ΥΠΕΝ: oλόκληρο το νομοσχέδιο κατά της πλαστικής ρύπανσης

Με 20 άρθρα και 2 παραρτήματα τέθηκε σε διαβούλευση από το ΥΠΕΝ το νέο νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση της πλαστικής ρύπανσης. Η διαβούλευση θα διαρκέσει μέχρι τις 18 Σεπτεμβρίου 2020, ημέρα Παρασκευή και ώρα 17.00.

Μπορείτε να δείτε το νομοσχέδιο στη ψηφιακή διαβούλευση ΕΔΩ

Οι ρυθμίσεις  του νομοσχεδίου αφορούν στους καταναλωτές, τις επιχειρήσεις, τη βιομηχανία και την αλυσίδα της ανακύκλωσης, ενώ τίθενται νέοι κανόνες και απαγορεύσεις υποχρεωτικά από το 2022 οι οποίες συνοδεύονται και από κυρώσεις και πρόστιμα, ενώ αναβαθμίζεται ο ελεγκτικός ρόλος του Εθνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ).

Σχετικά με τη διαβούλευση για το σχέδιο νόμου «Ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον» ο  υπουργός ΠΕΝ Κωστής  Χατζηδάκης σημειώνει ότι « καλείται να συμμετάσχει στη δημόσια διαβούλευση κάθε κοινωνικός εταίρος και κάθε ενδιαφερόμενος, καταθέτοντας τις προτάσεις του για την όποια βελτίωση των διατάξεων του ανωτέρω νομοθετήματος».

Η αιτιολογική έκθεση, το νομοσχέδιο και τα παραρτήματα

Ακολουθεί αναλυτική παρουσίαση γενικά επί της αρχής, κατ΄άρθρο της αιτιολογικής έκθεσης και των διατάξεων του νομοσχεδίου, όπως επίσης και των παραρτημάτων,  η οποία έχει ως εξής:

Α. ΓΕΝΙΚΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ

Σύμφωνα με ευρωπαϊκές και εθνικές μελέτες, το ογδόντα με ογδόντα πέντε τοις εκατό (80-85 %) των θαλάσσιων απορριμμάτων που συναντώνται στις παραλίες αποτελούν πλαστικά, το πενήντα τοις εκατό (50 %), δε, του συνόλου των πλαστικών αντιστοιχεί σε πλαστικά αντικείμενα μίας χρήσης, ενώ το είκοσι επτά τοις εκατό (27 %) σε είδη αλιείας. Τα είδη αυτά ενέχουν σοβαρό κίνδυνο για τα θαλάσσια οικοσυστήματα, τη βιοποικιλότητα και την ανθρώπινη υγεία και βλάπτουν δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός, η αλιεία και η ναυτιλία. Η κατάλληλη διαχείριση των αποβλήτων εξακολουθεί να έχει καίρια σημασία για την πρόληψη όλων των απορριμμάτων που συναντώνται διάσπαρτα στο περιβάλλον, περιλαμβανομένων των θαλάσσιων απορριμμάτων. Το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο δηλαδή οι ν. 4042/2012 (Α’ 24), 3983/2011 (Α’ 144), 3199/2003 (Α’ 280) και η Οδηγία (ΕΕ) 2019/883 (L 151) παρέχουν ορισμένες ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των θαλάσσιων απορριμμάτων, οι οποίες ωστόσο δεν κρίνονται επαρκείς. Για την επίλυση του προβλήματος εξεδόθη η Οδηγία 2019/904/ΕΕ (L 155), στην ενσωμάτωση της οποίας στην εθνική έννομη τάξη αποσκοπεί το παρόν νομοσχέδιο. Στόχος της εν λόγω Οδηγίας και κατ’ επέκταση του προτεινόμενου νομοσχεδίου είναι η πρόληψη και η μείωση του αντικτύπου ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, ιδίως στο υδάτινο, και στην ανθρώπινη υγεία, καθώς και η προώθηση της μετάβασης στην κυκλική οικονομία με καινοτόμα και βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα, προϊόντα και υλικά. Για να επικεντρωθούν οι προσπάθειες εκεί όπου είναι περισσότερο αναγκαίες, η Οδηγία, και ως εκ τούτου το παρόν νομοσχέδιο, καλύπτουν μόνον εκείνα τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που εμφανίζονται συχνότερα σε παραλίες στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε.), καθώς επίσης τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη και προϊόντα από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη. Για ορισμένα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης υπάρχουν διαθέσιμες κατάλληλες και πιο βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις. Προκειμένου να περιοριστούν οι δυσμενείς συνέπειες αυτών στο περιβάλλον, λαμβάνονται μέτρα για την απαγόρευση της διάθεσής τους στην αγορά. Με τον τρόπο αυτό προωθείται η χρήση διαθέσιμων και πιο βιώσιμων εναλλακτικών λύσεων, καθώς και καινοτόμων λύσεων για πιο βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα. Για ορισμένες κατηγορίες πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης, δεν υπάρχουν ακόμη κατάλληλες και πιο βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις, ενώ η κατανάλωση αυτών αναμένεται να αυξηθεί. Για να αναστραφεί η τάση αυτή και να προωθηθούν προσπάθειες για πιο βιώσιμες λύσεις λαμβάνονται όσο το δυνατόν πιο φιλόδοξα μέτρα, με σκοπό να υπάρξει σημαντική αντιστροφή των τάσεων κατανάλωσης και μετρήσιμη ποσοτική μείωση. Επίσης, λαμβάνονται μέτρα οικολογικού σχεδιασμού και σήμανσης. Σύμφωνα με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», θεσπίζονται προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για την κάλυψη του κόστους διαχείρισης αποβλήτων και περισυλλογής απορριμμάτων, καθώς και του αναγκαίου κόστος των μέτρων ευαισθητοποίησης για την πρόληψη και τη μείωση τέτοιου είδους απορριμμάτων. Η αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων μέτρων θα παρακολουθείται και θα αξιολογείται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, βάσει της ποιότητας των θαλάσσιων υδάτων. Ως εκ τούτου η συνολική μείωση των θαλάσσιων απορριμμάτων αποτελεί τον βασικό δείκτη αξιολόγησης τη αποτελεσματικότητας του προτεινόμενου νομοσχεδίου.

 ΕΙΔΙΚΑ ΚΑΤ’ ΑΡΘΡΟ

Άρθρο 01 – Σκοπός (άρθρο 1 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση: Στο άρθρο αυτό προβλέπεται ότι το προτεινόμενο νομοσχέδιο εκδίδεται στο πλαίσιο ενσωμάτωσης στην εθνική έννομη τάξη της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ και προσδιορίζεται ο σκοπός της λήψης μέτρων από τον νομοθέτη, ήτοι η πρόληψη και μείωση του αντικτύπου ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, ιδίως στο υδάτινο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, καθώς και η μετάβαση στην κυκλική οικονομία με καινοτόμα και βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα, προϊόντα και υλικά, στο πλαίσιο της λειτουργίας της εσωτερικής αγοράς.

Νομοσχέδιο: Με τις διατάξεις των άρθρων 1 έως 20 εναρμονίζεται η εθνική νομοθεσία προς τις διατάξεις της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Ιουνίου 2019 σχετικά με τη μείωση των επιπτώσεων ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον (L 155) και θεσπίζονται μέτρα για την πρόληψη και τη μείωση του αντικτύπου ορισμένων πλαστικών προϊόντων στο περιβάλλον, ιδίως στο υδάτινο περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία, καθώς και την προώθηση της μετάβασης στην κυκλική οικονομία με καινοτόμα και βιώσιμα επιχειρηματικά μοντέλα, προϊόντα και υλικά, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη της οικονομίας και την αποδοτική λειτουργία της εσωτερικής αγοράς.

Άρθρο 02 – Πεδίο εφαρμογής (άρθρο 2 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση: Στο άρθρο 2 προσδιορίζονται το πεδίο εφαρμογής, καθώς και η σχέση ειδικότητας των προτεινόμενων διατάξεων με τους ν. 2939/2001 (Α’ 179) και 4042/2012 (Α’ 24).

Νομοσχέδιο: 1. Οι διατάξεις του παρόντος νόμου εφαρμόζονται στα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο παράρτημα I, τα προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη και τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστικές ύλες.
2. Στην περίπτωση που διατάξεις του παρόντος νόμου αντίκεινται σε διατάξεις του ν. 2939/2001 (Α’ 179) ή του ν. 4042/2012 (Α’ 24), υπερισχύουν οι διατάξεις του παρόντος.

Άρθρο 03 – Ορισμοί (άρθρο 3 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:  Στο προτεινόμενο άρθρο 3 περιλαμβάνονται οι ορισμοί της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, καθώς και επιπλέον αμιγώς εθνικοί ορισμοί, για λόγους σαφήνειας της διατύπωσης των προτεινόμενων ρυθμίσεων και διευκόλυνσης του εφαρμοστή του νόμου.

Νομοσχέδιο: Για τους σκοπούς του παρόντος εφαρμόζονται οι ακόλουθοι ορισμοί:
1) «πλαστική ύλη»: ένα υλικό που αποτελείται από πολυμερές, όπως ορίζεται στην παρ. 5 του άρθρου 3 του Κανονισμού (ΕΚ) υπ’ αρ. 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 18ης Δεκεμβρίου 2006 (L 396), στο οποίο μπορεί να έχουν προστεθεί πρόσθετα ή άλλες ουσίες, και το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως κύριο δομικό συστατικό των τελικών προϊόντων, με εξαίρεση τα φυσικά πολυμερή που δεν έχουν τροποποιηθεί χημικώς,
2) «πλαστικό προϊόν μίας χρήσης»: το προϊόν που κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου ή εν μέρει από πλαστική ύλη και το οποίο δεν έχει μελετηθεί, σχεδιαστεί ή διατεθεί στην αγορά, προκειμένου να εκπληρώσει κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής του πολλαπλές διαδρομές ή επιστροφές, με επιστροφή στον παραγωγό για επαναπλήρωση ή επαναχρησιμοποίηση για τον ίδιο σκοπό για τον οποίο σχεδιάστηκε. O ειδικότερος προσδιορισμός της έννοιας του πλαστικού προϊόντος μίας χρήσης λαμβάνει χώρα με την απόφαση της παρ. 1 του άρθρου 19,
3) «οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη»: πλαστικό υλικό τα οποίο περιλαμβάνει πρόσθετα που, μέσω οξείδωσης, οδηγούν στη διάσπαση του πλαστικού υλικού σε μικρο-τμήματα ή σε χημική αποσύνθεση,
4) «αλιευτικό εργαλείο»: κάθε αντικείμενο ή εξοπλισμός που χρησιμοποιείται στην αλιεία ή την υδατοκαλλιέργεια για τη στόχευση, τη σύλληψη ή την εκτροφή θαλάσσιων βιολογικών πόρων ή που επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας και εκπτύσσεται με στόχο την προσέλκυση, τη σύλληψη ή την εκτροφή τέτοιων θαλάσσιων βιολογικών πόρων,
5) «απόβλητο αλιευτικών εργαλείων»: κάθε αλιευτικό εργαλείο που καλύπτεται από τον ορισμό των αποβλήτων της περ. 1 του άρθρου 11 του ν. 4042/2012, συμπεριλαμβανομένων όλων των ξεχωριστών συστατικών, ουσιών ή υλικών που αποτελούσαν μέρος ή ήταν προσαρτημένα στο αλιευτικό εργαλείο όταν αυτό απορρίφθηκε, συμπεριλαμβανομένων των περιπτώσεων που εγκαταλείφθηκε ή απωλέσθη,
6) «διάθεση στην αγορά»: η πρώτη φορά κατά την οποία ένα προϊόν διατίθεται στην ελληνική αγορά,
7) «διαθεσιμότητα στην αγορά»: κάθε προσφορά προϊόντος για διανομή, κατανάλωση ή χρήση στην ελληνική αγορά, στο πλαίσιο εμπορικής δραστηριότητας, είτε έναντι αντιτίμου είτε δωρεάν,
8) «εναρμονισμένο πρότυπο»: εναρμονισμένο πρότυπο, όπως ορίζεται στην περ. γ’ της παρ. 1 του άρθρου 2 του υπ. αρ. 1025/2012 Κανονισμού (ΕΕ) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2012 (L 316),
9) «απόβλητα»: τα απόβλητα όπως ορίζονται στην περ. 1 του άρθρου 11 του ν. 4042/2012,
10) «πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού»: δέσμη κανόνων που καθορίζονται από τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), προκειμένου να διασφαλίζεται ότι οι παραγωγοί των προϊόντων φέρουν οικονομική ευθύνη ή οικονομική και οργανωτική ευθύνη για τη διαχείριση του σταδίου του κύκλου ζωής ενός προϊόντος που καθίσταται απόβλητο,
11) «παραγωγός»: α) κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο κατασκευάζει, γεμίζει, πωλεί ή εισάγει επαγγελματικά, ανεξάρτητα από τη χρησιμοποιούμενη τεχνική πώλησης, συμπεριλαμβανομένης της εξ αποστάσεως σύμβασης όπως ορίζεται στην παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 2251/1994 (Α’ 191) και διαθέτει στην αγορά πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης, γεμισμένα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ή αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη, άλλο από τα πρόσωπα που διεξάγουν αλιευτικές δραστηριότητες, όπως αυτές ορίζονται στην περ. 28 της παρ. 1 του άρθρου 4 του Κανονισμού (ΕΕ) υπ’ αρ. 1380/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2013 (L 354), ή
β) κάθε φυσικό ή νομικό πρόσωπο εγκατεστημένο σε κράτος μέλος της Ε.Ε. ή σε τρίτη χώρα, το οποίο πωλεί επαγγελματικά σε άλλο κράτος μέλος της Ε.Ε. απευθείας σε νοικοκυριά ή χρήστες πλην των νοικοκυριών, μέσω συμβάσεων εξ αποστάσεως, όπως ορίζονται στην παρ. 1 του άρθρου 3 του ν. 2251/1994, πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης, ή γεμισμένα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ή αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη, άλλο από τα πρόσωπα που διεξάγουν αλιευτικές δραστηριότητες, όπως αυτές ορίζονται στην περ. 28 της παρ. 1 του άρθρου 4 του Κανονισμού (ΕΕ) υπ’ αρ. 1380/2013,
12) «συλλογή»: η συλλογή όπως ορίζεται στην περ. 10 του άρθρου 11 του ν. 4042/2012,
13) «χωριστή συλλογή»: η χωριστή συλλογή όπως ορίζεται στην περ. 11 του άρθρου 11 του ν. 4042/2012,
14) «επεξεργασία»: η επεξεργασία όπως ορίζεται στην περ. 14 του άρθρου 11 του ν. 4042/2012,
15) «συσκευασία»: η συσκευασία όπως ορίζεται στις περ. 1.1 και 1.2 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001,
16) «βιοαποδομήσιμη πλαστική ύλη»: πλαστική ύλη που μπορεί να υποστεί φυσική ή βιολογική αποσύνθεση, έτσι ώστε τελικά να αποσυντεθεί σε διοξείδιο του άνθρακα (CO2), βιομάζα και νερό, και είναι, σύμφωνα με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές για τις συσκευασίες, ανακτήσιμη μέσω λιπασματοποίησης και αναερόβιας χώνευσης,
17) «λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής»: οι λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής όπως ορίζονται στην περ. ε’ της παρ. 1 του άρθρου 2 της υπ’ αρ. 8111.1/41/09/25.02.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β’ 412),
18) «προϊόντα καπνού»: προϊόντα καπνού όπως ορίζονται στην περ. 4 του άρθρου 2 του ν. 4419/2016 (Α’ 174),
19) «εναλλακτικό προϊόν»: το προϊόν που είναι επαναχρησιμοποιήσιμο ή το προϊόν που είναι μίας χρήσης, αλλά δεν εμπίπτει στον ορισμό της περ. 2.

