Πέντε νάρκες στη νομοθετική ρύθμιση για τους δασωμένους αγρούς
ΕιδήσειςΚτηματαγοράΟικιστικάΟικονομίαΠεριβάλλονΠολεοδομίαΦυσικοί πόροιΧωροταξία 16 Μαρτίου 2022 Αργύρης
Του Αντώνη Φ. Κατσιγιάννη, Αγρονόμου Τοπογράφου Μηχανικού ΕΜΠ
Η νομοθετική ρύθμιση, με την οποία επιχειρείται να «ξεπρασινίσουν» οι Δασικοί Χάρτες και να αλλάξει το ιδιοκτησιακό για πάνω από 6 εκατομμύρια στρέμματα δασωμένων αγρών σε όλη τη χώρα, είναι αλυσιτελής νομοθετική παρέμβαση και όπως έχει διατυπωθεί και κατατεθεί για ψήφιση στη Βουλή, ως προσθήκη στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών (άρθρο 80) αντί να λύσει υπαρκτά και δίκαια θέματα θα οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα.
«Η αγροτική εκμετάλλευση, δεν είναι ο τομέας που δεσπόζει στην Εθνική Οικονομία. Αντίθετα, η βιομηχανία, το εμπόριο, η εστίαση και ο τουρισμός, αποτελούν την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Αυτές οι χρήσεις πρέπει λοιπόν να ενσωματωθούν στην §2 του άρθρου 80»
Η νομοθετική αυτή προσπάθεια δυστυχώς είναι αλυσιτελής και τούτο διότι:
1. Μολονότι στην πρώτη παράγραφο δηλώνεται ότι το Δημόσιο δεν προβάλει δικαιώμα κυριότητας στους δασωθέντες αγρούς εφόσον δεν διαθέτει τίτλο ιδιοκτησίας, η διατύπωση αυτή είναι προβληματική. Καταρχάς, πρέπει να δηλωθεί στην παράγραφο αυτή, ότι οι δασωθέντες αγροί είναι οι εκτάσεις εκείνες οι οποίες αποδίδονται στους δασικούς χάρτες (ανεξαρτήτως του σταδίου που αυτοί βρίσκονται) με το διακριτικό ΑΔ.
2. Σύμφωνα με το αρθ.2 του Αστικού Κώδικα, ο νόμος ορίζει για το μέλλον. Συνεπώς, μετά την ψήφιση του νόμου αυτού, θα είναι δεσμευτική η μη προβολή από το Δημόσιο δικαίωμα κυριότητας, εφόσον δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Για τούτο η §1, του άρθρου 80, θα πρέπει να συμπληρωθεί με μία διατύπωση που ρητά θα ορίζει ότι τεκμαίρονται ως μηδέποτε υποβληθείσες οι δηλώσεις ιδιοκτησίας του αρθ.2 του Ν.2308/1995, που υποβλήθηκαν από τα Δασαρχεία και τις Δ/νσεις Δασών στα πλαίσια της Κτηματογράφησης της χώρας, επί των αποδιδόμενων με το διακριτικό ΑΔ εκτάσεων των δασικών χαρτών ανεξαρτήτως του σταδίου, που αυτοί βρίσκονται και στις οποίες αυτές δηλώσεις δεν επισυνάπτονται τα στοιχεία εκείνα τα οποία τεκμηριώνουν παράγωγη κτήση κυριότητας από το Ελληνικό Δημόσιο.
