Τα χωροταξικά θέματα δεν επιλύονται με πολεοδομικές ρυθμίσεις

Του Δημήτριου Κοτσώνη*

Το υπουργείο Περιβάλλοντος & Ενέργειας προχωρά στη σύνταξη του Χωροταξικού Χάρτη της Χώρας, από όσα όμως εξαγγέλλει, προκύπτει, ότι όλα αποτελούν πολεοδομικές ρυθμίσεις, αφού αφορούν τον καθορισμό χρήσεων γης γύρω από τις πόλεις  και όχι  χρήσεις γης στην ευρύτερη επιφάνειας της χώρας. Δεν χρειάζεται να αναλυθεί ενταύθα πόσο απαραίτητος είναι ο καθορισμός αυτός, λόγω του προφανούς, αλλά κυρίως λόγω του μεγάλου προβλήματος  που έχει δημιουργηθεί με τον καθορισμό των χρήσεων επί του 72% του Εθνικού Χώρου οι οποίες θεσπίστηκαν με τις τελευταίες τροποποιήσεις της δασικής νομοθεσίας, και έχουν χαρακτηρίσει την έκταση αυτή Δάσος. Τροποποιήσεις  οι οποίες καθόρισαν και τον συντελεστή δομήσεως για όσες χρήσεις επιτρέπει, αφού φαίνεται, ότι  η ένταξη της Δασικής Υπηρεσίας στο υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, όπλισε τους δασάρχες με χωροταξικές γνώσεις και αρμοδιότητες!

Εάν στο ποσοστό του 72% των δασών προστεθεί το 24%, που αντιστοιχεί στις καλλιεργούμενες εκτάσεις, (των οποίων πολύ σωστά απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης, λόγω αειφορίας), καθώς   και το 2,5% που καταλαμβάνει οικιστική γη και οι τεχνικές υποδομές (σ.σ στοιχεία Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας) των οποίων οι χρήσεις δεν μπορούν να μεταβληθούν, το ποσοστό του Εθνικού Χώρου στο οποίο απαγορεύεται η αλλαγή της χρήσης  ανέρχεται στο 98,5% ! Επί ποίων επομένως εκτάσεων θα καθορίσει χρήσεις γης το Υπουργείο, με τις  «χωροταξικές ρυθμίσεις» που εξαγγέλλει;

Και  με ποιά χωροταξικά σχέδια Δήμων, δηλαδή Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια Πόλεων,  που δεν έχουν άλλο προορισμό από τον καθορισμό των χρήσεων γης (δηλαδή τις επιτρεπόμενες χρήσεις των κτιρίων οικοπέδων στις πόλεις, για αν καταλαβαίνουν και οι πολίτες), όπως και στις Οικιστικές Ζώνες, που προορισμό έχουν τον προσωρινό περιορισμό της δομήσεως, έτσι ώστε να σχεδιάζεται ευχερώς η επέκταση των πόλεων σε αυτές και όχι η εγκατάσταση Εργοστασίων !

Επειδή φαίνεται να πιστεύουν στο υπουργείο, ότι Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια Πόλεων μπορούν να επωμιστούν χωροταξικές αρμοδιότητες και ότι αυτά θα σταθούν ενώπιον  της Δικαιοσύνης ως χωροταξικά σχέδια  παρά την έως σήμερα απόρριψη τους  και επειδή θριαμβολογούν, επειδή ενδιαφέρθηκε μεγάλο πλήθος Δήμων, ας μας πουν  εάν ο μπακάλης του χωριού της Κέρκυρας, που είναι δημοτικός σύμβουλος, θα ψηφίσει για την κατασκευή της χωματερής δίπλα στο χωριό του. Ή τώρα που θα μεταφέρουν τα σκουπίδια της Κέρκυρας στις Σέρρες δεν θα προσβάλει, όχι ο Δήμος, αλλά η αντιπολίτευση και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις της περιοχής, αυτή την ευκαιριακή απόφαση στη Δικαιοσύνη, με ότι αυτό συνεπάγεται, εν όψει και του κενού της νομοθεσίας.

Έξαλλου η δυνατότητα της Αυτοδιοίκησης να αποφασίζει επί κάθε δράσης του Κράτους που συναρτάται με το δημόσιο συμφέρον,  με την ΑΝΑΠΤΥΞΗ δηλαδή, μόνο με την θέσπιση του ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ μπορεί να αντιμετωπιστεί ώστε να παύσει κάθε αρμοδιότητά της επ΄ αυτού.  Η οποία πρέπει να στηρίζεται σε αποφάσεις κεντρικών οργάνων και από  επιστήμονες καθολικής θεώρησης των αναγκών της Χώρας. Και όχι από το πλήθος επιστημόνων που δεν διαθέτουν ούτε αυτά τα προσόντα, ούτε και την αντικειμενικότητα,  όπως και ο μπακάλης  της γειτονιάς, που δεν φταίει σε τίποτε ο άνθρωπος, αλλά πώς να το κάνουμε, δεν έχει την πληροφόρηση του Πρωθυπουργού και του Υπουργικού Συμβουλίου για τις ανάγκες της Χώρας,  που θα αποφασίσουν επί των προτάσεων.

Βέβαια, θα δικαιολογούνταν οι δασολόγοι για τον  καθορισμό του Χωροταξικού Χάρτη που επέβαλαν με τις τροποποιήσεις της δασικής νομοθεσίας, ο οποίος αποκλείει την ΑΝΑΠΤΥΞΗ, εάν η Διεύθυνση Δασών εξακολουθούσε να αποτελεί Διεύθυνση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. Κάτι  που δεν συμβαίνει, αφού από χρόνια τώρα η Διεύθυνση Δασών ανήκει στο Υπουργείο Περιβάλλοντος.  Σήμερα όμως   πρέπει να επιστρέψει στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, διότι , ως  συμβαίνει και ως είναι φυσικό, μπλέκουν τη διατήρηση των δασών  με την προσβολή του περιβάλλοντος.