Άρθρο 04 – Μείωση της κατανάλωσης (άρθρο 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)
Αιτιολογική έκθεση:  Με τις προτεινόμενες διατάξεις λαμβάνονται τα κατάλληλα μέτρα για την επίτευξη του στόχου της παρ. 1 του άρθρου 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, ήτοι της φιλόδοξης, σταθερής, μετρήσιμης και ποσοτικής μείωσης της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος I από το έτος 2026 σε σύγκριση με το έτος 2022. Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό και την επαλήθευση της φιλόδοξης και σταθερής μείωσης της κατανάλωσης των ανωτέρω πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης, καθορίζεται με εκτελεστική πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ.
Ειδικότερα, με την παρ. 2 ως πρώτο εθνικό μέτρο για την επίτευξη του στόχου της παρ. 1, τίθενται περαιτέρω ποσοτικοί στόχοι μείωσης της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I. Για την υπολογισμό και την επαλήθευση των εν λόγω στόχων, όπως και για τον βασικό στόχο, ακολουθείται η μεθοδολογία που θεσπίζεται με εκτελεστική πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ.
Με την παρ. 3 ρυθμίζεται η επιβολή εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος για όλα τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I, που διατίθενται ως συσκευασία των τροφίμων και των ποτών κατά την πώλησή τους από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης, για τον σκοπό της μείωσης της κατανάλωσης αυτών, σύμφωνα με την παρ. 1. Το ποσό της εισφοράς ορίζεται στα τέσσερα (4) λεπτά του ευρώ, πλέον Φ.Π.Α. Η υποχρέωση καταβολής της εισφοράς εκκινεί από την 1η Ιανουαρίου του 2022 και επιβάλλεται στους καταναλωτές ανά τεμάχιο προϊόντος, το οποίο συμπεριλαμβάνει τα πλαστικά καλύμματα και τα καπάκια. Για τα πλαστικά καλύμματα ή καπάκια μίας χρήσης που συνοδεύουν προϊόντα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος, η εισφορά εφαρμόζεται μόνο στο κάλυμμα ή το καπάκι. Με τις περ. γ’ και δ’ καθορίζονται οι υποχρεώσεις των επιχειρήσεων μαζικής εστίασης και των παραγωγών των εν λόγω προϊόντων σχετικά με τη σήμανση που πρέπει να φέρουν τα προϊόντα που υπόκεινται στην εισφορά. Ο καθορισμός των προδιαγραφών της σήμανσης λαμβάνει χώρα με την απόφαση της παρ. 3 του άρθρου 19. Περαιτέρω στην περ. ε’ ορίζεται ο σκοπός της διάθεσης των εσόδων από την εισφορά, ήτοι η χρηματοδότηση δράσεων προστασίας του θαλάσσιου περιβάλλοντος που προβλέπονται στα προγράμματα του άρθρου 12 του ν. 3983/2011. Από τις ανωτέρω δράσεις εξαιρούνται ρητά αυτές που αφορούν στις δράσεις καθαρισμού από τα απορρίμματα των προϊόντων των άρθρων 8, 9 και 20, το πλήρες κόστος των οποίων αναλαμβάνουν οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις ανωτέρω ρυθμίσεις. Τέλος, στην περ. ζ’ ορίζεται ότι για τον έλεγχο της ορθής απόδοσης της εισφοράς υποβάλλεται δήλωση απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος από τις υπόχρεες επιχειρήσεις στις αρμόδιες φορολογικές αρχές κάθε τρίμηνο, έως την τελευταία ημέρα του μήνα που ακολουθεί την περίοδο στην οποία αφορά. Σε περίπτωση μη απόδοσης της εισφοράς, η παράβαση βεβαιώνεται, στη Δ.Ο.Υ. κατοικίας του υπόχρεου, από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας που εποπτεύει τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.), μετά από εισήγηση του Ε.Ο.ΑΝ. και εισπράττεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ, ν.δ. 356/1974, Α’90)).
Ακολούθως, με την παρ. 4 θεσπίζεται υποχρέωση για τις επιχειρήσεις μαζικής εστίασης, εξαιρουμένων των επιχειρήσεων παρασκευής ή και προσφοράς τροφίμων και ποτών σε κινητούς ή προσωρινούς χώρους, να διαθέτουν στα σημεία πώλησης προς τον καταναλωτή κατ’ ελάχιστον τριάντα (30) τεμάχια για κάθε είδος επαναχρησιμοποιήσιμων εναλλακτικών προϊόντων των πλαστικών μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I. Περαιτέρω στην ίδια παράγραφο, προβλέπεται υποχρέωση των ως άνω επιχειρήσεων, αφενός να προωθούν τα επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα των πλαστικών μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I με σχετική αναγραφή της διάθεσης αυτών στα καταστήματά τους και της ωφελιμότητας της χρήσης τους για το περιβάλλον και αφετέρου να ενημερώνουν τον καταναλωτή για τη διαθεσιμότητα επαναχρησιμοποιήσιμων λύσεων, κατά τη διανομή των προϊόντων.
Με τις ρυθμίσεις της παρ. 5 θεσπίζονται υποχρεώσεις για τις επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου και μαζικής εστίασης κατά την πώληση μη συσκευασμένων τροφίμων και ποτών να εξυπηρετούν τον καταναλωτή σε δικό του επαναχρησιμοποιήσιμο σκεύος εφόσον το ζητήσει, υπό την προϋπόθεση το σκεύος να μην είναι προδήλως ακάθαρτο ή ακατάλληλο κατά την κοινή πείρα προς τη συγκεκριμένη χρήση, να διαθέτουν σε χαμηλότερη τιμή τα μη συσκευασμένα τρόφιμα και ποτά, όταν πωλούνται σε επαναχρησιμοποιήσιμο προϊόν του καταναλωτή, και να ενημερώνουν τον καταναλωτή για την τιμή πώλησης των τροφίμων και ποτών που διατίθενται χωρίς συσκευασία. Ανάλογες υποχρεώσεις προβλέπονται και για τις επιχειρήσεις ή τους μεμονωμένους ιδιώτες που εκμεταλλεύονται αυτόματους πωλητές τροφίμων ή ροφημάτων κάθε κατηγορίας. Επιπλέον, με τις ρυθμίσεις της παρ. 6 θεσπίζεται απαγόρευση χρήσης των προϊόντων μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I για τις επιχειρήσεις τροφοδοσίας (catering) με απευθείας διάθεση τροφίμων και ποτών στον καταναλωτή και τις επιχειρήσεις παρασκευής ή και προσφοράς τροφίμων και ποτών σε κινητούς ή προσωρινούς χώρους, οι οποίες οφείλουν να συμμορφώνονται παράλληλα με τις απαιτήσεις της κείμενης υγειονομικής νομοθεσίας. Σε αντικατάσταση των ανωτέρω προϊόντων οι ως άνω επιχειρήσεις δύνανται να χρησιμοποιούν εναλλακτικά προϊόντα. Σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του άρθρου 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, με τις διατάξεις των παρ. 7, 8 και 9 θεσπίζεται πλαίσιο παρακολούθησης της μείωσης της κατανάλωσης των προϊόντων του μέρους Α’ του παραρτήματος I σε εθνικό επίπεδο και υποβολής σχετικών εκθέσεων και στοιχείων προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, καθώς και ένταξης των μέτρων για τη μείωση της κατανάλωσης στα σχέδια ή προγράμματα που αναφέρονται στο άρθρο 15. Ειδικότερα, τα εν λόγω προϊόντα παρακολουθούνται από τους φορείς των Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΕΔ) σύμφωνα με την περ. δ’ της παρ. 3 του άρθρου 8, καθώς και από τον Ε.Ο.ΑΝ..
Τέλος, με την παρ. 10, για τον σκοπό της μείωσης της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης του μέρους ΣΤ’ του παραρτήματος Ι, από την 1η Ιουλίου 2021, θεσπίζεται υποχρέωση στους Δήμους να διαθέτουν κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού σε αθλητικές εγκαταστάσεις και παιδικές χαρές της αρμοδιότητάς τους, παρέχοντας παράλληλα κατάλληλη σήμανση στο κοινό για την ενθάρρυνση της χρήσης επαναχρησιμοποιούμενων δοχείων νερού.

Νομοσχέδιο: 1. Με τις διατάξεις των παρ. 2 έως και 7 λαμβάνονται μέτρα για την επίτευξη φιλόδοξης και σταθερής μείωσης της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος I, σύμφωνα με τους γενικούς σκοπούς της πολιτικής της Ένωσης για τα απόβλητα, και ειδικότερα για την πρόληψη της δημιουργίας αποβλήτων, με απώτερο σκοπό την αισθητή αναστροφή των αυξητικών τάσεων στην κατανάλωση. Τα μέτρα αυτά επιτυγχάνουν μετρήσιμη ποσοτική μείωση της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος I έως το έτος 2026 σε σύγκριση με το έτος 2022.
2. Για την επίτευξη των σκοπών της παρ. 1, τίθενται οι ακόλουθοι ειδικότεροι στόχοι:
α) έως το έτος 2024 η κατανάλωση των εν λόγω πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης μειώνεται κατ’ ελάχιστον στο τριάντα τοις εκατό (30%), σε σύγκριση με το έτος 2022,
β) έως το έτος 2026 η κατανάλωση των εν λόγω πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης μειώνεται κατ’ ελάχιστον στο εξήντα τοις εκατό (60%), σε σύγκριση με το έτος 2022.
Για τον υπολογισμό και την επαλήθευση των στόχων των περ. α’ και β’ ακολουθείται η μεθοδολογία που θεσπίζεται με εκτελεστική πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 2 του άρθρου 4 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ.
3. α) Από την 1η Ιανουαρίου 2022 επιβάλλεται εισφορά προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος για τα πλαστικά προϊόντα της παρ. 1, που διατίθενται ως συσκευασία των τροφίμων και των ποτών κατά την πώλησή τους από επιχειρήσεις μαζικής εστίασης, όπως αυτές ορίζονται στην παρ. 5.Δ του άρθρου 2 της υπό στοιχεία Υ1Γ/ΓΠ/οικ. 47829/21.06.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας (Β’ 2161) και από επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου της παρ. 5.Γ της ανωτέρω απόφασης, οι οποίες πωλούν τρόφιμα και ποτά.
β) Η καταβολή της εισφοράς επιβάλλεται στους καταναλωτές ανά τεμάχιο προϊόντος. Το πλαστικό κάλυμμα ή καπάκι λογίζεται ως διακριτό προϊόν, για το οποίο επιβάλλεται αυτοτελώς η εισφορά της περ. α’.
γ) Τα προϊόντα της παρούσας παραγράφου που διατίθενται από τις επιχειρήσεις της περ. α’ φέρουν υποχρεωτικά σειριακό κωδικό και σήμανση επί των ίδιων των προϊόντων, οι προδιαγραφές της οποίας καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 3 του άρθρου 19. Οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων μίας χρήσης υποχρεούνται να τα διαθέτουν με την ως άνω σήμανση.
δ) Η εισφορά ορίζεται σε τέσσερα (4) λεπτά πλέον Φόρου Προστιθέμενης Αξίας (Φ.Π.Α.). Το ποσό της εισφοράς αναγράφεται με τρόπο διακριτό και ευανάγνωστο στα παραστατικά πώλησης προ του Φ.Π.Α. και αποτυπώνεται στα λογιστικά αρχεία που υποχρεούται να τηρεί η επιχείρηση. Οι επιχειρήσεις της περ. α’ υποχρεούνται να αναγράφουν στα σημεία πώλησης των προϊόντων σε εμφανές σημείο για τον καταναλωτή, ότι τα προϊόντα αυτά υπόκεινται σε εισφορά, με αναγραφή του ποσού της εισφοράς.
ε) Η εισφορά έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα και τα έσοδα από αυτή αποτελούν δημόσια έσοδα, τα οποία εισπράττονται από την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) και αποδίδονται στο ν.π.δ.δ. «Πράσινο Ταμείο» με σκοπό να διατίθενται αποκλειστικά για δράσεις προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος που προβλέπονται στα προγράμματα του άρθρου 12 του ν. 3983/2011 (Α’ 144), εξαιρουμένων των δράσεων καθαρισμού που προβλέπονται στα προγράμματα διευρυμένης ευθύνης παραγωγού προϊόντων των άρθρων 8, 9 και 10. Τα έσοδα που αποδίδονται στο Πράσινο Ταμείο περιλαμβάνονται στα συνολικά διαθέσιμα του Ταμείου που διατίθενται χωρίς τον περιορισμό του ποσοστού του δυόμισι τοις εκατό (2,5%) του πρώτου εδαφίου της παρ. 4 του άρθρου 3 του ν. 3889/2010 (Α’ 182).
ζ) Για τον έλεγχο της ορθής απόδοσης της εισφοράς υποβάλλεται δήλωση απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος από τις επιχειρήσεις της περ. α’ στις αρμόδιες φορολογικές αρχές κάθε τρίμηνο, έως την τελευταία ημέρα του μήνα που ακολουθεί την περίοδο στην οποία αφορά. Σε περίπτωση μη απόδοσης της εισφοράς, η παράβαση βεβαιώνεται στη Δ.Ο.Υ. κατοικίας του υπόχρεου από τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (Ε.Ο.ΑΝ.) και εισπράττεται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κώδικα Εισπράξεως Δημοσίων Εσόδων (ΚΕΔΕ, ν.δ. 356/1974, Α΄90).
4. Από την 1η Ιανουαρίου 2022, οι επιχειρήσεις μαζικής εστίασης που αναφέρονται στην παρ. 3, εξαιρουμένων των επιχειρήσεων παρασκευής ή και προσφοράς τροφίμων και ποτών σε κινητούς ή προσωρινούς χώρους της περ. 5 της παρ. 5.Δ. του άρθρου 2 της υπό στοιχεία Υ1Γ/ΓΠ/οικ.47829/21.06.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας (Β’ 2161), υποχρεούνται να εξασφαλίζουν ότι επαναχρησιμοποιήσιμα εναλλακτικά προϊόντα των πλαστικών μίας χρήσης της παρ. 1 είναι διαθέσιμα στο σημείο πώλησης στον τελικό καταναλωτή. Οι ως άνω επιχειρήσεις υποχρεούνται να διαθέτουν τουλάχιστον τριάντα (30) τεμάχια επαναχρησιμοποιήσιμων εναλλακτικών προϊόντων της παρ. 1 συνολικά. Οι επιχειρήσεις της παρούσας, υποχρεούνται να αναγράφουν στα σημεία διάθεσης ή πώλησης των ως άνω πλαστικών προϊόντων, σε εμφανές σημείο προς τον καταναλωτή, ότι διατίθενται επαναχρησιμοποιήσιμες εναλλακτικές λύσεις, προς αποφυγή της κατανάλωσης πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης. Κατά τη διανομή προϊόντων (delivery) οι επιχειρήσεις της παρούσας πρέπει να ενημερώνουν τον καταναλωτή για τη διαθεσιμότητα επαναχρησιμοποιήσιμων προϊόντων.
5. Από την 1η Ιανουαρίου 2022, με την επιφύλαξη των γενικών υγειονομικών όρων των άρθρων 5, 13 και 14 της υπό στοιχεία Υ1Γ/ΓΠ/οικ. 47829/21.06.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας, οι επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου και οι επιχειρήσεις μαζικής εστίασης, όπως ορίζονται στις παρ. 5.Γ. και 5.Δ. του άρθρου 2 της ως άνω απόφασης, υποχρεούνται: α) κατά την πώληση μη συσκευασμένων τροφίμων και ποτών να εξυπηρετούν τον καταναλωτή με τη χρήση δικών του επαναχρησιμοποιήσιμων προϊόντων σε αντικατάσταση των προϊόντων της παρ. 1 εφόσον το ζητήσει, β) να διαθέτουν σε χαμηλότερη τιμή τα μη συσκευασμένα τρόφιμα και ποτά όταν πωλούνται σε επαναχρησιμοποιήσιμο προϊόν του καταναλωτή, και γ) να αναγράφουν στις πινακίδες, τους τιμοκαταλόγους ή να ενημερώνουν με οποιονδήποτε τρόπο για την τιμή πώλησης των τροφίμων και ποτών που διατίθενται χωρίς συσκευασία. Η επιχείρηση μπορεί να αρνηθεί να εξυπηρετήσει τον καταναλωτή στην περίπτωση που το επαναχρησιμοποιήσιμο προϊόν του είναι προδήλως ακατάλληλο προς τη συγκεκριμένη χρήση. Αντίστοιχα, οι επιχειρήσεις ή οι μεμονωμένοι ιδιώτες που εκμεταλλεύονται αυτόματους πωλητές τροφίμων ή ροφημάτων κάθε κατηγορίας υποχρεούνται: α) να εξασφαλίζουν ότι τα εν λόγω πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης διατίθενται κατ’ επιλογή του καταναλωτή, ο οποίος δύναται εναλλακτικά να χρησιμοποιήσει, αντί των ανωτέρω πλαστικών προϊόντων, ίδια επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα, β) να διαθέτουν σε χαμηλότερη τιμή τα τρόφιμα και τα ποτά, όταν πωλούνται σε επαναχρησιμοποιήσιμα προϊόντα του καταναλωτή και γ) να αναγράφουν στις πινακίδες, τους τιμοκαταλόγους ή να ενημερώνουν με οποιονδήποτε τρόπο για την τιμή πώλησης τροφίμων και ποτών που διατίθενται χωρίς συσκευασία.
6. Από την 1η Ιουλίου 2022, ειδικά οι επιχειρήσεις τροφοδοσίας (catering) με απευθείας διάθεση τροφίμων και ποτών στον καταναλωτή και οι επιχειρήσεις παρασκευής ή και προσφοράς τροφίμων και ποτών σε κινητούς ή προσωρινούς χώρους, όπως ορίζονται στην παρ. 5.Δ.5 του άρθρου 2 της υπό στοιχεία Υ1Γ/ΓΠ/οικ. 47829/21.06.2017 απόφασης του Υπουργού Υγείας, απαγορεύεται να χρησιμοποιούν τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I, δύναται, όμως, σε αντικατάσταση αυτών, να χρησιμοποιούν εναλλακτικά προϊόντα, τηρώντας σε κάθε περίπτωση τις διατάξεις της παραπάνω απόφασης.
7. Τα μέτρα των παρ. 2 έως και 6 κοινοποιούνται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, σύμφωνα με το π.δ. 81/2018 (Α’ 151).
8. Τα μέτρα του παρόντος για τη μείωση της κατανάλωσης εντάσσονται, όπου αρμόζει, ανάλογα με το περιεχόμενό τους, στα σχέδια ή προγράμματα που αναφέρονται στο άρθρο 15 κατά την πρώτη επόμενη επικαιροποίηση των εν λόγω σχεδίων ή προγραμμάτων.
9. Προκειμένου να επιτυγχάνεται συμμόρφωση με τις διατάξεις του παρόντος, ο Ε.Ο.ΑΝ. παρακολουθεί, σύμφωνα και με την περ. δ’ της παρ. 3 του άρθρου 8, τη διάθεση των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης της παρ. 1 στην αγορά και τα μέτρα μείωσης που λαμβάνονται και καταρτίζει έκθεση, την οποία υποβάλλει στην αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας υποβάλλει έκθεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σχετικά με την πρόοδο που σημειώνεται ως προς τους ποσοτικούς στόχους, σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ. 1 και την παρ. 1 του άρθρου 16.
10. Για τον σκοπό της μείωσης της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων μιας χρήσης του μέρους ΣΤ’ του παραρτήματος Ι, από την 1η Ιουλίου 2021, οι Ο.Τ.Α. Α’ βαθμού υποχρεούνται να διαθέτουν κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού σε δημοτικές αθλητικές εγκαταστάσεις και σε δημοτικές παιδικές χαρές, παρέχοντας κατάλληλη σήμανση στο κοινό που ενθαρρύνει τη χρήση επαναχρησιμοποιούμενων δοχείων νερού, καθώς και να επεκτείνουν το δίκτυο με κοινόχρηστες βρύσες προς δωρεάν διάθεση πόσιμου νερού σε κοινόχρηστους χώρους συνάθροισης κοινού εντός των ορίων της αρμοδιότητάς τους.

