Βαρύ και δύσκολο «έπεσε» το σχέδιο νόμου για τις οικιστικές πυκνώσεις και την τακτοποίηση δασικών αυθαιρέτων με πρόστιμο και εξαίρεσης από την κατεδάφιση για 40 χρόνια, στις πλάτες της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ. Είναι χαρακτηριστικά τα αποσπάσματα δηλώσεων των μελών της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ κατά τη παρουσίαση του νομοσχεδίου, τα οποία έχουν ως εξής:
Σ.Φάμελλος: «Εμείς παρ’ ότι δεν είχαμε την παραμικρή συμβολή σε αυτή τη δημιουργία του προβλήματος, αποδεικνύουμε την πολιτική βούληση και τόλμη να λύσουμε το πρόβλημα. Και θέλουμε αυτό το πρόβλημα να λυθεί με βάση τις προβλέψεις του Συντάγματος. Ο ουσιαστικός σκοπός, όπως είχαμε δηλώσει από το 2016, αυτής της νομοθετικής πρωτοβουλίας, είναι να εφαρμοστούν οι δασικοί χάρτες στο 100% της επιφάνειας της χώρας.
Γ. Σταθάκης: «Oι οικιστικές πυκνώσεις αποτελούν την αναγκαία και απαραίτητη ολοκλήρωση του νόμου για τους δασικούς χάρτες, ήταν εκκρεμότητα την οποία η πολιτεία καλείτο να ολοκληρώσει, δεν αποτελεί, το επαναλαμβάνω για πολλοστή φορά θεσμικό όργανο σχεδιασμού, αλλά χρησιμοποιείται μόνο για την ανάρτηση των δασικών χαρτών και δίνει ιδιαίτερη έμφαση στο δασικό ισοζύγιο ακριβώς για να μπορεί να τηρήσει το πνεύμα του νομοθέτη περί δασικών χαρτών και προστασίας του δάσους. Θεωρούμε ως προτεραιότητα την υλοποίηση των έργων των δασικών χαρτών, η διαχείριση των οικιστικών πυκνώσεων είναι απολύτως αναγκαία καθώς επί δεκαετίες στις περιοχές αυτές υπήρξε παραβίαση δασικής και περιβαλλοντικής νομοθεσίας, πληθώρα πρωτοκόλλων κατεδάφισης και επιβολή υψηλών προστίμων, για πρωτόκολλα ειδικής αποζημίωσης τα οποία δεν έχουν εκτελεστεί. «
Γ. Δημαράς: «Επειδή προέρχομαι από τον οικολογικό χώρο, δέχομαι ίσως την πιο πολλή κριτική από Περιβαλλοντικές Οργανώσεις για τις οικιστικές πυκνώσεις κι όλα τα σχετικά. Επειδή ήμουν και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα υπεύθυνος Περιβάλλοντος του Τομέα, την ΕΠΕΚΕ που λέγαμε εμείς εκεί, το θέμα ξέρετε το παρακολουθώ απ’ την αρχή, από τότε που ο Γιάννης Τσιρώνης έγινε Υπουργός. Πράγματι, δεν υπήρχε άλλη λογική και ταυτόχρονα φιλοπεριβαλλοντική και ταυτόχρονα εφαρμόσιμη λύση απ’ αυτό που κάναμε. αυτό θέλω να διαβεβαιώσω, και ότι η προσπάθειά μου από τη μεριά της Οικολογίας δεν έβρισκε άλλη λύση. Άκουγα κριτικές κι απ’ τη μια πλευρά κι από την άλλη πλευρά. Μια κριτική ήταν «μα γιατί προχωράτε και γιατί ξεχωρίζετε τις οικιστικές πυκνώσεις κτλ., πέστε μας τί άλλο να κάνουμε, κατεδαφίστε τα όλα». Αυτό νομίζω ούτε η κοινωνία το σήκωνε, ούτε μπορούσε να περάσει πολιτικά ούτε τίποτε. Δηλαδή δεν εντασσόταν στη λογική. Αν θεωρούσαν τόσα χρόνια το ελληνικό κράτος εντελώς ανεύθυνο σ’ αυτή τη διαδικασία, πράγματι ίσως φτάναμε εκεί. Η μία λοιπόν, «κατεδαφίστε τα όλα». Η άλλη, έρχονται και τώρα ακόμα στο γραφείο μου και μου λένε: «Έχω ένα αυθαίρετο στο δάσος και το πρόστιμο είναι 600.000, ενώ η αξία του είναι 300.000. Τί να κάνω;». Μπορείς να το κατεδαφίσεις. Δε μπορούμε να σου δώσουμε λύση για την αυθαιρεσία σου αυτή. Αυτό ήθελα να πω, ότι αισθάνομαι ότι υπερασπίζομαι το περιβάλλον από μικρό παιδί και ως ακτιβιστής και στην πολιτική και στην πολιτική οικολογία, δεν υπήρχε άλλη λύση και ότι κάποιοι άλλοι απλώς δεν τολμούσαν να λύσουν τα θέματα….».
