ταυτόχρονα μεταβάλλει τη χώρα σε ένα απέραντο δάσος , καθιστώντας αδύνατη τη σύνταξη του ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ-ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ και φυσικά δημιουργώντας εχθρικό περιβάλλον άκρατης γραφειοκρατίας όσον αφορά τις επενδύσεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι η έκθεση της παγκόσμιας τράπεζας κατατάσσει τη χώρα μας στην 172 θέση σε σύνολο 180 χωρών όσον αφορά τη φιλικότητα προς τις επενδύσεις
Οι υπερβάσεις της απόφασης του Αρείου Πάγου
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι με την ίδια απόφαση ο Άρειος Πάγος αναφέρει ότι το αυτό ισχύει και στο τμήμα της Ελλάδας που ελευθερώθηκε μετά το 1912, παρακάμπτοντας δύο σημαντικά γεγονότα:
Πρώτον το γεγονός ότι την επόμενη της απελευθέρωσης εγκαταστάθηκαν σε αυτό συγκροτημένα τα όργανα της διοικήσεως του Κράτους, γεγονός το όποιο δεν επέτρεπε την κατάληψη εκτάσεών οι όποιες δεν ανήκαν σε ιδιώτες και δεν είχαν πωληθεί σε Έλληνες, ώστε να ανήκουν στο Οθωμανικό Κράτος και πλέον στο Ελληνικό Κράτος, και
Δεύτερον: Την εποχή εκείνη , αλλά και μέχρι τη δεκαετία του ’60 με την κτηνοτροφία σε πλήρη ανάπτυξη, δεν μπορούσε κανείς να επιχειρήσει καταπάτηση δημόσιας έκτασης, χωρίς να καταγγελθεί από τους γειτονικούς του κτηνοτρόφους, αγροφύλακες κλπ.
Οι αγορές των βοσκοτόπων γινόταν με τις ευλογίες του ελληνικού κράτους
Εκτός από την καταβολή αποζημιώσεων που κατέβαλλε το Ελληνικό Κράτος στους Τσάμηδες όταν απαλλοτρίωνε τους βοσκότοπους τους, το έτος 1953, το Υπουργείο Γεωργίας προέβη στην κτηματογράφηση της περιουσίας τους, που είχε ως συνακόλουθο και την κτηματογράφηση των ιδιοκτησιών των Ελλήνων. Πρόκειται για περιουσίες είχαν προέλθει από αγορές κτημάτων των Τσάμηδων, που έγιναν μετά την απελευθέρωση του 1912. Αγορές οι οποίες, πρέπει να υπογραμμιστεί ότι πραγματοποιήθηκαν υπό τις ευλογίες και την παρότρυνση του Κράτους και μετά από ειδικές άδειες που ίσχυαν για τις παραμεθόριες περιοχές. Σημειώνεται, ότι ο καθορισμός των ορίων αυτών των ιδιοκτησιών κατά τη κτηματογράφηση δεν έγινε αυθαίρετα και κατά δήλωση. Αντιθέτως, είχε πραγματοποιηθεί από επιτροπή, η οποία αποτελείτο από πέντε «οριοδείκτες» στην οποία μετείχαν ένας υπάλληλος του οικείου Δήμου, ένας αγροφύλακας, ένας κτηνοτρόφος και ο εκπρόσωπος της Δασικής Διευθύνσεως της Νομαρχίας, στην οποία προήδρευε ο αγρονόμος της περιοχής και ένας γεωπόνος Μ΄ αυτόν τον τρόπο σχηματίστηκε το κτηματολόγιο του Υπουργείου Γεωργίας στο νομό Θεσπρωτίας και μοιράστηκε η περιουσία των Τσάμηδων στους ακτήμονες. Η γνώση των ορίων των βοσκοτόπων ήταν γνωστή με ακρίβεια εκατοστού του μέτρου από τους κτηνοτρόφους, για τους οποίους οι βοσκότοποι ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου, όρια τα οποία γνώριζαν οι αγροφύλακες, καθώς και οι λοιποί μετέχοντες στην ως άνω επιτροπή. Θα ήταν, συνεπώς, ιδιαιτέρως κακόπιστη η σκέψη ότι, θα ήταν δυνατόν να γίνει έστω και η ελάχιστη καταπάτηση της περιούσιας των φυγάδων «Τσάμηδων». Πολύ δε περισσότερο για συμβόλαια αγοράς, όπως του συγκεκριμένου κτήματος ( έτος 1932 ! ) που δεν έγιναν κατά την ανώμαλη περίοδο της κατοχής ή κατά την περίοδο της φυγής των Τσάμηδων, οπότε θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι, υπήρχαν εικονικές πωλήσεις εν όψει της φυγής τους.