Άρθρο 05 – Περιορισμοί της διάθεσης στην αγορά (άρθρο 5 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:  Με τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 5, σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις του άρθρου 5 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, καθιερώνεται από τις 3 Ιουλίου 2021 καθολική απαγόρευση διάθεσης στην ελληνική αγορά των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Β’ του παραρτήματος I, καθώς και των προϊόντων που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη. Αναφορικά με τα προϊόντα που ήδη είναι διαθέσιμα στην αγορά κατά την έναρξη ισχύος της απαγόρευσης, τίθεται προθεσμία δέκα μηνών από τον χρόνο της απαγόρευσης, ήτοι από τις 3 Ιουλίου 2021, για την εξάντληση των αποθεμάτων. Περαιτέρω, με την παρ. 2, από την 1η Ιανουαρίου 2021 θεσπίζεται απαγόρευση στους φορείς της Γενικής Κυβέρνησης να προμηθεύονται με οιονδήποτε τρόπο τα ανωτέρω προϊόντα μίας χρήσης και αντίστοιχη υποχρέωση να περιλαμβάνουν στα εν γένει έγγραφα συμβάσεων μίσθωσης ή εκμετάλλευσης ή παροχής υπηρεσιών λειτουργίας κυλικείων, όρο περί απαγόρευσης της προμήθειας, της χρήσης και της διάθεσης των εν λόγω προϊόντων από τον ανάδοχο της σύμβασης.

Νομοσχέδιο: 1. Από τις 3 Ιουλίου 2021 απαγορεύεται να διατίθενται στην αγορά τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Β΄ του παραρτήματος I, καθώς και τα προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη. Η απαγόρευση της διαθεσιμότητας στην αγορά αρχίζει να εφαρμόζεται μετά από την εξάντληση των αποθεμάτων τους και πάντως όχι πέραν των δέκα (10) μηνών από την έναρξη ισχύος της παρούσας.
2. Από τις 15 Ιανουαρίου 2021 οι φορείς της Γενικής Κυβέρνησης, όπως ορίζεται στην περ. β’ της παρ. 1 του άρθρου 14 του ν. 4270/2014 (Α’ 143):
α) απαγορεύεται να προμηθεύονται με οποιονδήποτε τρόπο τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης της παρ. 1, καθώς και τα προϊόντα που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη,
β) υποχρεούνται να περιλαμβάνουν στα έγγραφα συμβάσεων, οι οποίες καταρτίζονται δυνάμει προκήρυξης που δημοσιεύεται μετά από την ως άνω ημερομηνία και έχουν ως αντικείμενο τη μίσθωση ή εκμετάλλευση ή παροχή υπηρεσιών λειτουργίας κυλικείων, όρο περί απαγόρευσης της προμήθειας, της χρήσης και της διάθεσης από τον ανάδοχο της σύμβασης των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης της παρ. 1, καθώς και των προϊόντων που κατασκευάζονται από οξοδιασπώμενη πλαστική ύλη.

Άρθρο 06 – Απαιτήσεις για τα προϊόντα (άρθρο 6 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)
Αιτιολογική έκθεση:   Με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 6, για τον σκοπό της μείωσης της διασποράς πλαστικών καπακιών και καλυμμάτων των περιεκτών ποτών στο περιβάλλον, ορίζεται ότι από τις 3 Ιουλίου 2024 τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης του μέρους Γ’ του παραρτήματος I επιτρέπεται να διατίθενται στην αγορά μόνον εφόσον πληρούν συγκεκριμένες απαιτήσεις σχεδιασμού προϊόντος. Περαιτέρω, με την παρ. 2 προβλέπονται στόχοι υποχρεωτικής ελάχιστης περιεκτικότητας ανακυκλωμένης πλαστικής ύλης στις φιάλες ποτών, που εφαρμόζονται τόσο για την ελληνική αγορά συνολικά όσο και για κάθε παραγωγό μεμονωμένα. Παράλληλα, ορίζεται υποχρέωση συμμόρφωσης των παραγωγών των εν λόγω φιαλών, καθώς και των προσώπων που εκτελούν εργασίες ανακύκλωσης και των κέντρων διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών με σύστημα διασφάλισης ποιότητας, οι προδιαγραφές του οποίου καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 4 του άρθρου 19, καθώς και υποχρέωση σήμανσης των προϊόντων, οι προδιαγραφές της οποίας καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 5 του άρθρου 19.

Νομοσχέδιο: 1. Από τις 3 Ιουλίου 2024 τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Γ’ του παραρτήματος I και φέρουν καπάκια και καλύμματα κατασκευασμένα από πλαστική ύλη, μπορούν να διατίθενται στην αγορά μόνο εάν τα καπάκια και τα καλύμματα παραμένουν προσαρτημένα στους περιέκτες κατά τη διάρκεια του προβλεπόμενου σταδίου χρήσης του προϊόντος.
Για τους σκοπούς του παρόντος, τα μεταλλικά καπάκια ή καλύμματα με πλαστικά παρεμβύσματα δεν θεωρούνται κατασκευασμένα από πλαστική ύλη.
Τα πλαστικά αυτά προϊόντα μίας χρήσης τεκμαίρεται ότι συμμορφώνονται με την απαίτηση της παρούσας, όταν συμμορφώνονται με τα εναρμονισμένα πρότυπα ή μέρη αυτών από την ημερομηνία δημοσίευσης στην Επίσημη Εφημερίδα της Ε.Ε. των παραπομπών στα εν λόγω εναρμονισμένα πρότυπα.
2. Όσον αφορά τις φιάλες ποτών που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I συμπεριλαμβανομένου και του νερού εφαρμόζονται τα ακόλουθα:
α) από την 1η Ιανουαρίου 2025, οι φιάλες ποτών οι οποίες κατασκευάζονται από τερεφθαλικό πολυαιθυλένιο ως βασικό υλικό κατασκευής («φιάλες PET») πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον είκοσι πέντε τοις εκατό (25 %) ανακυκλωμένο πλαστικό, υπολογιζόμενο ως μέσος όρος για όλες τις φιάλες PET που διατίθενται στην αγορά, και
β) από την 1η Ιανουαρίου 2030, οι φιάλες ποτών πρέπει να αποτελούνται κατά τουλάχιστον τριάντα πέντε τοις εκατό (35 %) από ανακυκλωμένο πλαστικό, υπολογιζόμενο ως μέσος όρος για όλες τις φιάλες ποτών που διατίθενται στην αγορά.
Τα παραπάνω ποσοστά εφαρμόζονται και για κάθε παραγωγό μεμονωμένα, υπολογιζόμενα ως μέσος όρος για όλες τις φιάλες PET ή για όλες τις φιάλες ποτών που διαθέτει στην αγορά, κατά περίπτωση.
Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό και την επαλήθευση των στόχων που ορίζονται στις περ. α΄ και β΄ καθορίζεται με εκτελεστική πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Για τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της παρούσας παραγράφου, οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων, καθώς και τα φυσικά και νομικά πρόσωπα που εκτελούν εργασίες ανακύκλωσης και τα κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών υποχρεούνται να συμμορφώνονται με κατάλληλο σύστημα διασφάλισης της ποιότητας των διεργασιών ανακύκλωσης και ιχνηλασιμότητας των ανακυκλωμένων πλαστικών, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) υπ’ αρ. 282/2008 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 15343, οι προδιαγραφές του οποίου καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 4 του άρθρου 19.
3. Ειδικά οι φιάλες από ανακυκλωμένο πλαστικό που διατίθενται στην αγορά φέρουν υποχρεωτικά εμφανή, ευανάγνωστη και ανεξίτηλη σήμανση επί του ίδιου του προϊόντος, σύμφωνα με τους κανόνες που ορίζονται στο πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 14021 ή με ισοδύναμους κανόνες. Οι προδιαγραφές για την εν λόγω σήμανση καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 5 του άρθρου 19.

Άρθρο 07 – Απαιτήσεις σχετικά με την σήμανση (άρθρο 7 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 7 καθιερώνεται από τις 3 Ιουλίου 2021 υποχρεωτική σήμανση, ακολουθώντας τις σχετικές προδιαγραφές που θα θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης του μέρους Δ’ του παραρτήματος I, που διατίθενται στην αγορά που θα ενημερώνει τον καταναλωτή για τη διαχείριση των εν λόγω προϊόντων ως αποβλήτων, την παρουσία πλαστικών υλών σε αυτά και τις επιπτώσεις της απόρριψής των στο περιβάλλον. Για τα προϊόντα καπνού, η ανωτέρω υποχρέωση ισχύει επιπλέον των ρυθμίσεων περί σήμανσης του ν.
4419/2016. Τέλος, για τους σκοπούς ενημέρωσης των καταναλωτών, με τις ρυθμίσεις της παρ. 3 καθιερώνεται από τις 3 Ιανουαρίου 2022, υποχρεωτική σήμανση για τα προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος ΙΙ και τα εναλλακτικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Β’ του παραρτήματος ΙΙ, σχετικά με τη δυνατότητα κατ’ ελάχιστον επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης ή λιπασματοποίησής τους (κομποστοποίησης), σύμφωνα με ευρωπαϊκά ή ισοδύναμα πρότυπα.

Νομοσχέδιο: 1. Από τις 3 Ιουλίου 2021 όλα τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Δ’ του παραρτήματος I, τα οποία διατίθενται στην αγορά, φέρουν υποχρεωτικά εμφανή, ευανάγνωστη και ανεξίτηλη σήμανση επί της συσκευασίας τους ή επί του ίδιου του προϊόντος, που ενημερώνει τους καταναλωτές για τα ακόλουθα:
α) τις κατάλληλες επιλογές διαχείρισης του προϊόντος ως αποβλήτου ή τους τρόπους διάθεσης αποβλήτων που πρέπει να αποφεύγονται για το συγκεκριμένο προϊόν σύμφωνα με την ιεραρχία των αποβλήτων, και
β) την παρουσία πλαστικών υλών στο προϊόν και τις επακόλουθες αρνητικές περιβαλλοντικές συνέπειες της απόρριψής τους στο περιβάλλον ή άλλου ακατάλληλου τρόπου απόρριψης των προϊόντων στο περιβάλλον ως αποβλήτων.
2. Για τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις της παρ. 1 οι παραγωγοί των προϊόντων του μέρους Δ’ του παραρτήματος I υποχρεούνται να ακολουθούν τις εναρμονισμένες προδιαγραφές για τη σήμανση που θεσπίζονται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, όπου:
α) προβλέπεται ότι η σήμανση των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στις περ. 1, 2 και 3 του μέρους Δ’ του παραρτήματος I τοποθετείται στις συσκευασίες προς πώληση και στις ομαδοποιημένες συσκευασίες των εν λόγω προϊόντων. Στις περιπτώσεις στις οποίες περισσότερες της μίας μονάδας προς πώληση ομαδοποιούνται στο σημείο αγοράς, κάθε μονάδα προς πώληση φέρει σήμανση επί της συσκευασίας της. Η σήμανση δεν είναι υποχρεωτική για συσκευασίες με επιφάνεια μικρότερη των 10 cm2,
β) προβλέπεται ότι η σήμανση των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο σημείο 4 του μέρους Δ’ του παραρτήματος I τοποθετείται πάνω στο ίδιο το προϊόν, και
γ) λαμβάνονται υπόψη οι υφιστάμενες τομεακές προαιρετικές προσεγγίσεις σήμανσης και αποδίδεται ιδιαίτερη προσοχή στην ανάγκη να αποφεύγονται πληροφορίες που παραπλανούν τους καταναλωτές.
3. Από τις 3 Ιανουαρίου 2022 τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης και τα εναλλακτικά αυτών που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος ΙΙ, καθώς και τα εναλλακτικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Β’ του παραρτήματος ΙΙ, τα οποία διατίθενται στην αγορά φέρουν υποχρεωτικά εμφανή, ευανάγνωστη και ανεξίτηλη σήμανση επί της συσκευασίας τους ή επί του ίδιου του προϊόντος, που ενημερώνει τους καταναλωτές σχετικά με τη δυνατότητα κατ’ ελάχιστον επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης ή λιπασματοποίησης (κομποστοποίησης) σύμφωνα με κανόνες που ορίζονται στο πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ ISO 14021 ή με ισοδύναμους κανόνες. Οι προδιαγραφές της σήμανσης της παρούσας καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 5 του άρθρου 19.

Άρθρο 08 – Επέκταση προγράμματος διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τις συσκευασίες για τα προϊόντα μίας χρήσης του τμήματος Ι του μέρους E’ του παραρτήματος I (άρθρο 8 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις προτεινόμενες διατάξεις καλύπτεται η απαίτηση του άρθρου 8 της Οδηγίας 2019/904/EE για τη θέσπιση προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού, σύμφωνα με τα άρθρα 8 και 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, για όλα τα προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο τμήμα Ι του μέρους E’ του παραρτήματος I που διατίθενται στην αγορά. Το άρθρο 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ δεν έχει ακόμη ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο. Παρόλα αυτά ο ν. 2939/2001 αποτελεί το εθνικό θεσμικό πλαίσιο για τη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού. Ειδικότερα τα άρθρα 4, 4α, 4β, 4γ, 7, 8, 11, 12 και 13 του ν. 2939/2001, καλύπτουν το βασικό πλαίσιο σχεδιασμού, οργάνωσης και λειτουργίας συλλογικών και ατομικών συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης (ΣΕΔ) αποβλήτων συσκευασιών αποτελώντας το πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τις συσκευασίες.
Το πρόγραμμα αυτό, με τις ρυθμίσεις του άρθρου 8, σε συνδυασμό με το άρθρο 12, επεκτείνεται ως προς το πεδίο εφαρμογής του, ώστε να συμπεριλάβει προϊόντα που ενώ είναι ίδια στη φύση τους, δεν επιτελούν λειτουργία συσκευασίας (όπως πλαστικά κυπελλάκια ποτών, όταν πωλούνται σε κατάστημα λιανικής). Οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 του άρθρου 8 που αποτελούν συσκευασίες (όπως κυπελλάκια ποτών που προορίζονται για πλήρωση στο σημείο πώλησης) συμμετέχουν ήδη σε Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) ή λειτουργούν ατομικό ΣΕΔ. Με την προτεινόμενη διάταξη της παρ. 2, πρέπει αντίστοιχα και οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 που δεν αποτελούν συσκευασίες να συμμετέχουν σε ένα από τα υφιστάμενα ΣΣΕΔ ή να επεκτείνουν το πεδίο εφαρμογής των Ατομικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΑΣΕΔ) ή να οργανώσουν νέο ΣΣΕΔ ή ΑΣΕΔ.
Με τις διατάξεις της παρ. 3, στους φορείς ΣΕΔ επιβάλλονται οι υποχρεώσεις που απορρέουν τόσο από την Οδηγία 2019/904/ΕΕ όσο και από το άρθρο 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, που ισχύουν επιπλέον των υποχρεώσεων που απορρέουν από το πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού του ν. 2939/2001. Επιπλέον, με την παρ. 4 προστίθενται επιπλέον κριτήρια διαμόρφωσης των χρηματικών εισφορών στις περιπτώσεις συλλογικών ΣΕΔ ενώ με την παρ. 5 θεσπίζεται υποχρέωση συμμόρφωσης των υφιστάμενων ΣΕΔ με τις διατάξεις του παρόντος έως τις 5 Ιανουαρίου 2023.

