Αναγκαία η εκμάθηση ξένων γλωσσών για πρόσβαση στη σύγχρονη γνώση

Ειδήσεις Επιχειρήσεις Έργα Οικονομία 15 Σεπτεμβρίου 2024 Αργύρης

Του Νίκου Ηλιάδη* Η γνώση στο σύγχρονο κόσμο παράγεται με έρευνα στο εξωτερικό, μικρό ποσοστό της έρχεται στη χώρα σχεδόν όταν γίνεται ξεπερασμένη και...

Αναγκαία η εκμάθηση ξένων γλωσσών για πρόσβαση στη σύγχρονη γνώση

Του Νίκου Ηλιάδη*

Η γνώση στο σύγχρονο κόσμο παράγεται με έρευνα στο εξωτερικό, μικρό ποσοστό της έρχεται στη χώρα σχεδόν όταν γίνεται ξεπερασμένη και προφανώς δεν καταχωρείται στην Ελληνική γλώσσα. Οι χώρες με ανάλογο πληθυσμό στη Β. Ευρώπη μαθαίνουν στα παιδιά τους 2-3 ξένες γλώσσες για να έχουν πρόσβαση στην παραγόμενη εκρηκτικά γνώση. Στη χώρα μας παρά τις στρατιές φιλολόγων που είναι διορισμένοι στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μόνιμη συζήτηση είναι ότι οι νέοι μας δεν γνωρίζουν καλά ούτε τα Ελληνικά.

Ορισμένοι προβληματισμοί σχετικά με τη γλώσσα, την ανάγκη για εκμάθηση ξένων γλωσσών και τα παρεπόμενα.

Οι αρχαίοι Έλληνες είχαν αναμφίβολα την σημαντική παρουσία τους στον τότε κόσμο που ήταν περίπου 300 εκατομμύρια (σήμερα ο πληθυσμός στον πλανήτη είναι 8 δισεκατομμύρια), 2000 χρόνια πριν, όλοι το δέχονται, και κανείς δεν κάνει παραχάραξη της ιστορίας.

-Αν οι σημερινοί ήξεραν τέλεια τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά , θα λύνονταν τα τεράστια παραγωγικά / διαρθρωτικά κλπ. προβλήματα της χώρας;

Είχαν και τα μειονεκτήματά τους που κληρονόμησαν στην ανθρωπότητα. Για παράδειγμα, οι πρακτικές γνώσεις και οι δεξιότητες πρόσφεραν πολλά στην ανάπτυξη των αρχαίων πολιτισμών. Οι τεχνίτες πρόσφεραν στην κοινωνία ρουχισμό, γεωργικά εργαλεία, κτίρια για στέγαση, και άλλα στοιχειώδη τεχνολογικά μέσα. Καθώς οι πολιτισμοί αναπτύσσονταν, ορισμένοι άνθρωποι είχαν την υπευθυνότητα/αρμοδιότητα της διαχείρισης, και άλλοι εκτελούσαν τις απαραίτητες τεχνικές δουλειές. Η δεύτερη αυτή ομάδα ατόμων άρχισε σιγά –σιγά να αποτελεί την κατώτερη κοινωνική τάξη. Σε ορισμένες μάλιστα κοινωνίες, οι σκλάβοι προορίζονταν για την εκτέλεση της πρακτικής δουλειάς.

Η ηγετική τάξη διαχώριζε το πνεύμα από την πράξη. Ο διαχωρισμός αυτός κυριαρχούσε στην κοινωνική ζωή τόσο των Ελληνικών όσο και των Ρωμαϊκών χρόνων. Οι κοινωνίες αυτές έδιναν έμφαση στην ανάπτυξη του πνεύματος, που συνδέονταν άμεσα και με ανάλογη κοινωνική θέση. Ο ιδεατός πολίτης στην αρχαία Ελλάδα ήταν το ελεύθερα σκεπτόμενο άτομο, χωρίς υποχρεώσεις για «κατώτερη» πρακτική δουλειά, που είχε αφιερώσει τη ζωή του σε θεωρητικές αναλύσεις διαφόρων θεμάτων και την πολιτική (Martin and Luetkemeyer 1979). Η φιλοσοφία αυτή είχε σαν αποτέλεσμα στον ευρύτερο κόσμο που επηρεάσθηκε από τους αρχαίους , να δίνεται έμφαση στη θεωρία και την «ακαδημαϊκή μόρφωση», και να αγνοείται η τεχνολογία για αιώνες.

