Αυθαίρετα: ανοίγει ξανά ο κύκλος των κατεδαφίσεων από την Μακρόνησο

Από το ΥΠΕΝ εκδόθηκε απόφαση για τις κατεδαφίσεις αυθαιρέτων στην Μακρόνησο, ενώ είναι σε φάση προετοιμασίας νέος κύκλος κατεδαφίσεων σε περιοχές όλης της χώρας.

Οι κυβερνήσεις αλλάζουν τα αυθαίρετα, με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις και πρωτόκολλα κατεδάφισης παραμένουν στη θέση τους ενώ αναζητούνται οι πραγματικοί λόγοι για το σίριαλ που συνεχίζεται και ποια θα είναι η κατάληξη.

Η απόφαση του ΥΠΕΝ για τον χαρακτηρισμένο ιστορικό τόπο της νήσου Μακρόνησου του Δήμου Κέας κάνει αποδεκτή την εισήγηση της επιτροπής διεθνούς διαγωνισμού και αναθέτει σε συγκεκριμένη εταιρία το έργο των κατεδαφίσεων στην Μακρόνησο, με προθεσμία 20 ημερών για να υπογραφεί η σχετική σύμβαση.

Δείτε εδώ την απόφαση του ΥΠΕΝ για τις κατεδαφίσεις στη Μακρόνησο

Συγκεκριμένα, η σύμβαση περιλαμβάνει είκοσι δύο (22) αποφάσεις κατεδάφισης αυθαιρέτων κατασκευών, εκ των οποίων οι δεκαπέντε (15) εντοπίζονται στη Ζώνη Ι (εγκαταστάσεις στρατοπέδου) και οι υπόλοιπες επτά (7) στη Ζώνη ΙΙ (υπόλοιπο ορεινό τμήμα της νήσου).

Για τις ανωτέρω κατασκευές έχουν συνταχθεί σχετικές εκθέσεις αυτοψίας από την αρμόδια για την καταγραφή Υπηρεσία Δόμησης (ΥΔΟΜ) Σύρου και σύμφωνα με τα στοιχεία της, έχουν καταστεί τελεσίδικες.

Προβλέπεται επίσης η μεταφορά δια ξηράς και θαλάσσης, η διάθεση των προϊόντων κατεδαφίσεων σε ειδικά αδειοδοτημένους χώρους και με κατάλληλα για το σκοπό αυτό μεταφορικά μέσα, καθώς και η πλήρης και κατάλληλη αποκατάσταση του περιβάλλοντος στην προτέρα θέση στην περιοχή των εργασιών κατεδάφισης, και με την εποπτεία της αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Σε όλη τη χώρα

Στο μεταξύ έχει εγκριθεί από το Πράσινο Ταμείο με χρηματοδότηση 4 εκατ. ευρώ, για κατεδαφίσεις αυθαιρέτων κατασκευών σε 6 αποκεντρωμένες διοικήσεις, (Αττικής, Μακεδονίας-Θράκης, Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδας, Δυτικής Μακεδονίας, Πελοποννήσου-Δυτικής Ελλάδας-Ιονίου και Κρήτης), οι οποίες καλύπτουν γεωγραφικά 11 Περιφέρειες και το μεγαλύτερο μέρος των περιοχών αυθαιρέτων της επικράτειας.  Δείτε εδώ το σχετικό ρεπορτάζ στο ecopress

Οι μεγαλύτερες επιχειρήσεις κατεδάφισης, με βάση τις χρηματοδοτήσεις που έχουν εγκριθεί αφορούν στις περιοχές της Κρήτης, Μακεδονίας, Θράκης και της Δυτικής Ελλάδας, για πλήθος αυθαίρετα που κατακλύζουν στα παράκτια μέτωπα, τον αιγιαλό και την παραλία, ενώ στο πρόγραμμα κατεδαφίσεων περιλαμβάνονται και αυθαίρετα της Δυτικής Αττικής.

Η χρηματοδότηση του προγράμματος  κατεδαφίσεων αυθαιρέτων έχει καταρτιστεί με βάση, τα αιτήματα χρηματοδότησης, που υπέβαλαν οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας στο Πράσινο Ταμείο, στο πλαίσιο απόφασης του ΥΠΕΝ (ΣΕΝΕ/50921/4801/05-06-2019), με τίτλο «Πρόσκληση Υποβολής Αιτημάτων για την ένταξη στο Χρηματοδοτικό Πρόγραμμα ”ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥ ΙΣΟΖΥΓΙΟΥ 2019” του Πράσινου Ταμείου , που αφορά σε έργα Κατεδάφισης Τελεσίδικων Αυθαιρέτων Κατασκευών, για τα έτη 2019-2020».

Η αποτυχία των κατεδαφίσεων

-Γιατί ωστόσο αποτυγχάνουν οι κατεδαφίσεις και τα αυθαίρετα παραμένουν στη θέση τους;

«Κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν σωστός ο τρόπος που οργανώθηκαν το τελευταίο έτος οι κατεδαφίσεις», σημειώνει σε πρόσφατες δηλώσεις του στην «Καθημερινή» ο Δημήτρης Δερματάς, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ, πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Δικτύου για την Εφαρμογή της Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας και μέχρι πρόσφατα ειδικός γραμματέας σώματος επιθεωρητών και ελεγκτών (σ.σ. η γραμματεία καταργήθηκε και οι αρμοδιότητες μεταφέρθηκαν στον υπουργό Περιβάλλοντος Κωστή Χατζηδάκη). «Πίστευαν ότι, μεταφέροντας την αρμοδιότητα στο υπουργείο Περιβάλλοντος, θα λυνόταν το πρόβλημα. Και την έφεραν σε μια υπηρεσία με τρεις ανθρώπους, που δούλευαν νυχθημερόν.

Δεν κατάλαβαν ότι η αποτυχία των κατεδαφίσεων αυθαιρέτων σχετίζεται με την παθογένεια του Δημοσίου γενικώς και συχνά οφείλεται σε συμφέροντα, χρηματισμούς, πιέσεις κ.ο.κ. Για εμένα, πιο βασικό πρόβλημα από την κατανομή της αρμοδιότητας είναι η απουσία μιας “αγοράς” κατεδαφίσεων. Εδώ έρχονται μικροεργολάβοι των οποίων οι κατεδαφίσεις δεν είναι το κύριο αντικείμενο, γι’ αυτό οι μεγάλοι διαγωνισμοί δεν πέτυχαν. Θα έπρεπε να δούμε πώς χειρίζονται αυτό το θέμα άλλες χώρες, γιατί είναι πιο αποτελεσματικές. Ένας άλλος λόγος είναι η απουσία πολιτικής στήριξης από τους συντονιστές των αποκεντρωμένων διοικήσεων και έμπειρου προσωπικού. Από όσους είναι σήμερα στις κατεδαφίσεις, μόνο ένα 5% ξέρει τι πρέπει να κάνει και έχει φιλότιμο να το κάνει. Σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμα και όταν υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, μπορεί τελευταία στιγμή να υπάρξει μια πολιτική παρέμβαση και να τα τινάξει όλα στον αέρα – θυμηθείτε τι είχε γίνει πριν από μερικά χρόνια στην Κρήτη».