Νομοσχέδιο: 1. Στο πεδίο εφαρμογής του προγράμματος διευρυμένης ευθύνης παραγωγού για τις συσκευασίες που προβλέπεται στο ν. 2939/2001 και συγκεκριμένα τα άρθρα 4, 4α, 4β, 4γ, 7, 8, 11 12 και 13 αυτού, εμπίπτει το σύνολο των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο τμήμα Ι του μέρους E’ του παραρτήματος I, ανεξάρτητα από το αν τα προϊόντα αυτά αποτελούν συσκευασίες.
2. Έως τις 5 Ιανουαρίου 2023, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 που δεν αποτελούν συσκευασίες κατά την υπό στοιχεία 54461/1779/Ε.103/02.10.2013 κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (Β’ 2500), υποχρεούνται να συμμετέχουν σε Συλλογικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΣΕΔ) ή να οργανώσουν Ατομικό Σύστημα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΑΣΕΔ) για τα απόβλητα συσκευασίας, κατά την έννοια της παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, για το σύνολο των προϊόντων της παρ. 1 που διαθέτουν στην αγορά.
3. Στις υποχρεώσεις των φορέων ΣΣΕΔ ή ΑΣΕΔ, όπως ορίζονται στις περ. 21 και 22 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, πέραν των υποχρεώσεων που προβλέπονται στις διατάξεις που ορίζονται στην παρ. 1, περιλαμβάνονται και οι εξής:
α) ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και η ανάληψη του κόστους των μέτρων ευαισθητοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 14, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1,
β) το κόστος της συλλογής των αποβλήτων για τα προϊόντα της παρ. 1 που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της λειτουργίας τους, καθώς και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων,
γ) το κόστος των δράσεων καθαρισμού ως αποτέλεσμα της απόρριψης στο περιβάλλον των προϊόντων της παρ. 1, καθώς και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας τους, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 12,
δ) η συλλογή δεδομένων και η υποβολή εκθέσεων ετησίως στον Ε.Ο.ΑΝ. και η ανάληψη του κόστους αυτών, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1 ανά είδος προϊόντος, που διατίθενται στην αγορά από τους παραγωγούς, καθώς και των στοιχείων σχετικά με την επίτευξη των στόχων των παρ. 1 και 2 του άρθρου 4 και της παρ. 1 του άρθρου 13 και για τους σκοπούς του άρθρου 16,
ε) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση: εα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που ορίζονται στις περ. α’ και β’ της παρ. 4 και εβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. δ’. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι που υποστηρίζουν τους αυτοελέγχους διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 (Α’ 7) από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017,
στ) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών αναφορικά με τα ΣΣΕΔ σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη αυτού, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά, καθώς και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.
4. Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλλονται από τους παραγωγούς των προϊόντων για τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις του παρόντος, θα πρέπει:
α) να καλύπτουν τα κόστη για τα προϊόντα που ο παραγωγός διαθέτει στην αγορά, σύμφωνα με την παρ. 3,
β) να ενθαρρύνουν την ανάπτυξη, την παραγωγή και την εμπορία προϊόντων λαμβάνοντας υπόψη κριτήρια οικολογικού σχεδιασμού όπως η ανθεκτικότητα, η δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης και η ανακυκλωσιμότητα, καθώς και η περιεκτικότητα σε ανακυκλωμένη πρώτη ύλη,
γ) Ειδικότερα, αναφορικά με τα προϊόντα της παρ. 1 οι φορείς ΣΣΕΔ να παρέχουν κίνητρα στους παραγωγούς που επιτυγχάνουν υψηλότερο στόχο από τον ελάχιστο απαιτούμενο της περ. α’ της παρ. 2 του άρθρου 6,
δ) να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο κόστος για την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων με τρόπο οικονομικά αποδοτικό. Το κόστος αυτό θα πρέπει να επιμερίζεται με διαφάνεια μεταξύ των παραγωγών,
δ) να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση των παραγωγών προϊόντων, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το μέγεθός τους και το ύψος παραγωγής τους, χωρίς να προκαλούν δυσανάλογη επιβάρυνση στους παραγωγούς.
5. Τα υφιστάμενα Συστήματα Εναλλακτικής Διαχείρισης (ΣΕΔ) αποβλήτων συσκευασίας υποχρεούνται να συμμορφωθούν με τις διατάξεις του παρόντος έως τις 5 Ιανουαρίου 2023.

Άρθρο 09 – Πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα προϊόντα του τμήματος ΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I (άρθρο 8 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις διατάξεις του άρθρου 9 θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα προϊόντα μίας χρήσης του τμήματος ΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I, που διατίθενται στην αγορά. Στο υφιστάμενο πλαίσιο, δεν υφίσταται κάποιο συλλογικό ή ατομικό ΣΕΔ για τα προϊόντα αυτά, ούτε ειδικό πλαίσιο διαχείρισης των αποβλήτων αυτών, πλην του ισχύοντος πλαισίου για τα αστικά στερεά απόβλητα, ενώ οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων λειτουργούν ΣΕΔ μόνο για τη συσκευασία των προϊόντων τους.
Με τις προτεινόμενες διατάξεις καθορίζεται η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου του ν. 2939/2001, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων φέρουν οικονομική ευθύνη ή οικονομική και οργανωτική ευθύνη για τη διαχείριση του σταδίου του κύκλου ζωής των προϊόντων τους που καθίστανται απόβλητα. Ειδικότερα, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 του παρόντος υποχρεούνται να οργανώσουν ΣΣΕΔ και για την οργάνωση και λειτουργία αυτού, εφαρμόζονται κατ’ αναλογία με τις συσκευασίες τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 αυτού, του ν. 2939/2001.
Επίσης με τις παρ. 3 και 4 καθορίζονται οι υποχρεώσεις των ΣΣΕΔ όπως απορρέουν από την Οδηγία 2019/904/ΕΕ και το άρθρο 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, καθώς και κριτήρια για τη διαμόρφωση των χρηματικών εισφορών στην περίπτωση συλλογικών συστημάτων.

 Νομοσχέδιο: 1. Με τις διατάξεις του παρόντος, θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα προϊόντα που απαριθμούνται στο τμήμα ΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I που διατίθενται στην αγορά, με σκοπό τη μείωση των επιπτώσεων από την απευθείας απόρριψη στο περιβάλλον των αποβλήτων που προκύπτουν μετά από την κατανάλωση των εν λόγω προϊόντων.
2. Έως τις 5 Ιανουαρίου 2023, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 υποχρεούνται είτε να σχεδιάσουν, να οργανώσουν και να λειτουργήσουν ΣΣΕΔ πανελλαδικής εμβέλειας, κατά την έννοια της παρ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, για το σύνολο των προϊόντων που διαθέτουν στην αγορά ή να αναθέσουν την ανωτέρω οργανωτική ευθύνη σε φορείς ΣΣΕΔ διαφορετικών προϊόντων ανεξάρτητα από τη μέθοδο εναλλακτικής διαχείρισης που εφαρμόζουν. Για την οργάνωση και λειτουργία των ΣΣΕΔ του παρόντος εφαρμόζονται κατ’ αναλογία τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 του άρθρου 7, του ν. 2939/2001.
3. Στις υποχρεώσεις των φορέων ΣΣΕΔ, πέραν αυτών που προβλέπονται στις διατάξεις που απαριθμούνται στην παρ. 2, περιλαμβάνονται και οι εξής:
α) ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και η ανάληψη του κόστους των μέτρων ευαισθητοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 14 σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1,
β) το κόστος των δράσεων καθαρισμού απορριμμάτων που προέρχονται από τα εν λόγω προϊόντα και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των εν λόγω απορριμμάτων, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 12,
γ) η συλλογή δεδομένων και η υποβολή εκθέσεων στον Ε.Ο.ΑΝ., καθώς και η ανάληψη του κόστους αυτών, σχετικά με τα προϊόντα της παρ. 1 που διατίθενται στην αγορά από τους παραγωγούς για τους σκοπούς του άρθρου 16,
δ) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση: δα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις της περ. α’ της παρ. 4 και δβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. γ. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι που υποστηρίζουν τους αυτοελέγχους διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017,
ε) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη του ΣΣΕΔ, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.
4. Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλλονται από τους παραγωγούς των προϊόντων για τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις ρυθμίσεις του παρόντος προσδιορίζονται στο επιχειρησιακό σχέδιο που καταρτίζεται από τους φορείς ΣΣΕΔ και υποβάλλεται προς έγκριση στον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 5, 6 και 7 του άρθρου 7 του ν. 2939/2001 και θα πρέπει:
α) να καλύπτουν τα κόστη για τα προϊόντα που ο παραγωγός διαθέτει στην αγορά, σύμφωνα με την παρ. 3,
β) να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο κόστος για την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων με τρόπο οικονομικά αποδοτικό. Το κόστος αυτό θα πρέπει να επιμερίζεται με διαφάνεια μεταξύ των παραγωγών, και
γ) να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση των παραγωγών προϊόντων, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το μέγεθός τους και το ύψος παραγωγής τους, χωρίς να προκαλούν δυσανάλογη επιβάρυνση στους παραγωγούς.

Άρθρο 10 – Πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα προϊόντα του τμήματος ΙΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I (άρθρο 8 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις διατάξεις του άρθρου 10 θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα προϊόντα μίας χρήσης του τμήματος ΙΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I, που διατίθενται στην αγορά.
Στο υφιστάμενο πλαίσιο, δεν υφίσταται κάποιο συλλογικό ή ατομικό ΣΕΔ για τα προϊόντα αυτά, ούτε ειδικό πλαίσιο διαχείρισης των αποβλήτων αυτών, πλην αυτού που ισχύει για τα αστικά στερεά απόβλητα, ενώ οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων λειτουργούν ΣΕΔ μόνο για τη συσκευασία των προϊόντων τους.
Με τις προτεινόμενες διατάξεις καθορίζεται η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου του ν. 2939/2001, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων φέρουν οικονομική ευθύνη ή οικονομική και οργανωτική ευθύνη για τη διαχείριση του σταδίου του κύκλου ζωής των προϊόντων τους που καθίστανται απόβλητα. Κατά συνέπεια, και κατ’ αναλογία με τις συσκευασίες, για την οργάνωση και λειτουργία των ΣΣΕΔ του παρόντος, εφαρμόζονται τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 αυτού, του ν. 2939/2001.
Ειδικότερα, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 του παρόντος υποχρεούνται είτε να οργανώσουν ΣΣΕΔ είτε να αιτηθούν από υφιστάμενο φορέα ΣΣΕΔ διαφορετικών προϊόντων να αναλάβει την ανωτέρω οργανωτική ευθύνη ανεξάρτητα από τη μέθοδο εναλλακτικής διαχείρισης που εφαρμόζει.
Επίσης με τις παρ. 3 και 4 καθορίζονται οι υποχρεώσεις των ΣΣΕΔ όπως απορρέουν από την Οδηγία 2019/904/ΕΕ και το άρθρο 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, καθώς και κριτήρια για τη διαμόρφωση των χρηματικών εισφορών.

Νομοσχέδιο: 1. Με τις παρ. 1 έως και 4 θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο τμήμα ΙΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I, τα οποία διατίθενται στην αγορά, με σκοπό τη μείωση των επιπτώσεων από την απευθείας απόρριψη στο περιβάλλον των αποβλήτων που προκύπτουν μετά από την κατανάλωση των εν λόγω προϊόντων.
2. Έως τις 05.01.2023, οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων υποχρεούνται να σχεδιάσουν, να οργανώσουν και να λειτουργήσουν ΣΣΕΔ πανελλαδικής εμβέλειας, κατά την έννοια της περ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, για το σύνολο των προϊόντων που διαθέτουν στην αγορά. Για την οργάνωση και λειτουργία των ΣΣΕΔ εφαρμόζονται κατ’ αναλογία τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 αυτού, του ν. 2939/2001.
3 Στις υποχρεώσεις των φορέων ΣΣΕΔ, πέραν αυτών που προβλέπονται στις διατάξεις που απαριθμούνται στην παρ. 2, περιλαμβάνονται και οι εξής:
α) ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και η ανάληψη του κόστους των μέτρων ευαισθητοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 14 σχετικά με τα εν λόγω προϊόντα,
β) το κόστος των δράσεων καθαρισμού απορριμμάτων που προέρχονται από τα εν λόγω προϊόντα και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των εν λόγω απορριμμάτων, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 12,
γ) το κόστος συλλογής των αποβλήτων για τα προϊόντα που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, συμπεριλαμβανομένων των υποδομών και της λειτουργίας τους, καθώς και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων. Επίσης, μπορεί να περιλαμβάνεται η δημιουργία ειδικής υποδομής για τη συλλογή των αποβλήτων αυτών των προϊόντων, όπως κατάλληλων δοχείων απορριμμάτων σε σημεία όπου τείνουν να συσσωρεύονται τέτοιου είδους απορρίμματα.
δ) η συλλογή δεδομένων και η υποβολή εκθέσεων στον Ε.Ο.ΑΝ., καθώς και η ανάληψη του κόστους αυτών, όπως επίσης των στοιχείων σχετικά με τη συλλογή και την επεξεργασία των αποβλήτων που προκύπτουν από τα εν λόγω προϊόντα, για τους σκοπούς του άρθρου 16,
ε) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση: εα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που ορίζονται στις περ. α’ και β’ της παρ. 4 και εβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. δ’. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι που υποστηρίζουν τους αυτοελέγχους διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017,
στ) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη του ΣΣΕΔ, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.
4. Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλλονται από τους παραγωγούς των προϊόντων για τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις ρυθμίσεις του παρόντος προσδιορίζονται στο επιχειρησιακό σχέδιο που καταρτίζεται από τους φορείς ΣΣΕΔ και υποβάλλεται προς έγκριση στον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 5, 6 και 7 του άρθρου 7 του ν. 2939/2001 και θα πρέπει:
α) να καλύπτουν τα κόστη για τα προϊόντα που ο παραγωγός διαθέτει στην αγορά, σύμφωνα με την παρ. 3,
β) να διαμορφώνονται, όπου αυτό είναι δυνατόν, λαμβάνοντας υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τον κύκλο ζωής των προϊόντων,
γ) να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο κόστος για την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων με τρόπο οικονομικά αποδοτικό. Το κόστος αυτό θα πρέπει να επιμερίζεται με διαφάνεια μεταξύ των παραγωγών και
δ) να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση των παραγωγών προϊόντων, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το μέγεθός τους και το ύψος παραγωγής τους, χωρίς να προκαλούν δυσανάλογη επιβάρυνση στους παραγωγούς.

Άρθρο 11 – Πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα αλιευτικά εργαλεία (άρθρο 8 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις διατάξεις του άρθρου 11 θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη που διατίθενται στην αγορά. Με την παρ. 2 ορίζεται ένα ελάχιστο ποσοστό συλλογής αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη με σκοπό την ανακύκλωση.
Στο υφιστάμενο πλαίσιο, για τα εν λόγω προϊόντα, δεν υφίσταται υποχρέωση των παραγωγών περί οργάνωσης και λειτουργίας ΣΕΔ. Με την παρ. 3 καθορίζεται η εφαρμογή του θεσμικού πλαισίου του ν. 2939/2001, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι παραγωγοί των εν λόγω προϊόντων φέρουν οικονομική ευθύνη ή οικονομική και οργανωτική ευθύνη για τη διαχείριση του σταδίου του κύκλου ζωής των προϊόντων τους που καθίστανται απόβλητα. Ειδικότερα, οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 του παρόντος υποχρεούνται να οργανώσουν ΣΣΕΔ για την οργάνωση, δε, και λειτουργία αυτού, εφαρμόζονται κατ’ αναλογία με τις συσκευασίες τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 αυτού, του ν. 2939/2001.
Παράλληλα, ισχύει και το πλαίσιο διαχείρισης των αποβλήτων αλιευτικών σκαφών που προβλέπεται στην υπ’ αρ. 8111.1/41/09 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β’ 412) καθώς και στην Οδηγία 2019/883/ΕΕ, η οποία δεν έχει ακόμη ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο.
Επίσης με τις παρ. 4 και 5 καθορίζονται οι υποχρεώσεις των ΣΣΕΔ όπως απορρέουν από την Οδηγία 2019/904/ΕΕ και το άρθρο 8α της Οδηγίας 2008/98/ΕΚ, καθώς και κριτήρια για τη διαμόρφωση των χρηματικών εισφορών.