Και δεν πρέπει να διαφύγει από τον αναγνώστη η διάταξη του νομοσχεδίου, που εισήχθηκε στη Βουλή , κατά την οποία το τεκμήριο υπέρ του Δημοσίου, επιβάλλονταν και επί των Ιονίων Νήσων, που ούτε κατελήφθησαν αιτία πολέμου από την Ελλάδα, ούτε ποτέ ήταν κτήση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας , προς δόξα της Δημοσίας Διοικήσεως !
Χωρίς δικαστική προστασία οι πολίτες
Η διάταξη που επεβλήθη δια του νόμου 3208/2003 ( αρθρ. 12 παρ 1,2,4), κατά την οποία το Ελληνικό Κράτος αναγνωρίζει την ιδιοκτησία των χορτολιβαδικών εκτάσεων, εφόσον υπάρχουν μετεγγραμμένα συμβόλαια μέχρι το 23.2.1946 η θέσπιση της οποίας επαναλήφτηκε, ώστε να αναγνωριστεί η ιδιοκτησία των χορτολιβαδικών εκτάσεων, όπως η αναφερόμενη στην ανωτέρω δικαστική απόφαση έκταση, που καθορίστηκε ως χορτολιβαδική μετά από αποφάσεις της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Επιτροπής Δασικών Αμφισβητήσεων στις οποίες εξαναγκάστηκε ο ιδιοκτήτης να καταφύγει, επειδή η δασική υπηρεσία προσδιόρισε χορτολιβαδική μόνο ένα μικρό τμήμα της εκτάσεως των 110 στρεμμάτων. Επιτροπές που φρόντισε ο σύλλογος των δασολόγων να καταργηθούν για τυπικούς λόγους από το Συμβούλιο της Επικρατείας, μετά από προσφυγή τους, χωρίς βέβαια η Διεύθυνση Δασών να φροντίσει, ώστε οι πολίτες να έχουν δικαστική προστασία απέναντι στις αποφάσεις χαρακτηρισμού των Δασαρχών, έτσι ώστε σήμερα να αποφασίζουν μόνο οι δασάρχες
Τα ίδια ισχύουν και για τις αμιγώς χορτολιβαδικές εκτάσεις που έχουν δασωθεί, , τις οποίες ο νόμος εξαιρεί από τη δασική νομοθεσία, επειδή η Διεύθυνση Δασών ερμηνεύει τη λέξη αγρός, ως γεωργικά καλλιεργούμενη έκταση και τούτο ακόμη και μετά την τροποποίηση που έκανε ο υπουργός Φαμέλος το 2019, επειδή κάποιος δάκτυλος φρόντισε να εξαλείψει από το κείμενο της διάταξης τη λέξη χορτολιβαδικά, που υπάρχει στη επικεφαλίδα της διάταξης. Από τα προαναφερθέντα, δικαίως αναρωτιέται κάθε εχέφρων πολίτης, τι
Τι είδους δίκαιο είναι αυτό, να ανακηρύσσονται οι βοσκότοποι κρατική ιδιοκτησία επειδή το κράτος δεν μπορεί να διαφυλάξει την ιδιοκτησία του από τους καταπατητές της Αττικής.
Και οι απορίες συνεχίζονται…
Τι λένε άραγε περί της δασικής αυτής πολιτικής ο κ. υπουργός και οι κ. κ. βουλευτές; Μία πολιτική που συνεχίζει και η παρούσα Κυβέρνηση; Ποια είναι η γνώμη τους για τη μελέτη των ερευνητών της Εθνικής Τράπεζας, που δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν από την έκδοση της ανωτέρω αποφάσεως, η οποία βασιζόμενη σε τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία, αποδεικνύει και κατακρίνει τον παραλογισμό αυτής της κατάστασης ; Μελέτη που στοχεύει στην προώθηση της Τουριστικής Ανάπτυξης και την κατάργηση των εμποδίων τα οποία δημιουργεί η υφιστάμενη δασική νομοθεσία, αλλά και οι προβλεπόμενες να θεσπιστούν νέες διατάξεις της, δια του ν/σ που είδε το φως της δημοσιότητας. Θα μείνουμε με τις απορίες, ή θα υπάρξει πολιτική βούληση για δραστικές αλλαγές, που θα απελευθερώσουν τη χώρα από τον ασφυκτικό κλοιό ενός νομοθετικού παραλογισμού που εξοβελίζει κάθε συντεταγμένη προσπάθεια ανάπτυξης;
*Δημήτριος Κοτσώνης , πολιτικός μηχανικός