Η νοοτροπία αυτή είναι διάχυτη και κυρίαρχη και σήμερα στην Ελληνική κοινωνία.

Η εκπαίδευση στα επαγγέλματα σήμερα που εμείς τα αγνοούμαι και δεν παράγουμε τίποτα γίνεται σε ανώτατο πανεπιστημιακό επίπεδο στις ανεπτυγμένες χώρες, η τεχνολογική γνώση παράγεται εκρηκτικά με έρευνα από τους σημερινούς ανεπτυγμένους (αποσύρεται με ρυθμούς μεγαλύτερους από 7% ετησίως που σημαίνει ότι σε λιγότερο από 10 χρόνια θα χρησιμοποιούν και οι ανεπτυγμένοι τεχνολογία που δεν την γνωρίζουμε σήμερα ), δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε κανέναν ανταγωνισμό στο διεθνοποιημένο οικονομικό και παραγωγικό περιβάλλον , και έχουμε Ευρωπαϊκές απαιτήσεις σχετικά με το βιοτικό μας επίπεδο , ενώ οι πρακτικές μας είναι υπανάπτυκτες. Έτσι οι τιμές αυξάνουν και οι αμοιβές μειώνονται.

Στη σημερινή εποχή απαιτείται σύζευξη πνεύματος και πράξης. Το παραδοσιακό οργανωτικό σχήμα στον Ελληνικό χώρο, να είναι οι λογιότατοι σε διευθυντικές θέσεις στο υπερδιογκωμένο και αναποτελεσματικό κρατιστικό μας σύστημα τοποθετούμενοι με τις γνωστές διαδικασίες, ενώ δεν έχουν σχέση με την παραγωγική διαδικασία και η δουλειά να γίνεται από χειρώνακτες που προκύπτουν από χαμηλού επιπέδου εκπαίδευση, δεν λειτουργεί στη σύγχρονη κοινωνία, και δεν εξασφαλίζει στοιχειώδη ανταγωνισμό.

Πρέπει να αλλάξει δραματικά και γρήγορα. Οι δουλειές άλλωστε χαμηλού επιπέδου ρουτίνας καταργούνται από τους αυτοματισμούς στο σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον της μεταβιομηχανικής/ψηφιακής εποχής.

Εμείς δεν έχουμε σύγχρονο εργασιακό περιβάλλον, γι’ αυτό και αναζητούμε να εισάγουμε χειρώνακτες ανεκπαίδευτους , για να λειτουργήσει το αναποτελεσματικό Ελληνικό εργασιακό περιβάλλον (ανακοινώθηκε ότι θέλουμε να εισάγουμε 300-400.000 …ανεκπαίδευτους), και εξάγουμε πολύ περισσότερους από τους όποιους εκπαιδευμένους (με δική τους προσπάθεια, όχι επειδή φοίτησαν στα Ελληνικά ιδρύματα, η παραγόμενη γνώση στο σύγχρονο κόσμο παράγεται με έρευνα στο εξωτερικό, μικρό ποσοστό της έρχεται στη χώρα σχεδόν όταν γίνεται ξεπερασμένη) από το προβληματικό μας εκπαιδευτικό σύστημα, που αναζητούν σε ανεπτυγμένες αγορές εργασίας να εντάξουν τις όποιες γνώσεις και δεξιότητες διαθέτουν .