Νομοσχέδιο: 1. Με τις παρ. 1 έως και 5 θεσπίζεται πρόγραμμα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού για τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη, με σκοπό τη μείωση των αλιευτικών εργαλείων που απορρίπτονται στο θαλάσσιο περιβάλλον, καθώς και τη χωριστή συλλογή και ανακύκλωση των αποβλήτων των αλιευτικών εργαλείων. Το πρόγραμμα εφαρμόζεται συμπληρωματικά των απαιτήσεων για τα απόβλητα αλιευτικών σκαφών που ορίζονται στην υπ’ αρ. 8111.1/41/6.3.2009 κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης, Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων και Εμπορικής Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής (Β’ 412).
2. Από το έτος 2025, το ελάχιστο ετήσιο ποσοστό συλλογής αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη με σκοπό την ανακύκλωση ανέρχεται σε πενήντα τοις εκατό (50%) κατά βάρος.
3. Έως τις 31 Δεκεμβρίου 2023, οι παραγωγοί των αλιευτικών εργαλείων υποχρεούνται να σχεδιάσουν, να οργανώσουν και να λειτουργήσουν ΣΣΕΔ πανελλαδικής εμβέλειας, κατά την έννοια της περ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, για το σύνολο των προϊόντων που διαθέτουν στην αγορά. Για την οργάνωση και λειτουργία των ΣΣΕΔ εφαρμόζονται κατ’ αναλογία τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7, εξαιρουμένων των παρ. 1 και 3 του άρθρου 7, του ν. 2939/2001.
4. Στις υποχρεώσεις των φορέων ΣΣΕΔ, πέραν αυτών που προβλέπονται στις διατάξεις που απαριθμούνται στην παρ. 3, περιλαμβάνονται και οι εξής:
α) ο σχεδιασμός, η υλοποίηση και η ανάληψη του κόστους των μέτρων ευαισθητοποίησης σύμφωνα με το άρθρο 14 σχετικά με τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη,
β) το κόστος χωριστής συλλογής αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη και έχουν παραδοθεί σε κατάλληλες λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής σύμφωνα με την Οδηγία (ΕΕ) 2019/883 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Απριλίου 2019 (L 151) ή σε άλλα ισοδύναμα συστήματα συλλογής που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω Οδηγίας, και της επακόλουθης μεταφοράς και επεξεργασίας των εν λόγω απορριμμάτων, στο οποίο κόστος δύναται να περιλαμβάνεται η παροχή οικονομικών κινήτρων για την επιστροφή των αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων από πλαστική ύλη,
γ) η συλλογή δεδομένων, η υποβολή εκθέσεων στον Ε.Ο.ΑΝ. και η ανάληψη του κόστους αυτών, σχετικά με τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη τα οποία διατίθενται στην αγορά και τα απόβλητα αλιευτικών εργαλείων που συλλέγονται και ανακυκλώνονται, για τους σκοπούς του άρθρου 16 και για τον στόχο της παρ. 2,
δ) η εφαρμογή επαρκούς μηχανισμού αυτοελέγχου των ΣΕΔ που υποστηρίζεται από τακτικούς ανεξάρτητους ελέγχους για την αξιολόγηση δα) της οικονομικής τους διαχείρισης, συμπεριλαμβανομένης της συμμόρφωσης με τις απαιτήσεις που ορίζονται στις περ. α’ και β’ της παρ. 5 και δβ) της ποιότητας των στοιχείων που συλλέγονται και υποβάλλονται σύμφωνα με την περ. γ’. Οι ανεξάρτητοι έλεγχοι διενεργούνται σύμφωνα με τον ν. 4449/2017 από ορκωτό ελεγκτή λογιστή ή ελεγκτική εταιρεία που είναι εγγεγραμμένος/η στο Δημόσιο Μητρώο του άρθρου 14 του ν. 4449/2017.
ε) η διάθεση στο κοινό πληροφοριών και, σχετικά με την επίτευξη των στόχων της παρ. 2, το ιδιοκτησιακό καθεστώς και τα μέλη του ΣΣΕΔ, τις χρηματικές εισφορές που καταβάλλουν οι παραγωγοί προϊόντων ανά πωλούμενη μονάδα ή ανά τόνο προϊόντος που διατίθεται στην αγορά και τη διαδικασία επιλογής για τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων.
5. Οι χρηματικές εισφορές που καταβάλλονται από τους παραγωγούς των προϊόντων για τη συμμόρφωσή τους με τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις ρυθμίσεις του παρόντος προσδιορίζονται στο επιχειρησιακό σχέδιο που καταρτίζεται από τους φορείς ΣΣΕΔ και υποβάλλεται προς έγκριση στον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 5, 6 και 7 του άρθρου 7 του ν. 2939/2001 και πρέπει:
α) να καλύπτουν τα κόστη για τα προϊόντα που ο παραγωγός διαθέτει στην αγορά, σύμφωνα με την παρ. 4,
β) να λαμβάνουν υπόψη τον κυκλικό σχεδιασμό των αλιευτικών εργαλείων, προκειμένου να ενθαρρυνθεί η προετοιμασία για επαναχρησιμοποίηση και να διευκολυνθεί η ανακυκλωσιμότητα στο τέλος του κύκλου ζωής,
γ) να μην υπερβαίνουν το αναγκαίο κόστος για την παροχή υπηρεσιών διαχείρισης αποβλήτων με τρόπο οικονομικά αποδοτικό· το κόστος αυτό επιμερίζεται με διαφάνεια μεταξύ των παραγωγών και
δ) να διασφαλίζουν την ίση μεταχείριση των παραγωγών προϊόντων, ανεξάρτητα από τη χώρα προέλευσης, το μέγεθός τους και το ύψος παραγωγής τους, χωρίς να προκαλούν δυσανάλογη επιβάρυνση στους παραγωγούς.

Άρθρο 12 – Γενικές ρυθμίσεις για τα προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού

Αιτιολογική έκθεση:  Με την παρ. 1 τίθεται το πλαίσιο καθορισμού και απόδοσης του κόστους καθαρισμού των απορριμμάτων των προϊόντων των άρθρων 8, 9 και 10. Ειδικότερα, ορίζεται το αρμόδιο όργανο για την κατάρτιση ετήσιων προγραμμάτων καθαρισμού και για τον καθορισμό του κόστους καθαρισμού,
καθώς και ο τρόπος, η διαδικασία και οι προϋποθέσεις συγκέντρωσης, απόδοσης και εκταμίευσης των ποσών που αντιστοιχούν στα κόστη καθαρισμού.
Επίσης, με τις παρ. 2 και 3 ρυθμίζονται θέματα για τους εξουσιοδοτημένους αντιπροσώπους των παραγωγών και των παραγωγών που είναι εγκατεστημένοι στην Ελλάδα και πωλούν σε άλλο κράτος μέλος της Ένωσης.
Στις παρ. 4 και 5 ορίζεται ο Ε.Ο.ΑΝ. ως αρμόδιος φορέας για να παρακολουθεί το σύνολο των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης παραγωγού του παρόντος και των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης που δύναται να συσταθούν ως απόρροια των διατάξεων του νομοσχεδίου και να διασφαλίζει τακτικό διάλογο μεταξύ των ενδιαφερομένων μερών. Τέλος στην παρ. 6 ορίζεται ότι οι φορείς ΣΕΔ δύναται να συνεργάζονται με δημόσιες ή ιδιωτικές επιχειρήσεις διαχείρισης αποβλήτων, τοπικές αρχές και περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, με σκοπό την επίτευξη των στόχων των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού του παρόντος.

 Νομοσχέδιο: 1. Αναφορικά με το κόστος καθαρισμού των απορριμμάτων που ορίζεται στα άρθρα 8, 9 και 10 ισχύουν τα ακόλουθα:
α) Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ., η οποία δημοσιεύεται στην ιστοσελίδα αυτού, καταρτίζεται, ανά έτος, πρόγραμμα καθαρισμού πανελλαδικής εμβέλειας. Με την ίδια απόφαση καθορίζεται και το κόστος καθαρισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις σχετικές κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και επιμερίζεται μεταξύ των ΣΣΕΔ των άρθρων 8, 9 και 10, τα οποία υποχρεούνται να περιλαμβάνουν το εν λόγω κόστος στον ετήσιο προϋπολογισμό τους.
β) Το ποσό που αντιστοιχεί στο κόστος καθαρισμού συγκεντρώνεται κάθε έτος από τον Ε.Ο.ΑΝ. και κατανέμεται στους Ο.Τ.Α. Α’ βαθμού και σε κάθε αρμόδιο για τον καθαρισμό δημόσιο φορέα.
γ) Με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ. εκταμιεύεται το ποσό που αντιστοιχεί στο κόστος καθαρισμού προς τους αρμόδιους για τον καθαρισμό φορείς της περ. β’, αφού προηγηθεί υποβολή βεβαίωσης περαίωσης του προγράμματος καθαρισμού από τους φορείς αυτούς.
δ) Για την ελαχιστοποίηση του διοικητικού κόστους, δύναται να οριστούν με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ. οικονομικές συνεισφορές για τον καθαρισμό απορριμμάτων, στις οποίες προβλέπονται κατάλληλα πολυετή προκαθορισμένα ποσά.
ε) Το κόστος καθαρισμού πρέπει να περιορίζεται στις δραστηριότητες που αναλαμβάνονται από τις δημόσιες αρχές ή για λογαριασμό αυτών.
στ) Η μεθοδολογία υπολογισμού πρέπει να επιτρέπει τον αναλογικό καθορισμό του κόστους για την απομάκρυνση των απορριμμάτων.
2. Οι παραγωγοί που είναι εγκατεστημένοι σε κράτος μέλος της Ένωσης και διαθέτουν προϊόντα στην αγορά, δύνανται να ορίζουν νομικό ή φυσικό πρόσωπο εγκατεστημένο στην Ελλάδα ως εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο, για τους σκοπούς της εκπλήρωσης των υποχρεώσεων που απορρέουν από συστήματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού στην Ελλάδα. Ο ορισμός του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου γίνεται με γραπτή εντολή.
3. Κάθε παραγωγός που είναι εγκατεστημένος στην Ελλάδα, ο οποίος πωλεί πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Ε’ του παραρτήματος I και αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη σε άλλο κράτος μέλος της Ένωσης στο οποίο δεν είναι εγκατεστημένος, ορίζει εξουσιοδοτημένο αντιπρόσωπο στο άλλο κράτος μέλος. Ο εξουσιοδοτημένος αντιπρόσωπος είναι το πρόσωπο που είναι υπεύθυνο για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων του συγκεκριμένου παραγωγού, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος, στην επικράτεια του άλλου κράτους μέλους. Ο ορισμός του εξουσιοδοτημένου αντιπροσώπου γίνεται με γραπτή εντολή.
4. Ο Ε.Ο.ΑΝ. παρακολουθεί την πορεία υλοποίησης των στόχων των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης παραγωγού και θέτει τους κατάλληλους όρους και προϋποθέσεις κατά την έγκριση, τροποποίηση ή ανανέωση των επιχειρησιακών σχεδίων των ΣΕΔ, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 7 του ν. 2939/2001.
5. Ο Ε.Ο.ΑΝ. διαβουλεύεται τακτικά, με ψηφιακά ή άλλα πρόσφορα μέσα, με τα ενδιαφερόμενα μέρη που εμπλέκονται στην εφαρμογή των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού των άρθρων 8, 9, 10 και 11 και ιδίως τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας και των λοιπών συναρμόδιων υπουργείων και δημόσιων φορέων, την τοπική αυτοδιοίκηση, τους παραγωγικούς, εμπορικούς και επαγγελματικούς φορείς και συλλόγους, τους επιστημονικούς φορείς και συλλόγους, την ακαδημαϊκή κοινότητα, τις επιχειρήσεις εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων ή και δικτύων επαναχρησιμοποίησης ή τους φορείς της κοινωνικής οικονομίας, επισκευής και προετοιμασίας για επαναχρησιμοποίηση, τους φορείς ΣΕΔ και τις περιβαλλοντικές και καταναλωτικές οργανώσεις. Κατ’ ελάχιστον, δύο (2) φορές ετησίως, ο Πρόεδρος του Ε.Ο.ΑΝ. συγκαλεί συνεδρίαση με εκπροσώπους των ενδιαφερομένων μερών του πρώτου εδαφίου κατά την οποία συζητούνται θέματα που αφορούν στη ρύθμιση, οργάνωση, λειτουργία και τα αποτελέσματα της εναλλακτικής διαχείρισης.
6. Οι φορείς ΣΕΔ δύνανται να συνεργάζονται με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου που δραστηριοποιούνται στη διαχείριση αποβλήτων, τοπικές αρχές και περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, με σκοπό την επίτευξη των στόχων των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού του παρόντος.

Άρθρο 13 – Χωριστή συλλογή (άρθρο 9 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με την παρ. 1 του άρθρου 13 θεσπίζονται ποσοτικοί στόχοι για τη χωριστή συλλογή για ανακύκλωση των αποβλήτων πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I.
Για την επίτευξη των στόχων της παρ. 1 του παρόντος, με τις ρυθμίσεις των παρ. 3 και 4 θεσπίζεται υποχρέωση των παραγωγών των προϊόντων του μέρους ΣΤ’ του παραρτήματος I περί οργάνωσης ενιαίου συστήματος εγγυοδοσίας πανελλαδικής εμβέλειας, αξιοποιώντας την οργανωτική δομή ενός ΣΣΕΔ αποβλήτων συσκευασιών. Το σύστημα αυτό θα λειτουργεί συμπληρωματικά με τα υφιστάμενα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων συσκευασιών.
Επίσης, με τις ρυθμίσεις των παρ. 5, 6, 8 και 9 καθορίζονται οι ελάχιστες απαιτήσεις για τη λειτουργία ενός συστήματος εγγυοδοσίας.
Με την παρ. 7, οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης που διαθέτουν τα προϊόντα του μέρους ΣΤ’ του παραρτήματος I υποχρεούνται να επιτελούν τη λειτουργία σημείου επιστροφής, ενώ περαιτέρω ορίζεται ότι το σύστημα δύναται να συμπεριλάβει και άλλους χώρους επιστροφής, με τη σχετική απόφαση της παρ. 9 του άρθρου 19.

Νομοσχέδιο: 1. Για τα απόβλητα πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I, τίθενται οι ακόλουθοι ποσοτικοί στόχοι:
α) έως το έτος 2025, η χωριστή συλλογή για ανακύκλωση των αποβλήτων αυτών θα πρέπει να είναι ίση τουλάχιστον με το εβδομήντα επτά τοις εκατό (77 %) αυτών των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που διατίθενται στην αγορά σε ένα δεδομένο έτος, κατά βάρος,
β) έως το έτος 2029, η χωριστή συλλογή για ανακύκλωση των αποβλήτων αυτών θα πρέπει να είναι ίση τουλάχιστον με το ενενήντα τοις εκατό (90 %) αυτών των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που διατίθενται στην αγορά σε ένα δεδομένο έτος, κατά βάρος.
Η μεθοδολογία για τον υπολογισμό και την επαλήθευση των στόχων χωριστής συλλογής που ορίζονται στην παρ. 1 καθορίζεται με εκτελεστική πράξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
2. Τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης της παρ. 1 τα οποία διατίθενται στην αγορά, τεκμαίρεται ότι ισούνται με την ποσότητα των αποβλήτων που παράγονται από τα προϊόντα αυτά, συμπεριλαμβανομένων των απορριμμάτων, κατά τη διάρκεια του ίδιου έτους στην ελληνική επικράτεια.
3. Για την επίτευξη των στόχων της παρ. 1, έως τις 5 Ιανουαρίου 2023 οι παραγωγοί των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I υποχρεούνται να σχεδιάσουν, να οργανώσουν και να λειτουργήσουν ένα ενιαίο ΣΣΕΔ αποβλήτων συσκευασιών πανελλαδικής εμβέλειας, κατά την έννοια της περ. 9 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001, μέσω φορέα ΣΣΕΔ αποβλήτων συσκευασιών, με αποκλειστικό σκοπό την εφαρμογή συστήματος επιστροφής εγγύησης για τα εν λόγω προϊόντα. Για την οργάνωση και λειτουργία του ΣΣΕΔ εφαρμόζονται τα άρθρα 4α, 4β, 4γ και 7 του ν. 2939/2001 και το άρθρο 8 του παρόντος.
4. Σύμφωνα με το σύστημα επιστροφής εγγύησης, ο καταναλωτής κατά την αγορά προϊόντος της παρ. 1 καταβάλλει εγγυοδοτικό αντίτιμο, το οποίο του αποδίδεται κατά την επιστροφή του προϊόντος με σκοπό τη χωριστή συλλογή για ανακύκλωση. Το εν λόγω σύστημα λειτουργεί συμπληρωματικά με άλλα συστήματα εναλλακτικής διαχείρισης αποβλήτων συσκευασιών, καλύπτοντας κατ’ ελάχιστον τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης της παρ. 1. Στο σύστημα δύναται να τεθεί επιπλέον στόχος επαναχρησιμοποίησης των φιαλών με την απόφαση της παρ. 8 του άρθρου 19.
5. Το ΣΣΕΔ αποτελεί τον διαχειριστή του συστήματος επιστροφής εγγύησης και φέρει την οργανωτική ευθύνη λειτουργίας του. Οι παραγωγοί των προϊόντων της παρ. 1 μέσω των χρηματικών εισφορών που καταβάλλουν στο ΣΣΕΔ καλύπτουν το συνολικό κόστος της χωριστής συλλογής, συμπεριλαμβανομένων των ειδικών συστημάτων συλλογής, της μεταφοράς, αποθήκευσης και επεξεργασίας των αποβλήτων που προκύπτουν από την κατανάλωση των εν λόγω προϊόντων, καθώς και τα λοιπά κόστη που αναφέρονται στο άρθρο 8. Το ύψος των χρηματικών εισφορών διαμορφώνεται λαμβάνοντας υπόψη τα κόστη της παρούσας και τα έσοδα από την επαναχρησιμοποίηση, τις πωλήσεις δευτερογενών πρώτων υλών και τα μη απαιτηθέντα εγγυοδοτικά αντίτιμα.
6. Οι παραγωγοί διαθέτουν τα προϊόντα της παρ. 1 στην αγορά ενσωματώνοντας το εγγυοδοτικό αντίτιμο, το οποίο ο τελικός καταναλωτής πληρώνει κατά την αγορά του προϊόντος και λαμβάνει πίσω με την επιστροφή του προϊόντος ή αποβλήτου στα σημεία επιστροφής.
7. Σημεία επιστροφής αποτελούν οι επιχειρήσεις λιανικής πώλησης. Τέτοια σημεία δύνανται να αποτελέσουν και οι παραχωρούμενοι για τον σκοπό της υλοποίησης του συστήματος επιστροφής εγγύησης κοινόχρηστοι χώροι ή άλλοι κατάλληλοι χώροι των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης ή και φυσικών ή νομικών προσώπων για την εκπλήρωση των σκοπών του παρόντος. Οι επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου που διαθέτουν τα προϊόντα του μέρους ΣΤ’ του παραρτήματος I υποχρεούνται να συνεργάζονται με το ΣΣΕΔ για να επιτελούν τη λειτουργία σημείου επιστροφής.
8. Το σύνολο των προϊόντων του παρόντος πρέπει να φέρουν κατάλληλη σήμανση, οι προδιαγραφές της οποίας καθορίζονται με την απόφαση της παρ. 8 του άρθρου 19.
9. Το ΣΣΕΔ συνεργάζεται με επιχειρήσεις συλλογής και μεταφοράς προϊόντων και διαχείρισης αποβλήτων, καθώς και με τους Ο.Τ.Α. για την επίτευξη των στόχων του παρόντος.