3. Σύμφωνα με την §2, του άρθρου 80, ένας δασωμένος αγρός που σήμερα χαρακτηρίζεται ως «δάσος», δύναται υπό προϋποθέσεις, να χρησιμοποιηθεί μόνο για γεωργική και δενδροκομική εκμετάλλευση χωρίς να επιτρέπεται η περαιτέρω αλλαγή χρήσης. Είναι προφανές, ότι οι συντάκτες του άρθρου αγνοούν, ότι η συμβολή της γεωργίας και της δενδροκομίας στο ΑΕΠ της χώρας, κυμαίνεται μόνο σε ποσοστό 3 έως 4 % αυτού. Αντίθετα, η βιομηχανία (ορυχεία, μεταλλεία, μεταποίηση κλπ), αποτελεί το 14% του ΑΕΠ. Επίσης ο τριτογενής τομέας (εμπόριο, τουρισμός, εστίαση κλπ), αποτελεί το 23% του ΑΕΠ. (Δείτε τα επίσημα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ). Συνεπώς οι συντάκτες του άρθρου 80, αγνόησαν επιδεικτικά τη Συνταγματική επιταγή, της §1, του άρθ.24, του εν ισχύ Συντάγματος, όπου ρητά ορίζεται ότι επιτρέπεται η μεταβολή του προορισμού των δασών και των δασικών εκτάσεων, αν προέχει για την Εθνική Oικονομία η αγροτική εκμετάλλευση ή άλλη τους χρήση, που την επιβάλλει το δημόσιο συμφέρον. Πόσο πρόδηλο και οφθαλμοφανές περισσότερο να γίνει, ότι λόγω της διάρθρωσης του ΑΕΠ της χώρας, η αγροτική εκμετάλλευση, δεν είναι ο τομέας που δεσπόζει στην Εθνική Οικονομία; Αντίθετα, η βιομηχανία, το εμπόριο, η εστίαση και ο τουρισμός, αποτελούν την ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας. Αυτές οι χρήσεις πρέπει λοιπόν να ενσωματωθούν στην §2 του άρθρου 80.
4. Η §3, του άρθρου 80, πρέπει να αποσυρθεί στο σύνολο της και η σχετική διάταξη που ισχύει έως σήμερα να παραμείνει ως έχει. Έως και σήμερα οι δασωμένοι αγροί, που σήμερα χαρακτηρίζονται ως «δασικές εκτάσεις», δεν υπάγονταν στη δασική νομοθεσία χωρίς περαιτέρω διατυπώσεις, αστερίσκους κλπ…..Με την προωθούμενη ρύθμιση αυτό θα αποτελέσει παρελθόν. Θα χρειάζεται η άδεια του Δασάρχη ή του Δ/ντή Δασών για την άρση της φυόμενης βλάστησης.
-Μα γιατί θα χρειάζεται η άδεια αυτή;
-Αφού οι εκτάσεις αυτές δεν εμπίπτουν στην δασική νομοθεσία;
-Γιατί η άδεια αυτή δεν απαιτούνταν ποτέ στο παρελθόν;
-Γιατί ο μεμονωμένος ιδιοκτήτης, γιατί ο κάθε επενδυτής πρέπει να επισκεφθεί το Δασάρχη ή το Δ/ντη Δασών για να πάρει άδεια για κάτι που δεν εμπίπτει στη δασική νομοθεσία; Γιατί;
Επίσης σύμφωνα με την §3, του άρθρου 80, ο Δασάρχης ή ο Δ/ντης Δασών, χρίζεται και Κτηματολογικός Δικαστής, ο οποίος θα εξετάζει το έννομο συμφέρον αυτού που ζητά την άδεια…..Δηλαδή ένα σωματείο με καταστατικό σκοπό την προστασία του περιβάλλοντος, θα έχει το έννομο συμφέρον να αιτείται την μη απομάκρυνση της βλάστησης κόντρα σε κάθε αίτηση ιδιοκτήτη και επενδυτή.
Μήπως να «αφήσουν» κάποιοι τις νομοθετικές κουτοπονηριές κατά μέρος; #1
5. Η §4, του άρθρου 80, πρέπει να αποσυρθεί στο σύνολο της. Εφόσον υπάρχει αναρτημένος δασικός χάρτης, σημαίνει ότι υφίστανται και χρησιμοποιήθηκαν τα στοιχεία που ορίζονται ρητά από το αρθ.13, του Ν.3889/2010 κατά την κατάρτιση και θεώρηση των δασικών χαρτών. Άρα εύλογα προκύπτει η απορία.
Προς τι η αναγκαιότητα του χαρακτηρισμού μίας έκτασης από την Επιτροπή Δασολογίου της Περιφερειακής Ενότητας, αφού ήδη υπάρχουν τα στοιχεία του προαναφερθέντος αρθ.13, του Ν.3889/2010;
-Μήπως να «αφήσουν» κάποιοι τις νομοθετικές κουτοπονηριές κατά μέρος; #2