Εμείς που σήμερα δεν είμαστε οι ανεπτυγμένοι, είναι άλλοι οι ανεπτυγμένοι στο σύγχρονο κόσμο, προσπαθούμε να αποκτήσουμε όγκο με βάση την όποια σχέση έχουμε (αν έχουμε) με αυτούς τους αρχαίους , και όταν δεν μας αναγνωρίζεται αυτό το προφανές με πρώτη ματιά , …. λέμε ότι γίνεται παραχάραξη της ιστορίας . Οι Δυτικοί στους οποίους υποτίθεται ότι ανήκουμε λένε ότι η μισή λύση του προβλήματος, είναι ο προσδιορισμός του προβλήματος.

Την εποχή του Χριστού υπολογίζεται ότι ο κόσμος ήταν 300 εκατομμύρια. Σήμερα είναι 8 δισεκατομμύρια, εμείς αποτελούμε 0,13% του παγκόσμιου πληθυσμού. Εάν ο σημερινός ρυθμός αύξησης του πληθυσμού ήταν από την εποχή του Χριστού θα είχαμε σήμερα 20 εκατομμύρια στη θέση του κάθε ατόμου που ζει σήμερα ή 900 άτομα ανά τετραγωνικό μέτρο διαθέσιμης επιφανείας εδάφους. Εμείς δεν ασχολούμαστε ….ούτε με το δημογραφικό. Που ο πληθυσμός μας μειώνεται διότι η οικονομία μας δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό στο διεθνοποιημένο περιβάλλον και να συντηρήσει αύξηση πληθυσμού.

Η παραγόμενη εκρηκτικά γνώση δεν καταχωρείται προφανώς στην Ελληνική γλώσσα. Οι χώρες με ανάλογο πληθυσμό στη Β. Ευρώπη μαθαίνουν στα παιδιά τους 2-3 ξένες γλώσσες για να έχουν πρόσβαση στην παραγόμενη εκρηκτικά γνώση, και οι δικοί μας παρά τις στρατιές φιλολόγων που είναι διορισμένοι στο Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν γνωρίζουν ούτε καλά τα Ελληνικά. Και πάντα απαιτούνται περισσότεροι διορισμοί, και η αιτία για τα εκπαιδευτικά προβλήματα είναι ότι δεν μαθαίνουμε να μιλάμε στη σύγχρονη εποχή αρχαία Ελληνικά.

Το WorldCat για παράδειγμα στις παρακάτω ιστοσελίδες είναι ένας κατάλογος ένωσης βιβλιοθηκών που αναλύει τις συλλογές 72.000 βιβλιοθηκών σε 170 χώρες και περιοχές:

https://www.worldcat.org/

https://en.wikipedia.org/wiki/WorldCat

https://en.wikipedia.org/wiki/Category:Scholarly_databases

https://en.wikipedia.org/…/List_of_academic_databases…

Οι δικές μας βιβλιοθήκες παραμένουν σε αναχρονιστικό σύστημα λειτουργίας, σε μια εποχή που απαιτείται η κριτική εξέταση πολλών εναλλακτικών λύσεων και η πρόσβαση στο μέγιστο δυνατό βαθμό σε πλήθος πηγών πληροφόρησης.

Ο Γκαίτε άλλαξε τα λόγια του ευαγγελίου και αντί για το «εν αρχή ην ο λόγος» , έβαλε τον Φάουστ να πει «εν αρχή ην η πράξη». Ο Γκαίτε εννοούσε ότι χωρίς την Πράξη κάθε Λόγος είναι άνευ αξίας, στερείται υποστάσεως.

Το έθεσε το θέμα ο Καστοριάδης

Η αντίφαση του νεοέλληνα

https://www.doctv.gr/page.aspx?itemID=SPG10398

http://www.o-klooun.com/…/kastoriadis-i-antifasi-tou…

Επειδή τα πράγματα αρχίζουν να γίνονται δύσκολα, θα πρέπει κάπως να οριοθετήσουμε ορθολογικά το πλαίσιο λειτουργίας μας για να επιβιώσουμε.

Η γεωργική επανάσταση 10.000 χρόνια πριν είχε σαν αποτέλεσμα το πρώτο μεγάλο κύμα των αλλαγών στην ανθρώπινη ιστορία. Οι άνθρωποι έπαψαν να είναι περιφερόμενοι κυνηγοί νομάδες, δημιούργησαν χωριά και πόλεις και εγκαταστάθηκαν σε συγκεκριμένες περιοχές.