Άρθρο 14 – Μέτρα ευαισθητοποίησης (άρθρο 10 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Για τους σκοπούς της ευαισθητοποίησης των καταναλωτών σχετικά με τα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος, στην παρ. 1 προβλέπεται η οργάνωση και υλοποίηση ετήσιων προγραμμάτων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης από τους φορείς ΣΕΔ των άρθρων 8, 9, 10 και 11. Τα εν λόγω προγράμματα εγκρίνονται και η υλοποίησή τους παρακολουθείται από τον Ε.Ο.ΑΝ., Ακολούθως, στην παρ. 3 προβλέπονται, ενδεικτικά και όχι περιοριστικά, οι ενέργειες που δύναται να περιλαμβάνουν τα εν λόγω προγράμματα. Τέλος στην παρ. 4 προβλέπεται η υποχρέωση οργάνωσης και υλοποίησης αντίστοιχου προγράμματος ευαισθητοποίησης και από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας από κοινού με τον Ε.Ο.ΑΝ., έως την έναρξη εφαρμογής των προγραμμάτων διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού του νόμου, αλλά και κατόπιν αυτής.
Νομοσχέδιο: 1. Οι φορείς ΣΕΔ των άρθρων 8, 9, 10 και 11 καταρτίζουν, οργανώνουν και υλοποιούν ετησίως προγράμματα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης των καταναλωτών αναφορικά με:
α) την ενημέρωση των καταναλωτών και την ενθάρρυνσή τους για υπεύθυνη καταναλωτική συμπεριφορά, προκειμένου να μειωθούν τα απορρίμματα από προϊόντα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος,
β) την πληροφόρηση των καταναλωτών των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Ζ’ του παραρτήματος I και των χρηστών αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη σχετικά με:
βα) τη διαθεσιμότητα επαναχρησιμοποιήσιμων εναλλακτικών προϊόντων, συστημάτων επαναχρησιμοποίησης και επιλογών διαχείρισης αποβλήτων για τα εν λόγω πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης και για τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη, καθώς και τις βέλτιστες πρακτικές στην ορθή διαχείριση αποβλήτων που διενεργείται σύμφωνα με το άρθρο 14 του ν. 4042/2012,
ββ) τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της απόρριψης στο περιβάλλον και άλλων ακατάλληλων τρόπων διάθεσης αποβλήτων πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης και αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη, ιδίως για το θαλάσσιο περιβάλλον,
βγ) τις επιπτώσεις που έχει ο ακατάλληλος τρόπος διάθεσης των αποβλήτων των εν λόγω πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης στο αποχετευτικό δίκτυο.
γ) την πληροφόρηση των καταναλωτών σχετικά με τη σήμανση που πρέπει να φέρουν τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ή τα εναλλακτικά προϊόντα που πρόκειται να έλθουν σε επαφή με τρόφιμα,
δ) την πληροφόρηση των καταναλωτών σχετικά με τη σήμανση που δύνανται να φέρουν τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ή τα εναλλακτικά τους, καθώς και τυχόν παραπλανητικούς, ανακριβείς ή ψευδείς περιβαλλοντικούς ισχυρισμούς,
ε) την πληροφόρηση όλων των επαγγελματιών στον τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας για τη διαχείριση των αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη, αλλά και του ευρύτερου κοινού για τα θαλάσσια απορρίμματα, σε συνεργασία με τους συναρμόδιους φορείς, σύμφωνα και με τα προβλεπόμενα στα προγράμματα του άρθρου 12 του ν. 3983/2011.
2. Τα προγράμματα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης εγκρίνονται με απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ. και η υλοποίηση αυτών παρακολουθείται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Ε.Ο.ΑΝ. Το πρώτο πρόγραμμα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης, κατ’ εξαίρεση, υποβάλλεται με το επιχειρησιακό σχέδιο που καταρτίζεται από τους νέους φορείς ΣΕΔ και υποβάλλεται προς έγκριση στον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 7 του ν. 2939/2001 και για τους υφιστάμενους φορείς ΣΕΔ κατά την πρώτη, μετά από την έναρξη ισχύος του παρόντος, τροποποίηση του επιχειρησιακού τους σχεδίου.
3. Τα προγράμματα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης δύναται να περιλαμβάνουν τις ακόλουθες ενέργειες:
α) τη δημιουργία κεντρικής ιστοσελίδας για τη βασική πληροφόρηση του κοινού και τη δημιουργία σελίδων σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης,
β) προωθητικές ενέργειες με συμμετοχή του κοινού, όπως εκδηλώσεις, συνέδρια ή εκθέσεις πανελλαδικής εμβέλειας,
γ) την προβολή μηνυμάτων ευαισθητοποίησης σε μέσα μαζικής ενημέρωσης, καταχωρήσεις σε έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, ειδικές παραγωγές, βίντεο,
δ) την παραγωγή και διάθεση εξειδικευμένων οδηγών για την ενημέρωση του κοινού,
ε) προωθητικές δράσεις με παραγωγή και δωρεάν διάθεση εναλλακτικών προϊόντων,
στ) προωθητικές δράσεις καθαρισμού ακτών και εν γένει κοινόχρηστων χώρων,
ζ) εκπαιδευτικές δράσεις σε μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
4. Με την επιφύλαξη των υποχρεώσεων των φορέων ΣΕΔ της παρ. 1 και σύμφωνα με τους σκοπούς της, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας από κοινού με τον Ε.Ο.ΑΝ. δύναται να οργανώνει και να υλοποιεί πρόγραμμα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης.

Άρθρο 15 – Εφαρμογή και συντονισμός των μέτρων (άρθρο 11 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Στο άρθρο 15 ορίζεται ως αρμόδια αρχή για την εφαρμογή των μέτρων του παρόντος το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας ενώ η Γενική Γραμματεία Φυσικού Περιβάλλοντος και Υδάτων του ιδίου Υπουργείου ορίζεται ως αρμόδια αρχή για τον συντονισμό των μέτρων και την εναρμόνισή τους με τα σχέδια και προγράμματα για την προστασία και διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος και των υδάτων, τα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων και τα προγράμματα πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων του ν. 4042/2012, τα σχέδια παραλαβής και διαχείρισης αποβλήτων της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/883, καθώς και την ενωσιακή και εθνική νομοθεσία περί τροφίμων.

Νομοσχέδιο: 1. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας συνιστά την αρμόδια αρχή για την εφαρμογή και τον συντονισμό των μέτρων του παρόντος.
2. Τα μέτρα αυτά πρέπει να είναι συμβατά με:
α) τα προγράμματα μέτρων που θεσπίζονται δυνάμει του άρθρου 12 του ν. 3983/2011 για την προστασία και διαχείριση του θαλάσσιου περιβάλλοντος,
β) τα σχέδια διαχείρισης και τα προγράμματα μέτρων που θεσπίζονται σύμφωνα με το ν. 3199/2003 (Α’ 280) για την προστασία και διαχείριση των υδάτων,
γ) τα σχέδια διαχείρισης αποβλήτων και τα προγράμματα πρόληψης δημιουργίας αποβλήτων που θεσπίζονται σύμφωνα με τα άρθρα 22, 23 και 35 του ν. 4042/2012,
δ) τα σχέδια παραλαβής και διαχείρισης αποβλήτων που θεσπίζονται δυνάμει της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/883 και
ε) την κείμενη ενωσιακή και εθνική νομοθεσία περί τροφίμων, προκειμένου να εξασφαλιστεί ότι δεν θίγονται η υγιεινή και η ασφάλεια των τροφίμων.

Άρθρο 16 – Συστήματα πληροφοριών και υποβολή εκθέσεων (άρθρο 13 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)

Αιτιολογική έκθεση:   Με τις ρυθμίσεις του άρθρου 16 θεσπίζεται, σε συμμόρφωση με τις διατάξεις του άρθρου 13 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, πλαίσιο συλλογής πληροφοριών για ορισμένα πλαστικά προϊόντα μιας χρήσης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του νόμου και υποβολής εκθέσεων ετησίως προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από την αρμόδια Διεύθυνση του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, οι οποίες εκπονούνται σε συνεργασία με τον Ε.Ο.ΑΝ. και τις αρμόδιες υπηρεσίες κάθε συναρμόδιου Υπουργείου.

Νομοσχέδιο: 1. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας μετά από εισήγηση του Ε.Ο.ΑΝ., υποβάλλει έκθεση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για κάθε έτος, αναφορικά με τα εξής:
α) δεδομένα σχετικά με τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος Α’ του παραρτήματος I, τα οποία έχουν διατεθεί στην αγορά κάθε έτος, προκειμένου να καταδειχθεί η μείωση της κατανάλωσης σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 4,
β) πληροφορίες για τα μέτρα που λαμβάνονται κατ’ εφαρμογή των παρ. 2 έως και 7 του άρθρου 4 για τους σκοπούς της παρ. 1 του άρθρου αυτού,
γ) δεδομένα σχετικά με τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I, τα οποία συλλέχθηκαν χωριστά κάθε έτος, προκειμένου να καταδειχθεί η επίτευξη των στόχων χωριστής συλλογής, σύμφωνα με την παρ. 1 του άρθρου 13,
δ) δεδομένα για τα αλιευτικά εργαλεία που περιέχουν πλαστική ύλη, τα οποία διατίθενται στην αγορά και σχετικά με τα απόβλητα αλιευτικών εργαλείων που συλλέγονται κάθε έτος, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 11,
ε) πληροφορίες σχετικά με την περιεκτικότητα σε ανακυκλωμένες ύλες σε φιάλες ποτών που απαριθμούνται στο μέρος ΣΤ’ του παραρτήματος I, προκειμένου να καταδειχθεί η επίτευξη των στόχων που ορίζονται στην παρ. 2 του άρθρου 6 και
στ) δεδομένα για τα απόβλητα μετά από την κατανάλωση των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης που απαριθμούνται στο τμήμα III του μέρους Ε’ του παραρτήματος I, τα οποία συλλέγονται σύμφωνα με την περ. δ’ της παρ. 3 του άρθρου 10.
Τα αναφερόμενα στις περ. α΄ έως και στ΄ δεδομένα και πληροφορίες υποβάλλονται ηλεκτρονικά, εντός δεκαοκτώ (18) μηνών από τη λήξη του έτους υποβολής στοιχείων για το οποίο αυτά συλλέχθηκαν.
Η πρώτη περίοδος υποβολής στοιχείων είναι το έτος 2022, εξαιρουμένων των περ. ε’ και στ’, για τις οποίες η πρώτη περίοδος υποβολής στοιχείων είναι το έτος 2023.
2. Τα δεδομένα και οι πληροφορίες που υποβάλλονται σύμφωνα με τα οριζόμενα στην παρ. 1, συνοδεύονται από έκθεση ποιοτικού ελέγχου και διαβιβάζονται με τον μορφότυπο που θεσπίζεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
3. Οι εκθέσεις των παρ. 1 και 2 εκπονούνται από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας μετά από εισήγηση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ. κατόπιν διαβούλευσης με τις αρμόδιες υπηρεσίες κάθε συναρμόδιου Υπουργείου.

Άρθρο 17 – Έλεγχοι

Αιτιολογική έκθεση:   Για τον σκοπό της αποτελεσματικής εφαρμογής του νόμου, στο άρθρο 17 προβλέπεται η εφαρμογή του πλαισίου διενέργειας ελέγχων από τον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με το άρθρο 19Α του ν. 2939/2001 και προσδιορίζεται ρητά το αντικείμενο των ελέγχων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του παρόντος. Περαιτέρω, ορίζονται ως αρμόδιες για το έλεγχο της εφαρμογής των μέτρων του παρόντος, ανάλογα με τις αρμοδιότητές τους, τόσο η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων για την ορθή απόδοση της εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος, όσο και η αρμόδια ελεγκτική υπηρεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων για την εποπτεία της αγοράς για τη διαπίστωση συμμόρφωσης των καταναλωτικών προϊόντων με τις διατάξεις του παρόντος, καθώς και ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων, για τη συμμόρφωση με τη νομοθεσία για τα υλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έρθουν σε επαφή με τρόφιμα που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος ή υποκαθιστούν τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ως εναλλακτικά προϊόντα.

Νομοσχέδιο: 1. Για τον έλεγχο της εφαρμογής των ρυθμίσεων του παρόντος νόμου:
α) Ο Ε.Ο.ΑΝ. οργανώνει και διενεργεί ελέγχους σύμφωνα με το άρθρο 19Α του ν. 2939/2001, αναφορικά με:
αα) τη συμμόρφωση των επιχειρήσεων λιανικού εμπορίου και μαζικής εστίασης με τις απαιτήσεις του άρθρου 4 για τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης του μέρους Α’ του παραρτήματος I,
αβ) τη συμμόρφωση με τις απαιτήσεις για τα προϊόντα του άρθρου 6 και τις απαιτήσεις σχετικά με τη σήμανση του άρθρου 7,
αγ) την τήρηση και εφαρμογή των μέτρων και υποχρεώσεων που προβλέπονται στα προγράμματα διευρυμένης ευθύνης του παραγωγού προϊόντων, καθώς και την οργάνωση και λειτουργία των φορέων ΣΕΔ που προβλέπονται στα άρθρα 8 έως 14,
αε) την τήρηση από τους Ο.Τ.Α. Α’ βαθμού των υποχρεώσεων του άρθρου 4,
Για τη διενέργεια των ελέγχων, ο Ε.Ο.ΑΝ. μπορεί να ζητά τη συνδρομή των ελεγκτικών υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας του Καταναλωτή του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων, καθώς και κάθε άλλης αρμόδιας δημόσιας αρχής.
β) Η Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.) διενεργεί ελέγχους για την ορθή απόδοση της εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 4389/2016 (Α’ 94) και αποστέλλει σχετική έκθεση ελέγχου στον Ε.Ο.ΑΝ..
γ) Η Διυπηρεσιακή Μονάδα Ελέγχου Αγοράς (ΔΙ.Μ.Ε.Α.) του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων διενεργεί ελέγχους στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της, σύμφωνα με το Κεφάλαιο Α’ του Μέρους Α΄ του ν. 4712/2020 (Α΄146) για τη διαπίστωση της συμμόρφωσης των καταναλωτικών προϊόντων με τις διατάξεις του παρόντος, συμπεριλαμβανομένης της τήρησης των απαιτήσεων για τη σήμανσή τους.
δ) Ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (Ε.Φ.Ε.T.), στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων του σύμφωνα με το άρθρο 5 του ν. 2741/1999 (Α’ 199), ελέγχει τη συμμόρφωση µε τη νομοθεσία για τα υλικά και αντικείμενα που προορίζονται να έρθουν σε επαφή µε τρόφιμα που εντάσσονται στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος ή υποκαθιστούν τα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης ως εναλλακτικά προϊόντα.

Άρθρο 18 – Κυρώσεις (άρθρο 14 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ)
Αιτιολογική έκθεση:   Στο άρθρο 18 και συγκεκριμένα στις παρ. 1 έως και 9 προβλέπονται αποτρεπτικές και αναλογικές διοικητικές κυρώσεις για παραβάσεις επιμέρους υποχρεώσεων που τίθενται με τις διατάξεις του παρόντος, ανάλογα με το είδος των υπόχρεων επιχειρήσεων. Περαιτέρω, ορίζονται το αρμόδιο όργανο για την επιβολή των κυρώσεων, ήτοι ο Ε.Ο.ΑΝ., ο τρόπος επιμέτρησης των κυρώσεων, η σχετική διοικητική διαδικασία επιβολής των κυρώσεων, καθώς και η διαδικασία και τα όργανα βεβαίωσης και είσπραξης των οικείων προστίμων.

