ΕΜΠ: Να αναθεωρηθεί η αντιπλημμυρική ασφάλεια στο σχεδιασμό έργων

Η σημερινή αντιπλημμυρική ασφάλεια στο σχεδιασμό έργων πρέπει να αναθεωρηθεί δεδομένου ότι μέσης και χαμηλής πιθανότητας πλημμύρες γίνονται σχεδόν κάθε χρόνο σε κάποια περιοχή της Ελλάδας με σημαντικές απώλειες τόνισαν αναπτύσσοντας  εισήγηση τους με τίτλο: Κοινωνικοπολιτικές και τεχνολογία στη διαχείριση πλημμυρών» οι Νίκος Μαμάσης και Δημήτρης Κουτσογιάννης της Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Ε.Μ.Π.

Ειδικότερα μιλώντας στην ημερίδα του ΤΕΕ οι κκ Μαμάσης και Κουτσογιάννης επισήμαναν ότι :

Στα πλαίσια της Οδηγίας 2007/60 προσομοιώθηκαν  πλημμύρες σχεδιασμού υψηλής, μέσης και χαμηλής πιθανότητας (περιόδοι  επαναφοράς 50, 100 και 1000 χρόνια αντίστοιχα).

• Η σημερινή αντιπλημμυρική ασφάλεια στο σχεδιασμό έργων πρέπει να αναθεωρηθεί δεδομένου ότι μέσης και χαμηλής πιθανότητας πλημμύρες γίνονται σχεδόν κάθε χρόνο σε κάποια περιοχή της Ελλάδας με σημαντικές απώλειες
•   Απαιτούνται ΑΜΕΣΑ μικρές στοχευμένες παρεμβάσεις σε όλες τις περιοχές που βρίσκονται στους χάρτες πλημμύρας. Ο σχεδιασμός αντιπλημμυρικών έργων να γίνεται συνολικά στη λεκάνη απορροής (υδρογραφικό δίκτυο και δίκτυο ομβρίων)
•  Επείγει η αξιοποίηση των σχεδίων διαχείρισης πλημμύρας που έγιναν στα πλαίσια της Οδηγίας 2007/60, τα οποία προβλέπεται στο μέλλον να επικαιροποιούνται και να βελτιώνονται. Οι μελετητές οφείλουν να αξιοποιούν τις υποδομές που αναπτύχθηκαν (δεδομένα, εργαλεία και επιστημονικές μέθοδοι).
•  Τα συστήματα προειδοποίησης θα πρέπει να υλοποιούνται λαμβάνοντας υπόψη την έντονη μεταβλητότητα των περιβαλλοντικών διεργασιών στο χώρο και το χρόνο.  Ειδικότερα οι πλημμύρες  στην Ελλάδα συμβαίνουν κυρίως σε μικρές λεκάνες απορροής, όπου  οι χρόνοι συγκέντρωσης είναι μικροί,  ενώ η χωροχρονική μεταβλητότητα της βροχής είναι μεγάλη και δύσκολα προβλέψιμη σε αυτό τη χωρική κλίμακα.
•   Τα τεχνικά έργα δεν μπορούν να εξαλείψουν τις επιπτώσεις των πλημμυρών στο σύνολο της χώρας. Τα αντιπλημμυρικά έργα πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικές και δράσεις όπως:  (α) έλεγχος των χρήσεων σε ρέματα και πλημμυρικά πεδία, (β) κανονιστικές διατάξεις για τη μείωση της εκροής ομβρίων σε επίπεδο οικοδομικού κανονισμού, (γ) καθορισμός αρμοδιοτήτων διαχείρισης και συντήρησης των έργων στα διάφορα επίπεδα διοίκησης.

Παράλληλα:

Οι πολίτες είναι χρήσιμο να:  γνωρίζουν τους φυσικούς κινδύνους που πηγάζουν από το φυσικό περιβάλλον όπου κινούνται, παρεμβαίνουν προληπτικά και σε ατομικό επίπεδο στο περιβάλλον τους, είναι εκπαιδευμένοι στην πρόληψη και αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών καθώς και στην παροχή πρώτων βοηθειών

Οι πολιτικοί θα πρέπει να: κάνουν τις αυτονόητες παρεμβάσεις προσαρμογής των χρήσεων σε περιοχές ευάλωτες από φυσικές καταστροφές, προγραμματίζουν τα απαιτούμενα έργα μακρόπνοα, πέρα από θητείες, βάζουν σε προτεραιότητα τα απαιτούμενα έργα στις ευάλωτες περιοχές, σε επίπεδο χώρας και ανεξαρτήτως περιφέρειας

Οι επιστήμονες είναι σκόπιμο να: συμβάλλουν στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προβλημάτων του σήμερα βασιζόμενοι στις παρατηρήσεις και όχι στην προώθηση δράσεων για την επίτευξη ενός «προσδιοριστικού» κλιματικού σεναρίου, αναπτύσσουν την επιστήμη χωρίς ιδεοληψία  και να την συνδέουν με την κοινή λογική, την φιλοσοφία και την τεχνολογία, αναγνωρίζουν την αβεβαιότητα ως συστατικό στοιχείο της φύσης αλλά και ως στοιχείο ενισχυτικό της ανάπτυξης δεδομένου ότι η αναζήτηση για σιγουριά εμποδίζει το δρόμο για το νόημα. «Η αβεβαιότητα  είναι εκείνη η κατάσταση που ωθεί τις δυνατότητές μας να ξεδιπλωθούν», σύμφωνα με τον Erich Fromm, όπως σημειώθηκε