Η βιομηχανική επανάσταση, η βιομηχανική παραγωγή που άρχισε 300 χρόνια πριν δημιούργησε ένα δεύτερο κύμα αλλαγών σε όλο τον πλανήτη.

Και τώρα ζούμε μια νέα κρίσιμη μεταβατική περίοδο στη μεταβιομηχανική εποχή και την ψηφιακή εποχή, καθώς οι σύγχρονες τάσεις στην τεχνολογία, στα οικονομικά, στην πολιτική, στην οικογενειακή ζωή, στη χρήση της ενέργειας και σε άλλους τομείς της ζωής, μας οδηγούν σε ένα νέο πολιτιστικό διαχωρισμό.

Αυτό που συμβαίνει είναι μια τρομακτικής έκτασης ανακατασκευή της τεχνοοικονομικής βάσης της παγκόσμιας οικονομίας. Σε συνδυασμό και με την κλιματική αλλαγή καταργείται κάθε τι το παλιό, και δημιουργούνται νέες δομές και νέες καταστάσεις.

Το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί μεταξύ μιας ανακάλυψης στο εργαστήριο μέχρι να φθάσει προϊόν στον καταναλωτή σαν αποτέλεσμα της ανακάλυψης αυτής έχει μειωθεί από τα 15 χρόνια που ήταν στο τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου στον ένα περίπου χρόνο στην εποχή μας.

Παραγωγικές μονάδες με τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό θεωρητικά θα πρέπει να τον ανανεώνουν με ανάλογη ταχύτητα για να παραμένουν ανταγωνιστικές στο διεθνοποιημένο περιβάλλον και να εκπαιδεύονται οι εργαζόμενοί τους στη νέα πραγματικότητα .

Μια εικόνα των ραγδαίων τεχνολογικών μεταβολών σαν αποτέλεσμα της τεχνολογικής έρευνας, σε αντιδιαστολή με τη χώρα μας, δίνεται και από τα παρακάτω στοιχεία:

Ο άνθρωπος έχει γνωστή ζωή περίπου 50.000 χρόνια.
Με 32 χρόνια μέση διάρκεια ζωής σημαίνει ότι υπάρχει για 1600 γενιές .
Οι 1300 γενιές έζησαν στις σπηλιές.
Μόνον για 140 γενιές έχουμε γραφή.
Μόνο για 12 γενιές έχουμε τυπογραφία.
Μόνο για 8 γενιές έχουμε ακριβή μέτρηση του χρόνου.
Μόνο κατά τη διάρκεια των τελευταίων 4 γενεών έχουμε ηλεκτρικές μηχανές.

Όμως κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2 γενιών έχουμε την εμπειρία: των αεροπορικών ταξιδιών, των διαστημικών πτήσεων, των μικροκυμάτων, της τεχνολογίας των ακτίνων LASER, των ραγδαίων επικοινωνιών, των υπολογιστών, των μεγάλων επιτευγμάτων στον τομέα της ιατρικής, την τηλεόραση κ.ά.

Σχεδόν, όλα έγιναν κατά τη διάρκεια των τελευταίων 2 γενιών. Δυστυχώς τίποτα από αυτά δεν έγιναν από εμάς με τους σπουδαίους προγόνους.

Η υποχρεωτική δίδυμη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή και η κλιματική αλλαγή, σε συνδυασμό με την τεχνητή νοημοσύνη, επιταχύνουν ακόμη περισσότερο τις εξελίξεις, αλλάζουν το περιεχόμενο όλων των επαγγελμάτων, και καθιστούν τη δια βίου εκπαίδευση που παρέχεται από όλους τους δυνατούς φορείς τη μεγαλύτερη βιομηχανία της μεταβιομηχανικής εποχής που ζούμε. Ένα πλέγμα συνεργασιών επιχειρήσεων και εκπαιδευτικών ιδρυμάτων σε συνδυασμό με φορείς πιστοποίησης αναπτύσσεται και διευρύνεται.