Νομοσχέδιο: 1. Στις επιχειρήσεις λιανικού εμπορίου, μαζικής εστίασης, τροφοδοσίας (catering) με απευθείας διάθεση τροφίμων και ποτών στον καταναλωτή, καθώς και στις επιχειρήσεις παρασκευής ή και προσφοράς τροφίμων και ποτών σε κινητούς ή προσωρινούς χώρους που δεν συμμορφώνονται με τις παρ. 3, 4, 5 και 6 του άρθρου 4, επιβάλλεται πρόστιμο ύψους πεντακοσίων (500) ευρώ ανά παράβαση.
2. Η διάθεση των προϊόντων της παρ. 1 του άρθρου 4 στους καταναλωτές, χωρίς την επιβολή της εισφοράς της παρ. 3 του άρθρου 4, επισύρει πρόστιμο ύψους πεντακοσίων (500) ευρώ ανά παράβαση στις επιχειρήσεις της περ. α’ της παρ. 3 του άρθρου 4. Η μη απόδοση της εισφοράς επισύρει πρόστιμο ύψους χιλίων (1.000) ευρώ ανά παράβαση στις ως άνω επιχειρήσεις.
3.α) Στους παραγωγούς που δεν συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις της παρ. 1 του άρθρου 5, επιβάλλεται πρόστιμο ύψους ένα τοις εκατό (1 %) επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης της επιχείρησης με βάση τον κύκλο εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
β) Σε κάθε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που παραβαίνει την υποχρέωση της παρ. 1 του άρθρου 5 επιβάλλεται πρόστιμο ύψους πέντε (5) ευρώ ανά τεμάχιο προϊόντος. Το πρόστιμο που επιβάλλεται δεν μπορεί να είναι μικρότερο των χιλίων (1000) ευρώ.
4.α) Στους παραγωγούς που δεν συμμορφώνονται με την παρ. 1 του άρθρου 6 επιβάλλεται πρόστιμο ύψους ένα τοις εκατό (1 %) επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης της επιχείρησης με βάση τον κύκλο εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
β) Σε κάθε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο που παραβαίνει την παρ. 1 του άρθρου 6 επιβάλλεται πρόστιμο ύψους πέντε (5) ευρώ ανά τεμάχιο προϊόντος. Το πρόστιμο που επιβάλλεται δεν μπορεί να είναι μικρότερο των πεντακοσίων (500) ευρώ.
5. Στους παραγωγούς που δεν συμμορφώνονται με την υποχρέωση της παρ. 2 του άρθρου 6 ή με τις απαιτήσεις του συστήματος διασφάλισης της ποιότητας των διεργασιών ανακύκλωσης και ιχνηλασιμότητας των ανακυκλωμένων πλαστικών, σύμφωνα με τον κανονισμό (ΕΚ) υπ’ αρ. 282/2008 της Επιτροπής και το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 15343, όπως αυτό θα καθορισθεί με την απόφαση της παρ. 4 του άρθρου 19, επιβάλλεται πρόστιμο ύψους ένα τοις εκατό (1 %) επί του συνολικού κύκλου εργασιών της τελευταίας χρήσης της επιχείρησης με βάση τον κύκλο εργασιών της τελευταίας υποβληθείσας δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.
6. Στους παραγωγούς που δεν συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις των παρ. 1 και 3 του άρθρου 7, επιβάλλεται πρόστιμο ύψους:
α) Πέντε (5) ευρώ ανά τεμάχιο για μη ύπαρξη σήμανσης. Το εν λόγω πρόστιμο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των χιλίων (1.000) ευρώ.
β) Πέντε (5) ευρώ ανά τεμάχιο για ελλιπή σήμανση. Το εν λόγω πρόστιμο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των χιλίων (1.000) ευρώ.
γ) Δέκα (10) ευρώ ανά τεμάχιο για παραπλανητική σήμανση. Το εν λόγω πρόστιμο δεν μπορεί να είναι μικρότερο των πέντε χιλιάδων (5.000) ευρώ.
7. Στους παραγωγούς, καθώς και στους φορείς ΣΕΔ που παραβαίνουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τα άρθρα 8 έως και 14, εφαρμόζονται οι ακόλουθες κυρώσεις:
α) σε περίπτωση παράβασης από τους παραγωγούς της υποχρέωσης συμμετοχής σε ΣΣΕΔ ή σχεδιασμού, οργάνωσης και λειτουργίας ΣΕΔ σύμφωνα με τα άρθρα 8, 9, 10, 11 και 13, επιβάλλονται οι κυρώσεις της παρ. 1 του άρθρου 20Α του ν. 2939/2001,
β) για τους φορείς ΣΣΕΔ οι οποίοι δεν έχουν επιτύχει τους στόχους της παρ. 2 του άρθρου 11 επιβάλλονται οι κυρώσεις της παρ. 7 του άρθρου 20Α του ν. 2939/2001,
γ) για τους φορείς ΑΣΕΔ ή ΣΣΕΔ, οι οποίοι δεν συμμορφώνονται με τις υποχρεώσεις της παρ. 3 του άρθρου 8, της παρ. 3 του άρθρου 9, της παρ. 5 του άρθρου 10, καθώς και της παρ. 5 του άρθρου 11, όπως εξειδικεύονται με τις αποφάσεις που εκδίδονται κατ’ εξουσιοδότηση του παρόντος, επιβάλλονται οι κυρώσεις της παρ. 5 του άρθρου 20Α του ν. 2939/2001.
8. Στους παραγωγούς καθώς και στους φορείς ΣΕΔ που παραβαίνουν τις απαιτήσεις που απορρέουν από την παρ. 1 του άρθρου 8, την παρ. 2 του άρθρου 9, την παρ. 2 του άρθρου 10, την παρ. 3 του άρθρου 11 και την παρ. 3 του άρθρου 13, επιβάλλονται οι κυρώσεις που προβλέπονται για παράβαση των άρθρων 4α, 4β, 4γ και 7 του ν. 2939/2001 στα άρθρα 20 και 20Α του νόμου αυτού.
9. Όποιος παρεμποδίζει ή με οποιονδήποτε τρόπο αποφεύγει τη διενέργεια ελέγχων από τον Ε.Ο.ΑΝ. ή από οποιοδήποτε άλλο αρμόδιο όργανο ελέγχου σύμφωνα με το άρθρο 17, καθώς και όποιος αρνείται την παροχή στοιχείων ή πληροφοριών κατά τη διενέργεια αυτών των ελέγχων ή παρέχει ψευδείς πληροφορίες ή στοιχεία τιμωρείται με πρόστιμο από χίλια (1.000) έως τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ. Για την επιβολή της κύρωσης λαμβάνονται υπόψη ιδίως η σοβαρότητα της παράβασης, η συμμόρφωση ή μη στις υποδείξεις των αρμόδιων οργάνων μετά από τη διαπίστωση της παράβασης, παρόμοιες παραβάσεις στο παρελθόν και ο βαθμός υπαιτιότητας, το όφελος που έχει αποκομίσει ο παραβάτης από την παράβαση και τα οικονομικά του μεγέθη.
10. Σε περίπτωση υποτροπής για τις ως άνω παραβάσεις εντός τριετίας, τα ποσά των ανωτέρω επιβαλλόμενων προστίμων διπλασιάζονται. Σε περίπτωση επανειλημμένης υποτροπής εντός του ίδιου χρονικού διαστήματος τα ποσά των προστίμων τριπλασιάζονται.
11. Οι κυρώσεις επιβάλλονται από το διοικητικό συμβούλιο του Ε.Ο.ΑΝ., ύστερα από κλήση του καθ’ ου να εκθέσει τις απόψεις του, μέσα σε προθεσμία δεκαπέντε (15) ημερολογιακών ημερών. Κατόπιν της βεβαίωσης της παράβασης από τον Ε.Ο.ΑΝ., η σχετική έκθεση κοινοποιείται στον ελεγχόμενο μαζί με την κλήση του σε ακρόαση. Ειδικά για την επιβολή των κυρώσεων που προβλέπονται στην παρ. 2, δύναται να χορηγηθεί στον παραβάτη εύλογη προθεσμία για συμμόρφωση. Στην περίπτωση αυτή οι ενέργειες συμμόρφωσης εκ μέρους του παραβάτη, συνεκτιμώνται από τον Ε.Ο.ΑΝ., ο οποίος δύναται να επιβάλει μειωμένο πρόστιμο κατά είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) στον παραβάτη εφόσον αυτός συμμορφώθηκε αποδεδειγμένα. Η συμμόρφωση διαπιστώνεται με την απόφαση επιβολής κύρωσης. Για την επιμέτρηση των κυρώσεων των παρ. 7, 8 και 9 εφαρμόζεται η απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του Ε.Ο.ΑΝ. της παρ. 13 του άρθρου 20Α του ν. 2939/2001.
12. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται κατ’ εφαρμογή των ανωτέρω παραγράφων βεβαιώνονται από τον Ε.Ο.ΑΝ., εισπράττονται σύμφωνα με τις διατάξεις του Κ.Ε.Δ.Ε. και αποδίδονται στον Ε.Ο.ΑΝ., σύμφωνα με την περ. ζ’ της παρ. 8 του άρθρου 24 του ν. 2939/2001, σε ειδικό λογαριασμό, προκειμένου να διατεθούν για έργα και δράσεις που αποσκοπούν στη μείωση του αντίκτυπου των πλαστικών προϊόντων μίας χρήσης του παραρτήματος Ι στο περιβάλλον.
13. Οι κυρώσεις που προβλέπονται στις παρ. 1 και 2, επιβάλλονται ανεξάρτητα από τις αστικές, ποινικές και διοικητικές κυρώσεις που προβλέπονται στα άρθρα 28, 29 και 30 του ν. 1650/1986 (Α’ 160), στο άρθρο 13Α του ν. 2251/1994, στην υπ’ αρ. 91354/24.08.2017 απόφαση του Υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης (Β’ 2983) και σε άλλες διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας

Άρθρο 19 – Εξουσιοδοτικές διατάξεις

Αιτιολογική έκθεση:    Το άρθρο 19 αφορά στις αναγκαίες εξουσιοδοτικές διατάξεις για την εφαρμογή του νόμου και την ορθή ενσωμάτωση της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ. Ειδικότερα, στην παρ. 1 προβλέπεται η έκδοση το αργότερο έως τις 3.1.2021 κοινής απόφασης των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, για τον καθορισμό των προδιαγραφών ως προς το τι πρέπει να θεωρείται πλαστικό προϊόν μίας χρήσης, κατόπιν της δημοσίευσης σχετικών κατευθυντηρίων γραμμών από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σύμφωνα με το άρθρο 12 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ. Στην παρ. 2 προβλέπεται η έκδοση απόφασης του Υπουργού Οικονομικών περί παράτασης ή ορισμού διαφορετικής προθεσμίας για την υποβολή της δήλωσης απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος, για την εφαρμογή της περ. ζ’ της παρ. 3 του άρθρου 4, το αργότερο μέχρι τη λήξη της προβλεπόμενης προθεσμίας, η οποία και ισχύει από τον χρόνο έκδοσής της. Περαιτέρω, και αναφορικά με την εισφορά προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος της παρ. 3 του άρθρου 4, στην παρ. 3, προβλέπεται η έκδοση κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. για τον καθορισμό θεμάτων σχετικών με την υποβολή της δήλωσης απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος, τον τρόπο διάθεσης των εσόδων από αυτή, καθώς και για θέματα σχετικά με τη σήμανση των προϊόντων. Στην ίδια παράγραφο παρέχεται εξουσιοδότηση στους άνω Υπουργούς να αναπροσαρμόζουν, με κοινή απόφασή τους, κατόπιν αιτιολογημένης εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., το ύψος της εισφοράς της παρ. 3 του άρθρου 4, ανάλογα με την επιτευχθείσα μείωση της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων του μέρους Α’ του Παραρτήματος Ι. Στην παρ. 4 προβλέπεται η έκδοση κοινής απόφασης των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. για τον καθορισμό του κατάλληλου συστήματος διασφάλισης της ποιότητας των διεργασιών ανακύκλωσης και ιχνηλασιμότητας των ανακυκλωμένων πλαστικών, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) υπ’ αρ. 282/2008 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 15343, για τους σκοπούς της παρ. 2 του άρθρου 6. Επιπλέον και για την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 7, στην παρ. 5 προβλέπεται έκδοση κοινής απόφασης των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. και κατόπιν γνωμοδότησης, για τα ζητήματα σήμανσης των προϊόντων, της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Περιβαλλοντικών Ισχυρισμών σε Πλαστικά για την εξειδίκευση του ορισμού των εναλλακτικών προϊόντων και τον καθορισμό των προδιαγραφών σήμανσης για τη δυνατότητα επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης ή λιπασματοποίησης των εν λόγω προϊόντων, καθώς και προδιαγραφών για τη σήμανση των φιαλών από ανακυκλωμένο πλαστικό βάσει του προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ IS0:14021 ή άλλων ισοδύναμων προτύπων ή προδιαγραφών για την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 6.
Ακόμη, στην παρ. 6 και για την εφαρμογή του άρθρου 10, προβλέπεται η έκδοση, το αργότερο έως τις 3 Ιανουαρίου 2022, κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., για την εξειδίκευση των ελάχιστων προδιαγραφών των συστημάτων συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων για τα προϊόντα του τμήματος ΙΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, καθώς και των απαιτούμενων ειδικών υποδομών, των εμπλεκόμενων φορέων στα ανωτέρω συστήματα όπως επίσης των στοιχείων και τα ποσοτικών δεδομένων που πρέπει να συλλέγονται από τους φορείς ΣΣΕΔ του άρθρου 10 αναφορικά με τη λειτουργία των ανωτέρω συστημάτων. Αντίστοιχα, στην παρ. 7 και για την εφαρμογή του άρθρου 11, προβλέπεται η έκδοση, το αργότερο έως τις 3 Ιανουαρίου 2022, κοινής απόφασης των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. για την εξειδίκευση των ελάχιστων προδιαγραφών των συστημάτων συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων των συστημάτων χωριστής συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη και έχουν παραδοθεί σε κατάλληλες λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής σύμφωνα με την Οδηγία (ΕΕ) 2019/883 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 17ης Απριλίου 2019 (ΕΕ L 151 της 7.6.2019, σ. 116) ή σε άλλα ισοδύναμα συστήματα συλλογής που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω Οδηγίας, των εμπλεκόμενων φορέων στα ανωτέρω συστήματα, καθώς και των στοιχείων και τα ποσοτικών δεδομένων που πρέπει να συλλέγονται από τους φορείς ΣΣΕΔ του άρθρου 11 αναφορικά με τη λειτουργία των ανωτέρω συστημάτων, τον καθορισμό της εφαρμογής και την εξειδίκευση του συστήματος παροχής οικονομικών κινήτρων στους αλιείς για την επιστροφή των αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων από πλαστική ύλη, σύμφωνα με την περ. β’ της παρ. 4 του άρθρου 11. Τέλος, για την εφαρμογή και λειτουργία του συστήματος εγγυοδοσίας του άρθρου 13 στην παρ. 8 προβλέπεται η έκδοση, το αργότερο έως τις 3 Ιουλίου 2021, κοινής απόφασης των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., για την εξειδίκευση των αρμοδιοτήτων και υποχρεώσεων όλων των εμπλεκομένων μερών που καθορίζονται στο άρθρο 13 και τον καθορισμό των τεχνικών θεμάτων και των λεπτομερειών για την ορθή εφαρμογή του συστήματος.

