Ξαναγράφονται οι νόμοι για τους δασικούς χάρτες

Του Μιχάλη Καλογιαννάκη*

Η τελευταία απόφαση του Συμβουλίου της Επικράτειας σχετικά με την κατεδάφιση αυθαιρέτων εντός των λεγάμενων οικιστικών πυκνώσεων ήταν η τελευταία σειράς αποφάσεων που έχει εκδώσει το ΣτΕ την τελευταία περίοδο, μέσω των οποίων αναγκάζει την Πολιτεία να ξαναγράψει τη νομοθεσία που αφορά στη διαδικασία σύνταξης και κύρωσης των δασικών χαρτών. Την προηγούμενη άνοιξη, το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ έκρινε ως αντισυνταγματικές τις διατάξεις των νόμων 4280/2014 και 4467/2017, σύμφωνα με τις οποίες δίνεται η δυνατότητα στους πολίτες να εξαγοράσουν την έκταση που έχει εκχερσωθεί παράνομα και την οποία καλλιεργούσαν.

ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟ η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε τις διατάξεις των νόμων 3889/2010 και 4389/2016 ως αντισυνταγματικές. Οι διατάξεις αφορούσαν στις οικιστικές πυκνώσεις, ενώ υπενθύμιζε ότι η κατάρτιση δασολογίου είναι συνταγματική υποχρέωση του κράτους. Επιπλέον έκανε αναφορά στην εξαίρεση των «οικιστικών πυκνώσεων» η οποία δεν υπαγορευόταν από κανένα σκοπό δημοσίου συμφέροντος και είναι απρόσφορη για την επιτάχυνση της κύρωσης των δασικών χαρτών. Τον Σεπτέμβριο, με νέα απόφαση κρίθηκε ότι οι ιδιοκτήτες δεν μπορούν να υποβάλουν εκπρόθεσμη αντίρρηση κατά των δασικών χαρτών, ακόμη και όταν υπάρχουν ιδιοκτησιακά και πολεοδομικά κριτήρια. Επιπροσθέτως το ΣτΕ έκρινε παράνομη τη μερική κύρωση του δασικού χάρτη στη Λάρισα γιατί δεν εξετάστηκαν από τις Επιτροπές Αντιρρήσεων οι αιτήσεις πολιτών για πρόδηλα σφάλματα. Αντίστοιχη πρακτική ακολουθήθηκε σε όλη την επικράτεια όπου ίσχυε η ίδια διαδικασία και επομένως φαίνεται να αποτελεί δεδικασμένο για όλη τη χώρα.

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΕΣ τις αποφάσεις, φαίνεται ότι η κύρωση των δασικών χαρτών, αλλά και η ανάρτηση των ήδη συνταγμένων, αλλά μη αναρτημένων, θα καθυστερήσει αρκετά μέχρι να βρεθεί η φόρμουλα για να επανεκκινήσει η διαδικασία. Άλλη μια φορά, αφενός το έργο τρέχει με διαφορετικές ταχύτητες και αφετέρου οι πολίτες τυγχάνουν διαφορετικής αντιμετώπισης αναλόγως της περιοχής. Δυστυχώς, όλες αυτές οι αποφάσεις απέδειξαν στην πράξη ότι η διαδικασία που προβλέφθηκε για να κυρωθούν οι δασικοί χάρτες ήταν νομικά προβληματική και επομένως πρέπει να οριστεί σύντομα νέα, ώστε να μην επηρεαστούν και άλλα έργα που έχουν άμεση σχέση, όπως το κτηματολόγιο.

ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ, ο πολίτης, ο οποίος έχει ένα αγροτεμάχιο και έχει υποβάλει αντίρρηση, η οποία δεν έχει εξεταστεί, δεν μπορεί να το μεταβιβάσει, να το οικοδομήσει, θεωρητικά, να το καλλιεργήσει, ενώ μπορεί να χάσει και την επιδότησή του. Είναι «δεσμευμένο», ενώ δεν διαφαίνεται σύντομη λύση. Παράλληλα, η αναγκαιότητα της ταχείας εύρεσης λύσης είναι μονόδρομος και για να σταματήσει η «ομηρία» των ιδιοκτητών, που δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν νόμιμα τα ακίνητά τους. Αυτή η εκκρεμότητα πρέπει να λυθεί με δίκαιο, άμεσο και οριστικό τρόπο.

ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ότι η λελογισμένη συνταγματική αναθεώρηση των άρθρων που αφορούν τους δασικούς χάρτες και το δασολόγιο ήταν επιβεβλημένη. Για άλλη μια φορά επικράτησαν οι λογικές στείρας πολιτικής αντιπαράθεσης, που βασίζεται σε εμμονές, αντί της συμφωνίας στα αυτονόητα. Άλλη μια εκκρεμότητα για τη χώρα μας θα λυθεί με μεγαλύτερη δυσκολία και μεγαλύτερη ταλαιπωρία από ό,τι θα έπρεπε.

*Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Διπλωματούχων Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών