Δασική νομοθεσία: πως θα πάψει να εμποδίζει την οικονομική ανάπτυξη

Του Δημήτρη Κοτσώνη*

Η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση περί  δασωμένων αγρών, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα  δεν απελευθερώνει τις εκτάσεις που απαιτούνται, για να  εγκατασταθούν οι δραστηριότητες που χρειάζεται η Οικονομική  Ανάπτυξη της χώρας, ενώ οι εκτάσεις των λεγόμενων δασικών αγρών στην πλειονότητά τους  δεν προφέρονται για την εγκατάσταση επενδύσεων.

Οι δασωμένοι αγροί δεν καταλαμβάνουν έκταση 6.500.000 στρέμματα, όπως υποστηρίζει η Διεύθυνση Δασών. Πρόσφατη είναι η ανακοίνωση της Διεύθυνσης Δασών της Κρήτης, σύμφωνα με την οποία οι Δασικοί χάρτες στην Κρήτη καταλαμβάνουν 2.000.000 στρέμματα, ενώ το αληθές είναι  ότι καταλαμβάνουν 4.200.000 στρέμματα. Ένας τοπογράφος μηχανικός  εύκολα θα κάνει την καταμέτρηση της δασοκάλυψης στην Κρήτη και θα επιβεβαιώσει ότι ο ισχυρισμός περί των  2.000.000 στρεμμάτων είναι απολύτως ψευδής. Και εκεί μεν προβάλλεται μικρότερη έκταση της δασοκάλυψης,  ώστε να μειωθούν οι αντιδράσεις, για δε τους δασωμένους αγρούς  αυξάνεται η αναφερόμενη ως έκταση τους, ώστε να εξεγείρει αντιδράσεις  περί καταστροφής  του Περιβάλλοντος

Άλλωστε οι προϋποθέσεις που τίθενται για τον αποχαρακτηρισμό τους, καθώς και για την απόδειξη της ιδιοκτησίας τους, όταν γνωρίζουμε την έλλειψη συμβολαίων στις περισσότερες των περιπτώσεων, καθιστά αβέβαιη την ελευθέρωση τους.

Η απαγόρευση για την εγκατάσταση επενδύσεων, που έχει προκαλέσει η δασική  νομοθεσία, οφείλεται στη στρεβλή εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας, που οδήγησε στην νομοθέτηση του Π.Δ. 32/2016, το οποίο συντάχτηκε από τη Διεύθυνση Δασών, με έναν και μόνον τρόπο μπορεί και επιβάλλεται να λυθεί: Να προσδιορίσουμε πόση είναι η έκταση την οποία πρέπει να καταλαμβάνουν  τα Δάση και οι πραγματικές δασικές εκτάσεις στην Ελλάδα.

Τότε μόνο θα μπορέσει να αποδεσμευθεί το Κράτος, από τα δεσμά που έχουν  υφάνει ορισμένοι κύκλοι δασολόγων με το Π.Δ. 32/2016, υποκαθιστώντας και υποδυόμενοι  τους νομικούς επιστήμονες, που έχουν αναλάβει και την εισήγηση για την εγκυρότητα των συμβολαίων κλπ. επισήμων εγγράφων, καθώς και την αρμοδιότητά να αποφασίζουν εάν μια τουριστική επένδυση, η οποία επιτρέπεται να αδειοδοτηθεί στην μοναδική περίπτωση που διαθέτει ιδιόκτητη έκτιση  άνω των 500 στρεμμάτων, εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον. Και ας μην προσδιορίζουμε την αιτία και τον λόγο, για τον οποίο επεδίωξαν και ανέλαβαν αρμοδιότητες που δεν τους ανήκουν.

Χρειάζονται πολιτική βούληση και αποφάσεις, ώστε να ελευθερώσει το κράτος τις εκτάσεις που  χρειάζονται όχι μόνο για την Οικονομική Ανάπτυξη , αλλά για  βελτίωση των οικιστικών συνθηκών του Λαού. Βεβαίως η απελευθέρωση αυτή δεν συνεπάγεται ότι την επομένη όλες αυτές οι εκτάσεις θα μεταβληθούν σε οικόπεδα! Ούτε το 2% της επιφάνειας της Ελλάδας δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για άλλες χρήσεις.

Απόδειξη είναι ότι σήμερα οι οικιστικές  κλπ περιοχές (δρόμοι τεχνικά έργα κλπ.), δε καλύπτουν ούτε το 2,5% ( σύμφωνα με τα της στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας ), ενώ οι εκτάσεις που καταλαμβάνουν τα αυθαίρετα και οι εκτάσεις των οικοδομικών συνεταιριστών, σύμφωνα με τις καταμετρήσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ δεν καταλαμβάνουν ούτε το 0,20% εκάστη. Και αυτά όταν π.χ.  στην Γερμανία οι εκτάσεις αυτές καλύπτουν το 17,4%.