Νομοσχέδιο: 1. Σε εφαρμογή του άρθρου 12 της Οδηγίας 2019/904/ΕΕ, εκδίδεται κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, με την οποία καθορίζονται οι προδιαγραφές για το τι πρέπει να θεωρείται πλαστικό προϊόν μίας χρήσης.
2. Σε περιπτώσεις ανωτέρας βίας που επηρεάζουν τη λειτουργία της φορολογικής διοίκησης ή σε περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ή άλλων αντίστοιχων, εξαιρετικών και δυσμενών συμβάντων που επηρεάζουν τους φορολογούμενους, για την εφαρμογή της περ. ζ’ της παρ. 3 του άρθρου 4, δύναται να ορίζεται με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών διαφορετική προθεσμία για την υποβολή της δήλωσης απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος ή να χορηγείται παράταση της προθεσμίας για την υποβολή της δήλωσης αυτής, καθώς και διαφορετική προθεσμία καταβολής της εισφοράς.
3. Για την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 4, με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η οποία εκδίδεται μετά από εισήγηση του Ε.Ο.ΑΝ., καθορίζονται: α) ο τύπος, το περιεχόμενο και ο τρόπος υποβολής της δήλωσης απόδοσης εισφοράς προστασίας θαλάσσιου περιβάλλοντος, ο τρόπος διάθεσης των εσόδων από την εισφορά, καθώς και κάθε θέμα σχετικό με την επιβολή, είσπραξη και απόδοση της εισφοράς, καθώς και β) θέματα σχετικά με τη σήμανση των προϊόντων. Με όμοια απόφαση, μετά από αιτιολογημένη εισήγηση του Ε.Ο.ΑΝ., είναι δυνατόν να αναπροσαρμόζεται το ύψος της εισφοράς της παρ. 3 του άρθρου 4, ανάλογα με την επιτευχθείσα μείωση της κατανάλωσης των πλαστικών προϊόντων του μέρους Α’ του Παραρτήματος Ι.
4. Για τους σκοπούς της παρ. 2 του άρθρου 6, με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., καθορίζονται οι προδιαγραφές του συστήματος διασφάλισης της ποιότητας των διεργασιών ανακύκλωσης και ιχνηλασιμότητας των ανακυκλωμένων πλαστικών, σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΚ) υπ’ αρ. 282/2008 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και το πρότυπο ΕΛΟΤ EN 15343.
5. Για την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 7 και της παρ. 3 του άρθρου 6, με κοινή απόφαση των Υπουργών Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Ανάπτυξης και Επενδύσεων, η οποία εκδίδεται κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. και κατόπιν γνωμοδότησης της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων Περιβαλλοντικών Ισχυρισμών σε Πλαστικά του άρθρου 5 της υπό στοιχεία Ζ3-1531/17.04.2012 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομικών, Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης (Β’ 1306), για τα ζητήματα σήμανσης των προϊόντων, εξειδικεύεται ο ορισμός των εναλλακτικών προϊόντων και καθορίζονται οι προδιαγραφές των σημάνσεων ή σημάτων, προκειμένου να είναι δυνατή η αναγνώριση από τους καταναλωτές της δυνατότητας επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης ή λιπασματοποίησης των εν λόγω προϊόντων, καθώς και οι προδιαγραφές για τη σήμανση των φιαλών από ανακυκλωμένο πλαστικό βάσει του προτύπου ΕΛΟΤ ΕΝ ISO:14021 ή άλλων ισοδύναμων προτύπων ή προδιαγραφών.
6. Για την εφαρμογή του άρθρου 10, με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η οποία εκδίδεται κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ. το αργότερο έως τις 3 Ιανουαρίου 2022, α) εξειδικεύονται οι ελάχιστες προδιαγραφές των συστημάτων συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων για τα προϊόντα του τμήματος ΙΙΙ του μέρους E’ του παραρτήματος I που απορρίπτονται στα δημόσια συστήματα συλλογής, καθώς και των απαιτούμενων ειδικών υποδομών, οι εμπλεκόμενοι φορείς στα ανωτέρω συστήματα, καθώς και τα στοιχεία και τα ποσοτικά δεδομένα που πρέπει να συλλέγονται από τους φορείς ΣΣΕΔ αναφορικά με τη λειτουργία των ανωτέρω συστημάτων.
7. Για την εφαρμογή του άρθρου 11, με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, η οποία εκδίδεται κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., το αργότερο έως τις 3 Ιανουαρίου 2022, α) εξειδικεύονται οι ελάχιστες προδιαγραφές των συστημάτων χωριστής συλλογής, μεταφοράς και επεξεργασίας των αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων που περιέχουν πλαστική ύλη και έχουν παραδοθεί σε κατάλληλες λιμενικές εγκαταστάσεις παραλαβής σύμφωνα με την Οδηγία (ΕΕ) 2019/883 ή σε άλλα ισοδύναμα συστήματα συλλογής που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω Οδηγίας, οι εμπλεκόμενοι φορείς στα ανωτέρω συστήματα, τα στοιχεία και τα ποσοτικά δεδομένα που πρέπει να συλλέγονται από τους φορείς ΣΣΕΔ αναφορικά με τη λειτουργία των ανωτέρω συστημάτων και β) καθορίζονται η εφαρμογή και η εξειδίκευση του συστήματος παροχής οικονομικών κινήτρων στους αλιείς για την επιστροφή των αποβλήτων αλιευτικών εργαλείων από πλαστική ύλη.
8. Για την εφαρμογή του άρθρου 13, με κοινή απόφαση των Υπουργών Ανάπτυξης και Επενδύσεων και Περιβάλλοντος και Ενέργειας, η οποία εκδίδεται, κατόπιν εισήγησης του Ε.Ο.ΑΝ., το αργότερο έως τις 3 Ιουλίου 2021, εξειδικεύονται οι αρμοδιότητες και οι υποχρεώσεις όλων των εμπλεκομένων μερών και καθορίζονται: α) το πεδίο εφαρμογής του συστήματος επιστροφής εγγύησης για την κάλυψη τυχόν επιπλέον υλικών συσκευασίας όπως γυάλινες ή μεταλλικές φιάλες ποτών, β) οι ελάχιστες προδιαγραφές συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης και επεξεργασίας των αποβλήτων από πλαστικά μίας χρήσης που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του παρόντος, γ) το εγγυοδοτικό αντίτιμο, καθώς και λοιπά κόστη ανάπτυξης, λειτουργίας και διαχείρισης του συστήματος, δ) ειδικοί στόχοι επαναχρησιμοποίησης των επιστρεφόμενων φιαλών, ε) η ειδική σήμανση των προϊόντων, στ) το σύστημα παρακολούθησης και υποβολής εκθέσεων για τη συγκέντρωση στοιχείων σχετικά με τη συλλογή και την επεξεργασία των αποβλήτων, ζ) οι κατηγορίες των επιχειρήσεων λιανικής πώλησης που υπόκεινται στην υποχρέωση εξυπηρέτησης των καταναλωτών ως σημεία επιστροφής ή και οι κατάλληλοι χώροι που δύναται να αποτελέσουν σημεία επιστροφής, η) οι ελάχιστες προδιαγραφές και οι μέθοδοι επιστροφής (χειρωνακτικοί ή και αυτοματοποιημένοι), θ) οι ειδικές απαιτήσεις για την κάλυψη των αναγκών σε απομακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές και ι) κάθε αναγκαίο ειδικότερο θέμα για την εφαρμογή του παρόντος.

Άρθρο 20 – Έναρξη ισχύος

Αιτιολογική έκθεση: Με το άρθρο 20 ορίζεται η έναρξη ισχύος του παρόντος σχεδίου νόμου.

Νομοσχέδιο: Η ισχύς του νόμου αυτού αρχίζει από τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, εκτός αν ορίζεται διαφορετικά στις επιμέρους διατάξεις του.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ I

ΜΕΡΟΣ A’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 4 για τη μείωση της κατανάλωσης
1) Κυπελλάκια για ποτά, συμπεριλαμβανομένων των καλυμμάτων και των καπακιών τους.
2) Περιέκτες τροφίμων, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
α) προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
β) συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο, και
γ) είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, ιδίως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα,
συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα.

ΜΕΡΟΣ B’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 5 σχετικά με περιορισμούς διάθεσης στην αγορά
1) Μπατονέτες, εκτός εάν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/ΓΠ.οικ. 130644/30.09.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Οδηγία 90/385/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 20ής Ιουνίου 1990, για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών σχετικά με τα ενεργά εμφυτεύσιμα ιατρικά βοηθήματα – L 189) (Β’ 2197) ή της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/Γ.Π.οικ.130648/30.09.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Οδηγία 93/42/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 14ης Ιουνίου 1993 περί των ιατροτεχνολογικών προϊόντων – L 169) (Β΄ 2198).
2) Μαχαιροπίρουνα (πιρούνια, μαχαίρια, κουτάλια, ξυλάκια φαγητού).
3) Πιάτα.
4) Καλαμάκια, εκτός εάν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/ΓΠ.οικ. 130644/30.09.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Οδηγία 90/385/ΕΟΚ) (Β’ 2197) ή της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/Γ.Π.οικ.130648/30.09.2009 κοινής απόφασης των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών, Ανάπτυξης και Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (Οδηγία 93/42/ΕΟΚ) (Β΄ 2198).
5) Αναδευτήρες ποτών.
6) Πλαστικά στηρίγματα μπαλονιών, εκτός από μπαλόνια για βιομηχανικές ή άλλες επαγγελματικές χρήσεις και εφαρμογές που δεν διανέμονται στους καταναλωτές, συμπεριλαμβανομένων μηχανισμών για τέτοια στηρίγματα.
7) Περιέκτες τροφίμων κατασκευασμένοι από διογκωμένο πολυστυρένιο, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
α) προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
β) συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο, και
γ) είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, ιδίως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα,
συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα.
8) Περιέκτες ποτών από διογκωμένο πολυστυρένιο και τα καπάκια και καλύμματά τους.
9) Κυπελλάκια για ποτά από διογκωμένο πολυστυρένιο και τα καπάκια και καλύμματά τους.

ΜΕΡΟΣ Γ’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από την παρ. 1 του άρθρου 6 για τις απαιτήσεις για τα προϊόντα
Περιέκτες ποτών με χωρητικότητα έως και τριών (3) λίτρων, δηλαδή δοχεία που χρησιμοποιούνται για υγρά, όπως φιάλες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, καθώς και σύνθετες συσκευασίες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, αλλά όχι:
α) γυάλινοι ή μεταλλικοί περιέκτες ποτών που έχουν πλαστικά καπάκια και καλύμματα,
β) περιέκτες ποτών που προορίζονται και χρησιμοποιούνται για τρόφιμα σε υγρή μορφή για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς, όπως ορίζεται στο στοιχείο ζ) του άρθρου 2 του Κανονισμού (ΕΕ) υπ’ αρ. 609/2013 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 12ης Ιουνίου 2013, για τα τρόφιμα τα οποία προορίζονται για βρέφη και μικρά παιδιά και για τα τρόφιμα που προορίζονται για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς, και ως υποκατάστατα του συνόλου του διαιτολογίου για τον έλεγχο του σωματικού βάρους και για την κατάργηση της Οδηγίας 92/52/ΕΟΚ του Συμβουλίου, των Οδηγιών της Επιτροπής 96/8/ΕΚ, 1999/21/ΕΚ, 2006/125/ΕΚ και 2006/141/ΕΚ, της Οδηγίας 2009/39/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου και των Κανονισμών της Επιτροπής (ΕΚ) αριθ. 41/2009 και (ΕΚ) αριθ. 953/2009 ( L 181).

ΜΕΡΟΣ Δ’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από τις παρ. 1 και 2 του άρθρου 7 για τις απαιτήσεις σήμανσης
1) Σερβιέτες υγιεινής, ταμπόν και εφαρμογείς ταμπόν.
2) Υγρά μαντηλάκια, δηλαδή προδιαβρεγμένα μαντηλάκια προσωπικής υγιεινής και οικιακής χρήσης.
3) Προϊόντα καπνού με φίλτρο και φίλτρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο για χρήση σε συνδυασμό με προϊόντα καπνού.
4) Κυπελλάκια για ποτά.

ΜΕΡΟΣ Ε’

Ι. Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 8 για τη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού για τις συσκευασίες
1) Περιέκτες τροφίμων, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
α) προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
β) συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο, και
γ) είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, ιδίως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα,
συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα.
2) Πακέτα και περιτυλίγματα από εύκαμπτο υλικό που περιέχουν τρόφιμα τα οποία προορίζονται για άμεση κατανάλωση από το πακέτο ή από το περιτύλιγμα χωρίς καμία περαιτέρω προετοιμασία.
3) Περιέκτες ποτών με χωρητικότητα έως και τριών (3) λίτρων, δηλαδή δοχεία που χρησιμοποιούνται για υγρά, όπως φιάλες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, καθώς και σύνθετες συσκευασίες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, αλλά όχι γυάλινοι ή μεταλλικοί περιέκτες ποτών που έχουν καπάκια και καλύμματα από πλαστικό.
4) Κυπελλάκια για ποτά, συμπεριλαμβανομένων των καλυμμάτων και των καπακιών τους.
5) Λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς, όπως ορίζονται στην περ. 26 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001 (άρθρο 3 σημείο 1γ της Οδηγίας 94/62/ΕΚ).
ΙΙ. Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 9 για τη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού
1) Υγρά μαντηλάκια, δηλαδή προδιαβρεγμένα μαντηλάκια προσωπικής υγιεινής και οικιακής χρήσης.
2) Μπαλόνια, εκτός από μπαλόνια για βιομηχανικές ή άλλες επαγγελματικές χρήσεις και εφαρμογές, που δεν διανέμονται στους καταναλωτές.
ΙΙΙ. Άλλα πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 10 για τη διευρυμένη ευθύνη του παραγωγού
Προϊόντα καπνού με φίλτρο και φίλτρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο για χρήση σε συνδυασμό με προϊόντα καπνού.

ΜΕΡΟΣ ΣΤ’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 13 σχετικά με τη χωριστή συλλογή και από την παρ. 2 του άρθρου 6 σχετικά με τις απαιτήσεις του προϊόντος
Φιάλες ποτών με χωρητικότητα έως και τριών (3) λίτρων, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, αλλά όχι:
α) γυάλινοι ή μεταλλικοί περιέκτες ποτών που έχουν καπάκια και καλύμματα από πλαστικό,
β) φιάλες ποτών που προορίζονται και χρησιμοποιούνται για τρόφιμα σε υγρή μορφή για ειδικούς ιατρικούς σκοπούς, όπως ορίζεται στο στοιχείο ζ) του άρθρου 2 του κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 609/2013.

ΜΕΡΟΣ Ζ’

Πλαστικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από το άρθρο 14 σχετικά με την αύξηση της ευαισθητοποίησης
1) Περιέκτες τροφίμων, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
α) προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
β) συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο, και
γ) είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, ιδίως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα,
συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα·
2) Πακέτα και περιτυλίγματα από εύκαμπτο υλικό που περιέχουν τρόφιμα, τα οποία προορίζονται για άμεση κατανάλωση από το πακέτο ή από το περιτύλιγμα χωρίς καμία περαιτέρω προετοιμασία.
3) Περιέκτες ποτών με χωρητικότητα έως και τριών (3) λίτρων, δηλαδή δοχεία που χρησιμοποιούνται για υγρά, όπως φιάλες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, καθώς και σύνθετες συσκευασίες ποτών, συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, αλλά όχι γυάλινοι ή μεταλλικοί περιέκτες ποτών που έχουν καπάκια και καλύμματα από πλαστικό.
4) Κυπελλάκια για ποτά και τα καπάκια και καλύμματά τους.
5) Προϊόντα καπνού με φίλτρο και φίλτρα που κυκλοφορούν στο εμπόριο για χρήση σε συνδυασμό με προϊόντα καπνού.
6) Υγρά μαντηλάκια, δηλαδή προδιαβρεγμένα μαντηλάκια προσωπικής υγιεινής και οικιακής χρήσης.
7) Μπαλόνια, εκτός από μπαλόνια για βιομηχανικές ή άλλες επαγγελματικές χρήσεις και εφαρμογές, που δεν διανέμονται στους καταναλωτές.
8) Λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς, όπως ορίζονται στην περ. 26 του άρθρου 2 του ν. 2939/2001 (άρθρο 3 σημείο 1γ) της Οδηγίας 94/62/ΕΚ.
9) Σερβιέτες υγιεινής και ταμπόν και εφαρμογείς ταμπόν.

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ II

ΜΕΡΟΣ Α’

Προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από την παρ. 4 του άρθρου 7 για τη σήμανση
1)Περιέκτες τροφίμων, δηλαδή δοχεία όπως κουτιά, με ή χωρίς κάλυμμα, εντός των οποίων τοποθετούνται τρόφιμα τα οποία:
α) προορίζονται για άμεση κατανάλωση είτε επιτόπου είτε εκτός του καταστήματος,
β) συνήθως καταναλώνονται από το δοχείο, και
γ) είναι έτοιμα για κατανάλωση χωρίς περαιτέρω προετοιμασία, όπως μαγείρεμα, βράσιμο ή ζέσταμα,
συμπεριλαμβανομένων των περιεκτών που χρησιμοποιούνται για γεύματα ταχυφαγείων ή άλλα γεύματα έτοιμα προς άμεση κατανάλωση, εκτός από περιέκτες ποτών, πιάτα, πακέτα και περιτυλίγματα που περιέχουν τρόφιμα.
2) Πακέτα και περιτυλίγματα από εύκαμπτο υλικό που περιέχουν τρόφιμα τα οποία προορίζονται για άμεση κατανάλωση από το πακέτο ή από το περιτύλιγμα χωρίς καμία περαιτέρω προετοιμασία.
3) Περιέκτες ποτών με χωρητικότητα έως και τριών (3) λίτρων, δηλαδή δοχεία που χρησιμοποιούνται για υγρά όπως φιάλες ποτών συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους, καθώς και σύνθετες συσκευασίες ποτών συμπεριλαμβανομένων των καπακιών και των καλυμμάτων τους.
4) Κυπελλάκια για ποτά και τα καπάκια και καλύμματά τους.
5) Μπαλόνια, εκτός από μπαλόνια για βιομηχανικές ή άλλες επαγγελματικές χρήσεις και εφαρμογές, που δεν διανέμονται στους καταναλωτές.

ΜΕΡΟΣ Β’

Εναλλακτικά προϊόντα μίας χρήσης που καλύπτονται από την παρ. 4 του άρθρου 7 για τη σήμανση
1) Μπατονέτες, εκτός εάν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/ΓΠ.οικ. 130644/30.09.2009 κοινής απόφασης (Β’ 2197) ή της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/Γ.Π.οικ.130648/30.09.2009 κοινής απόφασης (Β΄ 2198).
2) Μαχαιροπίρουνα (πιρούνια, μαχαίρια, κουτάλια, ξυλάκια φαγητού).
3) Πιάτα.
4) Καλαμάκια, εκτός εάν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/ΓΠ.οικ. 130644/30.09.2009 κοινής απόφασης (Β’ 2197) ή της υπό στοιχεία ΔΥ8δ/Γ.Π.οικ.130648/30.09.2009 κοινής απόφασης (Β΄ 2198).
5) Αναδευτήρες ποτών