Τέσσερα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από το φοβερό πολύνεκρο τροχαίο στα Κουνουπιδιανά Χανίων έξω από το Πολυτεχνείο Κρήτης που είχε σαν αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους δυο νέα παιδιά που περπατούσαν μαζί η Στέλλα Μούσχου και ο Γιάννης Στρογγυλός και το σκυλί τους.
O Πανελλαδικός Σύλλογος «SOS Τροχαία Εγκλήματα» σε ανακοίνωση του σημειώνει τα ακόλουθα:
«Μπαίνουμε λοιπόν στον πέμπτο χρόνο με αξιοσημείωτο το γεγονός να μην έχει καν εκδικαστεί πρωτόδικα η υπόθεση!
Πολιτεία και Δικαιοσύνη οδηγούν στην εξουθένωση τις οικογένειες των θυμάτων και προκαλούν την κοινωνία αντιμετωπίζοντας το τρομερό αυτό συμβάν σαν μια υπόθεση «δικαστικής ρουτίνας».
Η υπόθεση που ορίστηκε αρχικά να εκδικαστεί στο τριμελές Πλημμελειοδικείο Χανίων στις 22 Μαρτίου 2019 … τοποθετήθηκε 32ηστο πινάκιο σε σύνολο 34 υποθέσεων με αποτέλεσμα να αναβληθεί «λόγω παρελεύσεως του ωραρίου».
Με χαρακτηριστική άνεση η υπόθεση προσδιορίστηκε να εκδικαστεί ένα ολόκληρο χρόνο μετά, στις 13 Μαρτίου 2020 αλλά μια ημέρα πριν στις 12 Μαρτίου ανακοινώθηκαν τα μέτρα περιορισμού λειτουργίας των δικαστηρίων (λόγω COVID) και υποθέσεις που δεν κινδύνευαν άμεσα με παραγραφή δεν εκδικάζονταν.
Χαλαρά… η υπόθεση προσδιορίστηκε να εκδικαστεί ενάμιση χρόνο μετά στις 29 Οκτωβρίου 2021 χωρίς να υπάρχει καμία εγγύηση πως και τότε θα γίνει. Αλλά κι αν ακόμα εκδικαστεί έχουμε μέλλον μπροστά μας καθώς θα ακολουθήσει …κάποτε και το Εφετείο.
Έχουμε τοποθετηθεί από την πρώτη στιγμή με συγκεκριμένα στοιχεία στο απαράδεκτο της δίωξης σε βαθμό πλημμελήματος για έναν οδηγό που προκάλεσε αυτή την καταστροφή τρέχοντας με 127km/h (και αφού κτύπησε τα παιδιά επιτάχυνε στα 170) σ ένα δρόμο με όριο τα 40km/h.
Η εξέλιξη της υπόθεσης δείχνει ξεκάθαρα την τοποθέτηση της πολιτείας απέναντι στους δράστες και στα θύματα.
Απέναντι στα θύματα το μόνο που έχει να επιδείξει είναι η παντελής αδιαφορία της. Λογικό μια και τα όποια αποθέματα ευαισθησίας της έχουν εξαντληθεί στην προστασία των δραστών.
Η υπόθεση της Στέλλας και του Γιάννη αποτελεί την πιο κραυγαλέα, αλλά όχι μοναδική επιβεβαίωση.
Η ανθρώπινη ζωή αποτελεί απόλυτη αξία ακούσαμε πολλές φορές τελευταία. Καλό θάταν να διευκρινίζουν πως αυτό δεν αφορά και τις ζωές που χάνονται στην άσφαλτο.
Πέντε χρόνια μετά…
Ούτε Πρόληψη, ούτε Δικαιοσύνη…
Στέλλα, Γιάννη θα συνεχίσουμε πάντα να μιλάμε για σας.
Γιατί δεν θεωρούμε αποδεκτό αυτό που «συνέβη» σε σας και στις οικογένειες σας.
Θα συνεχίσουμε να φωνάζουμε με όλους τους τρόπους πως:
Χωρίς Δικαιοσύνη ΔΕΝ θα υπάρξει Ειρήνη στους Δρόμους!»
