Τραγέλαφος μιμητισμού και αυτοσχεδιασμού σε πινακίδες οδών και καταστημάτων

Από τον Βασίλη Σγούτα*

Στο κόκκινο τα ελληνικά. Εισβάλλουν τα ιδιότυπα «ελληνοαγγλικά». Η ανομοιομορφία των πινακίδων ονοματοθεσίας των δρόμων και των επιγραφών των περισσότερων καταστημάτων προδίδουν την έλλειψη της σύγχρονης ταυτότητας αλλά και την πλήρη αποσύνδεση από τη μνήμη, την παράδοση και την ιστορική διαδρομή της πόλης. Κυριαρχούν οι μιμητισμοί και οι κάθε είδους αυτοσχεδιασμοί. Το αποτέλεσμα τραγέλαφικό για κατοίκους και ξένους επισκέπτες.

Λιτές και ομοιόμορφες παντού οι δημοτικές πινακίδες των δρόμων.  Σχεδόν παντού – γιατί οι Ελληναράδες κάνουν τα δικά τους

Excuse me, τι γράφει εδώ;

Σε όλο και περισσότερες επιγραφές, ιδιαίτερα καταστημάτων, η ελληνική γλώσσα ή δεν υπάρχει καθόλου ή είναι υποβαθμισμένη. Σε λίγο, η γνώση αγγλικών θα είναι απαραίτητη προκειμένου να κινηθείς στην πόλη.

Οι αμιγώς ξενόγλωσσες επιγραφές είναι πια περισσότερες.

Και όμως γίνεται και αλλιώς. Και σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις. Στους σταθμούς του Μετρό, η αναγραφή των ονομάτων των σταθμών έχει γίνει με υποδειγματικό τρόπο. Ελληνικά από πάνω και από κάτω, με μικρότερα γράμματα, η ονομασία με λατινικούς χαρακτήρες. Καλό είναι να θυμόμαστε ότι ζούμε στη Ελλάδα και ότι υπάρχουν όρια στο ξεπούλημα γλώσσας και ταυτότητας.

Το Μετρό εφαρμόζει το αυτονόητο – τα ελληνικά πρώτα και μεγαλύτερα

Οι πινακίδες με τις ονομασίες δρόμων, όπως τουλάχιστον είχαν καθιερωθεί στην Αθήνα, σίγουρα ήταν στη σωστή βάση. Δίγλωσσες, και με διαφορετικό λίγο πιο αχνό χρώμα η ξενόγλωσση ονομασία. Ώσπου ήρθε ο «Ελληναράς», στο νέο ή ανακαινισμένο κτίριο του, και έβαλε δικής του έμπνευσης πινακίδα. Πόσο διδακτικό είναι το Παρίσι, όπου οι πινακίδες των δρόμων, ομοιόμορφες όλες, έχουν, κάτω από την ονομασία του δρόμου, το όνομα, την ιδιότητα και τις ημερομηνίες γέννησης και θανάτου του τιμώμενου προσώπου. Και κάτι αντίστοιχο, όταν ο δρόμος αναφέρεται σε ένα γεγονός.

*Βασίλης Σγούτας: Αρχιτέκτων. Μετά την Νότιο Αφρική και το Ιράκ, σταδιοδρομεί από το 1961 ως εταίρος του Κώστα Σγούτα και από το 1999 με τον Δημήτρη Σγούτα. Αντιπρόεδρος ΣΑΔΑΣ 1983-1984, μέλος Αντιπροσωπείας ΤΕΕ 1984-2006, Πρόεδρος Διεθνούς Ένωσης Αρχιτεκτόνων (UIA) 1999-2002, και από το 2019 Επίτιμος Πρόεδρός της. Το 2007 θεσπίστηκε το Vassilis Sgoutas Prize το οποίο απονέμεται ανά τριετία σε αρχιτέκτονες με έργο σε περιοχές κάτω από το όριο της φτώχειας. Το βιβλίο του A Journey with the Architects of the World (Jovis Verlag, 2017) έχει μεταφραστεί στην κινεζική.

-Πηγή του κειμένου είναι το βιβλίο του Βασίλη Σγούτα με τίτλο: «Ένας Αθηναίος για την πόλη του» από  τις εκδόσεις ΠΛΕΘΡΟΝ

-Φωτογραφίες: Χαράλαμπος Λουιζίδης, Κατερίνα Γληνού.

-Eξώφυλλο: Βάσω Αβραμοπούλου / Α4 Design