Παρόλο που η Διεύθυνση Δασών μεταφέρθηκε στο ΥΠΕΝ προκειμένου να αντιληφθούν οι προστάτες των Ελληνικών Δασών, την τεράστια ζημιά την οποία έχουν προκαλέσει και συνεχίζουν να προκαλούν, με τη διαρκή επιδίωξη τους για συμμετοχή τους στις πάσης φύσεως  ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, εντούτοις, αυτοί δεν άλλαξαν  συμπεριφορά.

Αντιθέτως επιδίωξαν μέσα  από τις ασαφείς διατάξεις της νομοθεσίας,  τη συμμετοχή τους στις αποφάσεις αδειοδοτήσεων των παραγωγικών μονάδων. Με αρμοδιότητες μάλιστα ,που φθάνουν μέχρι και να αποφασίζουν για την ύπαρξη Δημοσίου Συμφέροντος ή μη, που θα εξυπηρετήσει κάποια Παραγωγική Επένδυση. Οφείλουμε όμως  να τους αναγνωρίσουμε  ότι λόγω των δασικών χαρτών,  δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να προβαίνουν σε αποχαρακτηρισμούς και να κατηγορούνται για χρηματισμό

Και κατά τούτο, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί η εμμονή τους στους παραλογισμούς της δασικής νομοθεσίας, ούτε από την όποια επιστημονική εμμονή ή υπερβολή , παρά μόνο από την επικράτηση ιδεοληπτικών απόψεων. Απόψεις, που στοχεύουν στην οικονομική εξαθλίωση της Χώρας , με ότι αυτό συνεπάγεται. Τη στιγμή πλέον  που έχει καταρριφθεί ο μύθος περί ανεπάρκειας  Δασών, αλλά και περί της εύλογης δασοκάλυψης, που πρέπει να υφίσταται σε κάθε κράτος: Σύμφωνα με τις μετρήσεις των αρμόδιων οργάνων της ΕΕ ο μέσος όρος της δασοκάλυψης των κρατών μελών  δεν υπερβαίνει το 40%. Σημειώνεται, ότι στο πιο οικονομικά εύρωστο και ευνομούμενο Κράτος της, τη Γερμανία, η δασοκάλυψη ανέρχεται στο 29,8% και η οικιστική κάλυψη στο 18%, έναντι του 72% δασοκάλυψης και 2.5%  οικιστικής κάλυψης στην Ελλάδα!

Οφείλει λοιπόν το υπουργείο να διευκρινίσει τι είδους ΧΩΡΟΤΑΞΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ θα θεσπίσει, με το οποίο θα βελτιώσει τις οικιστικές συνθήκες των ελληνικών πόλεων. Πως θα καθορίσει τις εκτάσεις στις οποίες θα εγκατασταθούν οι Παραγωγικές Μονάδες,  οι Μαρίνες, οι Τουριστικές Μονάδες και το πλήθος των λοιπών  Επενδύσεων. Ετσι ώστε, να μην αντιμετωπίσουν όσα αντιμετώπισαν γνωστές επενδύσεις, όπως εκείνες  του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ, του Σεΐχη του ΚΑΤΑΡ, της ΙΘΑΚΗΣ της ΟΞΥΑΣ, της Αταλάντης, του ΕΡΗΜΙΤΗ. Ειδικά για την τελευταία επένδυση του ερημίτη που έφτασε  σε αίσιο αποτέλεσμα μετά την προσωπική παρέμβαση του Υπουργού ανάπτυξης κ. Α. Γεωργιάδη, την οποία ο ίδιος εξιστόρησε με παραστατικότητα στον ελληνικό λαό.

Για να μην γινόμαστε παράδειγμα προς αποφυγή και από την Διεθνή Τράπεζα, η οποία ανάμεσα στις 180 χώρες που έχουν ανάγκη για Ανάπτυξη, μας κατατάσσει στην 172η θέση για τη φιλικότητα προς τις επενδύσεις, επισημαίνοντας ότι η αδειοδότηση μιας επένδυσης στην Ελλάδα χρειάζεται τέσσερα (4) χρόνια για να εκδοθεί, κινδυνεύοντας όμως με ακύρωση από την Δικαιοσύνη !

Οφείλει όμως να απαντήσει το υπουργείο Περιβάλλοντος και στην Εθνική Τράπεζα, η οποία εδώ και 15 χρόνια, με ειδική μελέτη για τον Τουρισμό, αποδεικνύει και διακηρύττει, ότι η ανάπτυξη τουριστικών μονάδων στην χώρα θα αύξανε τις τουριστικές εισπράξεις κατά 8,0 δις ετησίως. Δηλαδή κατά 120 δις, τουλάχιστον μέχρι σήμερα,  εκ των οποίων τα 40 δις, θα όδευαν  στις κατασκευές Τουριστικών Κτιρίων, με όσα αυτό συνεπάγεται, όχι για την Εθνική Οικονομία, ούτε για τις  300 χιλιάδες οικογενειών των ανέργων Ελλήνων, αλλά για τον ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ του ΣΤΟΛΟΥ, που η ρέουσα πολιτική πραγματικότητα υποχρεώνει όλους τους Έλληνες να τη σκέφτονται,

Σαν να επιδιώκει την απαγόρευση της ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ της Ελλάδας φαίνεται αυτό το νομοσχέδιο…

*Δημήτριος Κοτσώνης, πολιτικός μηχανικός , επιστημονικός συνεργάτης των Γ.Γ. ΥΠΕΧΩΔΕ 1990-1993.