Ας επισημάνουμε ακόμη, ότι μόνο τότε θα μπορέσει να νομοθετηθεί το ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ, που έχουν όλα τα κράτη εκτός της Ελλάδας, η απουσία του οποίου επιβάλει  την τεράστια γραφειοκρατία που υπάρχει σήμερα, λόγω της οποίας ο χρόνος για την τελική απάντησε σε κάθε αίτημα για αδειοδότηση, των ως άνω επιτρεπομένων επενδύσεων,  υπερβαίνει τα 4 χρόνια και η οποία παρέχει στα στελέχη της Διοικήσεως, το δικαίωμα να απορρίπτουν  κάθε αιτήματος κατά το δοκούν.

-Ως ελληνική πολιτεία  είμαστε υποχρεωμένοι να αποφασίσουμε:  Ποια είναι  έκταση που πρέπει  να καταλαμβάνουν τα δάση και οι πραγματικές δασικές εκτάσεις, ώστε  να μην  κινδυνεύουν τα δάση με εξαφάνιση και να διαμορφώνουν τις κατάλληλες συνθήκες διαβιώσεως  των πολιτών.

Ως ασφαλή στοιχεία, ας δούμε την έκταση που καταλαμβάνουν τα Δάση και οι Δασικές εκτάσεις,  ΣΤΑ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗ. Τα στοιχεία αυτά μας παρέχονται πλέον από την Ε.Ε. η οποία καταμέτρησε την δασοκάλυψη και τις λοιπές χρήσεις εδάφους  σε όλα τα Κράτη της.

Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι τα ΔΆΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΈΣ ΔΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ, καταλαμβάνουν:

στην Γερμανία        32%, ( σήμερα ανέχεται στο 29,84% )

στην Γαλλία το       31%

στην Αγγλία            15%,

στην Ισπανία το    55%,

στην Ιταλία             36%

στην δε Ελλάδα    50%, που είναι απ΄ το μεγαλύτερο ποσοστό μεταξύ των κρατών της Ε.Ε.

Καταμέτρησε επίσης η Ε.Ε., ότι στην Ελλάδα οι βοσκότοποι καταλαμβάνουν το 18% και οι χορτολιβαδικές περίπου το 3%. Επειδή δε οι βοσκότοποι στην Ελλάδα χαρακτηρίζονται ως Δάση καθώς, καθώς  και οι χορτολιβαδικές εκτάσεις,  που δεν διαθέτουν το ΤΑΠΙ, συνάγεται ότι τα ελληνικά δάση καταλαμβάνουν , τουλάχιστον το 71% της Επιφάνειας της χώρας.

Σε αυτό το 71%  απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης, ενώ στο υπόλοιπ0 29%, που αποτελείται από οικιστικές επιφάνειες και  γη υψηλής παραγωγικότητας, λίμνες, δρόμους κλ. εκτάσεις στις οποίες ούτε μπορούν ούτε επιτρέπεται να εγκατασταθούν Επενδύσεις.

Τι πρέπει επομένως να γίνει και από πού θα βρεθούν οι εκτάσεις, που χρειάζονται για την ΑΝΑΠΤΥΞΗ;

Προφανώς λύση είναι ο  περιορισμός της ΠΛΑΣΜΑΤΙΚΗΣ τους επιφάνειας Δασών και Δασικών εκτάσεων, που προκλήθηκε από το Π.Δ. 32/2016,  με τις απαράδεκτες έννοιες περί δασικών και κτηνοτροφικών εκτάσεων τις οποίες καθόρισε,   στην  επιφάνεια  που καταλαμβάνουν τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΔΑΣΙΚΕΣ ΕΚΤΑΣΕΙΣ και ο περιορισμός στο μέτρο που καθορίζουν τα ανωτέρω μεγέθη, ώστε να μην καταλείπεται ουδεμία αμφιβολία για την ορθότητα της προτάσεως.

ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ  δεν απαγορεύει την αλλαγή της χρήσεις των πραγματικών δασών και δασικών εκτάσεων. Ούτε όμως καθορίζει,  ότι οι δασικές υπηρεσίες θα αποφασίζουν για την  ΕΞΥΠΗΡΈΤΗΣΗ του Δημοσίου Συμφέροντος  που έχει επιβληθεί από τις διατάξεις του ν. 998/79.

*Δημήτρης Κοτσώνης, Πολιτικός μηχανικός, πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Αγροτικών Ακινήτων Ελλάδας